Flying Colors (ίδια φάση με Transatlantic όμως πρέπει να ήταν στη σύνθεση)
Eπίσης, δεν κάνει τη μίξη ο Petrucci, απλά έχει τον τελικό λόγο σε όλα ως παραγωγός (φαντάζομαι αυτό εννοείς απλά μπέρδεψε η σύνταξη :p). Ο Wallace θεωρώ πως έκανε εξαιρετική δουλειά στο ADTOE. Τώρα γιατί πήρανε τον Chycki για αυτόν τον δίσκο, ιδέα δεν έχω και μου προκάλεσε έκπληξη. Ο Shirley πάντως έχει καλό ιστορικό με τους Theater σε αυτά τα θέματα.
Το θέμα για εξωτερικό παραγωγό ακούγεται από τότε που με θυμάμαι να ακούω Theater (2007) και προφανώς θα είχε ενδιαφέρον αλλά αφού δεν το 'χουν κάνει μέχρι τώρα, δεν το βλέπω να γίνεται.
οι DT μετα το SFAM εχουν μπει σε μια διαδικασια : τελειωνω περιοδεια, διακοπες ενα εξαμηνο μετα βρισκομαι με τους αλλους 4 και συνθετουμε μαζι [B]για κανα μηνα-δυο[/B]
, οτι προκειψει το ηχογραφω οσο πιο γρηγορα μπορω και βουρ παλι για περιοδειες και παλι απο την αρχη.
Ε ΣΟΡΥ ΚΙΟΛΑΣ ΑΛΛΑ [B]ΔΕΝ[/B] ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΟΙ ΔΙΣΚΟΙ. Το οτι εχουν προκειψει καποια καλα κομματια/σημεια απο αυτη τη διαδικασια οφειλεται απλα στο οτι ειναι κορυφαιοι μουσικοι.
Αν δεν αφησεις την ιδεα σου να “οριμασει” ,να την ακουσεις και αυριο και μετα απο ενα μηνα, να δεις αν σου λεει κατι ακομα ή αν πρεπει να την πεταξεις κ.ο.κ δουλεια δεν γινεται.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΛΟΓΟ πιστευω οτι θα βοηθαγε ενα hiatus οπου θα μαζευε ο καθενας τις καλες του ιδεες ή at the very least, να χαλαρωσουν λιγο με το χρονοδιαγραμμα.
Νταξει, εχουν να στειλουν και παιδια στο κολλεγιο μεν, ειναι ηδη εκατομμυριουχοι δε…
Βεβαια ολα αυτα, χωρις να λαμβανουμε υπ οψη οτι (οπως ειπε και ο amazing journey σε παραπανω ποστ) τελικα αποδειχτηκε και οτι ειναι λιγο “στενοι” σαν καλλιτεχνες, που απλα ειχαν παρει φορα στους πρωτους δισκους. (ολοι εχουν φορα στους πρωτους δισκους)
εδιτ: και μην ξεχναμε οτι το Images προεκειψε ΑΚΡΙΒΩΣ επειδη για μια παρατεταμενη περιοδο ΔΕΝ ειχαν τραγουδιστη, και κανανε καθε μερα προβα instrumental το υλικο, δουλευοντας και τελειοποιωντας το για κανα χρονο και.
Το θέμα δεν είναι τι κάνει μόνος του ο Πόρτνου(λες και οι άλλοι έχουν κανένα σοβαρό side project ξέρω γω την τελευταία 5ετία…), αλλά τι πιθανώς θα έκανε στα πλαίσια της μπάντας και το όραμα που κατά καιρούς είχε γι αυτή. Τον θεωρώ πιο ευέλικτο και ευπροσάρμοστο απ τον έτερο συμπαραγωγό Πετρούκιο,άσχετα αν διαφωνώ με τις κατά καιρούς υπερβολές του και φυσικά δεν τον θεωρώ άμοιρο ευθυνών για την καλλιτεχνική κατρακύλα των Theater με τα μεταλλοκολλήματά του.
Είναι άπειρα τα παραδείγματα εξάλλου που οι σόλο προσπάθειες μελών διαφόρων γνωστών γκρουπ ηταν από μέτριες έως κακές.Στην τελική ο εργασιομανής ντράμερ έχει βγάλει ουκ ολίγα διαμαντάκια ως side project.
Btw επειδή αναφέρθηκε και η παραγωγή στο I&W ως καλή,θεωρώ σκόπιμο να σημειωθεί ότι η ίδια η μπάντα και ειδικά ο Πορτνόυ τη σιχαίνονται και μάλιστα ο τελευταίος είχε σκοτωθεί και χαλάσει τις σχέσεις του με τον τότε παραγωγό ή sound engineer,δε θυμάμαι ακριβώς.
