Dream Theater - A Dramatic Turn of Events

Κυκλοφορίες
#481

Αυτό ακριβώς έγραψα κι εγώ + ότι ΠΟΙΟΤΙΚΑ (όχι σημασιολογικά) μπορώ να το κατατάξω ήδη δίπλα στο SDOIT με μία σχετική άνεση + ότι θα μπορεί να μπει ανάμεσα στις δισκάρες των 90s χωρίς μία Χ “ντροπή”, την οποία μπορεί να φέρει το Systematic Chaos ας πούμε για τους λόγους που ξέρουμε όλοι.

Για το This Is The Life εννοούσα αυτό που έγραψα. Κομμάτια στο ύφος του Another Day μπορεί να θεωρώ αυτά που έγραψες ή και το Forsaken ή το The Answer Lies Within ας πούμε. (Το Lifting Shadows βέβαια είναι τεράστια κομματάρα, δε χρειάζεται να το πούμε)

Υπομονή και θα δούμε με τον χρόνο.

#482

__First things first:

__Δόξα και τιμή στο ποστ του Λέβι :thumbup: [SPOILER]οκ, για την κάτω παύλα, αφού έβαλες μόνο μία όλα οκ! Κύριος, έταξε και μπύρα -και βαρετή κουβέντα: “ρε φίλε πόσο τα σπάει το νέο Protest” -“NAI ρε φίλε… αλλά πόσο τα έσπαγε και το προηγούμενο?!!” -“Ναι ρε φίλεε! …και οι Ρας?!” κ.ο.κ :stuck_out_tongue: :lol: ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ για το βαρετή! 8)[/SPOILER]

__Μιλάμε ο άνθρωπος έγραψε το δικό του “Home”. Ολο τα σπάει, είναι γραμμένο σε απόλυτη συνέπεια με τα προηγούμενα, σε πολλούς μπορεί να μην αρέσουν το ίδιο πολύ όλα τα μέρη αυτού του έπους, αλλά “αντικειμενικά” τα σπάει και κυρίως… το τελείωμά του είναι από άλλο πλανήτη και εκεί συμφωνείς 100% θες δε θες! Ρισπέκτ και σου κρατάω και το ντέφι φίλος! :smiley:

__Λοιπόν, παίδες… όπως τα περίμενα. Εγραφα κοίτα να δεις που θα βγει σε καλό όλη αυτή η ιστορία και στις δύο μεριές του διαζυγίου αλλά κυρίως στους φανς. Σούπερ. Τι καλύτερο;

__ΟΜΩΣ, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για αλμπουμάρα κλπ, κλπ, και ενώ μου την έχει σπάσει ο Μάικ (κάθε μέρα και πιο πολύ) οπότε δεν είναι τόσο ότι σίγουρα στεναχωριέμαι που λείπει κλπ, κάτι… κάτι… κάτι δε μου κάθισε τόοοσο καλά όσο στους άλλους… Μέχρι και ο Κράμπσοντι που περίμενα να είναι ο πιο αυστηρός μου τα χάλασε! :lol:

__Ε, ΔΕΝ εκφέρω γνώμη με 5-6 ακροάσεις, αλλά είμαι πολύ πιο συγκρατημένος από σας και μου κάνει εντύπωση -δε το περίμενα!! Και μιλάμε αν και προσκυνώ παλιά και τα βάζω στο έβερεστ, είμαι έτοιμος να υπεραμυνθώ κάθε δίσκου τους (ναι, ακόμα και του σιστεμάτικ -αλλά με πολύ δυσκολία λέμε :p).

__Ισως με χάλασαν τα σνίπσετς (που τα άκουσα μόνο μία-δύο φορές όμως…). Λοιπόν, θα σας παραθέσω μερικά ΠΟΛΥ άγουρα σχόλια που έκανα μεταξύ φίλων μου με μέιλ κλπ, έτσι να γελάσουμε και κυρίως ελπίζοντας ότι θα επανέλθω (μου έχει χαλάσει και το λάπτοπ, φάκεν apple) λέγοντας, οκ, καλά το είχα υποψιαστεί, ξεχάστε ότι έλεγα, “μειώστε τη δυναμική τους” στο 20% και φέρτε ένα χαλάκι να αρχίσω τεμενάδες και υποκλίσεις. :stuck_out_tongue:

