Και χωρίς το Promised Land, αυτά που έχουν βγάλει οι Ryche από το 83 μέχρι και το 90 αρκούν για να τους πεις καλύτερους. 8) Εξάλλου για μένα το Promised Land ήταν πάντα ο τρίτος ή ο τέταρτος δίσκος των Ryche στην προτίμησή μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τον θεωρώ δισκάρα!
Και επειδή προχθές έλιωνα Systematic Chaos, θέλω να πω ότι η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουν οι Theater είναι αυτη του Train Of Thought, με κομμάτια όπως The Dark Eternal Night, Constant Motion και In The Presence Of Enemies pt2. Κομμάτια σαν τα Forsaken καλύτερο θα ήταν να μην έμπαιναν καθόλου.
οχι ρε μανου καλο εινα ιτο forsaken .εμενα απο το chaos δεν μου αρεσε που πηραν το this dying soul και το εκαναν σαν και καλα τη συνεχεια του . αλλα γενικα σαν αλμπουμ ηταν καλο .
Έτσι πίστευα κι εγώ για το Forsaken στην αρχή αλλά στη συνέχεια κατάλαβα (γιατί με τις πολλές ακροάσεις καταλαβαίνεις την πραγματική αξία του τραγουδιού) ότι για μένα είναι ένα αχρείαστο τραγούδι από αυτά που γράφουν οι theater όταν πάνε να κατουρίσουν και με χιλιοειπωμένο ρεφραίν. Μη ψαρώνεις από τα όμορφα πλήκτρα στην αρχή.
Όσο για τη συνέχεια του this dying soul έχει την ίδια μελωδία (όπως και το the rout of all evil) επειδή πρόκειται για την τετραλογία που γράφει ο Portnoy σχετικά με το πρόβλημά του με τον αλκοολισμό και συνεχίζεται από άλμπουμ σε άλμπουμ. Γι αυτό και επαναλαμβάνεται η μελωδία, ώστε να αποδοθεί το concept
ωπα αυτο δεν το ηξερα .
σωστός ο μάνος δείτε και την ίδια αφιέρωση που έχει από κάτω από τα τραγούδια this dying soul, the root of all evil και repetance (dedicated to Bill w.and all of his friends 
Ειναι ο δωδεκαλογος(αν δεν κανω λογο αυτος ειναι ο αριθμος) ενος αλκοολικου απο την εξαρτηση στην θεραπεια. Για αυτο αν δειτε στο βιβλιαρακι με τους στιχους ολα τα τραγουδια που γραφτηκαν με αυτο το concept εχουν χωρισμενους τους στιχους σε parts με λατινικους αριθμους. Συγκεκριμενα το πρωτο που γραφτηκε ειναι το Glass Prison.
Αλλο ενα ζητημα που δεν μ’αρεσει. Ενταξει, ενδιαφερον στιχουργικα θεμα ο αλκοολισμος αλλα οταν κυριε Πορνοη βαζεις απο ενα τραγουδι σε 5 συνεχομενα αλμπουμς(γιατι ακομα δεν ολοκληροθηκε) τοτε κατανταει αηδια το ζητημα. Οι στιχουργικη τους ικανοτητα ειναι σε διαρκη υφεση και βεβαια για αυτο φταιει ο σοβαρος παραγκωνισμος/αποκλεισμος του Myung απο την συγγραφη στιχων.
Καλα το Forsaken ειναι μια αηδια και μιση και συμφωνω με αυτα που ειπε ο Μανος.
Αυτό ακριβώς. Δηλαδή ακούς την κομματάρα The Dark Eternal Night, διαβάζεις και τους στίχους και ξενερώνεις. Δλδ ήμαρτον ρε Petrucci please, σταμάτα να γράφεις στίχους. Kαι στο In The Presence Of Enemies. Σοβαρά, όποιος μου πει τι σημαίνουνε οι βλακείες που γράφει θα τον ευγνομωνώ
Οι μόνοι στίχοι από το τελευταίο που είναι καλοί είναι του Ministry Of Lost Souls και άντε λίγο το Prophets Of War.
Στο Octavarium υπήρχε και ένα Sacrificed Sons που μίλαγε για τους δίδυμους πύργους (έστω και μονόπλευρα)
προτιμω τους dream theater…
Xμ…δε νομιζω πως ο Myung αποτελεσε ποτε τη σημαντικη στιχουργικη"δυναμη" της μπαντας…
Ας δουμε τη συνεισφορα του…
WDADU:Κανενα κομματι.
