Πριν δυο εβδομαδες, χωρις reminder… Τι θελεις να κανω γέρος ανθρωπος; Να θυμαμαι κιολα;
Το ειδα αργα, οπως καταλαβες στο αναλογο νημα
“Ενσταση” δεν γνωριζω αν ειναι ή αν προκειται για κατι βαρυτερο. Ομως σιγουρα σε εκεινο το σημειο εγινε αυτο που του εκαναν (και ακουστηκε απο τη Γουεντι στην ταινια): the boss. Ωστοσο αυτα ειναι ανθρωπινα παθη, αν εχεις υποφερει απο απολυσεις και διαμαχες, αν εχεις πασχισει για να πετυχεις, καποια στιγμη κινδυνευεις να γινεις ιδιος.
Η μεγαλυτερη ατακα της ταινιας για εμενα ηταν (δεν θυμαμαι ποιος την ειπε) οτι “ο Ρονι κανει πιο ομορφο τον κοσμο”. Μια φορα ετυχε να τον συναντησω, εξω απο το Ροδον, περιπου 3-5’, πριν απο συναυλια του. Νομιζω οτι εχω αναφερει καπου αυτη την ιστορια, ισως στο Μεταλλικη νοσταλγια, δεν θυμαμαι πια…
Ειλικρινα, 5’ ηταν αρκετα για να δω μια ταινια 2+ ωρων σχετικα με τη ζωη του και να συμφωνω με τη συντριπτικη πλειοψηφια οσων παρακολουθησα, λες και μεγαλωσαμε μαζι. Αυτα τα 5’ ηταν αρκετα για να πιστεψω οτι γνωρισα μια ευγενικη ψυχη, εναν ανθρωπο που δεν σε εβλεπε ως παρεισακτο, αλλα ως εναν θαυμαστη που μπορουσε να ξοδεψει 3-5 λεπτα απο τον χρονο του, σε ενα πεζοδρομιο μιας αγνωστης πολης, πριν απο μια συναυλια, για να σου μιλησει και να σου κανει ομορφοτερη τη μερα και τη ζωη.
Ναι, ο Ρονι εκανε τον κοσμο ομορφοτερο. Κι ας μην τον γνωριζα προσωπικα. Τον γνωρισα ενα απογευμα στη Μαρνη, για 3-5 λεπτα και ειμαι βεβαιος για αυτο που γραφω.