Σ αυτο το αλμπουμ συνεβη ο,τι και στο systematic… Στην αρχη το θεωρησα εξαιρετικο εχοντας μια θετικη προδιαθεση προς την μπαντα, βλεποντας ΜΟΝΟ τα οποια καλα στοιχεια και ΜΟΝΟ τις πραγματικα καλες στιγμες αγνοωντας ολα τα υπολοιπα που εν τελει με ξενερωσαν πληρως. Οπως στο systematic σε μερικα τραγουδια ελεγα (ministry of lost souls πχ) χωρις να μου κανει κλικ οτι ειναι καλο και οτι θα μεγαλωσει σιγα σιγα και τελικα θα το αγαπησω, εν τελει τωρα δεν μπορω να το ακουσω καν. Αυτο πχ εγινε τοωρα με το best of times. Επισης τα πιο αμερικανο-μοντερνα στοιχει του nightmare με ξενερωσαν τρελα, αν και το κομματι εχει αρκετα καλα μερη αλαλ σαν ολοκληρωμενο εργο κατα τη γνωμη μου δεν στεκει. Προσωπικα, οταν παω να βαλω το δισκο μπας και αλλαξω γνωμη ή για να θυμηθω καποια στοιχεια του καταληγω να ακουω μονο το tuscany (ναι ειναι κομματαρα). Δυστυχως, ημον απο αυτους που συνεχιζαν να πιστευουν πως οι theater εχουν ακομη να δωσουν ΟΥΣΙΩΔΗ πραγματα τη σημερον ημερα. Δυστυχως πλεον, δεν μπορω να το πω αυτο.Μου φαινεται πως εχουν χασει την αισθηση της συνθεσης ενος τραγουδιου και απλα με εντυπωσιαζουν με ξεχωριστα μερη κι οχι με ολοκληρα κομματια. Και ειδικα για αυτο φταινε τα δυο τελευταια αλμπουμ (αντε και τα 3/8 του octavarium:wink:).
Απ΄τα λιγα μου κολληματα αυτο το συγκροτημα που αγοραζω σχεδον οτι βγαλει.
Το αλμπουμ το εχω στα χερακια μου απο τον Ιουλη αλλα επιτελους πιστευω οτι εχω αποψη.
A nightmare to remember: Ωραια ξεκιναμε. Οταν το πρωτο κομματι σ’αρεσει περισσοτερο απ’το ολο το προηγουμενο αλμπουμ τοτε ξεκιναμε πολυ καλα. Πολυ ωραιες αλλαγες και πολυ ομορφο quiet part.
A rite of passage: Μετα απο ενα ματσο αποτυχημενες προσπαθειες συγγραφης “σοβαρου” στιχουργικου περιεχομενου εδω εχουμε μια σχετικα επιτυχημενη προσπαθεια. Απ’τα καλυτερα solo parts τους εβερ αλλα… 6:40-7:05: δεν μπορει ρε μαλακα καραφλα Ιορδανη, παιζεις με τα νευρα μας. 25 δευτερολεπτα που ανεχονται λιγοτερο και απο 8 ωρες μεταδοσης Πουρουπουπου.
Whither: Οχι κακη αλλα ουτε και καλη μπαλαντα. Μαλλον αδιαφορη. Παντως σιγουρα καλυτερα αδιαφορη παρα κακη (βλεπε Forsaken).
The Shattered fortress: Πολυ καλο. 
Best of times: Καλο αλλα κααααατι του λειπει. Δεν με επιασε το feeling που ηθελε να περασει. Σαν να παραηταν χαρουμενο και υποδιαιστερο απο το eg. Take away my pain που το βρισκω παρομοιου υφους.
Count of Tuscany: Αξιολογο μουσικα. Lyrics = shit. Γ’ κατηγοριας ιστορια φαντασιας.
Για μενα ειναι το δευτερο καλυτερο αλμπουμ τους της δεκαετιας που διανυουμε μετα το TOT.
+1 Σωστος
Σαν να ξεφουσκωσε λίγο με τον καιρό…Τις να πταιει αραγε?:-k
Εγώ αυτό είχα πάθει με τον προηγούμενο. Σ’ αυτόν ήμουν υποψιασμένος και ποτέ δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα.
Χμ με τον καιρό θα έλεγα ότι τα κομμάτια που έχουν ξεφουσκώσει είναι αυτά στη μέση τα οποία ακούω σπάνια, αν και το Wither το’χω αντικαταστήσει στο άι-ποντ με την εκδοχή στο πιάνο και ακούγεται πολύ καλύτερα. Κατά τ’άλλα τα κομμάτια που εμφανίζονται ακόμα συχνά στην playlist είναι τα Nightmare To Remember και φυσικά το Count of Tuscany, το οποίο είναι άνετα μέσα στα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς για μένα και στα καλύτερα που έχουν γράψει ποτέ.
