απο το yorkshire την πολη των my dying bride οι the prophecy με το τρομερο ντεμπουτο τους Ashes
η πρωτη κυκλοφορια της εταιρειας των Andrew Craighan and Hamish Glencross, Blackdoom Records εν ετη 2003,ειναι ενα διαμαντι doom death που καθηλωνει.βασικη επιρροη ειναι φυσικα οι bride κυριως των heavy στιγμων τους.δηλαδη θυμιζει αρκετα τα πρωτα αλμπουμς τους,χωρις το βιολι φυσικα και λιγοτερο πομπωδεις πληκτρα.ουτε γυναικεια φωνητικα υπαρχουν.τα κυριαρχα φωνητικα ειναι brutal.απο τα 6 κομματια τα 5 κινουνται σε μεγαλες διαρκειες ενω ενα μοναχα φτανει τα 5 λεπτα και αυτο γιατι αποτελει ενα γρηγορο death κομματι σε φαση the forever people!!!ΕΓΓΥΗΣΗ
Προτιμώ το funeral:wink: Τα φωνητικά θυμίζουν στα ξεσπάσματά τους Rammstein (!)- γενικά η φωνή του τύπου είναι πολύ ανατριχιαστική… σε μερικά σημεία δε, νομίζεις πως αργοπεθαίνει8O
Γεια σας και απο εμενα…
θεωρω αξεπεραστη δισκαρα το πρωτο επιδημο αλμπουμ των παλε ποτε θεων Tristania Widow’s Weeds
Tο δευτερο τους ειναι επισης θεικο με πιο καλη παραγωγη αλλα εχω δεθει μισο κλικ πιο πολυ με το πρωτο τους.Eδωι εχουν τα υπερτατα σκοτεινα επη Aphelion και το απιστευτα θρηνητικο …of ruins and a red nightfall.
Αν καποιος εχει δακρυσει με αυτα τα τραγουδια απο εκσταση και συγκινηση τον καταλαβαινω απολυτως…στο μυαλο μου ερχεται ο θρηνος ενος Gargoyle σε ενα γοτθικο καστρο μεσα στην νυχτα την ωρα που λευκοφορεμενες αιθεριες νυμφες με δαφνες στα μακρια μαλλια τους τριγυρνουν σε κελτικα νεκροταφεια ,ψαχνωντας τον τροπο να γυρισουν πισω στον κοσμο της υλης…Τι κριμα που μετα το World of Glass επεσαν απο την κορυφη που τους ειχα…ευτυχως τα 2 πρωτα των Sirenia και ειδικα το Elixir for existance ειναι οι αξιοι συνεχιστες,αν και το τριτο τους με αφησε αδιαφορο…
Πολυ καλο atmospheric death/doom ηταν και το πρωτο και ομωνυμο των Theatre of Tragedy(αλλη πικρη ιστορια αυτοι)
Εκει μεσα υπαρχει το αριστουργημα …A distance there is…ενα 8 λεπτο επος με πιανο και βιολα για τις κρυες βροχερες νυχτες του χειμωνα…το κορυφαιο τους αλμπουμ βεββαι ειναι το Velvet…τι να πρωτοπει κανεις για τα τραγουδια αυτα και την επιβλητικη φωνη του Vincent Price…απο εκεινα τα αλμπουμ που περιμενεις με ανυπομονησια το επομενο κομματι…το ενα καλυτερο απο το αλλο…
Οσο για τους πανυπερτατους Summoning συμφωνω οτι ναι μεν παιζουν ατμοσφαιρικα αλλα ειναι επικο black και μαλλον πρεπει αν συζητηθουν σε αλλο τοπικ…αν και συμφωνω οτι το LMHSYF και το τελευταιο Oath Bound ειναι συγκλονιστικα…
