Dream Theater - Black Clouds & Silver Linings

Κυκλοφορίες
#341

δεν ξέρω πόσες φορές τον έχεις δει, αλλά εγώ θυμάμαι τουλάχιστον 2 φορές που η φωνή του LaBrie ήταν παραπάνω από ικανοποιητική.
τόσο στην περιοδεία του Scenes, όσο και στην περιοδεία για το Octavarium. ειδικά στη 2η ο LaBrie ήταν καταπληκτικός.
στο Ρόδον εγώ μια χαρά τον άκουγα και τα 2 βράδυα στην περιοδεία του SDOIT.
δε θυμάμαι ποτέ κανείς να είπε κάτι κακό για την πρώτη συναυλία στο Λυκαβηττο.
Στη Μαλακάσσα δεν ήμουν.

βρείτε πολλούς τραγουδιστές που μπορούν να ακολουθήσουν το απαιτητικό πρόγραμμα των συανυλιών των Theater.

Τέλος, το σχόλιο πήγαινε κυρίως σε όλους όσους “γελάγανε” με το πως θα ερμήνευευε το Stargazer.

Επίσης, έχει τεσταριστεί η φωνή του και εκτός Theater. Ας “ξεστραβωθεί” όποιος θέλει να ακούσει τα Mullmuzler (ειδικά το 2ο), το Elements Of Persuation, το Human Equation των Ayreon, ακόμα και το δίσκο των Frameshift.

#342

Eίσαι σίγουρος ότι ήσουν εκεί? Σε ρωτάω, γιατί αν είναι όντως έτσι, μάλλον το στάνταρ του “μια χαρά” διαφέρει. Επειδή ήμουν κι εγώ εκεί, λέω ξεκάθαρα ότι ήταν επιεικώς απαράδεκτος, προσπαθούσε να τραγουδήσει, δεν του έβγαιναν όχι οι σοπράνο αλλά ούτε οι ψηλές άλτο φωνές, και σα δυσαρεστημένη πριμαντόνα έφευγε από τη σκηνή όταν οι άλλοι έπαιζαν συνέχεια. Αν αυτό είναι το μια χαρά, αναρωτιέμαι, το άσχημα ποιο είναι?

Επειδή εγώ είπα για το Stargazer, επιφυλάσσομαι μέχρι να το ακούσω. Και στην τελική αν το λέει καλά, δε θα βάλω τα κλάματα που θα χω πέσει έξω…

#343

Το κατάλαβα ρε για χαβαλέ το είπα. Πάντως πάντα θεωρούσα τον Λαμπρή λίγο για theater. Γνώμη μου :wink:

#344

Σ αυτο θα συμφωνησω με τον φιλο Ρεντ Ραμ.Εκτος Λυκαβητου ημουν σε ολα τα λαηβ των Θηατερ στο Ελλαντα και οντως στο Ροδον ηταν επιεικως απαραδεκτος.Ηταν αλλωστε και η περιοδος που σκεφτοταν να τον αντικαταστησουν.Στις υπολοιπες ηταν καλος εως πολυ καλος.

Παντως συμφωνω και με τον Outshined στο οτι ειναι πολυ απαιτητικα τα τραγουδια των Θηατερ και ο Λαμπρουκος κανει αξιοπρεπεστατη δουλεια( η χροια ειναι που χαλαει καποιους υποθετω και οχι τοσο η τεχνικη).Προσωπικα με χαλανε μονο τα ψευτογρυλισματα που παει να κανει κατα καιρους και ακουγεται πιο γκεη και απ τον Γκααααααλ.

#345

εγω σχεση με τους θιατερ δεν εχω μεγαλη αλλα ο,τι live εχω δει τα φωνητικα του labrie ψιλοαθλια τα θεωρω…

#346

Το αλμπουμ το εχω ακουσει 3-4 φορες. Θετκες εντυπωσεις προς το παρον αν και εχουμε δεομο μπροστα μας. Παρολα αυτα, με χαλασε καπως το ποτ-πουρι…

#347

είχα την καλή τύχη και τα 2 βράδυα να είμαι στο κάγκελο (μέχρι και με τον Petrucci να πιάσω μικρή κουβέντα). Στο κάγκελο δεν έχει ποτέ πραγματικά καθαρό ήχο ειδικά για τα φωνητικά. Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο διαφωνούσα με πολύ κόσμο. Πάντως θυμάμαι χαρακτηριστικά τραγούδια όπως το Hollow Years, το Spirit Carries On και το A Change Of Seasons να τα αποδίδει μια χαρά. Ας μην εξετάσουμε το γεγονός ότι είπε πάνω από 40 τραγούδια (και τι τραγούδια σε 2 μέρες).