Για τον δίσκο συνολικά έχουμε γράψει ογκώδη posts στις προηγούμενες σελίδες, να μην τα ξαναλέμε. Πάντως μου φαίνεται λογικό αν δεν του αρέσουν κάποιου ΠΟΛΥ οι Theater να μην ασχολείται με τον δίσκο μετά από κάποιους μήνες. Άλλωστε υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα ν’ακούσεις φέτος.
Στα περρισότερα μαζί σου…Wither+Forsaken δεν τα βλέπω για απλά σημπαθητικά ή αδιάφορα…προσωπική άποψη φυσικά:):!:
Μετά από αρκετό καιρό εγώ έχω καταλήξει ότι πρόκειται για το χειρότερο άλμπουμ τους… το βαριέμαι απίστευτα και δε μπορώ με τίποτα να το ακούσω ολόκληρο. Κατα τη γνώμη μου οι Theater χρειάζονται άμεσα αλλαγή ήχου… αλλά με την τεράστια επιτυχία αυτού του δίσκου δε το βλέπω…
Από Ελλάδα δεν θα περάσουν απ’ό,τι φαίνεται (κι εδώ δεν τους πρόλαβα!) …
Ξαναπαίζουν επιτέλους το Dance of Eternity στην Progressive Nation Tour.
Δωράκι στους υπόλοιπους καμένους του forum:
Τραβηγμένο από θεατή video με αρκετά καλό ήχο και εικόνα …
να ξέρεις σε πιστεύω σαν το Νίνη του φόρουμ.
ρε κλείνουν με το Count Of Tuscany λέμε.
άντε να ξεκινήσουν τα evenings μετά την περιδοδεία Transatlantic (που πάει πιο ψηλά από το Theater).
Dance Of Eternity, αυτά είναι. Και Count.
Αλλά και Mirror / Lie.
Τα evenings των theater απλά είναι μοναδικά.
Σωστός, σωστός … Νομίζω όμως ότι έχω ξεχάσει να του αποδώσω τιμές στο αντίστοιχο thread, μεγάλη παράλειψη.
Άνετα το καλύτερο side project μέλους της μπάντας (+ LTE βέβαια).
dyingfreedom …
Και A Mind Beside Itself … και In The Name of God … και Sacrificed Sons … τι να λέμε τώρα, τα πάντα όλα! (ντάξει δεν αλλάζουν τόσο δραματικά setlist σε αυτό το tour αλλά σιγά το πράγμα! 2-3 βιντεάκια με καλή ποιότητα στο youtube να δει κανείς καταλαβαίνει ότι είναι σε μεγάλη φόρμα οι παίχτες!)
Λοιπόν, το Systematic Chaos μου άρεσε πολύ για τα δεδομένα των DT της μετά-Αwake εποχής, περισσότερο από όλα τα άλλα. Και από το TOT και από το Octavarium. Είχα όλη την καλή διάθεση να είμαι θετικός με το τελευταίο, αναλογιζόμενος τις ιδιαιτερότητες του γκρουπ. Δεν τα κατάφερα. Μου φάνηκε απίστευτα βαρετό και ανούσιο και άνευρο. Θα του δώσω και άλλες ευκαιρίες πάντως, γιατί είμαι καλός άνθρωπος κατά βάθος…
δεν βλεπω καποιον να σχολιαζει το A Shattered Foretress που ειναι ενα μεγαλο medley με ιδεες απο προηγουμενα αλμπουμ, και κραταει 12 λεπτα!!! 12 ΛΕΠΤΑ ξαναπαιγμενης μουσικης!!! 12 λεπτα απο τα 70 του δισκου! ρε δε ντρεπονται τα παιδια… δε ντρεπονται κ οπως φαινεται κανεναν δε πειραζει. ισως κανενας να μην το προσεξε τι να πω…
πολυ κακη δουλεια σε σχεση με τα προηγουμενα αλμπουμς.
ειμαι φαν της μπαντας απο το 1998 κ οπως ειναι λογικο μιας και δε μεγαλωσα με train of thought, octavarium k Systematic μπορω να πω οτι αυτη η εποχη οσο καλη ειναι δεν συγκρινεται με εποχη μεχρι ΚΑΙ 6 degrees. εδω φυσικα θα διαφωνησουν ολοι οι 18-20χρονοι αλλα τι να κανουμε. με αυτα μεγαλωσατε εσεις αυτα εκτιματε.
