Συμφωνώ με Cozy για Falling… Mόνο όμως. Δεν θεωρώ ρίσκο κανένα άλλο album τους. Δυστυχώς. Το Falling ήταν ένα μεγάλο πείραμα που πέτυχε αλλά ποτέ δεν προσπάθησαν να κάνουν κάτι ανάλογο. Το να προσθέτεις κάποια στοιχεία παρμένα από συγκεκριμμένα ανερχόμενα group από εδώ κι από εκεί δεν είναι πειραματισμός. Οι Dream Theater για μένα είχαν καταντήσει πολύ κουραστικοί σε βαθμό να μην μπορώ καν να τους ακούσω. Τώρα επέστρεψαν στον παλιό μεν ήχο αλλά με καλές συνθέσεις και πολύ καλή απόδοση. Πια δεν περιμένω να κάνουν κάτι πρωτοπορειακό οπότε παραμένω ευχαριστημένος.
Τα 23 λεπτά του change of seasons πχ έχουν καμία σχέση μ’αυτό (το octavarium) το ημι-ατμοσφαιρικό-ημιθανές-μαζεύω από εδώ και εκεί κομμάτι;; Φίλε ειλικρινά τώρα που το ΄γραψες το ξανάεβαλα να παίξει… ε δεν υποφέρεται ρε φούστη μου :-k στο change of seasons σκέφτεσαι “πω τι ακολουθεί τώρα, ετοιμάζεσαι για το επόμενο μέρος” και στο Οκταβάριουμ λες πότε θα τελειώσει επιτέλους
Εγώ το ξαναγράφω, δεν υπάρχει πια έμπνευση, όχι μόνο στους Ντριμ, αλλά γενικά. Έχουν εξαντληθεί οι πιθανοί γαμάτοι συνδυασμοί για να βγει καλό ριφ κτλ, κάτι που να μην έχει ακουστεί γενικά, όλα τα κουρδίσματα στις κιθάρες έχουν δοκιμαστεί, δεν μπορώ να το εξηγήσω :?
Κάπου στη μέση είναι η αλήθεια. Μέχρι και το 6 Degrees έπαιρναν ρίσκα από δίσκο σε δίσκο και μάλιστα μεγάλα.
Το Train of thought μου ακουγόταν κάπως “επιτηδευμένα μεταλλικό”: “να δώσουμε στα μέταλα αυτό που Metallica/Maiden δεν δίνουν αυτή τη στιγμή και να πάρουμε τη θέση τους”.
Βέβαια στο Octavarium χωρίς να πρωτοτυπήσουν έφυγαν από αυτόν τον ήχο ξανά. Για μένα μπήκαν στη χειρότερη τους περίοδο με την “μεταγραφή” στη Roadrunner, έβγαλαν έναν ανέμπνευστο δίσκο με μερικά από τα χειρότερα κομμάτια της καριέρας τους και πραγματικά άρχισαν να θυμίζουν Maiden για τους λάθος λόγους όπως γράφει και ο Βαγγέλης. Aκολούθησε το αξιοπρεπές αλλά όχι πρωτότυπο BC&SL, το καινούριο δεν το έχω ακούσει ακόμα αρκετά επιφυλάσσομαι να γράψω γνώμη σε λίγο καιρό.
Στο live πάντως ήταν φρέσκοι και ορεξάτοι μετά από χρόνια!
κοιτα συμφωνω οτι δεν κρινω το αλμπουμ καθαρα μουσικα. ναι εχει και καλες στιγμες και ισως να ναι και καλυτερο απο τα 3 προηγουμενα. και ναι κραζω γιατι αυτο που περιμενα ηταν περισσοτερο μια αλλαγη στην προσεγγιση και οχι το να ακουσω απλα καποιες καλυτερες ιδεες απο αυτες του bc&sl μιας και πλεον δεν ειμαι οπαδος της μπαντας.
