Μάλλον εννοείς ότι διακατεχόταν από μία τεχνοκρατίλα το Systematic Chaos; Ναι και μένα μου την ψιλοέσπαγε αυτό 
__Ναι, κι εγώ δε μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς…!
__Κάτι, κάτι… Οχι πως ήταν κακό ή δε μας άρεσε /άρεσαν πράγματα, αλλά… Σαν να πήγαν στη νέα εταιρεία και είπαν (μαζί με την εταιρεία), “ας γράψουμε κάτι τώρα που ήρθαμε”, όμως στην ουσία είναι σαν, αυτό, το δεύτερο στην Roadrunner να αποτελεί τη “συνέχεια” των προηγούμενων album… ίσως εσύ το εκφράζεις καλύτερα, ναι κάτι είχε εκείνο το album (για dream theater album έτσι; δεδομένου για ποιούς μιλάμε έτσι;!).
__Πάντως, όχι πως ήταν πρόχειρο αναγκαστικά, αλλά σαν να ήταν ένας “γρήγορος” δίσκος για τους Theater… Ok και το Train το έγραψαν “τσάτρα-πάτρα” αλλά είχε κάτι, ήταν κάτι… “Γρήγορο” album δε το έλεγες… [systematica αποφεύγω να πω την λέξη “πρόχειρο” ή “εύκολο” και λέω “γρήγορο” ως παρόμοια αλλά πολύ πιο …“συμπαθητική” λέξη :)]
__Τέλος πάντων, σημασία έχει πως από τον τίτλο, το εξώφυλλο (να υποθέσω πως κάτι άκουσε ο καλλιτέχνης, εκτός από τον τίτλο, πριν πιάσει τις κιρομπογές του -ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την λέξη! 
ουυυ, έχω τόσα χρόνια να την γράψω /δω, πού ούτε πώς γράφεται δε θυμάμαι! οκ-οκ, :-s σόρρυ για τα άσχετα! :p), τον αριθμό των κομματιών, τα όσα έχουν δηλωθεί περί του ύφους αυτών (και όχι απ’ όσα έχουμε ακούσει -lol!), τους τίτλους τους, τη σπέσιαλ έκδοση κλπ, υπάρχει μία αισιοδοξία! 
8)
__Αντε μάγκες, μετά απ’ αυτόν, πάμε και για ένα “καθαρόαιμο” concept, ε, τι λέτε; Ε φανταστικοί dream theater?!! (σλουρπ-σλουρπ) …
Να σαι καλα ρε φιλε :D:D:D:D:D:D
Kαλά έχει κάνει απίστευτα εξώφυλλα ο τύπος…
Πραγματικά πιστεύω πως θα είναι πολύ καλό κοιτώντας μόνο το artwork…
8O
ΤΕΛΛΛΟΣ!
Ακούει και ο Σωτηρακόπουλος Τheater?#-o:lol:
Αφού το όνομά τους το’χουν πάρει από το Old Trafford (Theater of Dreams) … :lol:
Nαι αλλα ο Σωτηρακοπουλος ειναι Λιβερπουλ…
Καλα ολα αυτα,αλλα μπορει καποιος να τους φερει για λαηβ γαμω το αιδοιο της βιδρας?
__Ή ας του φέρει έστω (:p) και με Zappa plays Zappa, Bearfish & Pain Of Salvation… ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ.
:lol:
Συμφωνώ. Ακόμα και με αυτούς, δεν πειράζει
Τέτοια πακέτα (όπως και το περυσινό Nation με Between the Buried and Me, Opeth, 3) παραείναι ο ορισμός της ονείρωξης για να μας τα φέρνουν εδώ
Πως θα γινει να διακτινιστουμε για να δουμε κανα τετοιο lineup;
Μιας και ειδα οτι εισαι ηθοποιος, δεν ανεβαζετε κανα Jesus Christ Superstar, να ρθουμε να σε δουμε;
__Μη μου τα λες αυτά έτσι απότομα!! 
__Αν μου γινόταν τέτοια πρόταση, θα δεχόμουν σε δευτερόλεπτα -ίσως και κλάσματα του δευτερολέπτου. Μόνο το όνομα του σκηνοθέτη θα με ένοιαζε πριν πω ναι. Πλάκα κάνεις; Μέσα με τα χίλια, αλλά στην Ελλάδα μία τέτοια παραγωγή είναι σχεδόν καταδικασμένη.
__Κοινό πιστεύω πως υπάρχει, αλλά δύσκολα κάποιος να βάλει λεφτά. Θα πρέπει να είναι κάτι “ξερογω-καικαλά-γκλάμορους-απέξω” για πάμε γιατί “δεν χάνετε” κι ας μπορούσαμε εδώ να ανεβάσουμε κάτι πολύ καλύτερο. Γιατί το αναλύω; Γιατί το ίδιο συμβαίνει και με τη μουσική που αγαπάμε.