__Πάμε:

[ul]
[li]"το έχω ακούσει μία φορά μόνο ενώ έκανα δουλειές, οπότε δε μπορώ να πολυ-εκφέρω γνώμη, αλλά όλοι λένε για τον καλύτερο δίσκο εδώ και πολλά χρόνια, εγώ σε μία απαράδεκτα βιαστική πρώτη γνώμη που δε θα έπρεπε να εκφέρω, βλέπω ΤΡΟΜΕΡΑ και από άλλο πλανήτη ΣΗΜΕΙΑ, αλλά όχι ακόμα σύνολο τραγουδιού που να ξεχωρίζεις ή να με κρατά (αλλά μιλάμε για prog, οπότε αυτό θα έπρεπε να το πω ΜΕΤΑ από μερικές -τουλάχιστον- ακροάσεις), βλέπω σπασαρχίδικα υπερβολική χρήση ανατολίτικης κλίμακας (λες και είναι κάτι “καινούργιο” / πρωτότυπο ή λες και οι ανατολίτικες κλίμακες είναι prog από μόνες τους), βλέπω υπερβολικά μπροστά σε μίξη και σε πρωταγωνιστικό ρόλο τα πλήκτρα (αν και όντως χρειαζόντουσαν να βγουν πιο μπροστά και σε περισσότερα σημεία, αλλά όχι τόσο), τα τύμπανα -φυσικά- φοβερά αλλά όχι “πιασάρικα /γαμάτα” (ο Πορτνόι ήταν ΜΑΝΟΥΛΑ σ’ αυτό, όπως χέστηκα για την μέτρια τεχνική του Λαρς Ούλριχ, έχει γράψει μερικά απ’ τα πιο πορωτικά, ενδιαφέρονται, έξυπνα και πιασάρικα τύμπανα έβερ και χάρη σ’ αυτά πολλά τραγούδια γίναν διάσημα ή πολύ καλύτερα, και όχι, δε θα ήθελα τον Λομπάρντο στους Μετάλλικα και ας είναι 80 φορές “καλύτερος” ντράμμερ), ακόμη τα τύμπανα είναι αρκετά πιο πίσω και σε συνδυασμό ότι “απλά” συνοδεύουν, παρόλο που έχει γράψει Ο ΠΕΤΡΟΥΤΣΙ πολύ ‘τύπου θίατερ’ τύμπανα, το τελικό αποτέλεσμα με ξενίζει για θίατερ και ναι, θα έπρεπε να είναι λίγο πιο πίσω στη μίξη σε σχέση με το παρελθόν, αλλά όχι τόσο πολύ. Γουστάρω πολύ τη δουλειά ΟΛΩΝ, από Myung που ακούγεται σούπερ και μπροστά επιτέλους, το κιθάρες ΓΑΜΩ, πλήκτρα με γεια σας ιδέες και σημεία, τύμπανα μπομπίτσα (μαντζίνι για όποιον μπορεί /ξέρει να εκτιμήσει λίγο πιο πίσω απ? το πρώτο επίπεδο, έχει τρομερές λεπτομέρειες και σημεία) και φωνή πολύ-πολύ καλός και βελτιωμένος. Ισως η μία μπαλάντα να έπρεπε να λείπει, η ασία μου τα έσπασε, αλλά έιναι πολύ νωρίς ακόμα. Βασικά για δισκάρα μιλάμε, αλλά δεν ξέρω τελικά εμένα πόσο θα μου μιλήσει…[/li]
Αυτά. :slight_smile: "

[li]"Α, μην ακούς εμένα, είμαι περίεργος και έχω ακούσει πρόχειρα και δύο φορές μόνο. Ολοι οι φανς εκθιάζουν και γράφουν διθυράμβους: “καλύτερο άλμπουμ εδώ και ΠΟΛΛΑ χρόνια”[/li]Εγώ πάλι όσο πιο πολύ ακούω τόσο πιο χωρίς στόχευση ακούω αρκετά σόλο και ακροβατισμούς τους… Τα μισά είμαι ΜΑΓΙΚΑ και ΟΛΑ είναι ψαρωτικά, αλλά… πρώτη φορά με πιάνω να σκέφτομαι, "ρε μήπως παίζουν μπουρμπουλίθρες, μήπως είχαν δίκαιο αυτοί που δε γουστάρουν θιατερ γιατί όπως λένε ‘το κουράζουν’…;"
Αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ είναι πολύ ποιοτική δουλειά.
Αξίζει να την ακούσει και μάλλον να την αγοράσει κάποιος, αλλά προς το παρόν, ΕΓΩ, δε μπορώ να καταλάβω γιατί παρόλο που είναι ΤΟΣΟ καλό αυτό που ακούω, δεν μου βγαίνει να το εκθειάσω… !
Ιδωμεν :slight_smile: "
[/ul]

__Εντάξει, ήδη κάποια τα βλέπω πιο «μαλακά», αλλά ενώ π.χ. στο On the back of Angels, μέχρι λίιιιγο πριν μπει το ρεφρέν το πάει σούπερ, πετάει 3 δευτερόλεπτα και καμιά 25αριά νότες μέσα σ? αυτά σε ανατολίτικο τόνο και ύφος «δείτε τι παίζω» που νομίζω «χαλάει» το κομμάτι (και την προγκ πιάτσα χαχαχα)… Δεν είναι χάλι, είπαμε, ήδη τα βλέπω λιγότερο αυστηρά απ? ότι τα γράφω πάνω, αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.

__Αυτά. Τα ξαναλέμε μάλλον σε λίγο καιρό! Παρακολουθώ το θρεντ, έχετε γράψει πολύ ωραία πράγματα ?μεγάλο σουξέ το σίριαλ Ντριμ Θιατερ χεχε

#483

Το Awake στη δικιά μου κατάταξη είναι μόνο τρίτο πίσω από Images και Falling αλλά πολύ πάνω από οποιοδήποτε άλλο συμπεριλαμβανομένου του καινούριου. Δεκτή κάθε άποψη αλλά ίσως μερικοί έχουν ξεχάσει τι κομμάτια έχει το album :slight_smile:

#484

Είπα ρε. Μια ακρόαση του έχω δώσει και αυτή κουτσουρεμένη. Θα αργήσω αρκετά να πω την τελική μου άποψη. Απλά το πρώτο άκουσμα ήταν πολύ καλύτερο από ότι περίμενα. Ιδίως όταν στο πρώτο άκουσμα του προηγούμενου είχα τρομάξει. Όχι κάτι πρωτοποριακό το ADTOE αλλά ποιοτικό. Τώρα το ακούω δεύτερη φορά και το απολαμβάνω. Ίσως να έχεις δίκιο ότι έχει πολλά σημεία φοβερά και όχι ολόκληρο κομμάτι. Θα δείξει.

