πολύ καλό άλμπουμ αλλά δυστυχώς χάθηκε από τα τρομερά In Rock και Machine Head. Έκαναν και το λάθος και άφισαν το Strange Kind of Woman εκτός του δίσκου! απορώ πραγματικά… Αλλά Fools, Demon’s Eye και φυσικά το ομώνυμο που είναι δυναμίτης.
χωρίς τη φάση του Fireball που έψαξαν τον ήχο τους, δε θα είχαμε το Machine Head.
1 Like
Με το συγκεκριμένο δίσκο, έδειξαν ότι έχουν ποικιλία στο στυλ τους, ότι δεν είναι τόσο μονοδιάστατοι μουσικά. Το είχαν αποδείξει ότι μπορούν να παρουσιάσουν κάτι που έχει τσίτα τα γκάζια με το In Rock, εδώ, τόλμησαν να παρουσιάσουν κάτι άλλο.
Δεν θα τον κατέτασσα στους προσωπικούς αγαπημένους δίσκους, παρόλα αυτά, εκτιμώ την αξία του…
1 Like
Πριν σχεδόν 10 χρόνια, είχε μπει στο rocking άρθρο που συμβούλευε τον Blackmore να κάνει ότι έκαναν προχθες οι Sabbath. τα σχόλια δεν ήταν τότε τόσο θετικά - φαίνεται πως γύρισε η άποψη του κοινού.
4 Likes
Νομίζω ότι στο άρθρο, δεν ήταν τόσο ενάντιοι στο να γίνει κατι αποχαιρετιστήριο, όσο στο ότι δεν έγινε σωστά. Είχε στηθεί το hype για το comeback του Blackmore στον ηλεκτρικό ήχο, το θέμα είναι ότι δεν έγινε με αξιώσεις, αυτό είναι το θέμα του άρθρου.
Μιας και λέμε για τους Purple εδώ, είχε τοποθετηθεί και ο Gillan σχετικά με το ενδεχόμενο να ξανασυμπράξουν επι σκηνής με τον παλιό τους συνεργάτη, είπε όμως ότι δεν θα ήταν κόσμιο να γίνει, επειδή πολύ απλά δεν θα ήταν αντάξια εμφάνιση της φήμης τους.
Καλώς η κακώς, μπορεί ο Γκιλαν να δυσκολεύεται φωνητικά και να μη φτάνει στα επίπεδα του παρελθόντος, σίγουρα όμως η μπάντα είναι σε πολύ καλή φόρμα. Ο Blackmore όμως, επειδή είχα δει κάποια συναυλία από αυτές που αναφέρονται στο άρθρο και άκουσα κάποια ηχογράφηση, δυστυχώς είναι σκιά του παρελθόντος συνεπώς, δεν θα μπορούσε να σταθεί αξιοπρεπώς.
Δε λέμε να φτάσει στη δαιμονιωδη φόρμα του πάλαι ποτέ, δυστυχώς όμως, δεν μπορεί να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Οι Sabbath όμως, παρόλες τις κακουχίες, κατάφεραν να σταθούν αξιοπρεπώς στο σανίδι, τηρουμένων των αναλογιών, δε φάνηκε να πληγώνεται το κύρος τους, αν κάτι αντίστοιχο γίνει και με τους Purple, καλό είναι να υπάρχουν και οι σχετικές αξιώσεις…
1 Like
Σε ότι αφορά τη δισκογραφία των Purple, μιας και λέμε για δίσκους που χάνονται/ κρύβονται μεταξύ των “ογκόλιθων” που κυκλοφόρησαν, μου φαίνεται ότι για αυτό αγαπώ την MKIII & MKIV (μη βαράτε 
):
Μου αρέσουν πολύ και οι τρεις δίσκοι της περιόδου 1974 - 1975. Τους θεωρώ σχεδόν ισάξιους. Δεν νομίζω ότι οι Purple είχαν ποτέ τρεις σερί δίσκους τόσο καλούς.
Ξέρω ότι πολλοί μισούν το Come Taste the Band (γιατί δεν έχει Blackmore, γιατί έχει πολύ funk και soul ήχο, κλπ) αλλά είναι ένας δίσκος στον οποίον επιστρέφω πολύ συχνά.
Καλά, για Burn και Stormbringer, δε συζητάμε!
