Ειναι οντως ενα θεμα αυτο.Το παιξιμο του Πορτνου ειναι πιο “διασκεδαστικο”.Ο Mangini εχει αλλο τροπο προσεγγισης.Εχει πει οτι εχει προσεξει αν θα παιξει,για παραδειγμα hi-hat αντι για ride για να κρατηθει σε αλλη συχνοτητα και να περασει πιο μπροστα η κιθαρα,ας πουμε.Εχει γραψει στο fb του οτι θα εξηγησει διαφορα κολπακια που εχει κανει στον δισκο(ελπιζω να βγαλει κανα dvd οπως εκανε ο Πορτνου).Ειναι τοσο τεχνικος που εχει κανει πραγματα που θα τα παρουμε χαμπαρι μονο οταν τα δειξει,πιστευω.
Aπλά έχει άλλη προσέγγιση ο Mangini.
Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα όμως ότι όπως έχει αναφερθεί σε αρκετές συνεντεύξεις, ο Mangini παρέλαβε βασικά guidelines για τα drums, δηλαδή κυρίως time signatures και πολύ πρώιμα μέρη για τα τύμπανα. Από αυτά ο ίδιος όπως είπε άλλαξε ένα 70%, το οποίο ακούγεται και σε αρκετά σημεία αφού έχει το χαρακτηριστικό παίξιμό του.
Περαν αυτού, είναι γεγονός ότι τα drums δεν είναι τόσο in your face όπως του Portnoy. Προσωπικά θεωρώ όμως ότι ο Mangini δίνει κάτι που έλειπε στους DT των τελευταίων ετών, και αυτό είναι δυναμικές.
Τα drums στο ADTOE έχουν φοβερές δυναμικές, χώνουν εκεί που πρέπει και όπου χρειάζεται παίζουν απαλά χωρίς να λείπουν όμως διάφορα “κολπάκια” που γεμίζουν τον ήχο. Ναι μεν δηλαδή δεν είναι τόσο έντονη με τα πρώτα ακούσματα η παρουσία των τυμπάνων, αλλά με περισσότερες ακροάσεις φαίνεται ότι τα drums εξυπηρετούν πλήρως το σκοπό των τραγουδιών και αυτό γίνεται με έξυπνο τρόπο και όχι σε στυλ “πάρε να χεις”.
Γενικά εγώ είμαι εντυπωσιασμένος από την απόδοση του Mangini δεδομένων και των συνθηκών σύνθεσης του δίσκου, δηλαδή ότι όλοι ήθελαν να κάνουν τις safe επιλογές για να μην ξενίσουν τους οπαδούς.
Προσωπικά, μόνο ότι ενώ σε πολλά σημεία περίμενα να ακούσω κλασσικά γεμίσματα Portnoy άκουγα κάτι διαφορετικό αλλά εξίσου (ίσως και περισσότερο) ενδιαφέρον, δείχνει ότι υπάρχει αέρας ανανέωσης που θα φανεί και στις επόμενες δουλειές.
Και για να είμαι και ειλικρινής, νομίζω ότι ο Portnoy είχε γίνει πλέον φοβερά προβλέψιμος στο παίξιμό του στους τελευταίους δίσκους, με τα ίδια γεμίσματα ξανά και ξανά, οπότε αυτή η ανανέωση μου ακούγεται τρομερά ενδιαφέρουσα.
Βαριεμαι να διαβασω 3 σελιδες υπεραναλυση για το drumming του Mangini.
Ο Mangini γαμαει ΣΤΕΓΝΑ στο δισκο και ειναι τεραστιος ντραμερ, ολα τα αλλα ειναι να χουμε να λεμε
Πλέον το έχω και στα χέρια μου. Τι συγκίνηση 
Για τα drums:
Είναι αρκετά τεχνικά και ο τύπος παίζει παπάδες!! Ανακαλύπτω σιγά σιγά τη φοβερή δουλειά του. Βέβαια η “τσαχπινιά” του Portnoy κολλούσε περισσότερο μιας κ έτσι συνηθίσαμε το συγκρότημα και μου έλειψε λίγο η αλήθεια είναι. But still, ο δίσκος συνολικά είναι διαμαντάκι!!
