Dream Theater - A Dramatic Turn of Events

Κυκλοφορίες
#581

__Από όλη την απάντησή σου φαίνεται η “αντικειμενικότητά” σου ("[I]μουσικολογικά[/I]", “[I]δεν είναι προκλητική[/I]”), οπότε πραγματικά δεν ξέρω αν αξίζει να προσπαθήσω να κάνω διάλογο για την εικόνα που προσπαθείς να περάσεις για το άτομό μου στην πρώτη παράγραφο…

__Αλλά επειδή το να καταφέρεσαι εναντίον κάποιου (και δει κεκαλυμμένα -φευ, οι “καρδούλες - <3” με αποτελείωσαν), λέγοντας Ο,ΤΙ θέλεις, ή Ο,ΤΙ νομίζεις πως θυμάσα,ι ή [U]ΠΙΘΑΝΟΝ[/U] να βγάζεις απλά ξυνίλα από την αντιπάθειά σου απέναντι μου (πραγματικά, για να γράφει κάποιος τέτοιες πίπες για μένα, κάτι θα του έκανα ή κάτι θα νομίζει ότι του έκανα ή κάπου θα του την είπα και θα ξύνισε), δε μου αρέσει καθόλου και απαντώ. Σε spoiler:

[SPOILER]
__Διάβασες την απάντησή μου στο παρόν ζήτημα…; Μάλλον σου έμειναν δυό ονόματα στη μνήμη και τα πέταξες πρώτα χωρίς φυσικά να σε νοιάζει αν ενοχλείς /στεναχωρείς τον άλλον. Πόσο μάγκες σας έχει κάνει ένα πληκτρολόγιο και η απόσταση… Σου φάνηκα δηλωμένο “φαναγόρι” που κρατάει λοστό (όπερ είμαι κακοπροαίρετος και προκατειλλημένος) και περιμένει να χτυπήσει (έλεος, δηλαδή είμαι και κακότροπος /εριστικός στο λόγο μου ε?) όποιον έχει αντίθετη άποψη και εγώ τον θεωρώ [I]προκατειλημμένο[/I] (φαντάζομαι το εννοούσες εντός εισαγωγικών)…;

__Πρώτον, στο παρόν θέμα, ήμουν ίσως ο πρώτος που έκανε και αρνητική κριτική στον δίσκο. Με σεβασμό βέβαια στα παιδιά που τους αρέσει και στην μπάντα, και με δεδομένο ότι σε 3 μέρες που πρόλαβε να κυκλοφορήσει και με 1-2-3 ακροάσεις δεν μπορώ να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα για PROG δίσκο. Και κάνω και κριτική, και σκληρή. Και γενικότερα έχω κάνει και σε όλη τη μπάντα, ίσως τη πιο σκληρή κριτική (ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ όμως σκληρή, όχι “οι θίατερ είναι για τα πανηγύρια, τέλος.”) εδώ μέσα.

__Και τα δύο προηγούμενα άλμπουμ και εκείνα δε τα θεωρώ τίποτα [U]πραγματικά[/U] μεγάλης αξίας (για το επίπεδο έστω του είδους ή της ιστορίας της μπάντας), άντε ίσως με τίποτα εξαιρέσεις τύπου “Count Of Tuskany” (το οποίο live λειτουργεί τελικά ακόμα καλύτερα). Και σ’αυτά έχω ασκήσει κριτική, ειδικά για το Systematic τα ξαναχωνα πριν κανα δίμηνο.

__Και γενικότερα η όλη συμπεριφορά μου μέσα στο φόρουμ από το 2003, μόνο προκατειλημμένη, εριστική και προσβλητική προς τους άλλους χρήστες δεν είναι (τόσα χρόνια ούτε “μισό” πόντο /παρατήρηση από mod /admin δεν έχω δεχτεί). Ισα-ίσα που μάλλον “πυροσβεστικά” λειτουργώ και σέβομαι όποια γνώμη -με επιχειρήματα… ούτε επιτίθεμαι σε κανέναν, ούτε τίποτα τέτοιο ποταπό που μου προσάπτεις με τόση ευκολία. Εκτός αν κάποιος μπει και γράψει “οι τάδε είναι για τον πέο, ξυπνήστε ρε ζα -όβερ εν’ άουτ”.

__Πραγματικά μου κάνει τρομερή εντύπωση γιατί τα λες αυτά για μένα… ποιός ξέρει, κάτι θα (νομίζεις ότι) σου “έκανα”… Είσαι απαράδεκτος πάντως, χωρίς λόγο (…?) και από το πουθενά πετάς λάσπη σε κάποιον… τι να πω… να πω κι εγώ “αυτός είσαι” μήπως;[/SPOILER]

__[B]Πιο μες το θέμα τώρα[/B], δυστυχώς, μπορώ να καταλάβω αυτά που έγραψε ο Βαγγέλης… Δε λέω ότι συμφωνώ 100%, ούτε καν 50% (τα βρίσκω υπερβολικά, ΥΠΕΡΤΟΝΙΣΜΕΝΑ), αλλά σε ένα ποσοστό, δε λέει αβάσιμα πράγματα, ίσως τα υπερτονίζει, αλλά μπορώ να καταλάβω από που προέρχονται και σε μικρό ποσοστό, δίπλα στη γνώμη ότι είναι [B]καλό[/B] άλμπουμ και το καλύτερο εδώ και χρόνια συνολικά, υπάρχει στα μάτια μου και ένα ποσοστό αλήθειας στα αρνητικά που γράφονται εδω και 2-3 σελίδες.

