με 2 ακροασεις ευτυχως δεν φαινεται να ειναι η παταταρα που περιμενα…
ακατανοητη η επιλογη του 1ου single…Με διαφορα το χειροτερο στον δισκο…
Για μένα Answering The Call με τρομερό πιασάρικο ρεφραίν(η πληγή των theater στα τελευταία) νομίζω το χιτ του δίσκου.
Κατά τα άλλα κρατώ τα όργια του petrucci στο ομώνυμο.
μ αρέσει που παρότι τα αγαπημενά μας/σας γκρούπ, Μετάλλικα, Μείντεν, Θηατέρ κτλ βγάζουν πράγματα που τα κλασσικά - τα χέζουν - απλά κι όμορφα, είναι αυτό που περιμένατε απο αυτούς το 20ΧΧ, είναι καλά, είναι 7-8-9 κτλ κτλ. Καλώς η κακώς μετά τη φυγή πορτνόι, οι θηατερ έχουν 1 καλό δισκάκι, πολλά μέτρια κι 1 νερόβραστο. Και πριν απο αυτό πάλι σε παρακμή διαρκείας ήταν - εκτός αν ήσουν ο Φράγκος, που όλα είναι δεκάρια, όπως στο Χάμερ είναι 9άρια όλα τα Παρανταις Λόστ. Οι πλην του Τζορνταν, και ειδικά ο Πετρούτσι το κρατάνε ψηλά (συνθετικά), αλλά ο Λαμπρής το προσγειώνει (εκτελεστικά).
Πάλι από καφενείο προχώ χωριού γράφεις;
8 Likes
Μια ακρόαση και μου φάνηκε μια χαρά το αλμπουμακι, αξιοπρεπεστατο. Συνθετικά είναι καλύτερο από ότι περίμενα. Το 20λεπτο είναι πολύ δυνατό και καλύτερο του δίσκου το “Answering The Call”.
Αυτά, συνεχίστε.
7 Likes
Εντωμεταξυ ελαχιστοι διαφωνουν με αυτο, δεν ξερω γιατι ωρυεσαι χωρις λογο.
Απο κει και περα τι βγαζουν οι Metallica που πληρει αυτο που λες?
Ακομα και στο ιδιο το Metallica topic που συχναζουν κυριως Metallica fans, το γενικο συμπερασμα ειναι πως τα τελευταια 20 χρονια εχουν βγαλει ΕΝΑΝ (1) πραγματικα καλο δισκο, και πως το St. Anger ειναι χαλια, ενω το Death Magnetic ειναι ψιλο-καλο, με πολυ προβληματικο ηχο.
Τι θελεις ακριβως να γραφουμε στα τοπικς των συγκροτηματων που γενικα μας αρεσουν? Οτι ολα ειναι σκατα και ολοι θα πεθανουμε?
6 Likes
5 Likes
Από το a view έχω ακούσει μόνο τα δύο που κυκλοφορησαν επίσημα και κατά κάποιο τρόπο με κάνουν να θέλω να ακούσω το δίσκο. Είμαι και από αυτούς που μας άρεσε το Distance over time άσχετα που πλεον έχω να το ακούσω πάρα πολύ καιρό.
Το πιο αδύναμο στοιχείο των πρόσφατων theater είναι ξεκάθαρα οι φωνητικές γραμμές, ειπώθηκε πιο πάνω και συμφωνώ 100% είναι πλέον πολύ προβλέψιμες και σαν να κινούνται γύρω από κάποια πολύ συγκεκριμένα στυλ, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Ο studio version λαμπρής ποτέ δεν με χάλασε, ούτε καν στα τελευταία άλμπουμ, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως τον θεωρώ και καλό (υποκείμενικα, για μενα) τραγουδιστή. Ε και άλλο να ακούς τον μέγιστο καβλαντη Portnoy και άλλο τον Mangini, όσο καλός τεχνικά και εντυπωσιακος ντράμερ να είναι και ο τελευταίος.
Δεν μπαίνω στη διαδικασία να το ακούσω πριν βγει επισημα, ελπίζω να είναι ένα καλό άλμπουμ!