Και αυτό με την διεξοδική δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο ανάλυση περί ομοιοτήτων με παλιότερα album είναι τόοοοσο ανούσιο! Stop this madness. Χάνεται το νόημα.
Κόβω το λαιμό μου πως αν ο Portnoy είχε παίξει ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια drums στο νέο δίσκο, (σχεδόν) κανείς δε θα είχε παρατηρήσει πως “λείπει το groove” ή όποια άλλη διαφορά έχει αναφερθεί σε σχέση με τον Mangini.
Ακουσα λοιπον και γω το δισκο σαν παλιος φαν και προβληματιστηκα. Και αυτο γιατι ενω διαβασα τοσα πολα καλα σχολια και απο ατομα που δεν ειναι φαν των τριων τελευταιων δισκων (οπως και γω), δεν ειδα καποια σημαντικη αλλαγη. Σκεφτηκα οτι ισως φταιει το οτι εχουν αλλαξει αρκετα τα γουστα μου η οτι ακουσα το αλμπουμ αρνητικα προκατειλημμενος λογω των προηγουμενων κυκλφοριων.
Απο την αλλη ομως δεν μου ρχεται στο μυαλο ουτε μια μπαντα στο προγκ μεταλ (η στο ροκ) που να εκανε αυτο που εχουν κανει οι θιατερ. Δεν μπορω να σκεφτω ουτε μια μπαντα που να εχει αντεξει τοσα χρονια χωρις να εχει κανει καποια ριζικη στροφη στον ηχο της. Και πιστευω αυτο ειναι το προβλημα. Οι θιατερ για μενα ειτε στο six degrees ειτε στο train of thought επρεπε ειτε να το διελυαν και να εκαναν κατι αλλο ειτε να ακολουθουσαν μια τελειως διαφορετικη πορεια με την μπαντα. Βεβαια εμπορικα δικαιωθηκαν αλλα μονο ετσι μπορω να τους δω πλεον. Σαν επαγγελματιες. Δεν μου δινουν την εντυπωση οτι εχουν κατι ουσιαστικο να εκφρασουν μεσα απο τη μουσικη τους.
Αυτο που με ενοχλησε περισσοτερο στο δισκο, οπως και στους προηγουμενους, ειναι οτι εχουν χασει τελειως την ικανοτητα να γραψουν σοβαρες μελωδιες (με ελαχιστες εξαιρεσεις που και που). Και αυτο φαινεται ειδικα στις μπαλαντες που για αλλη μια φορα ειναι Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-Ε-Σ. Επισης τα φωνητικα στο μεγαλυτερο μερος του δισκου ειναι βαρετα, σαν να μην υπαρχουν, αλλα δεν νομιζω οτι φταιει ο LaBrie γι αυτο αλλα οι συνθεσεις. Σολο που δεν καταλαβαινω τι λογο υπαρξης εχουν περα απ το να γεμισουν ενα κομματι (οπως στο Outcry). Για να τελειωνω, πιστευω οτι οι θιατερ σαν ικανοι μουσικοι που ειναι, καλυπτουν απλα την συνθετικη γυμνια και την γενικοτερη ελλειψη εμπνευσης με τεχνικα μερη και δεν βλεπω να αλλαζει αυτο εκτος κι αν παρουν ποδι rudess και labrie και ερθουν καπoιοι που να μπορουν να προσφερουν συνθετικα. Α και να μπορουν να γραψουν στιχους. Θα μπορουσα να γραψω κι αλλα αναλογιζομενος αλλες μπαντες που εχουν μπει κατω απ την ταμπελα του “progressive metal” και το πως αυτες εχουν λειτουργησει αλλα θα γινω υπερβολικος.
Με πληρη σεβασμο για την αποψη σου, οσα γραφεις ειναι απο την αρχη εως και την τελευταια λεξη ενα συνολο απο υπερβολικες αηδιες, οποτε η τελευταια σου προταση φανταζει καπως αστεια. Θα ηθελα να ακουσω την αποψη σου για αλλες μπαντες στο χωρο του προγκ μεταλ να γελασω λιγο παραπανω ομως.
Τα παραπανω δεν τα γραφω σαν fanboy, αλλα σαν ηρεμος αναγνωστης ενος ακυρου ποστ. Ειλικρινα πιστευω οτι καποιος που δεν εχει ακουσει ΟΥΤΕ δευτερολεπτο απο το δισκο, θα μπορουσε να κανει πιο ευστοχη κριτικη. Κατι θα πετυχαινε στην τυχη εστω.