__Το έγραψα και πρώτος (όπως και για τον Λαμπρί που όλοι τον εκθιάζουν υπερβολικά πολύ -αλλά δε βόλευε τον Νομιστεράκι να το “θυμηθεί”, πώς θα με έκραζε μετά?), νιώθω ότι τα σόλο /ινστρουμένταλ, δεν έχουν “στόχευση”, ότι τα σχόλια που παλιά θεωρούσα υπερβολικά (γιατί κάποιοι λένε από το ίματζες και μετά, τα σόλο είναι “μπουρμπουλίθρες”, “νυστάζεις” κλπ), τώρα αρχίζουν και φαίνονται πιο κοντά στην πραγματικότα από ποτέ. ΤΡΕΛΕΣ ριφφάρες και σολάρα που σου μένει το ορχηστρικό του Breaking, αλλά πολλά άλλα μέρη… μπααα… συραφές χωρίς στόχευση… όπως το σημείο που είχα αναφέρει πάλι για το Backs Of Angels αμέσως πριν το ρεφρέν, ή την προσκόλiση στις ανατολίτικες κλίμακες (λες και αυτόματα κάνει κάτι “prog” -αυτό το ακούω όλο και περισσότερο από διάφορες μπάντες, ίσως γιατί τους ακούγεται, τους αμερικανούς π.χ., “περίεργο” /“πρωτότυπο” στο αυτί, αλλά το έχουν ξαναεξερευνήσει τόσο και οι ίδιοι αυτό το μονοπάτι… τέλος πάντων, πιο μικρό το κακό εδώ).

__Ισως είναι λίγο αυτό που δήλωσαν και οι ίδιοι, “είναι ότι πιο τρελό έχουμε γράψει” (για δύο-τρία τραγούδια κυρίως. σε παράφραση αυτό, βαριέμαι να ψάχνω συνευντεύξεις)… ναι, αλλά παλαιότερα, ακόμα και στα LTE. υπήρχε μια “λογική”, μια μουσική συνέχεια & λογική ακομα και στις πιο κουλές αλλαγές, κάτι θέλαν να πουν οι θίατερ…

__Κάποιος μίλησε για στίχους… ναι, και τα θέματα επίσης… dark eternal night, in the presence of enemies, “μασονία και δε συμμαζεύεται” (με μάπα ανάλυση /ανάπτηξη), βρικόλακες, σαμάνοι, πέρσες, γενικόλογα “αγαπησιάρικα” ή “κάντε κουράγιο”… σαν να μην έχουν ΟΝΤΩΣ πλέον κάτι να πουν, αλλά να πιάνουν ένα θέμα για να βρουν με κάτι να ντύσουν και να γράφουμε μουσική instant coffe για να βάλουμε μέσα 2-3 καλές ιδέες που είχαμε…

__Και επειδή τυχαίνει να (ξανα)λιώνω Heir Apparent αυτές τις μέρες (ή Watchtower -και πολύ σωστά αναφέρθηκαν και οι Sieges Even εξαιρετικό παράδειγμα παρόλο που ξεκίνησαν ως κλώνοι των προηγουμένων), και διαβάζω και στίχους και ακούω και τη μουσική, ΔΕ ΤΟ ΣΥΓΚΡΙΝΩ ΑΜΕΣΑ ΦΥΣΙΚΑ, αλλά, ρε γμτ, είναι υπερξεκάθαρο ότι “ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ, ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ, ΘΕΛΟΥΝ, να μας πουν”…

__Το ίδιο με το τελευταίο των Transatlantic (Wirldwind) ή και αυτό των Spock’s Beard (Χ) ακόμα, που παρόλο που ξεχύλιζαν από έμπνευση και τρελές /“ξεκάρφωτες” αλλαγές, υπήρχε άλλη ροή και συνάφεια μουσικά.

__ΦΥΣΙΚΑ, η μουσική ποιότητα των Θίατερ και οι εξάρσεις έμπνευσης και το τρομερό τους ταλέντο, μας δίνει μουσική που αν την είχαν γράψει άλλοι θα γράφαμε διθυράμβους ίσως, και τους έχουν “γλυτώσει” απ’ το να γίνουν “Queensryche No2”, αλλά, μη μου πείτε ότι δε βλέπετε κι εσείς αυτή την τάση… άσχετα από το πόσο μακριά είναι, ειδικά με αυτόν τον ΚΑΛΟ δίσκο.