Χαιρομαι που βρηκα ατομα με την ιδια αγαπη για το μεταλ οπως εμενα και ειδικα με εσενα Tolkki,οπου συμφωνουμε σχεδον σε ολα οσα γραφεις…hail Draconian!!!ειδικα το Arcane rain fell ειναι μια φοβερη μιξη απο Μy Dying Bride,Theatre of Tragedy και παλιους Tristania…τους ακουγα συνεχεια στην Γαλλια τον Μαιο την ωρα που ταξιδευα που δισχιζα λιβαδεια και περνουσα κατω απο μεσαιωνικα καστρα ,κατω απο εναν μονιμως σκοτεινο συννεφιασμενο ουρανο και η μουσικη τους εδενε πανεμορφα με το τοπιο… :offtopic: καθε μουσικη θελει το αναλογο τοπιο της…πχ. στις Αλπεις πανε οι Summoning και οι Rhapsody(δρακοι,μαγοι και μονοκεροι),σε απεραντα λιβαδια με καστρα και κατεστραμενες εκκλησιες πανε οι Tristania (παντα βεββαια με τον αναλογο καιρο) και οι παλιοι Anathema(βλεπε Silent Enigma)… σε μια μεγαλουπολη ταιριαζουν αλλα ακουσματα αν και παντα αυτα ειναι υποκειμενικα αναλογα με τα γουστα,τα βιωματα και τις εμπειριες του καθενος…πχ οι Queensryche και Dream Theater :offtopic:
Να ειστε ολοι καλα
Νικος Summoning
Εlis - Dark clouds in a perfect sky
O τελευταιος δισκος της μπαντας με την Sabine στα φωνητικα.Διστυχως πριν ενα χρονο απεβιωσε παιρνοντας τη θεση της η Sandra Schleret πρωην τραγουδιαρα των Edge of Sanity.Πολυ καλη ατμοσφαιρα και ωραια φωνητικα
Elis…χμμ…εχω τσεκαρει το τελευταιο τους Griefshire αλλα δεν μου εκανε εκεινο το κλικ μεσα μου για να βυθιστω παλι σε ενα σκοτεινο και ατμοσφαιρικο κοσμο…θα ακουσω αυτο που παραθετεις και θα δω αν η παλια τραγουδιστρια δινει κατι διαφορετικο στα ηχοχρωματα τους…
Hagalaz’ Runedance - The Winds that Sang of Midgard’s Fate
Neofolk που σε ταξιδευει στη μεσαιωνικη Σκανδιναβια.
Οι Hagalaz’ Runedance (πλεον Nebelhexë) ειναι προσωπικο project της Andrea Haugen πρωην γυναικας του Samoth των Emperor.Στο συγκεκριμενο δισκο ο Samoth συμμετεχει παιζοντας βιολα ,τυμπανι και κοντραμπασο.Συμμετοχη επισης και ο Trym των Emperor
Aν και δεν ειναι και πολυ ατμοσφαιρικο αλλα πιο πολυ power με εντονα στοιχεια doom(εως πολυ doom) θα εβαζα και τους παλιους Memento Mori με τα φοβερα Rhymes of Lunacy (1993) και Life,Death and other Morbid Tales(1994)
Ξερω ξερω…θα πειτε οτι δεν ειναι στο ιδιο μηκος κυματος με τα αλλα γκρουπ μια και powerιζουν κυριως αλλα εχουν ενα εντονο doom/gloom feeling…μαλλον θα πρεπει να μπουν σε αλλο τοπικ με θεμα μονο το doom(βλεπε
Candlemass,Solitude Aeturnus etc) αλλα ρε παιδια αυτο Heathendom με εχει στοιχειωσει!!!και το seeds of hatred σκοτωνει καλες διαθεσεις!!! …black blood runs through my heart
Aς μην ξεχναμε το πρωτο αλμπουμ των Within Tempation Enter…καλοι μαθητες της σχολης Theatre of Tragedy του Velvet Darkness They Fear(βλεπε εξωφυλλο και ακου μουσικη)…αν και εχουν καταντησει να ακουγονται σαν τους Evanessence#-o #-o (ενταξει!!το ομολογω!! το Silent Force ηταν πολυ καλο!!) η πρωτη τους δουλεια ηταν πολυ αξιοσημειωτη…ακουστε τα Enter,Candles,Pearls of Light ,Deep Within και θα με θυμηθητε!!!
το ENTER ειναι και για μενα δισκαρα!!!μετα το χασανε πολυ.
απο την ολλανδια με πολλη αγαπη.ατμοσφερικο doom\death με αρκετα πληκτρα και ενναλαγες brutal και καθαρων αντρικων φωνητικων.η απαραιτητη brideιλα υπαρχει και δω,αλλα τα πληκτα τους δινουν ενα πιο προσωπικο ηχο.υπαρχουν απο τα μεσα των 90’s.
