κάντε μια παλληκαριά
πάντως όσο ακούω η παραγωγη σκίζει
2 Likes
Ειναι 2021, γιατι ο κοσμος κανει αρχεια ακομα σε rar?
Το εχω κατεβασει και δε μπορω να το ανοιξω γιατι το WinZip trial period εχει ληξει :")
Tο οποιο μου δημιουργει ακομα μια απορια, απο ποτε ληγει το trial period του WinZip?
ΥΓ1. OK ειμαι χαζος, σκεφτομουν το WinRar και κατεβασα το WinZip οταν σεταρα τον νεο υπολογιστη πριν κατι μηνες αντι για το WinRaR που ειναι οντως τζαμπα.
ΥΓ2. Γαμω το συμπαν κατι τετοιες μαλακιες με κανουν να νιωθω μπουμερ κι ενω ειμαι αρκετα tech savvy
5 Likes
Το winrar έχω εγώ που είναι τσαμπα και δεν λήγει ποτέ
1 Like
Nαι, εκανα edit… αλλα thanks για την απαντηση
1 Like
εμένα η καρδούλα μου θα παραμείνει πάντως
1 Like
Βαλε 7zip ρε καρα-boomer, χειροτερε και απο μενα. Τα διαχειριζεται ολα και η μορφη 7zip ειναι αυτη με την καλυτερη συμπιεση. Τι trial period, στο 2003 εισαι 
;
4 Likes
Έβαλα και παίζει. Νιώθω hype με αυτά που διαβάζω και δεν θέλω να απογοητευτώ! Ας διαγράψει τις τρεις τελευταίες προσπάθειες μονοκοντιλιά αυτός ο δίσκος.
εδιτ: οκ, παιδιά, πρόκειται ξεκάθαρα για τον καλύτερο δίσκο που έχουν βγάλει τουλάχιστον από το ‘‘A Dramatic Turn of Events’’
1 Like
Μου τη σπαει παρα πολυ το 7zip, εβαλα το WinRAR και βρηκα την ησυχια μου.
Λοιπον μετα απο μερικη ακροαση, καθως δεν προλαβα ολα τα κομματια:
-
The Alien - το εχουμε ακουσει πολλακις πλεον. Δεν κοβω και φλεβες. Καλο ειναι. Οπως και ο υπολοιπος δισκος, θυμιζει πολυ Distance Over Time.
-
Answering The Call - πολυ ομορφο, με κανει να θελω να το ξανακουσω. Δεν θυμαμαι ουτε μια νοτα προς το παρον, αλλα πιστευω οτι θα ειναι απο τα αγαπημενα μου στον δισκο.
-
Invisible Monster - Απο τα δυο singles, μακραν το πιο ενδιαφερον για μενα, το Alien με κουραζει
-
Sleeping Giant - λατρευω εισαγωγη και χτισιμο, αλλα μετα γινεται κλασικο Theater των τελευταιων 10 χρονων και αρα δε με τρελαινει πολυ, αλλα θελω κι αυτο να το ξανακουσω. Σιγουρα με ιντριγκαρει για το μελλον.
-
Transcending Time - οτι καλυτερο εχω ακουσει απο Theater απο τη μερα που εφυγε ο Portnoy σε ηχο και στυλ και genre, το οποιο με Sherinian και Mike θα εμπαινε σε δισκο Theater 90ς με το σπαθι του. Σε ενα εναλλακτικο συμπαν στο οποιο ειμαι πολυ πιο χαρουμενος με την παρτη τους, παιζουν ετσι εδω και 20 χρονια. Πραγματικα μακαρι να εβγαζαν 90% τετοια μουσικη πλεον και 10% πιο χεβι απο αυτο.