__Το συστεμάτικ ήταν μία πίκρα (για Θίατερ). Το επόμενο [U]όχι[/U] ΠΟΛΥ καλύτερο αλλά σαφώς καλύτερο και χάρηκα γιατί ήταν ξεκάθαρη βελτίωση με υπέροχα μεμονωμένα σημεία /στοιχεία και άφηνε ελπίδες για το μέλλον. Το νέο είναι ακόμα καλύτερο, αλλά αν κοιτάξει κανείς πέρα από την ισορροπία που έφερε σε πολλά που οι Θίατερ είχαν χάσει τη μπάλα (υπέρ το δέον μέταλ στοιχείο, μπάκιν βόκαλς πορτνόυ και φωνητικά όλο κακία από Λαμπρί που δε του ταίριαζαν κλπ), και τη ζεστασιά του “επιτελους παλιοί καλοί θίατερ”, όντως βλέπει και αυτό που ο Κάμπος είδε (για τους δικούς του λόγους βέβαια -βρήκαμε τσάμπα τρελό προμόσιον για την μπάντα μας και το τραβάμε απ’ τα μαλλιά, μεγάλος “παπάς” ο τύπος) σε ένα βαθμό, ένα “Ιματζες παρτ2” ως δομή, αλλά… όχι τόσο δουλεμένη καιρό και μεστή δουλειά… ίσως ΠΛΕΟΝ είναι μειονέκτημα για τους ίδιους ότι βγάζουν τόσο καλή και τεχνική μουσική, τόσο εύκολα. Ισως δε το “παιδεύουν” αρκετά.

__Και ενώ έχει ισορροπίες και ωραίο ήχο και κυλάει και άνετα (αν και παρόλο που το είχα γράψει και πιο παλιά, ακόμα μου κάθετε στο λαιμό αυτή η μεσαία μπαλάντα), τελικά δε μου μένει κάτι τόσο, ενώ ξεχυλίζει σε σημεία από ποιότητα, τελικά δε με τραβάει να το ακούω κάθε μέρα (έστω κάποια απ’ τα τραγούδια) και ο χαρακτηρισμός “δίσκος της χρονιάς” δείχνει να απέχει πολύ, παρόλο που ΠΟΛΛΟΙ ήδη τον ψελίζουν… Θα του δώσω κι άλλες ακροάσεις…

__Μετά, έρχεσαι και θυμάσαι και τα καραγκιοζιλίκα με το “αμέρικαν άιντολ” τύπος και καλά “ντοκυμαντέρ” (τρελά στημένο και βρίθει ανακριβιών, μόνο ντοκυμαντερ δεν είναι) και όλο το απαράδεκτο σίριαλ (και από τις δύο μεριές) με τον πορτνόι, και βλέπεις και τον “εξαιρετικό” χειρισμό από πλευράς μάρκετινγκ και σου μπαίνουν πολλοί ψύλλοι σαν αυτούς που μπήκαν στ’ αυτιά του βαγγέλη… δε λέω, μπορεί να είναι μπέιμπι έλεφαντ (για να “παίξω” με κάτι εξώφυλλα) και ο φίλος βαγγέλης να τους χαρακτήρισε μαμούθ, αλλά εγώ τον ελέφαντα στο δωμάτιο τον βλέπω… να μη τον αναφέρω…;

__Ασχετα όλα αυτά από την αξία τους και από την ιστορία τους και απ’ ότι είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ δίσκος… απλά “φοβάμαι” μη δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία [U]εξαιρετική βελτίωση[/U], και μήπως πλέον, το “προϊόν”, έχει πάρει για τα καλά το πάνω χέρι από το καλλιτεχνικό όραμα…

[I]υ.γ. να με συγχωρέσει ο ΝοΜιστεράκης ή/και όσοι διάβασαν το ποστ μου και το βρήκαν υπερβολικό ως προς χαρακτηρισμούς, γράφω και στις 5+ το πρωί, είμαι λίγο κουρασμένος (και στεναχωρημένος/σπασμένος)… υπόσχομαι να το ξαναδιαβάσω και το πρωί με πιο καθαρό μυαλό και να ανασκευάσω αν χρειαστεί[/I]

#582

δεν ειμαι φαν ουτε των Dream Theater, ουτε του prog γενικοτερα (περα απο συγκεκριμενες εξαιρεσεις και μιλαω για αλμπουμ και οχι για μπαντες).

το ακουσα αρκετες φορες το αλμπουμ, οχι για να διαμορφωσω αποψη, αλλα επειδη μου αρεσε.

με τους DT εχω μια πολυ περιστασιακη επαφη. Μου αρεσει το Images, χωρις να ειναι ο δισκος που εμεινε στο πικ απ μου μεχρι να αραχνιασει, δεν ξετρελαθηκα με το Train of Thought που ηταν η τελευταια επαφη μου με τη μπαντα (και περιμενα πως θα μου αρεσει). αλλα αυτο μου αρεσε. ναι, στην αρχη μου θυμισε Images. ναι δεν ειναι καινοτομια.