__Δύσκολα να δούμε αυτό το σχήμα (πω-πω πόσο αρνητικά είναι φορτισμένη η λέξη στην Ελλάδα, αμέσως μπουζουκο-σκυλο-παρεάκι μου ήρθε στο νου, βέβαια, αφού μόνο αυτό το είδος προωθούμε!) των Theater μαζί με Zappa, Pain & Beardfish…! Και τι μήπως δεν υπάρχει κοινό; Υπάρχει, αλλά οι επιχειρηματίες δεν είναι φίλοι του είδους, κι έτσι ούτε πολλά ξέρουν (στην ουσία), ούτε διάθεση για το “κάτι παραπάνω” έχουν, δεν έχουν όνειρα και οράματα που να περιλαμβάνουν αυτό το είδος.
__Diablo Swing Orchestra? Side-tribute-projects του Portnoy? Metallica & Symphony? Jesus Christ SuperStar ελληνική παραγωγή; Ποιός θα τολμήσει; Κι τι, δεν υπάρχει κοινό; Sold-out θα ήταν. Θέλει καλό προγραμματισμό, ρίσκο, αγάπη και να χτίσεις τις προϊποθέσεις. Να φτιάξεις κάτι αντίστοιχο με το Half Note π.χ. και αν προχωράει μπορεί και να φτάσεις σε Dream Theater με συμφωνική όπως στο Score. 8)
__Τέλος πάντων… Ας μας δώσουν οι Theater έναν δυναμίτη να συνεχίζουμε να αντλούμε έμπνευση και καλλιτεχνική πληρότητα, ερεθίσματα και ίσως ονειρευόμαστε μικρά ονειρικά θέατρα που θα στεγάσουν μία άλλη νοοπτροποία. Ενα σας λέω μόνο, μη μου πέσει το Τζόκερ!!!
__Προς το παρόν απολαύστε το μαγευτικό εξώφυλλο σε αξιοπρεπή πλέον ανάλυση. 8)
__Ισως οι πιο hardcore fans διέκριναν πως εμφανίζεται ένα μοτίβο /“υπογραφή” του καλλιτέχνη που υπάρχει και στο Countdown To Extinction… 
Καλά σε θέμα καλλιτεχνικής νοοτροπίας ως χώρα εννοείται ότι είμαστε πολύ πίσω …
Σχετικά με το εξώφυλλο, θα’θελα να’ξερα πού κολλάει ο ελέφαντας… κάποια πράγματα είναι προφανείς αναφορές:
- Το πουλί - Octavarium
- Το μάτι - Train of Thought
- Οι πλανήτες - Awake
- Ο ουρανός από πίσω - Change of Seasons
Εκτός αν είναι όλα της φαντασίας μας που δεν παίζει γιατί κάτι τέτοια τα συνηθίζει η μπάντα…
Επιπλέον, το σπασμένο μπουκάλι σημαίνει λογικά το τέλος της ΑΑ Suite, του αλκοολισμού κλπ., μιας που εδώ περιέχεται το τελευταίο τραγούδι της.
Πιστεύω ότι ο ελέφαντας, οι τόμοι και το ποντίκι θα είναι στοιχεία που θα υπάρχουν σε κάποια κομμάτια, αυτή τουλάχιστον την υπόθεση κάνω. Anyway, όταν ακούσουμε κανονικά το άλμπουμ με τους στίχους του από το booklet, θα τα ανακαλύψουμε όλα.
__Το οποίο τραγούδι μάλλον θα είναι το The Shattered Fortress 
. Δένει και με το εξώφυλλο και με το Glass Prison (“fortress” και τα γυαλιά που σπάνε στο τέλος του κομματιού). 8)
__Για να δούμε τι θέλει να πει ο ποιητής και με την πόρτα που δεν έχει πόμολο, το τριπόδι που είναι “τετραπόδι” (ή “πενταπόδι” σε σκιές), με τον baby Ελέφαντα και το πινέλο του, και το ποντίκι που… δεν έχει σκιά.
[SIZE=“1”][ίσως πως είναι ψεύτικοι οι φόβοι που χωρίζουν τον ελέφαντα /καλλιτέχνη από το καβαλέτο (όπου ανάμεσά τους υπάρχει το σήμα των theater και το σπασμένο μπουκάλι που κι αυτό δε φαίνεται να έχει σκιά);][/SIZE]
[SIZE=“1”]Υ.Γ. μήπως ν’ αλλάξουμε τον τίτλο του θέματος ή να προσθέσουμε και το όνομα του δίσκου; έτσι, για να έμφανίζεται και στις search engines… :p[/SIZE]
[SIZE=“1”]Υ.Γ. 2 για να μην πω για το σημαντικότερο, τα “μαρμαρένια αλώνια” που είναι το μαρμάρινο έδαφος /πλακάκια και είναι σαφής αναφορά στον Διγενή όπου θα παλέψει με τον Χάρο και θα τα κάνουν πλακάκια και… οκ-οκ… το κόβω! :lol:[/SIZE]
Έτοιμο 8)