Red Rum, δεν το είπες μόνο εσύ. Το λέει πολύς κόσμος, ειδικά όταν δεν έχει κάτι άλλο πιο εύκολο για να κατηγορήσει τους Theater.

Crab, το να μην αρέσει σε κάποιον κάτι είναι άλλη συζήτηση. Επειδή, όμως δεν είναι μια φωνή love or hate θεωρητικά, όπως είναι του Mustaine ή του Johnson, καλό είναι να έχει και κάποιος ένα επιχείρημα.

#348

Σε ευχαριστώ:wink::!:
Το έχω το cd από το Kerrang, αλλά το είχα ξεχάσει τελείως#-o
Όντως πολύ καλή διασκευή8):!:

#349

Ο LaBrie έχει περάσει πολλά με τη φωνή του (εκεί στην περιοδεία του Awake νομίζω είχε πάθει μια τροφική δηλητηρίαση και κατέστρεψε τις χορδές του) παρ’όλ’ αυτά τα τελευταία χρόνια έχει κάνει μεγάλο comeback και studιακά και σε επίπεδο live. Πάντως εκεί στην τετραετία 1998-2002 πρέπει να’ταν που δεν τράβαγε καθόλου. Απ’το Train of Thought και μετά άρχισε να πιάνει πάλι υψηλά standards. Στο δε Score είναι καταπληκτικός ενώ και στις πρώτες πόλεις της περιοδείας του Systematic Chaos (μεταξύ των οποίων ήμαστε κι εμείς) διάβαζα ότι έπιανε 100%.
Καλά για τεχνική δεν νομίζω ότι τον αμφισβητεί κανείς. Απλά η χροιά του όταν πάει για τις δύσκολες νότες χαλάει κάπως, ειδικά αν τη συγκρίνει κανείς με αυτή που’χε το '92 ας πούμε.
Για να καταλάβει κανείς πόσο μεγάλη μούρη ήταν ο LaBrie παλιά και τι έκανε με τη φωνή του κατά τη γνώμη μου πρέπει να βρει κανα bootleg της περιοδείας του Images and Words όπου δείχνει πλήρως τις δυνατότητές του, έχοντας ταυτόχρονα απίστευτη χροιά. Απλά είναι γεγονός ότι πλέον, έχοντας σαφώς χειρότερη χροιά, φτάνει πιο εύκολα απ’ότι παλιότερα στις ψηλές νότες.
Το μεγαλύτερο κλισέ πλέον ανάμεσα στους οπαδούς του συγκροτήματος είναι να μειώνουμε τον LaBrie.

On topic:

Λοιπόν, το Shattered Fortress τελικά είναι οδοστρωτήρας. Το ιδανικό κλείσιμο για ΑΑ και σαφέστατα το πιο groovy κομμάτι του δίσκου… ειδικά στο σημείο που χώνεται η παραλλαγή ενός riff από Glass Prison και Dying Soul είναι να κοπανιέσαι.
Η μελωδία του βιολιού στο intro του Best of Times σε κάποια φάση θυμίζει πολύ έντονα μια απ’αυτές στο Ministry of Lost Souls ή είναι ιδέα μου; Μου φαίνονται ίδιες…
Πρέπει να’χω ακούσει γύρω στις 8 φορές τον δίσκο… έχουμε ακόμα… οι πρώτες εντυπώσεις πάντως είναι ότι πρόκειται για τον καλύτερο ίσως, και πιο “ποικιλόμορφο” δίσκο των Theater μετά το θεϊκό Six Degrees.

#350

ούτε εμένα μ αρέσει ο λαμπρης γμτ. ομολογώ όμως πως έχω ένα θεματάκι με τη χροιά του, οπότε είμαι αρνητικά προδιατεθημένος απέναντί του σχετικά με τις λάηβ ερμηνείες του. γενικά εκτός απ το μετρόπολις, σε κανέναν άλλο δίσκο δε μου χει δώσει το κάτι παραπάνω η ερμημεία του. σε κάτι σκηνικά που πα να κάνει τρου μετσαλ φωνητικά είναι κάπως αστείος. τα όσα διαβάζω πάντως εδώ με ψήνουνε να ακούσω προσεκτικά τον δίσκο τους, κάτι που χω να κάνω πλάκα πλάκα μια δεκαετία σχεδόν… :?