τωρα για το ρισκο. ναι το fiι ηταν ρισκο, δες τους βγηκε ομως και επεστρεψαν σ’αυτο που ξερουν να κανουν καλα. πραγμα οχι κακο αμα σκεφτεις οτι εβγαλαν 2 δισκαρες μετα απ αυτο. ομως απο κει και περα οι θιατερ για μενα διαλεξαν τον δρομο που τους δικαιωσε εμπορικα. θα μου πεις και σενα τι σε κοφτει, καλα εκαναν. ομως κανεις ολοκληρη ιστορια για να βρεις τον πιο γαματο drummer λες και εισαι η σουπερ μπαντα για να μου γραφεις κομματια σαν το far from heaven? για να γραφεις μουσικα μερη σαν το σολο του outcry? μεσα στο μυαλο των θιατερ δεν ειμαι για να ξερω, αλλα μου δινουν καθαρα την αισθηση του επαγγελματια που κανει αυτο που θελει να ακουσει το κοινο του. και ναι η αλλαγη για την αλλαγη δεν εχει νοημα ομως σκεψου σε τι περιδους καθε συγκροτηματος βγηκαν οι καλυτεροι προγκ μεταλ δισκοι. και ναι το “safe” απο μονο του δεν ειναι κακο, ομως κακο μου φαινεται (για μενα) που για αλλη μια φορα δεν ακουσα εναν ολοκληρωμενο δισκο, χωρις φιλλερς, χωρις ανουσια μερη για να γεμισουν ενα κομματι, χωρις να χει κατι ξεχωριστο που να με πεισει οτι το πιστευουν ρε παιδακι μου, οτι εχουν κατι να πουν.
Κάτι που γνωρίζουμε όλοι νομίζω, είναι η διαφορά στο πώς θεωρεί ο καθένας το progressive rock-metal σαν είδος.
Γενικά είτε το θέλουμε είτε όχι, όπως έχει διαμορφωθεί, ουσιαστικά είναι μουσική με μπόλικα σόλο, odd time signatures και τα ρέστα.
Είναι συνεπώς τυποποιημένο εξίσου με τα άλλα είδη.
Το να περιμένουμε λοιπόν να ακούμε από την ίδια μπάντα να βγάλει 10 τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους δίσκους νομίζω είναι ουτοπικό. Προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιο συγκρότημα που να το έχει κάνει.
Αν τώρα οι DT έχουν μείνει σε έναν ήχο που τους ευχαριστεί ή τους κάνει πιο επιτυχημένους, δεν νομίζω ότι δικαιολογεί χαρακτηρισμούς τύπου “απατεώνες”.
Προφανώς και γουστάρουν να παίζουν αυτό το στυλ, προφανώς και σε αυτή τη φάση δεν θα έβγαζαν ένα δίσκο τελείως διαφορετικό και να ρισκάρουν να χάσουν μεγάλη μερίδα οπαδών.
Τώρα αν αυτό σε κάποιους φαίνεται δειλία, whatever. Το θέμα είναι αν απολαμβάνεις τη μουσική.
Προσωπικά μου άρεσε ο δίσκος, αριστούργημα δεν είναι, αλλά έχει καλή μουσική.
Δεν ειναι αυτο, οτι περιμενω κατι πρωτοποριακο απο μια προγκ μεταλ μπαντα, αλλα ακομα και μεσα σε αυτο το διαμορφωμενο στυλ, περιμενω και τα σολο και τα γενικα τεχνικα μερη ενος κομματιου να δενουν με το υπολοιπο κομματι αρμονικα, να εχουν λογο υπαρξης. αυτο που εγραψε ο cadm8 πιο πανω. να το ακους και να μην θες τελειωσει. θα ξαναφερω το παραδειγμα των sieges even με τις 2 δισκαρες που εβγαλαν μετα το ριγιουνιον. δεν ακους κατι πρωτοποριακο αλλα κατι ουσιαστικο. την ικανοτητα αυτη οι θιατερ την εχουν χασει σε μεγαλο βαθμο και αυτο πιστευω οφειλεται στο οτι δεν θα τολμησουν κατι που θα ξενισει το φαν μπεις που χουν χτισει. και κακα τα ψεμματα καμμια αλλη προγκ μεταλ μπαντα δεν πετυχε εμπορικα οσο οι θιατερ.
Σε αυτό έχεις δίκιο, και ήταν προφανές στους 2 προηγούμενους δίσκους. Για παράδειγμα κατά την άποψή μου στο The Ministry Of Lost Souls το instrumental κομμάτι κατέστρεφε όλο το τραγούδι.
Αλλά δεν ξέρω αν μπορείς να το πείς αυτό για το νέο δίσκο, με εξαίρεση ίσως το Outcry, που και μένα στην αρχή μου φάνηκε κάπως, αλλά μετά μου άρεσε σαν δέσιμο με όλο το τραγούδι.
Φαίνεται δηλαδή και τα ορχηστρικά μέρη να είναι πιο ταιριασμένα στα κομμάτια.
Το ότι μετά το Octavarium έχουν περιοριστεί κάπως ως προς τη δομή των κομματιών είναι αλήθεια νομίζω, όπως και αυτό που είχες πεί ότι το βλέπουν πιο επαγγελματικά όσον αφορά στη σύνθεση.