Y.Γ: Ο Petrucci σπέρνει στον δίσκο.

#485

__Εεετσι! :smiley: Μπήκαν τα πράγματα στη θέση τους! :lol:

__Εγώ μάλλον είχα πάθει αυτό με το προηγούμενο, μετά το Chaos, το DC&SL, μου φάνηκε όχι τεράστια, αλλά καίρια αλλάγή στα σημεία, το ύφος, τον ήχο, την παραγωγή (καλύτερο μπάσο από αυτό του Κέιος) κλπ

__Πάντως, ναι, σίγουρα το απολαμβάνεις αυτό το cd ως σύνολο και κυλάει ωραία (θα “θυσίαζα” εύκολα όμως την μεσαία μπαλάντα για κάτι άλλο, ή να είχε εντελώς άλλη πιο πρωτότυπη/τολμηρή/πειραματική δομή η ίδια). Ωραίες ισορροπίες από Πετρούκιο και σε παραγωγή (ιδέες & εκτέλεση -ΠΛΗΝ των ντραμς αλλά ίσως δε γινόταν αλλιώς, ίσως καλύτερα για τώρα σέιφ επιλογές σε ντραμς… και όλοι καταλάβαμε γιατί δεν θα διάλεγαν ποτέ Μίνεμαν και πολύ περισσότερο Ντονάτι, αν και ένα σχηματάκι τύπου LTE με κάποιον εξ’ αυτών και ειδικά τον δεύτερο, πολύ θα ήθελα να ακούσω!) και σε ήχο (ΠΛΗΝ των ντραμς πάλι και λίγο των πλήκτρων σε σημεία), αλλά κυρίως μουσικά.

__:slight_smile:

#486

Για πες μια τη σκεψη σου,αν δε βαριεσαι(θυμαμαι κατι δαιδαλωδη ποστ παλιοτερα οταν ανακοινωθηκε μαντζινι :D)

#487

__Αφού το ζητάς (και έχω και χρόνο)! :slight_smile:

__Κοίτα, αρχικά, θα αφήσω έξω ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο (το αναφέρω όσο πιο περιεκτικά, γιατί αν και έχει σχέση έχει πιο πολύ έμμεση παρά άμμεση, σε σπόιλερ), αυτό που έχει να κάνει με τις απαράδεκτες κινήσεις Πορτνόυ, αλλά και τις αντίστοιχες των Θίατερ (γιατί, μαζί με όλα τα άλλα -όραμα, καλλιτεχνία, πάθος για τέχνη κλπ- είναι μία πολύ μεγάλη μπίζνα όλο αυτό… και οπαδοί προδομένοι κατεβάζουν ίσως τον δίσκο αλλά δε τον αγοράζουν και ίσως να μην έρθουν και στα λάιβ :wink:).

[SPOILER]

Γιατί το αναφέρω; γιατί υπήρχαν δηλώσεις από τη μεριά των θίατερ και δαιμονοποίηση του πρώην ντράμμερ τους γιατί προσέλαβε δικηγόρο και είναι στα δικαστήρια (ξεχνάνε ότι αυτοί πρώτοι βάλαν τον δικηγόρο τους να του απαντάει και κόψαν επαφές -και όταν τους έψαχνε για το θέμα Yste Jam Records και για την πιθανή επιστροφή του) λες και περίμενε κανείς τους 4 τους σε μία εταιρεία που βγάζει χιλιάδες δολάρια κάθε χρόνο (ίσως εκατομμύρια -οχι καθαρά- αν βάλουμε και συναυλίες, merch κλπ), να φύγει το ένα από τα 3 ιδρυτικά στελέχη, που έτρεχε για την εταιρεία τουλάχιστον 3 φορές περισσότερο απ’ όσο έχουν τρέξει μαζί όσα στελέχη έχουν περάσει απ’ αυτή και που είναι ο κύριος μοχλός χάρη στον οποίο η μπάντα πέτυχε αρχικά (μοιρασμα ντέμο και προώθηση, πρώτα συμβόλαια χάρη σ’ αυτό, αλλάγη σε μεγαλύτερα συμβόλαια, εμπορική επιτυχία) αλλά και γιγάντωσε /καθιέρωσε τη παρουσία της (σχέσεις λατρείας με φαν και αντίστοιχη υποστήριξη, δισκογραφικές και καλλιτεχνική ελευθερία μπάντας, εμπορική επιτυχία και ταυτόχρονα καλλιτεχνική αναγνώριση, ΠΟΛΛΑ βραβεία και πρεστίζ μπάντας -καλλιτεχνικά μα και εμπορικά, τροφοδότηση ενός -ειδικά στη αρχή- ενός πολύ σημαντικού πυρήνα οπαδών με κινήσεις ματ και πολλές κυκλοφορίες μπούντλεγκ, και όλη την παραγωγή, σκηνοθεσία, καλλιτεχνική επιμέλεια, επικοινωνία με μάνατζερ και κοινό κλπ, κλπ, κλπ), από αυτόν τον άνθρωπο, περίμεναν να τους πει:

μάγκες, αφού δε μου κάνετε το χατήρι ενώ σας λέω να κάνουμε ΕΣΤΩ 1,5 χρόνο (που όμως στα ντοκυμαντέρ ΚΟΥΒΕΝΤΑ για 1.5, 3, ή 4 χρόνια, ΜΟΝΟ 5 -το ντοκιμαντέρ βασίζεται στην σντικειμενικότητα κύριοι, τα “στησίματα” λέγονται “ριάλιτυ”) χρόνο διάλειμμα γιατί νιώθω ότι βαλτώσαμε (που είχαν βαλτώσει, άσχετα που -τραγική ειρωνεία- η φυγή του ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεβαλτώσουν), ότι εγώ τα έχω παίξει, είμαι άδειος, δε νιώθω καλά (πρόσφατα είχε χάσει και τον πατέρα του, οπότε ήταν ορφανός πλέον από γονείς), νιώθω ότι οι σχέσεις μας είναι “κάπως” (που ήταν -[U]και[/U] υπ’ ευθύνη του φυσικά), οκ ρε μάγκες, να φύγω εγώ χωρίς να μου κάνετε το χατήρι αυτό μιας και δε το αξίζω, ξέρετε τι, κρατήστε και όλα τα έσοδα από την μπάντα μωρέ, σιγά, τι προσέφερα έτσι κι αλλιώς…

μη σκεφτόμαστε οπαδικά ή “ρομαντικά”… είναι μεγάλη μπίζνα “οι Θίατερ”… οπότε, τα “ο κακός πορτνόυ που μας πηγαίνει στα δικαστήρια και έφερε δικηγόρο στις αγνές καλλιτεχνικές μας σχέσεις και προθέσεις” και “τέρμα οι μέρες που τον αγκαλιάζαμε και του ευχόμασταν τα καλύτερα”, ειδικά από τον Λαμπρούκο Μπαλαντέρ (ο “όπως με συμφέρει κολλάω”) που -δικαίως- αγχώνεται ότι τον παίρνουν τα χρόνια φωνητικά (οπότε ίσως και οικονομικά), που μου στήνεται να πει όλο πόζα λες και είμαστε στο αμερικαν άιντολ “γουέλκαμ… (ρούλο παρακαλώω) …του δε ΦΑΜΙΛΙ” (σπουδαία φάμιλι, λες και δε τα ξέραμε), που γλύφει το κοινό σε συνεντεύξεις και live με κοινές και άστοχες ατάκες “δε με νοιάζει η συναυλία αύριο, με νοιάζετε εσείς τώρα”, που χαλούσε για χρόνια πολλά λάιβ τους με τη γλώσσα έξω και πολλά φάλτσα ενώ μια χαρά έχει στρώσει τώρα (που όσο μεγαλώνεις είναι και δυσκολότερο… και ας μην έχεις όρεξη γιατί στο συγκρότημα δεν υπάρχουν καλές σχέσεις, ας είσαι επαγγελματίας, όπως ο Myung, μη μου κάνεις ούτε τον κινέζο, ούτε την κατσίκα, ούτε screaming notes να φάνε και οι κότες, κάνε μου τον κορεάτη και παίξε όπως παίζεις τώρα, εξαιρετικά για την ηλικία και τις ταλαιπωρίες με τις χορδές σου που πέρασες), και που έχει γαμηθεί στις υποτιμητικές /ατυχείς δηλώσεις με το που έφυγε ο Πορτνόυ (μια ευαίσθητη περίοδο για όλους που είναι φρέσκιες και ανοιχτές οι πληγές, κυρίως στα μάτια των οπαδών)…

…και μη μου πείτε, τα μίντια τα παρέφρασαν, είστε 15-20-30-40 χρονών και οι περισσότεροι με παντελή έλλειψη γνώσης του πως λειτουργούν ενώ ο Λαμπρί έχει πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, μια χαρά ήξερε ΑΚΡΙΒΩΣ τι θα συμβεί και πως θα χρησιμοποιηθούν αυτά που λέει -γι’ αυτό πολλοί καλλιτέχνες παραείναι στα μάτια μας ως φαν προσεκτικοί και διπλωμάτες… γιατί ΞΕΡΟΥΝ τα μίντια, οπότε ας αφήσουν την καραμέλα για άλλες παρθενόπες που πέφτουν απ’ την συννεφούπολη.