-
Awaken The Master - Απο την πρωτη νοτα σκεφτηκα οτι θα ακουσουμε ψιλο-μαλακια τραγουδι. Κατι τετοια τραγουδια τα ψωνιζει ο Petrucci απο την λαΐκη του Albany τις Κυριακες πριν το NFL παιχνιδι των Buffalo Bills, στην οποια φωναζει ο Charlie Dominicci " ελα μπαρε μπαρε, εχω προγκ μεταλ με το κιλο που σαλευει, μπαρε μπαρε δε θα μεινει τιποτα μπαρμπα". Τελικα το τραγουδι ειναι αρκετα καλυτερο απο αυτην την περιγραφη (σε αντιθεση με τα μισα τραγουδια στους προηγουμενους 3 δισκους), αλλα δε μπορω να πω οτι μπορω πλεον να ακουσω αυτο το στυλ μουσικης ευχαριστα. Ισως αλλαξω γνωμη στο μελλον ομως, αφηνω εναν αστερισκο.
-
A View From The Top Of The World - δεν το ακουσα ακομα. Τα 20 λεπτα με τρομαζουν παρα πολυ και ο δισκος ειναι γεματος ηδη μεχρι αυτο το σημειο.
ΥΓ. Ο Πετρουτσι ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ παλι, οχι αστεια. Κι ο Rudess boring as ever, σχεδον σε ολα τα τραγουδια. Πρωτη εντυπωση ουτε θετικη ουτε αρνητικη. Καπου demi, οπως και για το Distance Over Time. Κατα την αποψη μου αυτοι οι 2 δισκοι των Theater ειναι οι πιο κοντινοι μεταξυ τους, καθως στο παρελθον παντοτε προσεφεραν κατι διαφορετικο απο τον προηγουμενο δισκο οταν εβγαζαν κατι καινουριο, ακομα κι αν πηγαιναν καμια δεκαετια πισω ενιοτε. Τα Distance Over Time και A View θα μπορουσαν κατ’εμε να ηταν διπλος δισκος ανετα.
Ανοιγω τα κιταπια μου, βλεπω οτι απο τοτε εχουν βγαλει το Dream Theater (2013), το Astonishing (2016) και το Distance Over Time (2019) και σκεφτομαι οτι η δηλωση σου δεν εχει και τοσο μεγαλο πηχη
Προφανώς δεν έχει να ανταγωνιστεί ούτε έναν αξιόλογο δίσκο (το Distance over time είναι αξιο…πρεπές), όμως έχει τη σημασία του ότι για 10 χρόνια τώρα μας δουλεύουν ψιλό γαζί και τώρα τουλάχιστον προσπαθούν με κάτι καλύτερο. Αρκετά καλύτερο.
1 Like
Πρώτες σκέψεις μετά από μια (!) ακρόαση.
O ήχος ωραίος. Αρκετά ισορροπημένος θα έλεγα.
Magninis για πρώτη φορά όχι ενοχλητικός, του πήρε 10 χρόνια, χαλάλι. Παρολαυτά χτυπάει πολλά πράγματα που μου ακούγονται αχρείαστα αλλά όχι παραίτερα. Ίσως φταίει ότι έβαλε και το χεράκι του ο Sneap.
Ο Πετρούτσης μπροστάρης για ακόμα μια φορά τα τελευταία 10 χρόνια. Ενώ είναι σταθερά εξαιρετικός, όσα ακουσα δεν με έκαναν να πω “πω πω φιλε, να ΡΙΦΦ γαμωτοσπιτάκιμου”, που ακόμα και το προηγούμενο είχε τέτοια.
Συνολικά πολύ προβλεπόμενα τα πράγματα. Χτύσιμο-εισαγωγή ή χτύπημα εισαγωγή, διάφορες παραλλαγές, μελωδικό lead/solo πετρουτσης, αλλαγή για να μπεί και η φωνή κλπ κλπ. Δεν έχει το στοιχειο της εκπληξης πουθενά. Οι δομές είναι παρόμοιες, τα τεχνικά περάσματα (αν και συνολικά πολύ καλά) τα γράφουν με το κιλό πλέον (υπάρχουν φυσικά και όμορφα σημεία, δεν το συζητάμε αυτό).