ο συγκεκριμενος δισκος ειναι του 2001
και ενα καταπληκτικο EP και ισως η καλυτερη κυκλοφορια ενος ιδιαιτερου σχηματος
Pyogenesis - Pyogenesis EP aka Ignis Creatio
η πρωτη επισημη κυκλοφορια των γερμανων pyogenesis ιστερα απο μια σειρα demo.
το στυλακι τους τοτε δεν ειχε καμια σχεση με το Pop\punk υφος των τελευταιων δισκων τους.
τοτε τα παλικαρια μας παιζανε ενα φοβερο ατμοσφερικο doom\death με αρκετες επιρροες απο πρωιμους paradise lost καμποσες ταχυτητες εδω και κει και καποια φοβερες πιασαρικες μελωδιες\ρεφραιν!!
Πρόβλημα: Αποδείξτε ότι υπάρχουν θετικοί πραγματικοί αριθμοί τέτοιοι ώστε:
αdeath + bgoth + cdoοm + dprogressive_rock + e*dark = New Old Dead Tree Album.
Παρά τις αρκετές ακροάσεις που του έχω ρίξει δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να καθορίσω ούτε καν την διάταξη των θετικών σταθερών a,b,c,d και e. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι πρόκειται για ένα συγκρότημα που βελτιώνεται με κάθε κυκλοφορία του, προσφέροντας μας ένα κράμα από αρκετά είδη. Σαν συνέπεια νομίζω ότι κατορθώνουν να κερδίσουν ένα ευρύ φάσμα ακροατών, κομματάκι λίγο δίκοπο μαχαίρι μεν γιατί νομίζω ότι κάποιος θα απογοητευθεί αν περιμένει να υπερισχύει κάποιο από τα είδη που ανακατεύουν. Ακούγονται αρκετά μοντέρνοι, αρκετά μελαγχολικοί και μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και σημεία με brutal ξεσπάσματα. Άλλοτε μου θυμίζουν Opeth, άλλοτε Paradise Lost, άλλοτε Katatonia, ακόμα και Porcupine Tree ή Camel, αλλά και Ηim ή Evanesence. Εγώ πάντως αν διάβασα αυτές τις γραμμές δεν ξέρω αν θα με έπειθαν να τους ψάξω…
Δισκάρα το Iam Jesus αν και τα παλιότερα είναι λίγο πιο ωραία…(Ειδικα το Athenian Echoes)
Οn topic
PYOGENESIS-SWEET X RATED NOTHINGS (1994)
Φοβερός δίσκος ατμοσφαιρκού Death metal από τους Γερμανούς Pyogenesis που ενώ είχαν ολα τα φόντα να φτάσουν πολύ ψηλά,το γύρισαν στο alternative rock και πήγαν άπατοι…Ας όψεται…Για αυτό και μόνο το αριστούργημα Respect…
SCHEITAN-BERZERK 2000 (1997)
Εξοχο δείγμα ατμοσφαιρικού και μελωδικoύ Death/black metal από Σουηδία μεριά…Ακόμα θυμάμαι το συνεχές airplay τους απο τον Skyrock Fm (R.I.P)…Δυστυχώς έπεσαν θύμα της κακής προώθησης και του κακού promotion της εταιρείας τους με αποτέλεσμα να μείνουν στην αφάνεια και κατόπιν να διαλυθούν…
Φοβεροί οι Ιταλοί Novembre, ανακατεύουν gothic, death, black σε μεγαλούτσικα τραγούδια με μπόλικες αλλαγές και αρκετά τεχνικά. Καθαρά φωνητικά μπλέκονται με ουρλιαχτά, πολύ μελωδία και κοπάνημα με πολλά ξεσπάσμτα.
Φοβερά είναι και τα 2 παρακάτω, πάλι απο Novembre. Classica
Dreams D’azur (στην ουσία επανηχογράφηση του 1ου album Wish I Could Dream it Again… το οποίο δεν έχω ιδέα πως ακούγεται για να κάνω σύγκριση)
Αυτά τα 3 τα θεωρώ τα καλύτερά τους. Υπάρχου και τα, Arte Novecento, Novembrine Waltz και Meteria αλλά μάλλον είναι ένα σκαλί πιο κάτω αυτά.
[/CENTER]