Παντως αν σκεφτει κανεις οτι υπαρχουν ατομα εκει εξω που πιστευουν οτι οι Τheater κυκλοφορησαν καλη μουσικη μετα απο 10 και βαλε χρονια κι αγνοουν προκλητικα δισκους οπως τα six degrees,train of thought, το bcasl(ακομα και το Octavarium που για πολλες μπαντες ειναι ειναι απιαστο ονειρο συνθετικα), δεν ειναι περιεργο που η ευγενης αυτη μουσικη εχει γεμισει με αποψιατορες του κωλου !!!
Αλλα απ την αλλη ολες οι αποψεις πρεπει να ναι σεβαστες 
Ξεχασα
αυτο ειναι και αποψη εν ενεργεια συντακτη σε περιοδικο του χωρου!!!
Ομορφιες 8)
[SPOILER]
[/SPOILER]
Θα συμφωνήσω σχεδόν σε όλα με τον vangelis… Δυστυχώς κ για εμένα οι DT είναι πολύ μακριά απο τα ‘ντουζένια’ τους…Δεν αντιλέγω ότι όλοι τους είναι τεράστιοι μουσικοί… Αλλωστε ήταν απο τα πρώτα συγκροτήματα που με μάγεψαν στν ‘Prog Μetal’, με το awake που είχα πρωτακούσει…Αλλά,άλλο το παίζω τεχνική-προοδευτική μουσικη για να εκφραστώ και άλλο τ βγάζω δίσκο με χρονοδιάγραμμα ένω δν έχω έμπνευση,πετώντας διάσπαρτες μελωδίες μπας και πείσω κανέναν… Απο το octavarium έως το adtoe στο ίδιο μοτίβο. Περίμενα πως κ πως τον καινούριο, για να με ξανακερδίσουν ,αλλά αυτό δεν έγινε ουτε στο ελάχιστο… Σιγουρα δεν ήταν το κάτι διαφορετικό που διάβασα εδω μέσα… Ομως μπορώ να παραδεχτώ τον άκουσα αρκετά ευχάριστα και έχει τις στιγμές του (βλ Bridges in the sky,Breaking…) Δεν μακρυλογώ περισσότερο, ίσως μια άλλη φορά που θα έχω χρόνο… Κάτι τελευταίο, τι κακό με τα φόρουμ όταν έχει κάποιος αντίθετη γνώμη απο τ ‘κοινού’…Ειδικά περι μουσικής… Αποδοχή στην διαφορετικότητα, δεν έιμαστε ρομποτάκια 
Παιδιά λίγος σεβασμός σε κάθε άποψη.
Σίγουρα ο δίσκος δεν είναι κάτι πρωτοποριακό. Σίγουρα οι μπαλλάντες (με εξαίρεση το Beyond the surface) δεν ακούγονται. Όμως οι Theater κατάφεραν μετά από πολύ καιρό να μας δώσουν έναν απολαυστικό δίσκο βασισμένο στο 90s παρελθόν τους. Για μένα η δουλειά η συγκεκριμμένη δεν στερείται έμπνευσης. Μην ξεχνάμε ότι είναι ένα συγκρότημα 25ετίας. Αυτό μπορούν να δώσουν και τουλάχιστον μετά τη φυγή Portnoy το δίνουν 100%. Εγώ είμαι ευχαριστημένος. Μετά από 4-5 χρόνια αν βάλω να ακούσω Theater θα ακούσω ή το Ιmages ή το Falling… Τώρα όμως ακούω πολύ ευχάριστα το A Dramatic Turn of Events.
Y.Γ: ΠΟΤΕ οι μπαλλάντες των Theater δεν ήταν η δύναμη τους. Να μη φέρω παραδείγματα γιατί θα απελαθώ από το φόρουμ
καμμια αλλη μπαντα στο χωρο δεν μου δημιουργησε ποτε τετοια αρνητικη εντυπωση. για μενα οι θιατερ ειναι απλα απατεωνες. ας το αφησουμε εδω ομως γιατι δεν εχει νοημα. καποια σημεια που εσενα σου φαινονται ωραια εμενα μου φαινονται αστεια, δεν μπορουμε να πουμε κατι πανω σ’αυτο. ισως εχω μαθει να χω υψηλες απαιτησεις απο μπαντες που μπαινουν κατω απ τη ταμπελα του “προγκ” και σαν μουσικη και σαν νοοτροπια. ειδικα το δευτερο.