Αλλά πιστεύω ότι αυτή η πιο ψυχρή προσέγγιση ξεκίνησε με την ένταξη του Rudess στο συγκρότημα, και νομίζω ότι θα ανοίξω μεγάλη (και ανούσια για πολλούς) κουβέντα.
@Deckard δεν ποδοσφαιροποιω τιποτα. μην το παιρνεις ετσι!
@Vangelis ρε φιλος ξερεις γιατι τρελαινομαι. καθε δυο χρονια εμφανιζονται καποιοι (μην το παιρνεις προσωπικα) και παντα τα χωνουν στους dt. στην περιπτωση σου ας πουμε. οκ δεχομαι οτι περιμενεις ρισκα. οτι τελοσπαντων εχεις απο την μπαντα καποιες απαιτησεις, και καλα κανεις, αλλα δεν στις ικανοποιουν! αυτο ομως δεν σημαινει οτι πρεπει να χαρακτηρισεις καποιον απατεωνα. επισης θεωρω αδυνατον να περιμενεις απο μια μπαντα 50 διαφορετικα πραγματα στις εποχες που ζουμε και με 26 χρονια καριερας. ιδιως για το μεγεθος τους στο εξωτερικο. αλλα διαολε πρεπει να δεχθουμε οτι ανεξαρτητα εαν ή απαιτησεις ή οι προσδοκιες μας ρε αδερφε δεν ικανοποιουνται, η ποιοτητα των αλμπουμ με την συχνοτητα που βγαινουν μαλιστα ειναι μοναδικο.
να ξερεις και κατι που ειπε και καποιος φιλος πιο πανω. δεν με ενδιαφερει εαν εχεις εσυ διαφορετικη γνωμη απο εμενα για το αλμπουμ (εγω δεν ξερω εαν εχω γνωμη ακομα!!) και καλα κανεις να την εχεις στο κατω κατω, οι χαρακτηρισμοι απατεωνες ομως σε μια μπαντα που ενα χρονο τωρα εχει περασει τοσα και τοσα και με τα κωλοσυμβολαια και τις πολυεθνικες πανω απο το κεφαλι τους, νομιζω οτι το τελικο αποτελεσμα δεν ειναι απατεωνια ρε μαν…ειναι κατι πολυ τιμιο!!! να δεχθω οτι ειναι safe (δεν ειναι και το αναλυουμε αμα θες αλλα οκ), αλλα οπως ειπε και ο Nikatapi δεν ειναι αριστουργημα αλλα εχει μουσικαρες μεσα!!
ΥΓ μην μου τα χωνετε καθε φορα που τα περνω με καποιον που τους χαρακτηριζει ή τους βριζει. ειμαι fanboy να θυμισω:p το λεω σοβαρα παντως. δεν υπαρχει περιπτωση να μην υπερασιστω το δικαιωμα του αλλου στο διαφορετικο. το εχω πολλακις αποδειξει σε αυτο το φορουμ.
Ωραία τα είπε ο nikatapi και βασικά ρε Βαγγέλη, ξέρεις πού καταλήγουμε με αυτά που λες; Στο ότι η αντιμετώπιση της μουσικής αυτής καθ’ αυτής είναι θέμα γούστου, το προφανές δηλαδή. :lol: Για τον crabsody π.χ. το FII ήταν “επιτυχημένο πείραμα”. ΟΚ, άποψή του για τη μουσική και τη δέχομαι όπως θα δεχτώ και τη δική σου.
Για τα υπόλοιπα, μπορούμε να κρίνουμε κάπως πιο απεξαρτημένοι απ’ το γούστο μας οπότε για χαρακτηρισμούς όπως “απατεώνες” κτλ. νομίζω ότι σου έδωσε μια καλή απάντηση.
Επειδη μαλλον αναφερεσαι σε μενα, καθως νομιζω πως εριξα λιγο λαδι στη φωτια με το προηγουμενο ποστ μου, νιωθω οτι πρεπει να σου απαντησω σε αυτο, εμμεσα και στον Βαγγελη.