5 Likes
Τα σπάνε και οι 3 με Coverdale…
Για μένα η βλακεία ήταν που άφησαν τον Gillan να φύγει…Επρεπε να κανουν ενα διαλειμμα να γεμισουν μπαταρίες και να συνεχίσουν. Θα μου άρεσε να υπήρχαν 3-4 ακομα δίσκοι μαζί του στα 70’s
5 Likes
Προσωπικά ως λάτρης του Ρίτσι (και όχι μόνο βέβαια, αλλά κυρίως αυτού) δηλώνω μεγάλος φαν και της τριπλέτας In Rock / Fireball / Machine Head και των Burn / Stormbringer. Από την άλλη, από τα Who Do We Think We Are και Come Taste the Band για να είμαι ειλικρινής θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Δεν αποκλείω πάντως να μεγαλώσουν κι αυτά μέσα μου ως δίσκοι στο μέλλον, αν κάποτε τα ακούσω με μεγαλύτερη προσοχή.
Ειδικότερα το Fireball πιστεύω ότι θα ήταν πρακτικά τέλειος δίσκος αν έλειπε αυτή η ΠΑΠΑΡΙΑ, και συγγνώμη κιόλας, το Anyone’s Daughter. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς τους άρεσε σ’ αυτό το κομμάτι και το θεώρησαν και άξιο να μπει σε δίσκο που απέξω γράφει Deep Purple. Anyway.
7 Likes
Συμφωνώ για το anyone’s daughter.Δεν το θεωρω παπαριά,μου αρεσει σαν κομμάτι αλλά όχι για να μπει στον δίσκο.Ας το εβαζαν σε κανενα single καλύτερα.
Εντωμεταξύ άφησαν έξω αυτο:
3 Likes
Είχαν 3 τραγούδια (Slow Train, Freedom, I’m Alone) εκτός δίσκου. Συν το Strange Kind of Woman. Αλλά δε με ενοχλεί το Anyone’s Daughter, το είχαν ξεθάψει και το 1993 σε μαγική εκτέλεση.
Θεωρώ το Come Taste the Band δισκάρα και σίγουρο ανώτερο από Stormbringer (Burn παίζεται). Ειδικά στο remix του Shirley είναι μπόμπα. Από τους πιο καλοηχογραφημένους δίσκους τους. Και με ανεπανάληπτες κομματάρες. Να είναι καλά ο Κισατζεκιάν που το είχε αναφέρει σε μια στήλη του στο Hammer σε αρχαίες εποχές (early-mid 90s) και το έψαξα και το βρήκα (το 1ο μου CD!).
4 Likes
Εγώ θα έβαζα ένα κλικ πιο πάνω το Burn.
H ύπαρξη δύο τραγουδιστών, το funk/soul συναίσθημα που έφερε ειδικά ο Hughes στις συνθέσεις καθώς και η αντίστοιχη ενορχήστρωση σε πολλά κομμάτια έκαναν πιο “ενδιαφέροντα” τα άλμπουμ εκείνης της περιόδου.
Χωρίς να με χαλάει ο Bolan, θα ήθελα η MKIII να είχε δώσει ένα δίσκο ακόμα.
4 Likes
Για μένα Stormbringer>Burn>Come Taste the band. Τα λατρεύω και τα τρία.
Το I am alone ήταν B-side στο Strange kind of woman.
τα άλλα 2 είχαν μείνει εκτος απο παντου.
3 Likes
Σε άλλα νέα κλάψτε μανούλες:
Από τις μεγαλύτερες αμαρτίες της μουσικής που δε γράφτηκε κανονικά σε βίντεο αυτή η συναυλία (οι 3 τους).
6 Likes
Μαθηματα πως παιρνεις μια κομματαρα και την απογειωνεις περισσοτερο στα Live…Για μενα αυτή η 5αδα στα 70’s ειναι οτι καλυτερο εχει υπαρξει ποτε…
3 Likes
Σε ποιο από τα 7 αναφέρεσαι;
- 1 ακομα λατρης του Come taste the band
το ακουγα και το ακουω πολυ συχνα και ευτυχως με οδηγησε στον τεραστιο Tommy Bolin και αυτος με τη σειρα του: στo Spectrum του Cobham , στο Bang των James Gang και στις κομματαρες Hello again απο τη δισκαρα Private Eyes και το People,people απο τη δισκαρα Teaser!
4 Likes