#351

Και για μένα το μειονέκτημα των DT ήταν πάντα η φωνή του LaBrie. Τους είχα δει το 2000 και ο τύπος ήταν ψίλοχάλια. Και δεν είναι μόνο στα live, θεωρώ ότι οι η φωνή του είναι αρκετά ποπ και ειδικά σε δίσκους που αποφασίζουν να “αγριέψουν”(Awake, Train Of Thought) ακούγεται λίγο αστείο να ακους τις γεμάτες όγκο κιθάρες με τα φωνητικά του George Michael εεεε συγνώμη του James LaBrie :stuck_out_tongue:

Οσο για το δίσκο τον ακούω και θα πω την γνώμη μου αργά η γρήγορα…

#352

ok, δεν έχει τη φωνάρα του Chris Barnes τι να κάνουμε.
επίσης, δεν έχει τις φωνάρες των κατά σειρά εκπληκτικών μπαντάρων του post-hardcore-sludge-grind που κατά συρροήν αποθεώνονται.
sorry, παίδες…

#353

φίλε outshined, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα :slight_smile:

#354

Outshined και ο Dude και ο Hokam που είπαν αντίστοιχα σχόλεια δεν τους κόβω να συνηθίζουν να ξυπνάνε με Deicide για Soundtrack στην πρωινή φράπα και όλοι οι άλλοι δεν έκραξαν να πουν “ουυυυυ ο κουλός” απλά είπαν ότι ο άνθρωπος δεν είναι και το πρότυπο της μεταλλικής φωνής και απλά δεν ταιριάζει να παει να ακουστεί έτσι. Εσύ τώρα αυτή τη μαλακία με τους άσχετους, κάφρους μεταλλάδες ψάχνεις αφορμή να την ξεκινήσεις κάθε φορά?

#355

Αυτοί που συγκρίνεις είναι άκυροι. Οπότε άκυρο και όλο σου το σχόλιο. Όλες οι prog μπάντες πέρα από την ικανότητα των μουσικών τους , έχουν ως κοινο χαρακτηριστικό τις φωνάρες των τραγουδιστών τους! Οι DT σε αυτό μειονεκτούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε πολλά κομμάτια ο James δεν δίνει και την ψυχή του, ειδικά στο Scenes From A Memory(δισκάρα)

#356

ειπα μετα το 2000.

ειχα παει κι εγω τη πρωτη μερα(δεν ημουν τοσο φανμποης) και ησαν ο χειροτερος, τα ελαφρυντικα πανε στο οτι ηταν κρυομενος(ετσι ελεγαν) και το 2005 παλι δεν ηταν και τιποτε το ιδιαιτερο.

το 2ο μουλμουζλου ειναι οντως καλο, το φρεημσιφτ αδιαφορο οχι οτι φταιει ο τζεημς.

εντιτ: τωρα διαβαζω και τα σχολια ρεντ ραμ και με βρισκει συμφωνο.

εντιτ2: crabsody, σορρυ που στο λεω αλλα στο ιματζες και στο awake ο λαμπριε ηταν ο καλυτερος τραγουδιστης της εποχης.

εντιτ3: καταπληκτικες οι συγκρισεις.

#357

__Οσο για LaBrie, είναι love it or hate it όπως είπαν πολύ σωστά και άλλοι, οπότε πριν κάποιος πει κάτι αρνητικό, ε, ας το έχει υπ’ όψην του κι αυτό… :slight_smile:

__Εμένα μου αρέσει (ειδικά στον πρώτο δίσκο των Theater… :p). Ok, σοβαρά τώρα, μου αρέσει και μάλιστα σε πολλούς δίσκους και σε πολλά τραγούδια ακόμα και δίσκων που δεν ήταν και τόσο καλός.

__Είναι γνωστό ότι η απόδωση που πιάνει σε Images και στις τότε περιοδίες είναι συγκρίσημες μόνο με κάτι Α-ΠΙΣΤΕΥΤΕΣ (ρε τι λέμε, τραγουδούσε καλύτερα και έκανε πιο δύσκολα τα τραγούδια του Images!), τύπου Μάτος και Angra ή Ματίγιεβιτς και Steelheart… μετά έπεσε ΠΟΛΥ, άλλαξε και ο χαρακτήρας του (αυτό που λέγατε για κακιασμένη πριμαντόνα) καθώς ο φόβος και ο θυμός του λειτουργούσαν αρνητικά και γύριζαν πίσω σ’ αυτόν.