αληθεια ομως, ποιος μπορει να επιβαλλει σε μια μπαντα να καινοτομει σε καθε της αλμπουμ. το εκαναν πριν πολλα χρονια. και αρκετες φορες μαλιστα. περασαν 26 χρονια. πλεον θα επρεπε να περιμενει κανεις απο αλλες μπαντες να κανουν (οχι σε απολυτο βαθμο) οτι εκαναν οι DT τα 90’s.

οχι οτι οι DT δεν εχουν να προσφερουν. αντιθετως… το νεο τους album το αποδυκνειει. ειναι ενα παρα πολυ καλο αλμπουμ. safe ή οχι, η ουσια ειναι οτι περιεχει πολυ καλη μουσικη.
ποσω μαλλον, μετα απο οσα προηγηθηκαν, οπου οι safe επιλογες ισως να ηταν κ μονοδρομος για μια μπαντα που επρεπε να βρει την ταυτοτητα της.

#583

__Νομίζω τα είπες -σχεδόν- όλα! 8)

__Ισως εγώ θα ήθελα να προσθέσω ότι, εγώ πιστεύω ότι μπορούν καλύτερα και να μας χτυπήσουν με ένα 4ο διαμάντι πολύ πάνω καλλιτεχνικά απ’ τους δίσκους των τελευταίων χρόνων και πολύ κοντά σε αυτά που έκαναν στα 90’ς όπως λες… όλοι ίσως εκτός του ΛαΜπρι, όχι γιατί δε θα μπορούσε να είναι ακομα πιο εντυπωσιακός (βλεπε τα λάιβ φέτος που τα παλιά -για την ηλικία του και ότι έχει περάσει- τα λέει ΠΟΛΥ καλύτερα και αρκετά κοντά στα ορίτζιναλ), αλλά επειδή σκέφτεται ότι “θα έχω που θα έχω κάτι Μετρόπολις κλπ να μου βγάζουν τη ψυχή και να με φέρνουν στα όριά μου, τα καινούργια κομμάτια που θα γράφω ας είναι πιο κοντά σ’ αυτά που μπορώ να αποδώσω τώρα καλά”.

__Συν (στα αρνητικά αυτό), ότι, αυτό για το οποίο κατηγορούμε τον Πορτνόι, ότι από το Τρέιν Οφ Θοτ και μετά τους έκανε εμπορικούς… είχε επιτυχία και πλέον το έχουν αγκαλιάσει λίγο περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε (από μουσικούς του επιπέδου τους) οι ντριμ θίατερ…

#584

Γαμώτο μου φαίνεται τόσο περίεργο που δεν πρόλαβα ακόμα να το ακούσω όπως πρέπει και να χω μια εμπεριστατωμένη άποψη.Που θα πάει…θα βρεθεί χρόνος και γι αυτο.

#585

Επειδή αποκλείεται να βρω κάποια στιγμή το χρόνο να διαβάσω όλα όσα έχουν ειπωθεί στις τελευταίες σελίδες, αλλά κάτι πήρε το μάτι μου για κριτική από πρώην οπαδούς, θέλω να ρωτήσω το εξής.

Όσοι είναι δυσαρεστημένοι ως πρώην οπαδοί των DT με την πορεία τους - από ένα σημείο και μετά - παρέμειναν ακροατές/φίλοι του χώρου τον οποίον πρεσβεύουν ή γενικά οι μουσικές τους προτιμήσεις πήγαν αλλού και κρίνουν μια μουσική κατεύθυνση που δεν τους άρεσε έτσι κι αλλιώς;

Θεμιτό και (συνήθως) ωραίο είναι να αλλάζεις, αλλά το να κατηγορείς τον άλλον γιατί δεν αλλάζει παράλληλα με εσένα, συνήθως δεν έχει ιδιαίτερη αξία.

Κατά τα άλλα, το άλμπουμ συνεχίζει να μου φαίνεται συναρπαστικά ωραίο, αβίαστα.

#586

σιγα μην κατεβουμε στο συνταγμα με τους αγανακτησμενους!! τι ειναι αυτα που λες ρε φιλε? πως βγαινεις και προσβαλεις ετσι εμενα και τα παιδια αυτα που ουτε γνωριζομαστε στο κατω, απλα ειχαμε την ατυχια (ετσι πλεον το βλεπω) να μας αρεσει η ιδια μπαντα?

και γιατι εγω ειμαι αυτος που πρεπει να την πληρωνει παντα? δεν εριξα βομβες εδω μεσα εγω πρωτος! δεν μιλησα για απατεωνες κτλ εγω πρωτος. και επαναλαμβανω οτι το διαφορετικο ειμαι εδω να το συζητησω. το ειπα και στον βαγγελη για το safe album πχ. το διαφορετικο, το δεν μου αρεσει, με επιχειρημα το δεχομαι και το συζηταω και το υποστηριζω. το να χαρακτηριζεις χωρις λογο ξαφνικα σαν κομμητης ειναι ευκολα παρεξηγησιμο και αυτη την προθεση να μην ειχες.:wink:

βαγγελη και οσοι εχετε διαφορετικη αποψη για το αλμπουμ (εγω δεν εχω ακομα ξαναλεω) ευχομαι να με καταλαβαινετε τι εννοω και να μην υπαρχει παρεξηγηση, για το φιλο παραπανω…δεν ξερω τι να πω!!!