Κρινομαστε ολοι για αυτα που γραφουμε, και η κριτικη στα ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ειναι ενας απο τους βασικοτερους λογους για να ειναι κανεις σε ενα φορουμ, μαζι με ανταλλαγη αποψεων κτλ κτλ. Απο κει και περα, εγραψα οτι σεβομαι πληρως την αποψη του Βανγκελις, αλλα θεωρω πως αυτα που γραφει ειναι αηδιες. Τον ανθρωπο δεν τον ξερω, και απο κοντα μπορει να ειναι το καλυτερο παιδι ολου του κοσμου, γι αυτο και δεν τον χαρακτηρισα, οπως προσπαθω να μην χαρακτηριζω κανεναν μεσα απο το διαδικτυο. Εφοσον ομως εξεφρασε μια (ακραια) αποψη, αυτη ειναι εκτεθειμενη σε κριτικη, σωστα? Δε νομιζω πως εγραψα καπου πως θιχτηκα προσωπικα, γιατι στην τελικη σταρχιδια μου παντελως οι Dream Theater, ειναι πλουσιοι μουσικοι οι οποιοι επισης δεν ξερω και δε μπορω να το ξερω αν ειναι “καλοι” ανθρωποι ή οχι.
Συνεχιζω και θεωρω τετοιες ακραιες αποψεις για το δισκο αστειες, συγγνωμη κιολας.
Ποτε δεν καταλαβα επισης, δεν αρεσει σε καποιον κανενας δισκος των DT εδω και δεκα χρονια, τους θεωρει απατεωνες, τους θεωρει ντροπη για το προγκ μεταλ, ουσιαστικα δεν ειχε καμια πιθανοτητα να βρει οτιδηποτε θετικο για το νεο δισκο ακομα και να ηταν το μεγαλυτερο αριστουργημα ολων των εποχων, τι διαολο κανει σε αυτο το θρεντ? Απλα για να υπαρχει και η αντιθετη αποψη απεναντι σε οσους προσκυνουν το δισκο? Οκ, ποσο κομπλεξικο ειναι αυτο?
Λυπαμαι αλλα εγω οτι γουσταρω πολυ το αποθεωνω, οτι γουσταρω αρκετα το εκτιμω και μπορει να εντοπιζω καποια αρνητικα, και οτι δε γουσταρω, απλα δεν ασχολουμαι. Δεν εριμενω να λειτουργουν ολοι ετσι, αλλα οποιος εχει ορεξη για προκλητικες και ακραιες αποψεις, θα ακουσει και το κραξιμο του, κανεις δεν ειναι υπερανω κριτικης, ουτε οι DT, ουτε οι επικριτες τους.
Η νηφάλια, μη κομπλεξική απάντηση
πριν δυο χρονια λοιπον ειχε γινει το ιδιο. ο πετπαναγ ελεγε πεθερες οσους του θιγαν τους θιατερ γιατι ως γνωστον του ανηκουν και διαφορα δηλωμενα φαναγορια τυπου λεβιαθαν(<3) και σαντουκαστερ (<3) κρατουσαν λοστους και βαραγανε τους προκατειλημμενους επισκεπτες. αυτοι ειστε! =)
φιξξξξξερ, ο βαγγος τα λεει παααααααααααρα πολυ σωστα οχι μονο γιατι μπορει να εχει την ιδια αποψη με εμενα ή και με αλλους εξ-θιατερ οπαδους, η οποια δεν ειναι και προκλητικη, αλλα γιατι πολυ απλα μιλαει μουσικολογικα και οχι αναλυοντας τα οργανα, τους συνθετες ξεχωριστα.
Η δικη μου απαντηση ειναι ετοιμη προς κριτικη και μπορεις να την κρινεις οσο θελεις αν θελεις. Κατα προτιμηση χωρις αστηριχτη φτηνη ειρωνεια της μιας γραμμης.
Άκουσα το άλμπουμ προσεκτικά αρκετές φορές και πιστεύω ότι είναι μέτριοτατο.
Πρώτη φορά ακούω DT album που δεν μου προκαλεί ΚΑΜΙΑ εντύπωση, είτε θετική είτε αρνητική.
Ακόμα και το Octavarium είχε 2-3 τραγούδια που τα άκουγα νον-στοπ.
Αυτό δεν έχει ούτε αυτά.
Θα πω κάτι “χοντρό”, άλλα το λέω με πλήρη επίγνωση του τι λέω.
Η μπάντα έχει γίνει Adult Oriented “Progressive” Rock. Δυστυχώς.
Εντάξει δεν χρειάζεται να φτάνουμε και σε Ζαχαροπουλιακά αποφθέγματα περί flash rock.
Πάντως γενικά αυτό που δεν καταλάβουν τα φανμπόγια είναι ότι όλοι αυτοί που μπαίνουν και κρίνουν αρνητικά το δίσκο ή την πρόσφατη πορεία τον θήατερ δεν είναι άσχετοι περαστικοί που είπαν να βγάλουν την χολή τους γιατί έτσι. Είναι άτομα που άκουγαν/αγαπούσαν θήατερ και πλέον έχουν ξενερώσει.
