Τι διάολο, έχετε σκιστεί στα βιβλία και δε βλέπετε τπτ;
Αυτό δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος για να μην το δείτε. Συγκινήθηκα κιόλας:
Κι αυτό επίσης δε χάνεται. Υποκειμενικά, γιατί είμαι φαν και των 2, παίρνει 100/10. Το Kong bows to noone βέβαια με κάνει 51-49 υπέρ του άρχοντα.
Η σκηνή που παίρνει το τσεκούρι του και κάθεται στο θρόνο είναι Κόναν επική.
Μπόνους, οι Judas Priest στιγμές στην ταινία δλδ, 110/10:
Λοιπόν… είδα και γω godzilla vs kong…
Θυμίζω είμαι μεγάλος kaiju movie οπαδός και τις συγκεκριμένες ταινίες τις κρίνω ως αυτό που είναι και ως αυτό που απαιτώ να δω από αυτές. Για όσους ψάχνουν κάτι πιο φιλοσοφημένο/ψαγμένο σε τέτοια ταινία σόρρυ μάγκες δεν είναι στραβός ο γιαλός…
Δεχόμαστε λοιπόν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να μην υπάρχει πλοκή της π0υτσας η οποία προσπαθεί να δέσει την ταινία
αλλά…
…
…
ρε μλκ…
τι μάχες ήταν αυτές;;; τι αριστοτεχνική σχεδίαση του godzilla και του kong, τι εφέ καταστροφής, τι ξύλο έπεσε μεταξύ τους, τι μαεστρικά πλάνα… πράγματα τα οποία υπήρχαν όλα στο king of the monsters, αλλά με συνεχείς διακοπές μέσα στη μάχη για να δούμε τι κάνουν οι ηλίθιοι άνθρωποι κατέστρεψαν όλη την ταινία.
Ε σε αυτό οι μάχες είχαν το χρόνο που έπρεπε. Ειδικά το ξύλο που ρίχνουν μεταξύ τους μέσα στο Χονγκ Κονγκ είναι ε π ι κ ό!
Κατάφεραν ακόμα και μερικά βλέμματα που έριχνε ο ένας στον άλλον να γίνουν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ταινίας και κανένας από τους ανθρώπους που we don’t give a fuck.
Μπράβο στους δημιουργούς, έπιασαν το νόημα για το τι πρέπει να δίνει μια τερατοταινία στον οπαδό και όχι στον τουρίστα θεατή.
Ναι ο γνωστός Justin Timberlake και ένας εξαιρετικός πιτσιρικάς, πως σκατα τα καταφέρνουν τα παιδάκια και παίζουν τόσο καλά;
Η ιστορία είναι ότι ο Justin βγαίνει από τη φυλακή και γνωρίζει αυτόν τον "ιδιαίτερο " πιτσιρικά που είναι από μια διαλυμένη οικογένεια και έρχονται κοντά.
Δεν το περίμενα αλλά ήταν πολύ καλό.
Superman punch με …παρκουρ του Kong στον Godzilla δεν βλεπεις καθε μερα!Τελειοτητα… 
What is a King to a God λοιπόν αναρωτήθηκα χτες το βράδυ:
Η πρώτη ψύχραιμη τοποθέτηση είναι: Snyder Cut πονάς;
Την περίμενα αυτή την ταινία, γιατί οι 2 του Godzilla σε αυτό το Monsterverse έως τώρα μου άρεσαν ντροπιαστικά πολύ, ενώ ακόμη και το Skull Island αν και ψιλοαδιάφορο είχε προοπτικές.
Στα θετικά:
Το τρέηλερ. Ναι, και όμως, έκανε όλα όσα έπρεπε να κάνει ένα τρέηλερ μιας ταινίας. Δηλαδή να χτίσει hype και να αποπροσανατολίσει.
Οι μάχες. Φρόντισαν αυτή τη φορά για πλήρες fan service με τον υγιή τρόπο, αφού δεν υπήρχαν “ανθρώπινες” παρεμβολές ούτε ήταν χαμένα μες την θολούρα και το σκοτάδι. Επίσης τα CGI (είπαμε, JLA πονάς;) ήταν τόσο πετυχημένα, τα ηχητικά εφέ το ίδιο, τα χτυπήματα τα ένιωθες ρε παιδί μου, η διάρκεια του ξύλου, απόλαυση πραγματικά. Ειδικά η μάχη στο Hong Kong θα μείνει πιστεύω.
Το ότι οι 2 αντίπαλοι ήταν πρωταγωνιστές και αντιλαμβανόσουν τα κίνητρα και τις ορμές τους και το πόσο χαμένοι ήταν ανά σημεία σε κάτι στο οποίο δεν ευθύνονταν. Επίσης σποραδικές γκριμάτσες και γέλια/ήχοι ήταν καλύτερα και από βαρετούς μονολόγους. Μπόνους το ότι αφιέρωσαν χρόνο να παρουσιάσουν την (συναισθηματική) νοημοσύνη του Kong και, κλασικά όπως και στις άλλες ταινίες, την αντίληψη πως ο Godzilla είναι προστάτης του πλανήτη.