Εντυπώσεις χτίζουν, προφίλ (που [U]δε[/U] θα τους κόψει φαν-μπέις) χτίζουν και φυσικά, όλη αυτή η φασαρία γύρω απ’ το όνομά τους μόνο κακό δε τους κάνει (α ρε Ρον-ράννερ “μανούλα”, σεμινάρια δωρεάν παραδίδεις)… :slight_smile:

Παρόλα αυτά τους αγαπάμε τρελά και η μουσική τους αξία είναι “στρατοσφαιρική”, αλλά, να μην τα τρώμε και αμάσητα…

…και στο κάτω-κάτω, έχει κάνει πολλές χοντράδες ο Πορτνόυ, ναι… αλλά όποιος κρατάει το τιμόνι θα κάνει και στραβοτιμονιές, όποιος δε το κρατάει λογικό να μιλάει εκ’ του ασφαλούς, άσε που ΜΙΑ ΧΑΡΑ οδήγησε αν κοιτάξουμε τα 25 χρόνια και το τι πετύχανε με έναν αντιδημοφιλέστερο είδος…

όπως έχω πει ξαναπει, θεοί οι άλλοι, αλλά αν δεν ήταν ο μουσικός μάικ και ο παραγωγός /βέγγος μάικ, είναι πολύ πιθανό τώρα να σχολιάζαμε σε κανα αραχνιασμένο τόπικ με συμμετοχή 5 ατόμων το πολύ: “πω ρε φίλε!! αυτό το DEMO που μου έδωσες με εκείνον τον Πατρούτσι, τι παιχτρόνι είναι αυτό, τι μπαντάρα, κρίμα που έμειναν στην αφάνεια”…

[/SPOILER]

__Θα αναφέρω κυρίως ότι κατά τη γνώμη μου, σε σχέση και με όλα τα προηγούμενα (τις φάουλ κινήσεις και από τη θίατερ μεριά) είχαμε ένα πολύ ωραίο αλλά μέχρι και αστείο και υποκριτικό και κακό “ντοκυμαντέρ” σε σημεία, σχετικά με την επιλογή νέου ντράμμερ από τους θίατερ (περισσότερα σε σπόιλερ για όποιον ενδιαφέρεται).

[SPOILER]

Και εξηγώ… Πραγματικά, έχετε εσείς πεισθεί ότι αυτοί ήταν “οι 7 καλύτεροι ντράμμερ του μεταλ”… (άσε που ήταν λίγο έως πολύ ψωνίστικο, έστω το πως η εταιρεία το παρουσίασε από τη μεριά των θίατερ)! χα! πείτε μας και πόσοι γείωσαν τους θίατερ και γεμίσαν τη λίστα με τους επόμενους 7 καλύτερους του μέταλ… Θα μου πεις, οκ, τι ήθελες να σου πούνε, φάγαμε άκυρο από τον τάδε και τον τάδε… ΝΑΙ. Γιατί είστε οι Θίατερ και ΓΑΜΑΤΕ, δεν είστε το γκρικ άιντολ. Αλλά το καταλαβαίνω, απόλυτα. Αλήθεια. ΑΛΛΑ, γιατί το παρουσιάζεις έτσι… και πραγματικά, πιστεύει κανείς ότι καθήσαν σοβαρά οι 4 εναπομείναντες και είπαν ας δοκιμάσουμε ΜΟΝΟ 7, μόνο αυτούς τους “καλύτερους” 7 και μέσα σ’ αυτούς είχαν και τον Derek Roddy… Ok, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ και “άνετα” θα μπορούσε να παίξει θίατερ, αλλά πραγματικά έχετε φάει το παραμύθι ότι αυτή η επιλογή δεν ήταν τίποτα άλλα παρά άνοιγμα σε μεγαλύτερο μέταλ κοινό…;

ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν υπήρχε να πάει. Ο ίδιος (το είχε δηλώσει) δεν ήθελε και πήγε για την δημοσιότητα και ήξερε ότι θα ειναι εκτός. Υπήρχε ποτέ περίπτωση ο Myung να έλεγε (ή όποιος) “ναι, να τον δοκιμάσουμε, θα είναι ό,τι πρέπει για το rhythm secton των DREAM THEATER…” και όχι μόνο για τον Ντέρεκ αυτό…

σε λίγο θα μου πείτε ότι ο πρόεδρος και ο προπονητής που πήραν τον Μάικλ Τζόρνταν στη ομάδα μπέισμπολ τους, το κάναν γιατί χρειαζόντουσαν έναν καλό έμπειρο παίκτη που θα τους βοηθούσε να πάρουν επιτέλους το πρωτάθλημα… ρε, γελάνε και οι πολικές αρκούδες με το άγχος “ποιον θα διαλέξουν - ποιόν θα διαλέξουν”… και πολλά άλλα, μη σας κουράσω με σημεία που φαίνεται πως είναι “στημένη” η δουλειά από την υποκριτική ή τη σκηνοθεσία των πλάνων (όσοι βλέπετε “Εφιάλτες Στην Κουζίνα” είστε εξασκημένοι άλλωστε -χαχαχα).