η ταμπέλα “prog AOR” είναι απλά η γνώμη μου, δεν διεκδικώ το αλάθητο του πάπα.
Για τα υπογραμμισμένα: Έτσι ακριβώς.
Γουστάρω ό,τι έχει βγάλει η μπάντα μέχρι και το “Octavarium” (το οποίο είναι απλά ανεκτό).
Αλλά από εκεί και μετά η μπάντα αναμασά τις πατέντες της, δυστυχώς…
το Depressive Age αβατάρι σου ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ… :respect:
Ναι, το θέμα είναι ότι αν πήγαινα εγώ σε ένα thread των Radiohead επειδή με είχαν ξενερώσει με ό,τι βγάλανε από το Kid A και μετά ας πούμε κι έγραφα αυτά που έγραφε ο Βαγγέλης με αφορμή το King of Limbs, ακριβώς όπως τα έγραψε και απλά αντικαθιστώντας τα ονόματα των δίσκων και εν πάσει περιπτώσει όλη την επιχειρηματολογία περί τεχνοτροπίας (όπου “τσάμπα τεχνικούρες” βάλε “τσάμπα πειραματισμοί με ηλεκτρονικούς ήχους” και δε συμμαζεύεται - έχουμε διαβάσει και τέτοιες απόψεις για τους Radiohead αν δεν απατώμαι στο φόρουμ) το πιθανότερο θα ήταν θα ακολουθούσε ορυμαγδός από ποστς περί ασχετοσύνης από χρήστες σαν τον Βαγγέλη (όχι κατ’ ανάγκη τον Βαγγέλη) που λατρεύουν το In Rainbows ας πούμε (δισκάρα είναι αλλά αυτό είναι άσχετο).
Κι επειδή με κατονόμασε ο Νομιστεράκης πάνω, λέγοντας για λοστούς κλπ. επικαλούμενος ποστς πριν από 2 χρόνια (! λες και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν μέσα σε 2 χρόνια), ας μου δείξει κάποιος πού χαρακτήρισα “αηδίες” κλπ. τη γνώμη του Βαγγέλη. Διαφωνώ κάθετα φυσικά με όσα γράφει, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί κάποιος να εκλάβει το “συμφωνούμε ότι διαφωνούμε” ως “δεν μπορώ να πάρω τη γνώμη του στα σοβαρά” ή κάτι τέτοιο. Καταλαβαίνω ότι έχει τους λόγους του που το λέει, αλλά από εκεί και πέρα μου φαίνεται λες και περιμένουν όλοι αυτοί που δεν τους αρέσουν (πλέον;) οι Theater να συμφωνήσουμε ότι μουσικά δεν έχουν καμία αξία. Ε, όπως μπορεί να ισχύει αυτό για τους Theater για κάποιον επειδή παίζουν τεχνικά και να πουλάνε με αυτό, έτσι και για μένα μπορεί η Χ, Ψ μπάντα να μην έχει πλέον αξία για χίλιους δυο λόγους. Έτσι επιστρέφουμε πάλι σ’ αυτό που είπα για το θέμα του γούστου και το πώς εμπλέκεται με το να προσπαθείς να κρίνεις όσο πιο αντικειμενικά γίνεται κάποιες καταστάσεις, άρα τι συζητάμε;
Εσυ αυτο που δεν εχεις καταλαβει (για μενα τουλαχιστον, δε θα μιλησω για τους αλλους) ειναι πως δεν εχω κανενα προβλημα με τις σωστα τοποθετημενες αρνητικες αναλυσεις και κριτικες του δισκου. Εγραψαν κι αλλοι, εγραψε ο κραμπσοντι, εγραψαν κι αλλοι διαφοροι, και δε νομιζω να εκραξα κανεναν. Εχει διαφορα το να λεει κανεις “δε μαρεσει η χροια του Λαμπρη” με το να λεει “ο Λαμπρη ειναι για το μπουτσο”(παραδειγμα).
E μα είναι, παραδέξου το 
εγινε αυτο προσφατα στο θρεντ των radiohead (απο χρηστη που γουσταρε τα πρωτα τους και θεωρουσε ολα τα kid a και μετα για τα μπαζα) και ζητημα να γιναν 2 ποστ του στυλ “α καλα οκ”. υπερασπιζομαι το σιναφι μου.