θελω ομως πραγματικα ενα παραδειγμα γι αυτο που εγραψα στο προηγουμενο ποστ γιατι εχω κολλησει.
η δυναμη τους δεν ηταν αλλα δεν ηταν και αυτο το πραγμα. δεν ηταν λες και ειχαν βγει απο καλουπι.
Από άποψη μελωδιών η δομής εννοείς?
το διαβασαμε και αυτο. 2 χρονια μετα το BC & SL ο μεσος ελληνας οπαδος - πεθερα που τα ξερει ολα και εχει παντα δικιο επιστρεφει!!! ποτε δεν εχει νοημα ρε φιλε? τοσα χρονια μας εχετε πριξει!! και να δεχτω ρε γαμωτο οτι εχεις δικιο!! τι ασχολησε? τι μπηκες εδω να μας πεις?
πφφφφφφφ ειστε πολυ βαρετοι ομως…και εμεις σαν ποντικια τσιμπαμε!!
petpanag η μουσική δεν είναι ποδόσφαιρο και οι Theater δεν είναι Barcelona.
τι θες ρε φιλος? ποιοι ειμαστε εμεις και ποιους εχουμε πρηξει? σε κυνηγανε και στο δρομο αν φορας μπλουζακια θιατερ? 12 χρονια ακουω την μπαντα, οτι αποψη γουσταρω θα χω. τι ελληνες οπαδοι και κουραφεξαλα. αυτα ειναι επιχειρηματολογια 15χρονου οπαδου.
και ξαναρωταω. δεν μου ρχεται αλλη προγκ μπαντα στο μυαλο που σε τοσα χρονια καριερας δεν πηρε ποτε το μεγαλο ρισκο. και μετα απο τοση στασιμοτητα στον ηχο κανουν πισωγυρισμα και θεωρειται και ανανεωση. λογικο να τους θεωρω απατεωνες και κοταρες μαλιστα. διαλεξαν την safe επιλογη. ηθελαν να γινουν οι μειντεν του προγκ? τα καταφεραν.
Ακομα δεν εχω σχηματισει μια τελικη αποψη για τον δισκο ενω τον εχω ακουσει πανω απο 20-30 φορες απο την αρχη ως το τελος.
Θεωρω [SIZE=“4”][B]ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ[/B][/SIZE] ομως να αφοριζεις την αποψη του αλλου επειδη δεν ειναι ιδια με την δικη σου με τοσο απαισιο τροπο η να θιγεσαι λες και μιλανε για την μανα σου.
Συνελθετε ορισμενοι ειναι [B][SIZE=“3”]ΜΟΥΣΙΚΟ[/SIZE][/B] το φορουμ.Ολοι ειμαστε εδω για να εκφρασουμε την αποψη μας ειτε το κανουμε με 2 γραμμες ειτε με 5 σελιδες.Μπορει και κανεις να μην εχει δικιο αλλα οσο ακους ολες τις πλευρες τοσο καταληγεις σε πιο ασφαλη συμπερασματα.
Αυτα εχω να πω για τωρα ισως επανελθω συντομα για καποιο σχολιο σχετικα με το δισκο. :–
Το ότι δε σου αρέσει ο δίσκος είναι λογικό, γούστα είναι αυτά, δεν είναι δυνατόν να αρέσει στον καθένα. Αλλά από την άλλη ρε 'συ, το να λες πως οι DT δεν πήραν ποτέ ρίσκο είναι λίγο άτοπο. Δηλαδή το “Falling Into Infinity” μετά το “Awake” τι ήταν; Το “Six Degrees…” μετά το “Scenes…” δεν ήταν αλλαγή στον ήχο; Η μέταλ στροφή στα τελευταία δεν ήταν ρίσκο; Εγώ μόνο ρίσκα βλέπω στην καριέρα τους και το ότι έκαναν τώρα έναν “safe” δίσκο είναι διακαίωμά τους. Τόσο κακό είναι; Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική “αλλαγή για την αλλαγή”.