I&W:Learning to live
Awake:Lifting shadows of a dream
Falling into infinity:Trial of tears
Scenes from a memory:Fatal Tragedy
6 degrees:Κανενα κομματι
Train of thought:Κανενα κομματι
Οctavarium:Κανενα κομματι
Systematic Chaos:Κανενα κομματι
4 κομματια μεσα στη συνολικη πορεια του γκρουπ δε νομιζω οτι ειναι θεμα παραγκωνισμου μονο.Κακα τα ψεμματα τη μπαντα την εχουν "αναλαβει"οι Petrucci και Portnoy με τους υπολοιπους να σιγονταρουν.Τον Petrucci προσωπικα μεχρι τα προσφατα ατοπηματα των 2 τελευταιων δισκων τον θεωρουσα εξαιρετικο στιχουργο,εχοντας γραψει εκπληκτικα τραγουδια στο παρελθον,ειδικα στα 90’ς.Παντα εγραφε πιο "ποιητικα"αντιθετα με τον Portnoy που εγραφε περισσοτερο “βιωματικα”.Πραγματικα το Systematic στιχουργικα ειναι σαν ενας φτασμενος ζωγραφος να πειραματιζεται με ζωγραφικη νηπιαγωγειου.Δηλαδη ελεος…Βεβαια το να σταματησει να γραφει δε θα το θελα με τιποτα.
Το In the presence of my enemies Μανο απ ο,τι εξηγει και ο Petrucci στο dvd του Systematic μιλαει για τη σκοτεινη πλευρα του καθενος απο μας με την οποια ερχομαστε αντιμετωποι κατα καιρους.Κλισε και αγιος ο Θεος δηλαδη…
Η δωδεκαλογια για τον αλκοολισμο πο αρχισε με το glass prison λογικα θα ολοκληρωθει στον επομενο δισκο.Αποτελειται απο 12 μερη γιατι 12 ειναι και τα βηματα που ακολουθουν οι ΑΑ στα προγραμματα απεξαρτησης.Επισης θα το ολοκληρωσουν μια και καποια στιγμη θα αρχισουν να το παιζουν ολοκληρο στις περιοδειες ή εστω σε καποιο live που θα γινει επισημη κυκλοφορια.
Το Forsaken ειναι ενα οκ κομματι με αστειους στιχους και αθλιο βιντεο,με radio friendly αισθητικη,κατι που οι Theater δε συνηθιζουν,αλλα προσωπικα το ακουω ευχαριστα,ευχομενος ομως να μην ηξερα αγγλικα…
ποση ωρα σου πηρε να το γραψεις αυτο???
Servants of the fallen
Fight to pave the way
For their saviour’s calling
Of this wicked day
Through a veil of madness
With a vicious blade
One man rises up
Standing in their way
Angels fall
all for you
heretic
Demon heart
bleed for us
(My soul is yours Dark Master, I will fight for you)
Dark Master within, I will fight for you
Dark Master of sin, now my soul is yours
Dark Master, my guide, I will die for you
Σαν να γράφουν οι Rhapsody για δράκους και κάστρα και να μας λένε ότι όλα αυτά είναι αλληγορικά και συμβολίζουν την κακή σημερινή κοινωνία :? :? :? Έχει χάρη που το part2 είναι κομματάρα.
Ρε μη με κάνετε να θάβω Dream Theater γαμώτο. Σοβαρά δεν πρόκειται να το ξανακάνω
Προς τι η απορια?Δεν εγραψα και την Παπυρος Λαρους…:-k
Έτσι ακριβώς.
Βασικά DT είμαι φανμπόυς ενώ Ryche απλά μου αρέσουν πολύ. (Τους DT θα τους υπερασπίζομαι ό,τι και αν κάνουν ή γράψουν, ενώ δεν έχω κανένα ενδοιασμό να γράψω ότι μετά το “Promised Land” οι Ryche βρίσκονται συνθετικά σε ελεύθερη πτώση - ναι… συμπεριλαμβανομένου και του ΟΜΙΙ)
Μιας και έγινε λόγος για τους στίχους, θα γράψω αυτό που έλεγα πάντα: Ένας δίσκος με κακή μουσική και καλούς στίχους, είναι ένας κακός δίσκος. Ένας δίσκος με καλή μουσική και κακούς στίχους, είναι ένας καλός δίσκος.
