Φτου ξέχασα να τους δω… άντε να περιμένω τα vids στο youtube.
Το Rite of Passage μου φαίνεται το πιο αδύναμο του δίσκου μέχρι στιγμής. Είναι αρκετά πιασάρικο και στο section με τα solos δίνουν ρέστα αλλά όταν μουσικάρες σαν τους Theater επιλέγουν τέτοια δομή σε κομμάτι αισθάνομαι σα να πέφτουν κάπως επίπεδο. Δηλαδή είναι τελείως ξενερωτικό μετά τις ατελείωτες εναλλαγές του Nightmare To Remember να πέφτεις στο κλασικό " intro - verse - refrain - verse - refrain - solo - refrain - outro ". Παρ’όλ’ αυτά είναι αρκετά ευχάριστο κομμάτι με καταπληκτικό refrain.
Τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου μακράν Nightmare To Remember (αυτή η χορωδία στην αρχή είναι ανατριχιαστική, τα blastbeats του Portnoy στο τέλος όλα τα λεφτά, εξαιρετικές αλλαγές, πολύ καλή δόμηση απ’την μπάντα… ο Rudess κάνει όργια με το continuum…) και φυσικά το Count of Tuscany που παρά τους τυποποιημένους στίχους είναι μεγάλο έπος. Και παρ’ότι είναι " λίγη " η στιχουργία, κολλάει απίστευτα με τη ροή του κομματιού, στο refrain κάνει μπαμ αυτό. Έχει απίστευτες στιγμές σαν κομμάτι, οι αρμονικές και το solo στην αρχή, τα πλήκτρα του Rudess, το χώσιμο μετά με τη riffάρα, το υπερπωρωτικό refrain, η τεχνικίλα μετά, η Floydιά (αγαπάμε), το εξαιρετικό outro… ύμνος!
Από’κει και πέρα το Wither πολύ συμπαθητική μπαλάντα, θυμίζει ελαφρώς Hollow Years μόνο που λείπει ένα πραγματικά μεγαλειώδες solo που θα απογείωνε το κομμάτι, το Shattered Fortress οδοστρωτήρας με έξυπνο ανακάτεμα και παρεμβολή κάποιων ανεξάρτητων μερών που έγραψαν οι τύποι ενώ το Best of Times είναι τίγκα στο συναίσθημα, φτάνει να το πιάσει κανείς. Και το solo στο τέλος το αποθεώνει!
Γενικά εξαιρετική κυκλοφορία, αν δεν ήταν το Six Degrees θα το χαρακτήριζα καλύτερή τους κυκλοφορία στη δεκαετία που διανύουμε. Απλά πιστεύω ότι έπρεπε να δοθεί λίγη περισσότερη προσοχή στην ποσότητα μια και όλοι αισθάνονται σαν να λείπει κάτι, π.χ. ένα κομμάτι ακόμα ίσως θα το συμπλήρωνε με ωραίο τρόπο.
Δε βαριέσαι όμως, οι τύποι αποδεικνύουν ότι ΚΑΙ studiακά το έχουν ακόμα το άθλημα 20 (!) χρόνια μετά το ντεμπούτο τους (μεγάλο κατόρθωμα όταν μιλάμε για τέτοια μουσική) και περιμένουμε να τους ξαναδούμε live (όπου ο LaBrie θα είναι εξαιρετικός εεε; :P).
edit: α και να πω το παράπονό μου: ρε μάγκες, μπορείτε μια φορά να βγάλετε δίσκο χωρίς να το βιάζετε το πράγμα; Είναι τόσο δύσκολο να βασιστείτε εξ’ολοκλήρου στην έμπνευση εκτός studio μια φορά αντί να μπαίνετε μέσα να λιώνετε για 5-6 μήνες και σε μερικές περιπτώσεις να προσπαθείτε να βγάλετε απ’τη μύγα ξίγκι (βλ. μερικά κομμάτια του Systematic Chaos) ; Το ταλέντο το’χετε, η καθαρή, ανόθευτη έμπνευση σας λείπει μόνο.
Αυτά από έναν Theaterάκια.
[/CENTER]