Απο Ρωσσια ωραια μπαντα στη φαση ειναι οι Ea και πλακα στη πλακα δεν πρεπει να τους εχω αναφερει μεχρι σημερα. Τρελη φλασια. Ενταξει δε παιζουν κατι το ιδιαιτερο, αλλα αυτο που κανουν το κανουν καλα και στα τρια αλμπουμια με καλυτερη στιγμη το πρωτο τους θαρρω.
Πφφφ… εδώ γράφετε για fueral doom κι εγώ πάω και τα ποστάρω στο σλατζοθρεντ? [-X
Καλά όχι ότι τρελαίνομαι κιόλας για τη φάση αλλά λέμε, Aionie παίξε μπαλίτσα και με Aldebaran άμα ευκαιρήσεις, funeral doom απ’τα καλά τα τσίφτικα τα μερακλήδικα. Ξέρεις εσύ. http://www.rocking.gr/modules/forum/showpost.php?p=1115616&postcount=541
Ρε με εχουν σκαλωσει απιστευτα απο χτες που διαβασα το ποστ σου και τους τσεκαρα, υποκλινομαι…
Απο funeral μονο Pantheist εχω ακουσει, πολυ καλος δισκος το Amartia (αν και δεν εχω αρκετα ακουσματα στο ειδος για να πω ποσο καλο ειναι, εμενα μου ειχε αρεσει πολυ παντως).
Με λίγες ακροάσεις άνισα τα καινούργια [B]poisonblack[/B] και [B]lake of tears[/B] με το illwill των δεύτερων να ξεχωρίζει λίγο περισσότερο χάρη στα 4 πρώτα κομμάτια (αν και δεν είμαι σίγουρος για την σωστή σειρά σε αυτό που έχω). Δύσκολα θα με απασχολήσει ιδιαίτερα μέσα στην χρονιά κάποιο από τα 2 πάντως.
double post και κωλοτούμπα για το νέο poisonblack. Έχουν κάνει μια επιστροφή στον ήχο των 2 πρώτων άλμπουμ τους βασικά από εκεί που έδειχναν να γίνονται πιο heavy στο προηγούμενο και πιο θλιμμένοι στα πρότυπα των Sentenced. Ωραίο άλμπουμ τελικά και χωρίς να το καταλάβω σχεδόν το βάζω και παίζει συχνά.
Oι Leaves’ Eyes ειναι αυτο που λεμε ‘μιξη συμφωνικου-φολκ-επικ’ μεταλ με μια μικρη πινελια gothic. Με την φετινη κυκλοφορια τους μας (με) ‘ησύχασαν’ καπως, για το λογο οτι το περιμενα μεγαλη πατατα.
Οχι μονο δεν ειναι, αλλα κοντραρει και στα ισια την προηγουμενη δουλεια τους, Njord. Τρομερο, ξεχωριστο φολκ, σε συνδυασμο με το επικ feeling αλλα και τα ησυχα, ατμοσφαιρικα περασματα οπως και τα all-time classic φωνητικα της Liv Christine αφηνουν ΤΟ συναισθημα μαγειας που χρειαζεται για να γουσταρεις (οπως εγω) να ξαναβαλεις την καβλα εισαγωγη του πρωτου κομματιου Spirits’ Masquerade, το πωρωτικο Velvet Heart, το καιγαμωταεπικ Sigrlinn,… [ανασα].
Τωρα, τα κλισε -μοντερνα παραγωγη, εμπειρη και προσεγμενη δουλεια, artwork ουαου- δεν πολυχρειαζεται να αναφερθουν καθως θεωρούνται σχεδον δεδομενα. Ο Krull, συζυγος της Liv και υπευθυνος για την μπαντα ειναι εμπειστος σε κατι τετοια.
Αν καποιος εχει αμφιβολιες για την μπαντα αυτη, τωρα τις ελυσε. Καποιοι πιστοι απο παλια ακολουθουμε ακομα και δεν σταματαμε. Οι καινουριοι, κυριως αυτοι που ψαχνονται στο φολκ και στο symphonic, εδω πρεπει να κανουν σιγουρα μια σταση. Ε, και οι υπολοιποι, ξερετε…
Βρεθηκε κι αλλος Ελληνας που ακουει Inner Missing!
Oι κιθαρες ειναι ολη η ουσια στον ηχο, που γι’ακομα μια φορα σου παιρνουν την ψυχη.
Συμφωνω για την συγκριση με το προηγουμενο, οσο για Novembers Doom, προτιμω να βαλω κατι παλιοτερο…
Σε όσους από σας έχει λείψει το βρετανικό doom/death (1991-94), οι ANHEDONIST είναι εδώ για φίνες βραδιές, βουτηγμένες στο φτηνό κρασί και τα θρηνητικά riffs/leads. Το περσινό demo τους είναι 3 κομμάτια και 34 λεπτά, το φετινό τους δεν ξέρω γιατί δεν το άκουσα ακόμα.
[B]
ANHEDONIST “The Drear” [2010][/B]
Aionie, δικοί σου είναι, μη διστάσεις ούτε στιγμή.
Επίσης, από Nuclear Winter επανακυκλοφορεί το demo των σουηδών FUNERAL που παντρεύουν όμορφα το (ω, τι έκπληξη!) funeral doom με old-school σουηδικό death (TREBLINKA anyone?).
Το Anhedonist γαμαει ΣΤΕΓΝΑ σε σημειο που μου φαινεται τραγικα απιθανο να μην αρεσει σε ανθρωπο αναλογων ακουσματων. Το επομενο δυσκολο να το ακουσεις γιατι δεν εχει βγει, προς το παρον αναμενεται το πρωτο demo σε βινυλιο (…εκτος κι αν κανω κανα τραγικο λαθος).
Παιζανε live μαζι με τους Dispirit πριν κανα δεκαημερο κι ειδα την αφισα και ξερογλυφομουν.