ενα πραγμα δεν μπορω απο dream theater πλεον κ αυτο ειναι το οτι πλεον οι τρεις για να μην πω 4 δισκοι εχουν τον ιδιο ηχο, το ιδιο ακουσμα, παροιμοια θεματα, γενικα δεν προχωρησαν σε ΚΑΜΙΑ αλλαγη! η ιδια συνταγη ξανα κ ξανα, οταν απο Images σε awake σε falling σε scenes from a memory και σε 6 degrees στη συνεχεια αλλαζαν ολα! ο ηχος, το παιξημο, το στησιμο των κομματιων…
Να πω την αλήθεια μου και το Six degrees… με κούρασε πολύ το άτιμο…
Στο Shattered Fortress δεν είναι ξαναπαιγμένη όλη η μουσική. Βέβαια είναι λογικό να κακοφαίνεται σε κάποιον αυτή η ιδέα οπότε δεν χρειάζεται να γίνει περισσότερη κουβέντα γύρω απ’αυτό.
Αλλά αυτό για τους 18χρονους - 20χρονους ήταν τούβλο, σόρρυ κιόλας. Εγώ με Linkin Park και τέτοια μεγάλωσα. :roll:
Να παραθέσω κάτι που ψάρεψα τις προάλλες:
Στο Toronto όταν είχαν παίξει τον Αύγουστο παίξανε την εξής διασκευή (από ποια μπάντα άραγε να παίξανε σε αυτή την πόλη, σε αυτή τη χώρα; :roll:):
Camera Eye
Ιδού:
http://www.youtube.com/watch?v=6y_e6HW09T8&feature=related
Τραβηγμένο από fan στο κοινό αλλά η ποιότητα ήχου είναι εξαιρετική.
Α και το Rite of Passage live είναι φανταστικό απλά.
http://www.youtube.com/watch?v=d9lkVKj04sA&feature=related
Κρίμα και έχουν περάσει ήδη από’δω γαμώτο.
(το κάνω bump συνέχεια γιατί είμαι καμένος, μπαμ(π) κάνει)
[QUOTE=camelspotter;737512]δεν βλεπω καποιον να σχολιαζει το A Shattered Foretress που ειναι ενα μεγαλο medley με ιδεες απο προηγουμενα αλμπουμ, και κραταει 12 λεπτα!!! 12 ΛΕΠΤΑ ξαναπαιγμενης μουσικης!!! 12 λεπτα απο τα 70 του δισκου! ρε δε ντρεπονται τα παιδια… δε ντρεπονται κ οπως φαινεται κανεναν δε πειραζει. ισως κανενας να μην το προσεξε τι να πω…
[QUOTE]
Είναι και καλά το φινάλε αυτής της συνεχιζόμενης ιστορίας σχετικά με τον αλκοολισμό του Portnoy και η μουσική επανάληψη βοηθά να διατηρείται η θεματική ενότητα υποτίθεται (όπως π.χ. στο Scenes from a memory ξαναπαίζονται μέρη από το Metropolis του Images & Words).
Mάλλον το έχουν παρακουράσει το θέμα με τον αλκοολισμό πάντως.
Δλδ αν ο Portnoy είχε ανάγκη να γράψει τόσα τραγούδια για αυτό, ο Rory Gallagher δεν θα έπρεπε να είχε τραγουδήσει για τπτ άλλο στην καριέρα του! :p:lol::lol:
απλά βγάζουν αυτά που νιώθουν και τους απασχολούν.Τον Portnoy φαίνετε να τον απασχολεί πολύ ο αλκοολισμός μιας και πέρασε τα μισά του χρόνια πίνοντας.
Παντος το album ακούγεται ‘‘κουρασμένο’’ αλλα έχει κάποια σημεία στα οποία η μπάντα θυμίζει τον παλιό της εαυτό.Δεν το θεωρώ κακο αλμπουμ παντος κάθε αλλο είναι περισσότερο δυναμικό και ουσιώδης απο octavarium και systematic chaos.
Γιατί παίζετε με τον πόνο μου κι εσύ κι αυτοί; Αυτό το κομμάτι είναι το απωθημένο μου να το δω live. Btw, πολύ καλή εκτέλεση, εκτός από τα φωνητικά. ΑΛλά αυτό είναι κάτι που θα το συνηθίσουμε…
Καλα ενταξει, το γ@μησαν και ψοφησε με τον αλκοολισμο και ευτυχως το Shattered Fortress ηταν το τελευταιο αυτου του θεματος. Γενικα εχουν βαλτωσει πολυ ασχημα στο θεμα των στιχων.
Σωστοτατη η ατακα του Mule περι Rory και αλκοολ! Και σιγα ποσα χρονια επινε ο Πορτνοϋ, ας ερθει να ζησει Ελλαδα να δει πως τον πινουμε ολη μας την ζωη! 