YΓ συμφωνω σε ολα οσα λεει ο outshined

#587

αν επιχειρουσα να προσβαλω τους θιατερ θα εψαχνες τα στοιχεια μου! και σιγα τη προσβολη κανα παιδαρελι εισαι; θα ηταν προτιμοτερο να σε ελεγα ΠΕΘΕΡΑ;

#588

νομιζω οτι κακως το συνεχιζεις…και σε αυτο το υφος.

#589

Έχει γραφτεί πολύ πράγμα εδώ, αλήθεια δεν ξέρω τι να πιάσω και τι να αφήσω.
Για την εμπορευματοποίηση που όπως καταλαβαίνω και ο Βαγγέλης προσέγγισε ως απατεωνιά (διόρθωσέ με αν κατάλαβα λάθος), αλλά και τη γενικότερη μουσική κατεύθυνση των τελευταίων ετών, βρίσκω μεγάλο υπεύθυνο πέρα από τον Portnoy και τον Rudess.

Και προσωπικά το αναγνώρισα ότι υπάρχει μια κάποια τυποποίηση στον ήχο. Όσο για τους στίχους που είπαν κάποιοι, ας μην κοροϊδευόμαστε με την φυγή του Moore πήραν την κατρακύλα, με αποκορύφωμα στίχους τύπου Dark Eternal Night και Count Of Tuscany. Απλά υπάρχουν για να υπάρχουν. Στο Beneath The Surface που το δούλεψε ο Petrucci (και ήταν κάτι που νομίζω δεν έγραψε τόσο από ανάγκη να γεμίσει ο δίσκος) φαίνεται ότι άμα θέλουν μπορούν.

Οσον αφορά στα μουσικά, ακόμη είμαι πεπεισμένος ότι ο Rudess αν και φοβερός παίκτης, είναι τεχνοκράτης και δεν δίνει συναίσθημα στα κομμάτια, αν και υπάρχει βελτίωση στον τελευταίο δίσκο. Απλά με την ένταξή του χάθηκε κάπως αυτό το συναισθηματικό που υπήρχε στη μουσική επί εποχή Moore και Sherinian.
Πιστεύω πως όντας εν μέρει μουσικός “αυνάνας” ωθεί και τον Petrucci σε μια πιο επιφανειακή προσέγγιση, δηλαδή να γράψουμε να τελειώνουμε, καθώς επίσης και ότι ο τρόπος που συνθέτει είναι περισσότερο αποτέλεσμα γνώσεων και λιγότερο αποτέλεσμα συναισθήματος.
Θεωρώ πως ο Moore ωθούσε πάντα τον ήχο της μπάντας σε πιο “cohesive” μονοπάτια και λιγότερο copy paste μουσικών ιδεών. Ίσως και γι αυτό όπως έχει πει και ο Portnoy είχαν μεγάλες διαφωνίες μεταξύ τους.

Προφανώς έχετε καταλάβει ότι είμαι φανμπόης, αλλά κάποια πράγματα είναι προφανή σε όλους. Το ότι κυρίως μετά το Οctavarium και την ένταξη στην Roadrunner οι DT έχουν σχετικά περιοριστεί σε κάποιες φόρμες φαίνεται και απο τους δίσκους. Ναι μεν καλή μουσική, αλλά ίσως λείπει αυτό το “κάτι” που πολλοί αγάπησαν τα πρώτα χρόνια. Τώρα απατεωνιά δεν ξέρω αν είναι, πιθανότατα είναι επανάπαυση σε μια κατάσταση που τους βολεύει, δηλαδή να βγάζουν καλά χρήματα και να έχουν ένα στάνταρ χρονοδιάγραμμα κυκλοφορίας δίσκων για να μπορούν να περιοδεύουν συχνά.

Πάντως δεν μου φεύγει από το μυαλό ότι ο Rudess φταίει σε μεγάλο βαθμό γι αυτή την τυποποίηση στον ήχο, μου δίνει την αίσθηση ότι δεν έχει καλλιτεχνικές αναζητήσεις, απλά λέει ας βάλω κανένα γαμάτο patch, ας γράψω κανένα σολάκι γρήγορο, ας σκεφτώ καμία καλή αλληλουχία συγχορδιών κλπ. Μου φαίνεται σαν να κάνει ρουτινοδουλειά, ακόμη και όταν γράφει όμορφα μέρη.

Φαντασίες είναι όλα, μπορεί να λέω και μαλακίες.

#590

Εγω παντως συμφωνω σε ολα οσα ειπες, τα λες θαυμασια μαλλον.
Προφανως δεν ειναι κανεις στο μυαλο του Ρουντες να ξερει τι σκεφτεται και πως γραφει.
Αλλα το συναισθημα με Μουρ και Σερινιαν ηταν αλλιως.