Η παραγωγή φυσικά και δεν είναι “κακή” σε φάση St.Anger πχ,μην τρελαθούμε κιόλας. Απλά είναι τέρμα πλαστική,χωρίς άποψη,με τα τύμπανα ειδικά να ακούγονται ξερά και overcompressed.Ο Petrucci επίσης έχει έναν signature sound που για κάποιον λόγο τον “χάλασε”.
Τώρα περι συνθέσεων,προφανώς και κανείς σοβαρός μουσικόφιλος δεν περιμένει απ τους DT να αλλάξουν τον μουσικό χάρτη όπως τον ξέρουμε εν έτει 2013.Δλδ ΛΟΛ. Επίσης συγκρίσεις με δισκογραφικά ατοπήματα γιγάντων του παρελθόντος τα βρίσκω παντελώς άκυρα,γιατί προφανώς είναι διαφορετικό να κρίνεις το σύνολο της δισκογραφίας κάποιου εκ των υστέρων(θα ήθελα πολύ να συμμετείχα πχ σε αντίστοιχο φόρουμ όταν οι Rush κυκλοφόρησαν το Power Windows…) και αλλιώς να ζεις την παρακμή και την κατρακύλα ενός γκρουπ με το οποίο μεγάλωσες. Η ίδια πάνω κάτω κουβέντα δλδ που γίνεται με κάθε νέο δίσκο Maiden,Metallica,Manowar και λοιπών γκρουπ με πληθώρα γραφικότατων οπαδών,όπως εμείς καλή ώρα.
Ναι για τα σημερινά δεδομένα των DT είναι ένας αξιοπρεπής δίσκος. Στο σύνολο της δισκογραφίας τους και σε σχέση με τις “φρέσκες” προγκ κυκλοφορίες είναι ένα ανέμπνευστο αναμάσημα παλιότερων ιδεών,με μια πιο σύγχρονη μέταλ mainstream προσέγγιση,για να πουλήσουμε και κανά αντίτυπο στα πιτσιρίκια φάση. Κάτι σαν η Πηνελόπη Δέλτα να γράφει το Twilight. Άρα imho ο δίσκος κρίνεται αναλόγως σε ποια συμφραζόμενα εντάσσεις τον δίσκο.
Άσχετα αν επιστρέψει ο Portnoy ή όχι,που όντως δεν είναι και σίγουρο ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα,πρέπει οπωσδήποτε να προσλάβουν έναν παραγωγό που θα τους ξελασπώσει λίγο απ το συνθετικό τέλμα που έχουν φτάσει.
Πραγματικά όσο περισσότερο το ακούω,τόσο πιο φτωχό και θλιβερό μου ακούγεται.Σαν tribute μπάντα,σαν αυτές που έβγαιναν κατά δεκάδες. Η παρακμή είναι απόλυτα λογική μετά από 25 χρόνια δισκογραφίας προφανώς.Το να την δεχτείς και να ξεφύγεις απ αυτή,είναι τελείως άλλη ιστορία.
Εντωμεταξύ όταν άκουσα και την εισαγωγή του Creeping Death μεταμφιεσμένη στην εισαγωγή του Behind The Veil κόντεψα να κατουρηθώ απ τα γέλια. Ούτε έφηβος με ακμή, ESP και Peavy ενισχυτή τέτοια ριφολογία πανάθεμά τους.
Οκ, μπορεί οι Theater να έχουν κακομάθει τους οπαδούς τους σε κάποια θέματα, αλλά με αυτά που λέτε κάποιος θα νομίζει πως το άλμπουμ είναι κακό, κάτι που δεν φαίνεται να ισχύει σε καμία περίπτωση.
Καλό είναι να μην πηγαίνουμε στο άλλο άκρο της κριτικής.
ελεος ρε παιδια, μια χαρα ακουγεται ο δισκος…και η παραγωγη, αν καπως ‘πλαστικη’, καθολου δεν με ενοχλει…σιγουρα θα συμπεριληφθει στα best of της χρονιας…και εχω ακουσει αρκετα!
