Σκέψου πρώτα, κατάλαβε και μετά πες ότι “δεν καταλαβαίνω” 
.
Ο δίσκος είναι καλός. Δεν περίμενα με τίποτα να το πω αυτό εν έτει 2021 για τους Dream Theater, δεν είχα καμία προσδοκία.
1 Like
οχι
1 Like
Είναι χρήσιμο, αλλά δεν είναι απαραίτητο.
1 Like
Φυγε ρε μεταλλοπατερα
To Killing Hand μέτριο κι ο δίσκος έχει τραγούδια που πλατιάζουν.
Και η παραγωγή χάλια ενώ μόλις παραπάνω γράφτηκε πόσο καλή επιτέλους είναι η παραγωγή του τελευταίου.
Οκ, μιλάμε για άλλο γκρουπ τότε. Ως γνωστόν οι δικοί σου DT, δεν πλάτιασαν ποτέ και οι παραγωγές τους γαμουσαν.
Το επιχείρημα για το εξώφυλλο με γονάτισε.
εγώ δεν το κατάλαβα καν. Καμία σχέση με Bon Jovi
Επειδή δείχνει σε πρώτο πλάνο τη μασχάλη του τύπου και το New Jersey είναι υποτίθεται “η μασχάλη της Αμερικής”. Δεν θυμάμαι που το είχα διαβάσει, είναι inside joke μεταξύ αμερικάνων για το “βρωμερό NJ”, hilarious!
Πάλι καλά δηλαδή που το ενσταντανέ δεν απεικόνιζε την πυρωμένη σφραγίδα των Dream Theater να ετοιμάζεται να σημαδέψει τα… οπίσθια του τύπου (ως είθισται), τώρα θα μαθαίναμε σε ποια Πολιτεία έχει απονεμηθεί ο αντίστοιχος τίτλος!
3 Likes
Στο σπιτι των Metallica
Και η Φλοριντα ειναι η κωλοτρυπιδα της Αμερικης! 
3 Likes
Υπονοεις κατι 
;
2 Likes
6 Likes
Ότι βλέπω να λιώνω στην κιθάρα πάλι. Ούτε καν μομφή για τον James, μια χαρά τα πήγε σε αυτό το δίσκο ( και λείπει κιόλας στα instrumentals)
2 Likes
3 Likes
Η κινηση με το χερι ειναι το κερασακι στην τουρτα 
3 Likes
#1 Best Seller* in Classic British Rock
εκει στο Αμαζον ξερουν πολυ καλα την δουλεια τους
2 Likes
2 Likes
Μετα απο αρκετες ακροασεις ο δισκος συνεχιζει να μου αρεσει και να θελω να τον ακουω καθε μερα ( καμια σχεση με τα προηγουμενα album ) και μεχρι και το alien πλεον μου αρεσει πολυ παραπανω… Παντως καλυτερο κομματι τελικα πλεον για μενα ειναι το ομωνυμο…
2 Likes
Θα ήθελα να του δώσω περισσότερες ακροάσεις αλλά δεν αφήνει το καινούργιο των Trivium μαλάκες το έχω λιώσει (τι βγάλαν πάλι οι πούστηδες…)
Με 4 ακροάσεις έχουμε να κάνουμε πιστεύω με έναν από τους καλύτερους δίσκους της μετά octavarium εποχής. Ακούγονται πιο στοχευμένοι, ο mangini παίζει πιο memorable μέρη, ο rudess είναι πιο εμπνευσμένος. Ο Myung ακούγεται λίγο περισσότερο από τα προηγούμενα άλμπουμ και ο Πετρουτσης είναι γαμάτος (όπως πάντα). Ο Λαμπρής παίζει safe και μέσα στο άνετο range του, αλλά από την άλλη για ακόμα μια φορά οι πραγματικα καλές φωνητικές γραμμές του είναι λίγες.
Μου άρεσε πως από την αρχη ξεκινησα να ξεχωρίζω τα κομμάτια. Το awaken the master είναι γαμάτο, το transending time έχει εκτός από rush και λίγο από την ευαισθησία του another day και του surrounded, το the alien κερδιζει πόντους σε κάθε ακρόαση και το 20λεπτο έχει ένα φανταστικό μεσαίο τμήμα που με κάνει να θέλω να το ακούω παρά τη μεγάλη διάρκεια του. Τα άλλα τρία μου φαίνονται επίσης αξιόλογες συνθέσεις.
Το στοίχημα βέβαια είναι το replayability, το Distance over time πχ έχασε πόντους με το πέρασμα του χρόνου. Οψομεθα, για την ωρα κρατάω ότι βγάλανε ένα δίσκο με πολύ ωραία μουσική που με κάνει να θέλω να τον ακούω.
5 Likes