#591

ειναι μεγαλος tech freak και μοιραια γινεται ή φαινεται χωρις συναισθημα. ακομα και το μπαγλαμα που αγορασε απο την αθηνα καπου θα τον χωρεσει, σολο ή στους theater, ειμαι βεβαιος.

διαφωνω στο θεμα Octavarium, ισως γιατι λατρευω αυτο το αλμπουμ, ισως γιατι floydιζει (τι λεξη ειναι αυτη:p ) πολυ! η δουλεια παντως του πετρουτσι στο ADTOE δειχνει οτι δεν τα βλεπει τα θεματα επιφανειακα.

#592

Ισως λιγο off topic αλλα εχει μια συναφεια με τις αναφορες περι “τυποποιησης” των τελευταιων ποστς:

Ξεχναμε οτι οταν οι θίατερ εγραψαν το (για τους περισσοτερους) αδιαμφισβητητο αριστουργημα τους Images and Words, παιδευαν τις συνθεσεις για 3 ΧΡΟΝΙΑ σε ινστρουμενταλ μορφη (αφου ψαχναν ακομη αντικαταστατη dominicci) χωρις περιοδειες και βαρια προγραμματα. Αντιθετα τα τελευταια αλμουμς, μαζι και το ADTOE συνθετονται σε περιοδους 1-2 μηνων (συγκεκριμενα θυμαμαι TOT 3 εβδομαδες, το καινουριο 1μιση μηνα περιπου), ενδιαμεσω παγκοσμιων περιοδιων.Αν συνυπολογιστει και το γεγονος οτι τοτε ηταν στα early twenties και καβλωμενοι, ενω τωρα 45αρηδες εκατομμυριουχοι οικογενιαρχες, δεν λετε ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ που καταφερνουν να κρατηθουν στο επιπεδο που κρατιουνται?

Ο μονος τροπος για να προκειψει απο τους θιατερ, κατι σε επιπεδο I&W, ειναι να αραξουν παλι για καμια 3αρα χρονια απο περιοδειες και τα λοιπα, ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να συνθετουν και να ανταλασσουν ιδεες καθ’ ολη αυτη τη διαρκεια. Το βλεπετε να γινεται συντομα?

Ον τοπικ τωρα: δεδομενων των συνθηκων, το καινουριο δισκακι ειναι διασκεδαστικοτατο…

#593

Βασικά είπα για μετά το Octavarium, το οποίο είναι για μένα ο τελευταίος δίσκος που πραγματικά πάρθηκαν ρίσκα από το συγκρότημα. (Όχι πάντα επιτυχημένα, βλέπε Never Enough).

Oσο για το ADTOE δεν θα διαφωνήσω, είναι σαφής η βελτίωση και έχει να κάνει με το ότι ήταν ο ίδιος παραγωγός. Μόνος του είπε μάλιστα ότι ήθελε να υπάρχουν μελωδίες με νόημα, ενώ προέτρεψε και τον Rudess να γράψει πιο αξιομνημόνευτα σόλο.

#594

Moυ φαίνεται το ανέφερα και γω 5-6 σελίδες νωρίτερα. Συμφωνώ σε αυτό και όπως λέει και ο quintomscenario πιο κάτω δεν αγγίζει ο καράφλας το ύφος, την ευρηματικότητα και εν τελει την έμπνευση των προηγούμενων 2.
Ακόμα και στο scenes, τα μισά πράγματα είχαν γραφτεί ήδη. Στο six degrees, έχει πολύ καλή απόδοση και έχει εκπληκτικές μελωδίες (η τελευταία φορά που ακούμε τον Ραντες σε ΣΥΝΟΛΟ δίσκου να είναι φοβερός), αλλά και πάλι δεν έφτασε πάλι το επίπεδο των άλλων 2.
Η στροφή προς το περισσοτερο μεταλ, έκανε καλό εμπορικά στους Θίατερ, τους ανανέωσε λίγο, αλλά από εκεί και πέρα τους κράτησε εντελώς πίσω.

Δεν το λέω από την άποψη που πολύ έχουν εκφράσει εδώ μέσα, ότι είναι δηλαδή prog μπάντα και πρέπει να προοδεύουν συνέχεια. Δεν είναι παιδαρέλια, έχουν 20φεύγα χρόνια στην πλάτη τους, δεν υπάρχει σχεδόν περίπτωση να πειραματιστούν (σε κλιμακα δίσκου τουλάχιστον). Αλλά μια η συνθετική σαπίλα του καράφρα, μια η καραμέταλ επιρροή του Πορτνόη, ε ο Πετρούτσης δεν μπορεί να τα κρατήσει όλα.
Έχει γίνει εκπληκτικά πιο ουσιαστικός στα σόλο του, έχει αρχίσει να ξαναγράφει φοβερά ριφφ(τουλάχιστον σε τούτο το άλμπουμ), αλλά οι Θίατερ μέχρι το 2002 δεν στηρίζονταν ποτέ στο τι ριφφ θα γράφει ο Πετρούτσης, αλλά στο τι θα βγάλει η μπάντα σαν σύνολο. Έχουμε ακούσει από τοτε τραγούδια τύπου lines in the sand? Έχουμε ξανακούσει την ζεστασιά του hollow years? H αλλαγή του fatal tragedy στο 3+58(και κυρίως το ριφφ), είναι ανάλογη της μεταλλίλας που βγάζουν τώρα, τότε
όμως γιατί δεν ακουγόταν τόσο ριχό(πλάκα-πλάκα το ακούω τώρα και δεν υπάρχει καμία συγκριση ούτε με μισό σημείο από τον καινούργιο δίσκο…)?Μην πάω πιο πίσω.