4 Likes
δεν ξερω αν ειναι ιδεα μου αλλα ο δισκος εχει καποια Shadow Gallery vibes…
1 Like
Μερικές βαρύγδουπες δηλώσεις:
- πρώτη φορά περνάω τόσο καλά ακούγοντας δίσκο των Theater από τότε που έφυγε ο Portnoy
- το ομώνυμο είναι από τα καλύτερα 20λεπτα τους, ίσως μόνο κάτω από Change Of Seasons
- μου αρέσει όλος ο δίσκος, δεν κάνω skip
- Answering The Call, Sleeping Giant, Transcending Time, Awaken The Master είναι και τα 4 εξαιρετικά
Είμαι ενθουσιασμένος για δίσκο Theater και είχα ξεχάσει πως είναι. Θα είναι πολύ οριακό το αν είναι καλύτερο αυτό ή το Dramatic, εννοείται θεωρώ και τα 2 πολύ ανώτερα από τα ενδιάμεσα 3
7 Likes
Το album μου βγάζει μια Awake αύρα για ως τώρα.
2 Likes
πού τη βγάζει καλέ;
Εμένα το the alien εκεί στο 05:30-07:12 περίπου μου βγάζει μια αύρα περίοδου images and words όπως ξεκινάει και scenes πιο μετά . Φανταστικό τμήμα του κομματιού. Μετά βέβαια έρχεται ο Λαμπρής στο 07:15 και πετάει μια απλά συμπαθητικη φωνητική μελωδία και σε προσγειώνει λίγο. Το instrumental τελείωμα του κομματιού βέβαια είναι ξανά φανταστικό.
2 Likes
Ο δισκος οσο τον ακουω τοσο μου αρεσει… Καλα πως γινεται να μην εβγαλαν για single το answering the call… κομματι που αμεσως σε κερδιζει και με την πρωτη ακροαση…
Γενικα πολυ χαρουμενος που με εκαναν να καταπιω τη γλωσσα μου γιατι περιμενα τρελη μπαρουφα και ο δισκος εινα πολυ καλος… Ποσο μα ποσο η καλυτερη παραγωγη βοηθαει και στην ακροαση σε σχεση με τα προηγουμενα αλμπουμ…
4 Likes
και ολιγον τι απο six degrees θα τολμησω να πω(και πιο αραια ξεμπαρκα εδω και εκει λιγακι απο scenes/systematic/images)
μολις τελειωσα πρωτη ακροαση.κατα την ταπεινη μου γνωμη ειναι ισως το καλυτερο στη μετα portnoy era…ηχητικα σιγουρα…συνθετικα θα δειξει ο γεροχρονος βεβαια,αν ειναι καλυτερο και απο το adtoe…
μονο χαρα μετα την ακροαση παντως 
4 Likes
- To instrumental στη μέση του Alien (05:25)
- Η αρχή του Answering The Call
- Awaken The Master
- Η αλλαγή στο ομώνυμο 18:16 κλείνει το μάτι στο Scarred
Υποκειμενική εντύπωση είναι. Βρήκα επίσης 2-3 σημεία που θυμίζουν Images & Words.
Λογικό με τόση μεγάλη δισκογραφία να βρίσκεις σημεία που κάνουν tribute στον εαυτό τους.
1 Like
για μένα το Awake είναι σαφώς πιο λεπτοδουλεμένο, πιο σκοτεινό και με περισσότερη έμφαση στο κομμάτι. Δεν το είπα υποτιμητικά, όντως δεν ήξερα πού μπορεί να το έβλεπες.
Κι εμένα μου βγάζει σε διάφορα σημεία Scenes from a Memory
Συμφωνώ χωρίς συζήτηση. Είμαι φαν του Awake. 
3 Likes
Πρώτο άλμπουμ που αγόρασα από DT. Διάβαζα ένα Minnie (το κοριτσίστικο αντίστοιχο του Μίκυ) μικρός και είχε στήλη με μουσικές προτάσεις. Το τεύχος ήταν του 1999 και είχε πρόταση το Scenes From A Memory (πολύ μπροστά το Minnie). Πήγα σ’ ένα δισκάδικο, λοιπόν, έψαξα το δισκάκι, δεν το βρήκα, και πήρα το πρώτο που μου έκανε κλικ. Στο ‘‘6:00 in a Christmas morning’’ είχα ήδη ερωτευτεί.
Όλα αυτά το σωτήριο έτος 2009
8 Likes
Στα τέλη 90’s προερχόμενος από power metal ακούσματα, αγόρασα το Images & Words. Μου πήρε αρκετό καιρό να χωνέψω τι ακούω, να το καταλάβω και να το λατρέψω.
Μετά πήρα το Awake. Μπαίνει το 6:00 και λέω ώπα τι έγινε εδώ, είναι η ίδια μπάντα με το Images; Πάλι χρειάστηκε καιρός να χωνέψω τι ακούω, να το καταλάβω και να το λατρέψω.
5 Likes