Το progressive γενικότερα είναι δύσβατο ιδίωμα και χωράει την υποκειμενική κρίση του καθενός…π.χ. τα κοντρα-σολο parts petrucci-rudess που κάποιος παραπάνω έγραψε ότι παίζονται σε zombie-mode, είναι μέρος της πατέντας των theater, μετά από τόσα άλμπουμ, λογικά θα ακούγονται “τετριμμένα” σε κάποιο βαθμό, και πάντα τα συγκρίνουμε με προηγούμενα ανάλογα μέρη των theater…με άλλα λόγια αυτή η μπάντα στο στυλ που έχει καθιερώσει πλέον, ανταγωνίζεται τον εαυτό της…με χαλάει που ο rudess επιμένει μεταξύ 4-5 διαφορετικών synth ήχων (και σε αυτή την 90’s prog άποψη που θέλει τα ορχηστρικά μέρη να ακούγονται και λίγο ψηφιακά και “fake” - που τη βρίσκω ιδιαίτερα αναχρονιστική σε σχέση με τις σύγχρονες prog κυκλοφορίες που ποντάρουν και στη πιστότητα και αληθοφάνεια της ορχήστρας), σε σχέση με το προηγούμενο αλμπουμ μετά από κάποιες ακροάσεις το βρίσκω συνολικά κατώτερο, με το προηγούμενο να διαθέτει μια τριάδα κομματιών (bridges in the sky, outcry, breaking all illusions) με αυθεντικά κύμματα prog έμπνευσης εντός τους…γενικότερα δεν βγάζει την ίδια όρεξη και φρεσκάδα το αλμπουμ. Οκ προφανώς έχει τις στιγμές τους, τα κομμάτια δεν τα λες “αδύναμα”, αλλά αρκετά μου δίνουν την αίσθηση πως θα μπορούσαν να ήταν b-sides σε περασμένες δουλείες τους…Μάλλον κάπου το χάσανε το στοίχημα με το χρόνο…break time???
…έχω φτάσει κάπου στην μέση, και μέχρι τώρα η εντύπωση που μού’χει αφήσει, είναι θετικότατη…ωραίες συνθέσεις, καλοδουλεμένα τραγούδια, με λίγο παρατραβηγμένες εισαγωγές, σε ορισμένα σημεία λίγο ενοχλητικά στα αυτιά μου τυμπανάκια…πολύ ωραία φωνητικά απ’τον Μεγάλο Σάββατο:):!:
Κι εγώ δηλώνω πολύ ικανοποιημένος από το άλμπουμ, είναι πιστεύω το καλύτερο τους από το Octavarium τουλάχιστον. Αδύναμες στιγμές είναι The Bigger Picture και Along For The Ride με το 2ο πάντως καλύτερο από τα αντίστοιχα κομμάτια άλλων άλμπουμ τους. Το Enemy Inside με κέρδισε για αυτό που είναι, σχεδόν με πορώνει πλέον, το Illumination Theory θα μπορούσε να είναι λίγο μικρότερο αλλά έχει καταπληκτικά σημεία μέσα, ειδικά ο LaBrie είναι εντυπωσιακός εδώ, το The Looking Glass φτιάχνει αγία τριάδα μαζί με Innocence Faded και Blind Faith σε ύφος που θέλω να ακούω περισσότερο από την μπάντα, και το Enigma Machine πολύ καλό αν και δε φτάνει σε επίπεδα Dance of Eternity.
Τα παραπάνω ισχύουν αν έχουμε ρεαλιστικές απαιτήσεις… είπαμε δε φεύγουν πλέον από κάποια πλαίσια…
το TDOE δεν ειναι τραγουδι του μεσου ορου. ειναι μια κατηγορια μονο του. αξεπεραστο στους αιωνες των αιωνων αμην…
και εμενα μου αρεσει το αλμπουμ και μου αρεσει πολυ. νομιζω οτι οσοι γκρινιαζουν, ασχετα εαν εχουν δικιο ή αδικο, χανουν το δασος βλεποντας το δεντρο. ακουω κατι απο μια μπαντα που δεν ειναι στον μεσο ορο, το υλικο ειναι υψηλου επιπεδου ξανα και παιγμενο στον μεγιστο δυνατο βαθμο και ναι περναω καλα. πολυ καλα μαλιστα και αυτο ειναι το ζητημενο στην μουσικη σωστα?
δεχομαι τα επιχειρηματα για τον πειραματισμο, με τιποτα τα περι portnoy, και περναω καλα και περιμενω πως και πως την περιοδεια να τους δω μιας και ειναι an evening with… (οχι στην Ελλαδα προφανως)
Oι DT ακόμα κι αν βγάλουν το χειρότερο δίσκο που έχει βγει ποτέ ξέρω γω,στο σανίδι είναι απ τις καλύτερες μπάντες όλων των εποχώνε και ειδικά σε ένα τόσο απαιτητικό ιδίωμα. Τους έχω δει 5-6 φορές και σε όλες ήταν άψογοι απο πλευράς ήχου,απόδοσης και διάρκειας.
Δεν θα έκανα ποτέ δεύτερη σκέψη για να πάω να τους δω live και φυσικά περιμένω εναγωνίως το Live at Luna Park,για να δω πως τα πάνε on stage και με τον Mangini.