Αυτό που ίσως θα έκανε πιο σπιρτόζο τον δίσκο και ίσως αναδεικνύονταν τα τραγούδια παραπάνω, είναι αν είχαν παραπάνω από 2-3 ενδιαφέρουσες φωνητικές γραμμές. Λαμπρής πιο προβλεπόμενος πεθαίνεις, πλήρης αδιαφορία και χασμουρητό. Ευτυχώς μεν δεν ενοχλεί, εχει βρει συχνοτικά που μπορεί να σταθεί και το κάνει - προς τιμήν του αυτό, αλλά είναι τόσο αδιάφορος που πραγματικά απορώ πως δεν κοιμήθηκε την ώρα που έγραφε φωνή. Οκ, υπερβάλλω, αλλά πραγματικά οι ενδιαφέρουσες φωνητικές μελωδίες, είναι ελάχιστες.
Αναμενόμενα πιο τεχνικός ο δίσκος αφου είχαμε σολο δίσκο Πετρούτση και ΕΛ-ΤΙ-Ι, συνέχισε με κεκτημένη ταχύτητα ο μπροστάρης της μπάντας, δεν είναι κακός σαν το Αrsestonishing, αλλά για μένα μέχρι στιγμής είναι κατώτερο του προηγούμενου που με την σειρά του ήταν κατώτερο του ΝΤΡΑΜΑΤΙΚ, το οποιο με την σειρά είναι κατώτερο από την 14ετία '91-'05(και ισάξιο του πάρα πολύ καλού Systematic Chaos).
3 Likes
Εγώ κατ’ αρχήν γουστάρω που ακούμε ωραίο μπασάκι από Myung (να υπενθυμίσω ότι σε πολλούς τελυταίους δίσκους τον είχαμε χάσει), συμπαγή ήχο και φωνητικά που όχι μόνο δεν κουράζουν αλλά ακούγονται και ευχάριστα (και χωρίς εμφανή επεξεργασία όπως στο Astonishing π.χ.) και περάσματα που δείχνουν μια δημιουργικότητα ξανά. Μου θυμίζει πολύ τον ήχο που είχαν στην δεκαετία 00-10.
2 Likes
Από ήχο ίσως, από ουσία όμως είναι κοντά στο μηδέν. Από τις πιο αδιαφορες γραμμές που έχει γράψει ο Λαμπρης ιν τοταλ.
1 Like
Ναι βρε παιδί μου, εγώ είμαι χαρούμενος με το αδιάφορο που δεν ρίχνει το κομμάτι, παρά με το νιαούρισμα που ρίχνει όλο το δίσκο
Έχει πραματάκια πάντως. Με 1 μόνο ακρόαση, δεν βαρέθηκα καθόλου κ υπήρχαν και σημεία που χαμογελούσα…
Καλά το μεγάλο κομμάτι θέλει σίγουρα αρκετές ακροάσεις αλλά πέφτει γλέντι εκει μέσα απο όλους…έπος!
2 Likes
Awaken The Master says hello. Τα 2 πρωτα λεπτά είναι σιδηρόδρομος.
Με μια ακρόαση δεν θυμάμαι τίποτα, έχει αρκετή πληροφορία , θετική εντύπωση τα πλήκτρα και ο Πετρουτσι όπου στην κοβιντ εποχή έχει μπόλικη όρεξη και γουστάρω πολύ με την πάρτη του
3 Likes
Transcending Time , θα γινει το αγαπημενο μου κομματι στην μετα portnoy εποχη… Ο δισκος θελει ακουσματα αλλα σε καθε ακουσμα μου ακουγεται και καλυτερος…
3 Likes
Όντως το transcending time είναι πολύ όμορφο κομμάτι
5 Likes