Το ότι είναι σε τέλμα οι Θίατερ είναι δεδομένο. Το ότι έβγαλαν επίσης τον καλύτερο δίσκο του τελματός τους, είναι επίσης δεδομένο (για μένα). Το θέμα είναι γιατί ακούει ο καθένας Θίατερ εν ετη 2011. Ακούει γιατί περιμένει PROGRESSIVE? Ε, κατά την γνώμη μου, ας πάει παρακάτω.Ακούει γιατί κάποτε αυτή η μπάντα ήταν progressive, αλλά τώρα περιμένει απλά να ακούσει καλά τραγούδια που μόνο αυτή η μπάντα μπορεί να βγάλει, τότε καλά κάνει.

Τα “απατεώνες” στην μουσική, δεν μου λένε απολύτως τίποτα. Ειδικά όταν μιλάμε για μια μπάντα με τόση ιστορία και που ζεί από αυτό. Ακόμα και τώρα στα “απατεωνίστικα” χρόνια τους πουλάνε από όλες τις απόψεις. Ποιός ο λόγος να κατηγορήσεις κάποιον για αυτό το πράγμα. Αν αυτός αισθάνεται οκ με την “απατεωνιστικη” πρακτική του, γιατί να με χαλάει εμένα? Δηλαδή τι? Δεν έχουμε καταλάβει τόσο καιρό ότι οι Θιατερ είναι επαγγελματίες και θα συνεχίσουν να βγάζουν δίσκους κάθε 1,5-2 χρόνια?

#595

Το βιντεο του On The Backs Of Angels:
http://new.music.yahoo.com/dream-theater/videos/view/on-the-backs-of-angels--221576286

Δυστυχως,δεν εχει επιλογη για καλυτερη αναλυση οπως το youtube και ετσι χανει λιγο στο full screen.

#596

Ρε, μη το παίρνεις τις μετρητής, απλά μου θύμισε αντίστοιχη ατάκα του Ζαχ

Σωστή και η αναφορά σε ένα τόσο πολυ-view-ισμένο τόπικ, στους πεσόντες ήρωες στα χαρακώματα του προγρέσιβ (τώρα ο Ζαχ είναι πραγματικά περήφανος)

Ναι, αλλά όσο και να θεωρείς ακραία άποψη το ότι ο Ανάστασης είναι για τον μπέο, δεν παύει να είναι άποψη κάποιου. Βέβαια θα μου πεις ότι οι ακραίες απόψεις επιδέχονται ακραίων αντιδράσεων, αλλά κατά την γνώμη μου αυτό είναι λάθος. Από τη στιγμή που μπορεί ο Γράκχος να συζητάει με τον Μιούλ για πολιτική και να κρατούν σε γενικές γραμμές ένα α επίπεδο, μια τέτοια τροπή ενός μουσικού θρεντ δεν είναι και ότι πιο ωραίο. Πάντως ο Βαγγέλης εκτός του απατεώνες (και αυτό σε δευτερολογία, μετά από την απάντηση σου) δεν νομίζω να μίλησε ακραία.

Για τους στίχους δεν φταίει μόνο η φυγή του Moore. Μιλάμε για έναν Πετρόυτσι που κάποτε έγραφε love just dont stare και carry me to the shoreline, αν αναλώνετε σε Μασόνους και ιλουμινάτι ξερωγώ. (Τουλάχιστον κάνε ολόκληρο concept με βιβλίο Dan Brown, να είσαι και σωστός προγρεσιβάς :p) Το κακό φαινόταν από τους άρτιους ακόμα μουσικά δίσκους. Στο σιξ ντιγκρίς για παράδειγμα έχει τραγούδι με στίχους έκθεση ιδεών για την κλωνοποίηση, που δείχνει έλλειψη έμπνευσης “α κάτσε να διαλέξω ένα θέμα να γράψω στίχους”

#597

Εμένα πάλι οι στίχοι των Ντριμ δεν ήταν ποτέ στα αγαπημένα μου, ίσως γι αυτό να είχα πάθει ηλεκτροσοκ όταν βγήκαν τα liquid tension (έστω χωρίς τον Κινέζο)

Από την άλλη αυτό που γράφει ο νικαταπι για τον Ρούντες, είναι και στα μάτια μου έτσι. Σόλο ότι να 'ναι, ή όπως μου ΄ρθε φλασιά χθες, σόλο τύπου Slayer με 35 βιμπράτο και κάτι σκόρπιες νότες αναμεταξύ παιγμένα απλώς σε πλήκτρα. Που πήγαν εκείνα τα γαμάτα που ακούγαμε στα liquid tension, άγνωστο…

#598

εγω αυτο που δεν μπορω να καταλαβω, ειναι η απαιτηση που εχουμε απο την εκαστωτε αγαπημενη μπαντα, να πρωτοπορει σε καθε της δισκο.