__Ομως μέχρι το Octavarium (αποτυπώθηκε και στον δίσκο) είχε επανέλθει και στην τότε συναυλία στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ καλός και πολύ βελτιωμένος και στο Score έχει ανέβει σε εξαιρετικό επίπεδο, ίσως το κορυφαίο που πλέον μπορεί να πιάσει. :slight_smile:

__Για το album τώρα… Μη το πάρετε ως “σοβαρή γνώμη”, μιας και μιλάμε για prog δίσκο, όπου αν δε το λιώσεις, ασφαλή συμπεράσματα ΔΕ βγάζεις. Πρώτες σκέψεις:

__Best Of Times, δύο ακροάσεις μόνο, μάλλον ψιλοσυμφωνώ με hocam πως είναι μάλλον το πιο βαρετό, μιας και είναι λίγο γλυκανάλατο, ΑΛΛΑ το κόβω να το συνηθίζουμε και να μεγαλώνει πολύ γρήγορα μέσα μας, μιας και είναι πολύ όμορφο τραγούδι (με ΣΟΛΑΡΑ). Γενικά πολύ καλό.

__Α Nightmare To Remember, ωραίο, περιμένω ν’ ακούσω και την εισαγωγή του. Απλά καλό μέχρι στιγμής με πολλά ωραία σημεία. Εμένα π.χ. μ’ άρεσε και το blast-beat που βαράει ο Portnoy, μια χαρά το βρήκα, να δένει και να μη κουράζει κιόλας…

__Wither, ωραίo το fade to black… εεε, το Wither ήθελα να πω! Χαχα, οκ, μόνο η εισαγωγή φέρνει προς τα ‘κει. Κατά τα άλλα, πολύ καλή μπαλαντΟΥΛΑ, αλλά απ’ τις καλύτερες που έχουν γράψει, μιας και η αναλογία σκότους και φωτός είναι σε πολύ καλή “πάλη /αναλογία” μες το τραγούδι (σόαρινγκ μελωδίες - νταρκ κιθάρες κ.ο.κ.). Μια χαρά το ευχαριστιέσαι ακούγοντάς το -δε θα μείνει και στην ιστορία ή σε συλλογή “μπεστ ΠΑΟΥΕΡ μπάλαντς” όμως… :stuck_out_tongue:

__The Shattered Fortress. ΣΟΥΠΕΡ! Σούπερ, αν το κρίνουμε ως αυτό που είναι…: “η αυλαία” του 12 steps saga. Δένει όλο το σύνολο πανέξυπνα και “ομαλά” (για το είδος της μουσικής) περάσματα από σε και όλα τα προηγούμενα τραγούδια, τελειώνει και μας κλείνει το μάτι. Ταυτόχρονα, τα σπάει πολύ ασχημα, έχει πολύ ρυθμό με σημεία, κοπανάνε γερά… Γενικά πολύ καλές εντυπώσεις, heavy progy metal ρε! :smiley:

__Α Rite Of Passage. Μια χαρά. Δε πεθάναμε κιόλας. Μου την έσπασε που στο βίντεο κλιπ /single έκοψαν τόσο απότομα το σόλο του Ρούντες (λογικό). Ωραίο κουπλέ, πολύ ωραία ρεφρέν. Ωραίο, αλλά οι φανατικοί θα πούνε “από theater περιμένουμε περισσότερα”.

__The Count Of Tuscany. Τα σπάει. Βέβαια, απορω πως το προσκηνούν οι οπαδοί των Θέατερ και δεν έλεγαν τα ίδια και για το ομότιτλο πανέξυπνο και εκτελεσμένο άψογα ΕΠΟΣ του Octavarium… Βέβαια κάποιοι λένε και το σπέις ντάι βέστ ως το καλύτερό τους έβερ τραγούδι… Εξαιρετικό, αλλά ίσως η διαφορετικότητα να το κάνει να ξεχωρίζει… Κάτι τέτοιο έχει ίσως κι αυτό. Είναι εξαιρετικό, τολμά και αλλά ζει ύφος τρεις φορές πολύ έντονα αλλά πολύ πετυχημένα. Απ’ τα καλύτερα που έχουν γράψει ποτέ. ΠΟΛΥ πολύ καλό.

υ.γ. αγαπημενος -μέχρι στιγμής- θιατεράκιας του άλμπουμ, ο πληκτράκιας. Βρε τον Ιορδάνη!! Δίνει ρέστα λέμε!! Ιδεάρες, εκτελεσάρα (αν και κάτι σολάκια του Πετρούτσι πάλι δείχνουν το δρόμο και στα γιουτιούμπια θα ιρδώνουν κορμιά για να μας δείξουν πως “ΤΟ ΕΒΓΑΛΑ!!”), φοβερό δέσιμο και μέτρο… άψογος αλλά δίνει και το κάτι παραπάνω! Π.χ. το “ήχος νιντέντο” κουφό σόλο στο A Rite of Passage και όλο το The Count Of Tuscany (ΑΨΟΓΟΣ).