Πραγματικά, αν όντως δοκίμασαν 3-4 ντράμμερ θα εκπλαγώ. Εννοώ να τους είχαν βάλει ως “πραγματική” δοκιμή. Οι άλλοι ήταν… “ντοκιμαντέρ”… και οι πιο πολλοί το ήξεραν κιόλας (και καλά έκαναν και πήγαν) και κάποιοι είχαν και τα αρχ***α να το γράψουν και σε φόρουμ (όπως ότι “αμάν με αυτά τα σούπερ ντούπερ που μας πετούσαν οι θίατερ και δε μπορούσαμε να τα παίξουμε… στο επόμενο πλάνο που έφαγε μοντάζ τα παίξαμε, και στο παραεπόμενο τους πετούσαμε εμείς ιδέες στα τύμπανα που δε μπορούσαν αυτοί να τις παίξουν…” αλλά ζούμε σε εποχές έτσι κι αλλιώς που ο καλύτερος μπασίστας όλων των εποχών είναι ο Myung και ο καλύτερος ντράμμερ ο… ντράμμερ των Σλίπνοτ (με Πορτνόυ 2ο). Και στο τέλος της λίστας κάτι Κολαγιούτα, Γκαντ, Πορκάρο, Μπόναμ, Μουν (για μπάντι ρίτσι κλπ ούτε λόγος)… Και 15ος φρόντμαν ο ΛαΜπρί… Ανετα το πουλάει η Ροντ-ράνερ και οι θίατερ το “ντοκυμαντέρ” τους στη μάζα.

[/SPOILER]

__Για να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένος, δεν αναφερόμουν στη συγκεκριμένη φράση που έκανες μπολντ, τόσο σε όλα τα παραπάνω (αν και έχουν ΠΟΛΥ μεγάλη σχέση), όσο στο εξής:

__Με όοοολα αυτά στο μυαλό (έστω και “επιγραμματικά”), αλλά και το ότι ο Πετρούτσι ήθελε να κάνει κάτι σέιφ (έξω όλα τα μάικ στοιχεία που δεν άρεσαν, γράφω οδηγούς για ντραμς ΕΓΩ που θα θυμίζουν παίξιμο θίατερ -δηλαδή Πορτνόυ- μέσα οι καλύτερες μας πτυχές που αρέσουν στον κόσμο, ειδικά αυτές που έχουν λείψει στον κόσμο, όχι κάτι πολύ νέο/διαφορετικό, αναβάθμιση του Τζόρνταν να με στηρίξει μουσικά [I]-σωστό[/I]- χατήρια στον ΛαΜπρί, σπρώξιμο σε Myung και χαλινάρι σε νέο Μάικ) και είχε πολυ δίκαιο [U]ως παραγωγός[/U] σ’ αυτά, ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ τον δίσκο (συν αυτά που θα είχαν να αποδείξουν -χα, τι τυχαίο είναι που πάνε να δείξουν πάλι “ομάδα” που δουλεύει όλη μαζί και όλοι συνεισφέρουν και όλοι γράφουν και όλοι είμαστε οικογένεια -κι ας τους γράφει κάποιος στις περιοδείες… όχι πως με τη φυγή τη Μάικ δε βρήκαν δικαιολογία ή δε βοήθησε [U]όντως[/U] να σφίξει η ομάδα, όπως κάθε ομάδα σε κρίση, αλλά λέμε τώρα), τι καταλαβαίνουμε…;

__Οτι ο Μάρκο, ένας χαλαρός τύπος (που κάποιοι είπαν ότι αυτός τελικά τους είπε, παίδες έχω και άλλες ασχολίες, μήπως να το αφήσουμε;) που μουσικά μπορεί να παίξει και παίζει σε πολλά ταμπλό και που θα έπρεπε να τον αφήσουν ελεύθερο να δημιουργήσει γιατί είναι μουσικάρα αλλά όχι για πολλά χαλινάρια (και αν άρχιζε να ζορίζεται αυτός ή να τους ζορίζει δε θα ήταν καλό, φαντάζεστε την αποτυχία του όλου εγχειρήματος αν μετά τον δίσκο και την περιοδεία έφευγε ο νέος ντράμμερ…;). Ολοι αυτόν θέλαμε, αλλά δε τον ήθελε τόσο τελικά ο παραγωγός Πετρούτσι και οι υπόλοιποι… ούτε καν η RoadRunner (o άλλος κολλάει και σαν ίματζ πιο πολύ, και στην ηλικία, και έχει και παιδιά -το είπε ο Πετρούτσι ότι μέτρησε- και γυναίκα και ήταν δάσκαλος, ΠΟΥ, στο Μπέρκλυ, έμενε κοντά, έδειχνε ότι προτιμούσε να μπει στην μπάντα απ’ το να ξανακάνει σεξ στη ζωή του κλπ :p).

__Φαντάσου τώρα, πόσο ισχύει αυτό στον δεκαπλάσιο βαθμό με τον “δάσκαλο” Ντονάτι (που, αλήθεια, πέραν από το πόσο θα θέλαμε, περίμενε κανείς ότι θα τον πάρουν, ή το περίμεναν οι ίδιοι…;). Στον donati που τόλμησε να κάνει μία μικρούλα (ΓΑ-ΜΑ-ΤΗ) πρόταση στο Dance? Που οι αυτοσχεδιασμοί του /τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν υλικό για μισό δίσκο τύπου LTE (είπε Levin κανείς και “5 minutes warning” ; :wink:).