περα απο ανεφικτο, κατι τετοιο, στα δικα μου ματια, δεν ειναι κ ουσιαστικο. μου φερνει λιγο σε “πρωτοτυπια για την πρωτοτυπια κ οχι για την ουσια”.

πρωτοτυπησαν οι DT το 92. εν πολλοις ορισαν ενα ηχο. κ αντιστοιχα κ αλλα σχηματα. και ισως να το εκαναν κ με αλλες κυκλοφοριες τους.
το να απαιτουμε απο μια μπαντα να οριζει με καθε της κυκλοφορια ξανα το ιδιωμα που υπηρετει μου φαινεται ανουσιο κ ουτοπικο.

δε με ενοχλει η “επαναληψη” (που ταυτοχρονα μπορει να σημαινει απλα ελλειψη καινοτομιας), με ενοχλει η ελλειψη ποιοτητας.

απο την αλλη, τα σχολια για τα φραγκα τα βρισκω παιδικα. ακομα κ αν δεν κυκλοφορησουν ΤΙΠΟΤΑ για μια δεκαετια οι DT, πιστευει κανεις ειλικρινα οτι με τη βαση οπαδων που εχουν δεν θα βγαζουν τα κερατα τους καθε μηνα? μονο απο merchandise, limited μπιχλιμπιδια, επανεκδοσεις, κανα Live καπου καπου δεν θα εχουν εσοδα αναλογα μιας κυκλοφοριας?

τα παραπανω αφορουν ολες τις μεγαλες μπαντες, απλα αυτη την περιοδο αυτοι που τρωνε το “χρεωμα” ειναι οι DT, που ομως κυκλοφορησαν ενα πολυ καλο δισκο.

#599

μα αυτο εξηγησα και γω πιο πανω. ετσι κι αλλιως το progressive metal δεν το θεωρησα ποτε “προοδευτικη” μουσικη αλλα αυτο ειναι αλλη κουβεντα.

[SPOILER]

[/SPOILER]

ε καλα προφανως και οχι. δεν βλεπω κατι παιδικο στο να δηλωνεις το προφανες. και αυτο που εγω κρινω ως προφανες οφειλεται σε αυτο που ακουω και την αισθηση που μου δινει. οχι στο οτι απλα βγαζουν λεφτα.

animae και αλλοι που πιαστηκατε απ τη λεξη “απατεωνες” δεν καταλαβαινω γιατι σας φανηκε τοσο ακραια. στην ουσια οι περισσοτεροι εδω, που ειναι και φαν της μπαντας, ειπαν το ιδιο πραγμα με διαφορετικα λογια. δηλαδη τι να πεις οτι εχουν επαναπαυτει η οτι δεν θελουν να ξενισουν το κοινο τους τι να πεις “απατεωνας”. δηλαδη ο μουσικος που δεν παιζει για την παρτυ του τι ειναι? τιμιος? βεβαια δεν λεω οτι ετσι ειναι αλλα οτι αυτο βγαινει σε μενα. μπορει να γουσταρουν και 100% αυτο που κανουν και να μην εχουν καμια αναγκη για κατι διαφορετικο.

επισης αυτα τα 25 χρονια καριερας δεν μου λενε κατι. για προγκ μπαντα μιλαμε. εκτος κι αν εχουμε αποδεχθει οτι ειναι μια χεβυ μεταλ μπαντα οποτε οκ. και ξαναλεω οτι οτι το “προγκ” δεν το οριζω βαση πρωτοποριας η προτοτυπιας αλλα βαση νοοτροπιας. να αρχισουμε τα παραδειγματα? οι μαριλλιον του marbles ποσα χρονια καριερας ειχαν? 5? αυτο ειναι που ξεχωριζει και τις μεγαλες μπαντες. εχουμε ενα κακο σ’αυτη τη μουσικη να δικαιολογουμε τα παντα οταν προκειτε για πραγματα που γουσταρουμε οταν το αντιθετο θα ταν το πιο φυσιολογικο.

nikatapi συμφωνω σε οσα λες ειδικα για rudess και οπως ειπα και στο πρωτο ποστ θα τους εβγαζα το καπελο αν αλλαζαν και αυτον και τον labrie και δοκιμαζαν κατι νεο. και ας ετρωγαν και τα μουτρα τους απο πλευρας ανταποκρισης.

#600

Dream Theater χωρις τη φωνη του Λαμπρη δεν υφιστανται, αλλα τι να λεμε, καποιοι γουσταρουν Arch…