Προσωπικά λίγο με ενδιαφέρει το με τι καταπιάνονται οι DT στους στίχους τους. Ξέρω ότι όπως και να έχει βρίσκονται πολλά επίπεδα πάνω από τη μέση μέταλ μπάντα στο στιχουργικό τομέα, κι αυτό μου αρκεί.
Το “Systematic Chaos” δεν το έχω ψάξει, αλλά στο “Octavarium” οι στίχοι όταν τους είχα δει με είχαν φανεί πολύ καλοί, και τα prog inside jokes στο ομώνυμο ήταν κορυφή.
Dream Theater γιατί έτσι μας αρέσει 8)
Cozy μιλάμε για theater. Δεν μας αρκούν οι καλοί δίσκοι, ούτε οι δίσκοι του “ναι μεν αλλά”
Ε από την άλλη όμως το να απαιτούμε να βγάζουν όλη την ώρα δισκάρες είναι ουτοπικό. Από το “Images & Words” μέχρι και το “Train Of Thought”, για μένα, ό,τι έβγαλαν είναι τουλάχιστον αριστούργημα.
Στα δύο τελευταία υπάρχει μία μικρή καμπή, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως πως δε μου αρέσουν οι δίσκοι. Απλά δεν έχουν αυτό το “κάτι”. Και παρεμπιπτόντως αυτό το “κάτι” πιστεύω πως αφορά καθαρά στο μουσικό κομμάτι.
Σκέφτομαι ότι αν το “Octavarium” με το “Chaos” είχαν βγει ως ένας δίσκος με τις καλύτερες στιγμές των δύο θα προσκυνούσα πάλι. Και οι δύο όμως έχουν κάποιες φλύαρες και ανέμπνευστες στιγμές…
Nαι αυτό σκεφτόμουν κι εγώ τις προάλλες. Να φτιάξω μια συλλογή από αυτά τα 2. Φαντάσου το και με ένα ενιαίο εμπνευσμένο concept
Στίχοι cozy, στίχοι. Ακούμε progressive που να πάρει.
Ό,τι και να λέμε πάντως οι Theater είναι λατρείες.
Eτσι ακριβως. Δεν θελω να ακουω τις θεσεις των Ρεπουμπλικανων μεσα απο τα κομματια τους και ετσι νιωθω οταν ακουω τα The Great Debate και Sacrificed Sons.
Γενικα συμφωνω μαζι σου. Τωρα για τον Myung, οι στιχοι που εδινε παντα ειχαν μια ποιητικη αλλα ημιτελη μορφη, δηλαδη ποιο πολυ σαν ιδεες. Για αυτον τον λογο εχει τοσο μικρη συνεισφορα. Απο το 6… και μετα οι “αρχηγοι” του το κοψαν αυτο λεγοντας οτι οτι στιχους θα συνεσφερε ο καθενας, θα πρεπει να ειναι πληρεις, το εχω βρει αυτο σαν δηλωση του Πορνοη. Το θεμα ειναι οτι οι στιχοι των LSOAD, LTL & TOT, ειναι απο τους πραγματικα αγαπημενους μου των DT. Mετα διαπιστωσα οτι το κοινο τους στοιχειο ειναι η συμβολη του Myung!
Ετσι ακριβως. Τα συγκροτηματα που αγαπαω ποιο πολυ, τα κρινω και ποιο αυστηρα. Και συμφωνω οτι η μουσικη μετραει περισσοτερο αλλα οταν εχεις ενα απλα καλο μουσικα αλμπουμ με οτι να’ναι στιχους τοτε γινεται μετριοτατο αλμπουμ.
Πάντως οι Theater το παλεύουν ακόμα,οι Ryche έχουν τελειώσει προ πολλού,παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των μάνατζέρ τους…:roll:
Θα ήταν πιό έξυπνο να μή χαλάνε το μύθο τους,καθώς πλέον δε βγαίνει η φωνή του Geoff και είναι κρίμα να απομυθοποιείται ο πιο λυρικός και εκφραστικός,κατα τη γνώμη μου,frontman στην ιστορία του progressive…:-k