__Και τελικά, ακούμε τον δίσκο και λέμε αντίο σε ντραμς που είναι και συνοδευτικά αλλά και “σόλο όργανο”, σε ντραμιστικές ιδέες που βγαίνουν σε πρώτο πλάνο, και πλέον έχουμε μίξη όπου πρώτη φορά στα χρονικά τα ντραμς είναι πίσω απ’ όλα τα όργανα (ενώ ήταν μπροστά -κακή κίνηση, θα φαινόταν η εξαίρετη απόδοση και σε σημεία δουλειά/ιδέες του Μαντζίνι και δε θα ξένιζε και τόσο… από το ένα άκρο πήγαν στο άλλο και πολλά σημεία θάβονται). Και ακούμε συνολικά μία ντραμς να συνοδεύει πιο πολύ (δε μιλάμε για σημεία που όλοι σολάρουν σαν unisons ταυτόχρονα σε έναν “κουλό” ρυθμό για λίγο). Με τι βλέμμα λέτε να κοιτούσε ο Βίρτζιλ τον Πετρούτσι όταν θα του έλεγε “εδώ θα παίξεις [U]έτσ[/U]ι”… :wink: :lol: 8)

__Οπότε, με βάση τα παραπάνω και το πως όντως εξελίχθηκε το πράγμα, ναι, εμμένω σαφώς στη δήλωση που έκανες bold.

__Οχι ότι έχω και τρελό παράπονο, ή δεν έκανε [U]πραγματικά ΚΑΛΕΣ[/U] επιλογές ο Πετρούκιος, αλλά λέμε… Αλλωστε είπα, “εξαγοράζομαι” άνετα με συνερασία Πετρούτσι-Ρούντες-ΣτίβενΓουίλσον-Μίννεμαν που ίσως και να ψήνετε (χεχε) και με κανα δισκάκι Πετρούτσι-Ρούντες-Ντονάτι-Λέβιν που θα ήθελα να ψήνετε (χαχαχα)…

__Θα ήταν το τέλειο. Αυτά! Σορρυ που (δε λέω “αν” :lol:) σας κούρασα, ελπίζω να περάσατε ωραία.

#488

Ρε παιδια ο Shadowcaster που ειναι, δε θα πει τιποτα για το δισκο?

#489

:lol: :lol:
:lol::lol2::lol:
:lol: :lol:
:p[/CENTER]

#490

O Colaiuta έχει παίξει και σε metal δίσκο αν δεν κάνω λάθος (Megadeth). Ο Gadd και ο Porcaro από που και ως που να αξιολογούντια μαζί με τα μέταλα; :-s

#491

__Μα εδώ είναι το “γαμάτο” (ή “γάμα το” καλύτερα). Τον ψήφισαν ΓΕΝΙΚΑ ως τον καλύτερο ντράμμερ των τελευταίων 25 χρόνων… Κάτι παλικαράκια (μαζί με αυτά που ανέφερα) όπως οι Neil Peart, Terry Bozzio, Gavin Harrison, Phil Collins, Steward Copeland, Cozy Powell, [I]έστω[/I] Brann Dailor (Mastodon) φάγαν τη σκόνη του. :lol: [SPOILER]http://www.musicradar.com/rhythm/the-20-greatest-drummers-of-the-last-25-years-270334/1 (και υπήρχαν και άλλοι στο poll -αυτοί είναι οι 20 που έμειναν- τύπου κάτι άμπαλοι όπως Simon Philips αν θυμάμαι καλά) [/SPOILER]

υ.γ. φυσικά και δεν κάνετε λάθος αγαπητέ, o Vinnie είναι περίπτωση Πορκάρο (με την ίδια μουσική ποιότητα, αλλά που τεχνικά το πήγε αλλού -χωρίς να χάσει γκρουβ), έχει παίξει με το σύμπαν (www.vinniecolaiuta.com/discography.aspx), από Χέρμπι Χάνκοκ και Τσικ Κορία μέχρι… Μπάκστριτ Μπόυς και Μπόιζ Του Μέν… :stuck_out_tongue: :smiley:

#492

Γκουχ γκουχ! :stuck_out_tongue:

Κατά τ’ άλλα καλά τα λες τα περισσότερα (υπάρχουν δύο-τρία σημεία που νομίζω ότι είσαι λίγο περισσότερο αυστηρός απ’ όσο χρειάζεται αλλά θα τα επισημάνω αργότερα, τώρα μπαίνω για μάθημα χαχαχ

#493

__E τώρα… Brann Dailor - Bryan Taylor, κοντά πέσαμε! :lol: Θενκς! :smiley:

__Ναι, κι εγώ νομίζω ότι συμφωνώ ότι μάλλον παραείμαι αυστηρός, :p, τα κουβεντιάζουμε και αργότερα, πάω να παραγγείλω πάπυρο από Αίγυπτο :stuck_out_tongue:

#494

Κάτι ετοιμάστηκα να γράψω, αλλά διάβασα τα ποστ του shadowcaster και τα quote και ψιλο-καλύφθηκα :wink: Κατά τα άλλα άκουσα -λίγο- τα τραγούδια και δε θα ΄λεγα ότι προβλέπεται σύντομα να τα ξανακούσω πιο προσεκτικά…

Αυτό το Outcry, γιατί πρέπει να διαρκεί 22 λεπτά; ε; #-o 2η έκδοση του Octavarium θέλησαν να κάνουν;; Το μόνο που μπορώ να πω ότι μου δημιούργησε διάθεση να το ξανακούσω είναι το breaking all illusions. Κατά τ΄άλλα -για τις μπαλάντες, τι να πεις πια- ο “δίσκος” μου δημιούργησε ένα κλίμα “λίγο από systematic chaos & BC&SL” χωρίς συνέχεια.