#358

Ποιος Γιαννης ρε??? Ο Ιορδανης θελεις να πεις!

#359

το post μου ήταν “απάντηση ανάλογης επιχειρηματολογίας”.
αν λες κάτι, καλό είναι να μπορείς να το υποστηρίξεις.

εστιάζουν κάποιοι στο ότι ο LaBrie δεν είναι καλός στα Live. Η αλήθεια είναι πως για μια περίοδο δεν ήταν σταθερός στα live. Επειδή, έχω έναν συμπαθητικό αριθμό bootlegs (που τα έχω ακούσει) υπάρχουν στην ίδια συναυλία στιγμές που είναι κατπληκτικός και απαράδεκτος. Νομίζω πως οι παράμετροι του να κουραστεί η φωνή μετά από 2 ώρες, ή από συνεχόμενες απαιτητικές συναυλίες δίνουν ελαφρυντικά, αλλά σίγουρα η μεμονωμένη και επιλεκτική επιλογή των κακών live αποδόσεων δεν μπορεί να σταθεί σαν επιχείρημα ότι δεν είναι καλός τραγουδιστής.

Πολλοί μεγάλοι τραγουδιστές έχουν περάσει περιόδους δυσκολίας με τη φωνή (η οποία παρεπιπτόντως αλλάζει σε μια 20ετία αρκετά). Θυμηθείτε τον Dickinson εποχής No Prayer ή Fear Of The Dark που υποχρεωτικά γρέτζαρε. Δείτε στο πέρασμα των χρόνων πόσες μπάντες υποχρεώνονται να ρίξουν την τονικότητα των τραγουδιών τους για να βγαίνει ο τραγουδιστής. Στη γνώση που έχω εγώ τέτοιοι συμβιβασμοί στους Theater δεν παίζουν.

Όλοι αυτοί που δεν τους αρέσει η χροιά του LaBrie δεν μπορώ να καταλάβω αν πραγματικά τους είναι τόσο ενοχλητικός ο LaBrie ή απλά πρέπει κάτι να τους χαλάει. Θεωρώ πολύ πιο ιδιαίτερη (δύσκολη-περίεργη πείτε το όπως θέλετε) τη χροια της φωνής του Geddy Lee και σαφώς πιο περιορισμένη. Δεν έχω ακούσει πολλούς να κράζουν τους Rush για τα φωνητικά τους (μην πεταχτεί κανένας άσχετος να μου πει ότι λέω ότι δεν έχει καλή φωνή ο Lee). Αλλά εκεί είναι και λίγο ψαγμενιά να λες ότι ακούς Rush, ενώ Theater δεν είναι και τόσο τελικά…

#360

Δεν θυμάμαι να υποστήριξαν και πολλοί ότι ο Labrie δεν έχει καλή φωνή αλλά ότι δεν τους αρέσει η φωνή του ή μάλλον για να είμαι ακόμα πιο ακριβής ότι κάνει πράγματα που δεν ταιριάζουν στη φωνή του. Τώρα ότι στα Live δεν την πολυπαλεύει το είπαν αρκετοί, εγώ από πρώτο χέρι δεν μπορώ να πω κάτι γιατί δεν τους έχω δει και συμπεράσματα από Youtube δε βγάζω βιαστικά γιατί η ποιότητα πολλές φορές είναι παραπλανητική(πάντως αν κρίνω απόσα έχω δει χάνει αρκετά αλλά και πάλι κρατάω τις επιφυλλάξεις μου). Παρολαυτά στο Post σου που τα ξεκίνησε όλα αυτά σχεδόν βγάζεις μαλάκα και άσχετο τον κάθε ένα που θα εκφέρει αρνητική γνώμη ακόμα και όταν μιλάει για κάτι καθαρά υποκειμενικό.

Και τέλος όπως (κατά πάσα πιθανότητα) δεν μπορεί να κάνει πχ ο Barnes ή o Scott Kelly αυτά που κάνει ο Labrie ανάλογως (κατα πάσα πιθανότητα) δεν μπορεί να κάνει και ο Labrie αυτά που κάνουν εκείνοι οπότε δεν είναι ανάγκη να το πιάνεις αυτό το θέμα κάθε φορά. Και για να το πάω παραπέρα όποιος νομίζει με αυτό το σκεπτικό ότι ο Lemmy ή ο Ozzy είχαν φωνή εκείνη την εποχή να σηκώσει χέρι.

P.S. Εμένα πάντως ούτε η φωνή του Lee μου αρέσει.