Τώρα στα φωνητικά, όντως όπως έγραψαν πολλοί ο Λαμπρής έχει καλή απόδοση, αλλά το θέμα είναι τι αποδίδει και πως; Αυτά τα ατελείωτα νιαουρίσματα του και οι απείρως αδιάφορες (σχεδόν στο σύνολό τους) μελωδίες στα φωνητικά τι είναι;; Άμα είναι να έχουμε τραγούδια με στίχους, ας έχουν και κάποιο νόημα, όχι να απαγγέλει ή να χαϊδεύει τα μικρόφωνα

Τέλος για τα ντράμς, η αλήθεια είναι πως μετά τη φυγή του Μάικ και έτσι όπως διαμορφώθηκε αυτό το CD, μιλάμε για Dream Theater -1 (μείον ένας). Θα μου πεις και όταν πέθανε ο Cliff Burton, τότε ήταν Metallica -100… ναι αλλά αυτοί μετά έβγαλαν το Justice και το black album…

Πετρούτσις, ότι και να πω είναι λίγο (και είμαι λίγος για να πω κάτι). Η μαγεία του θα αναγνωρισθεί πλήρως μετά θάνατον :p:lol:

#495

το Outcry είναι 11 λεπτά…εκτός να ακούω κάτι άλλο αυτές τις μέρες…
ή έκτος αν δεν κατάλαβα τι λες

#496

Nαι, δεν φαίνεται να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε είδη, ή μάλλον θεωρεί πως όλα προέρχονται από έμπνευση του Θεού γιατί είναι πολύ θρήσκος:
Toν συναντήσαμε πριν 3 χρόνια έξω από το Παλλάς μετά τη συναυλία των Five Peace Band, μαζί με καποια παιδιά που τότε έμπαιναν και εδώ στο φόρουμ αλλά έχουν αραιώσει πλέον. Του είπε κάποιος για τα απίστευτα που έπαιξε εκείνο το βράδυ και εκείνος κοιτάζοντας προς τα πάνω:
“It all comes from God!”

#497

Εγω που ειμαι πιο συντηρητικος και οχι progressive, λατρεψα τα 2 πρωτα κομματια του αλμπουμ ιδιαιτερως και τη μια μπαλαντα απο τις τρεις… αλλα μετα καπου χαθηκα. Αλλα ανεκαθεν μου αρεσαν οι πιο σφιχτοδεμενες συνθεσεις τους και οχι (τα αναμφισβητητης ποιοτητας, δεν αντιλεγω) καβλαντισματα τους

#498

Ωραιο αλμπουμ αν και κατα την ακροαση η λεξη safe σταθερα πλαναται στην ατμοσφαιρα.Αν μαλιστα απουσιαζαν οι (επιοικως) ανεμπνευστες και βαρετες “μπαλαντες” που εκτος των αλλων αναδεικνυουν την εντελως εκνευριστικη χροια του Λαμπρη(παροτι στο live με ταπωσε κανονικα με την επικη του αποδοση) θα μιλουσα για σπουδαιο αλμπουμ.
Το διπτυχο Outcry και …illusions απλα σπερνει!

Υ.Γ Ηθελα και εγω να τα πω για τον ηχο των ντραμς στο αλμπουμ αλλα με καλυψε πληρως ο shadowcaster.

#499

Για τον δίσκο θα τα πω άλλη μέρα. Μόνο ένα σχόλιο για τα τύμπανα που λέτε αρκετοί.

Το ότι τα τύμπανα ήταν τόσο ψηλά στην μίξη στα προηγούμενα αλμπουμ, δεν είναι ότι πιο σοφό και σίγουρα όχι αυτό που λέμε ισορροπημένος ήχος. Το ότι ο Πορτνόης ήταν γαμάτος και σε ορισμένα κομμάτια ταίριαζε το ότι ήταν ψηλά, είναι άλλου παππά εαυγγέλιο, αλλά μην λέμε ότι είναι υποβαθμισμένα τα τύμπανα επειδή επιτέλους ακούγονται στην σωστή ένταση. Ακούμε επιτέλους σωστή ένταση και σωστές δυναμικές σε ηρεμα σημεία(και μη) και παραπονιόμαστε.

#500

Eχεις δίκιο, και σήμερα συγκεκριμένα που ταξίδευα αφού άκουσα μερικά τραγούδια από το νέο δίσκο, έβαλα να ακούσω και κάποια παλιότερα, και παρατήρησα μεγάλη διαφορά στην ισορροπία του ήχου.
Ειδικά στους τελευταίους δίσκους κυριαρχούσαν κιθάρες και ντράμς.

Προσωπικά νομίζω ότι η μίξη είναι πολύ καλή, αν και κλασσικά στο mastering κόψαν πράμα, το οποίο αλλοιώνει τις δυναμικές αλλά και πάλι σαν σύνολο είναι βελτιωμένο ειδικά σε σχέση με τα 2 τελευταία άλμπουμ.