Το ότι ο νικητής ήταν αυτός που έπρεπε να είναι για να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.
Το ότι ο τρίτος πόλος (δεν σποϊλάρω) ήταν πραγματική απειλή και πως έφερνε κάτι μέσα του από εκδίκηση/βεντέτα εξαιτίας της νοητικής του προέλευσης από την δεύτερη ταινία.
Το atomic breath που βρήκε κέντρο. Κυριολεκτικά.
Οι Judas Priest.
Η διάρκεια. Κάτι λιγότερο από 2 ώρες, εξαιρετικό.
Στα αρνητικά:
Το ότι το αλκοόλ καταστρέφει ζωές το ξέρουμε, αλλά επίσης απέτρεψε από την ταινία να απογειωθεί με υπερεπική τρίτη πράξη. Γενικά το πως κατέληξε να διευθετηθεί το ζήτημα με εκνεύρισε ελαφρώς και είχε το μόνο περιττό arc χαρακτήρων στην ταινία. Θα μπορούσε να την κάνει κάτι πολύ καλύτερο από ένα wholesome 7/10. Δηλαδή, οκ, op ή όχι ο ξέρετε ποιός αν το δείτε, κουρασμένοι οι άλλοι, δώστου μια ευκαιρία για επικό μπιλμπάο.
Το nerf του Godzilla σε μέγεθος και δύναμη για να έχει νόημα η μάχη. Πιστό στην φιλοσοφία της Toho να αλλάζει κατά το δοκούν και ανάλογα την ταινία επίπεδα ισχύος και μεγέθους, αλλά μου φάνηκε ενοχλητικό μέχρι να το συνηθίσω γιατί μεταξύ μας, η απειλή εδώ δεν ήταν και επιπέδου Ghidorah.
edit: Μπορεί να κάνω και λάθος ίσως γιατί είδα αυτό τώρα, still μου φάνηκε κάπως:
On March 11th, 2021, Legendary Studios revealed the official heights of both titans for their ‘Monarch Profiles’; Godzilla stands at 393 feet (120 meters), which is the same height in Godzilla: King of the Monsters (2019), while Kong stands at 336 feet (102 meters). This is the largest incarnation of Kong in history, and both the largest ‘american’ incarnation, and the second largest overall of Godzilla, after the anime version in Godzilla: Planet of the Monsters (2017).
Τα mumbo jumbo με ανάποδες βαρύτητες και Kong χωρίς προστασία να αντέχει τέτοιες καταδύσεις στο κέντρο της Γης.
Η απουσία atomic pulse.
Το ότι ο Kong ανά στιγμές την έβλεπε Thor με Stormbreaker.
Ήθελε cinema αυτό το κάφρικο έπος.
Μόλις χθες αξιώθηκα και είδα El Camino. Μέτρια πράγματα αν και η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να περιμένω. Δηλαδή Οκ, έμαθα από πριν περί τίνος πρόκειται και τι αφορούσε αλλά στην τελική θα πρέπει όντως να νιώθω μουδιασμενος? Δεν μου είχε δημιουργήσει κανείς τρελές προσδοκίες. Σαν ένα extra επεισόδιο ΒΒ ήταν τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο.
Δίχως να έχω δει ακόμα αυτό το glorified b movie, η απάντηση είναι σίγουρα όχι 
Ρε σεις όντως ιδιαίτερα fun to watch το Godzila vs Kong … No brainer πανδαισία CGI
Θα ήθελα να το δω, αλλά δεν είναι εξ’ορισμού ταινιά για σινεμά?? Πατατάκια, κοκά κόλα και μια ΙΟΝ αμυγδάλου για σβήσιμο? Χάνουν τη δυναμική τους πολλές ταινίες αν δεν τις δεις στο σινεμά
Ναι ταιριάζει και με τη συζήτηση που κάναμε πριν λίγες μέρες
Ε, αυτή είναι εντελώς ποπ κορν movie . Πιστεύω κι εγώ θα ήταν εντυπωσιακή στο σινεμά . Εξάλλου μου φάνηκε ότι αφενός δεν είχε δευτερόλεπτο που να μην γυρίστηκε σε υπολογιστή ( καθ υπερβολή ) και αφετέρου χωρίς να έχω γνώσεις μου φάνηκε πολύ καλού επιπέδου το cgi
Λοιπόν το Godzilla vs Kong γάμευσε indeed overall, παρά τα αναμενόμενα, αναπόφευκτα και προφανέστατα θεματάκια του + 100% όσα ανέφερε ο @apostolisza8 παραπάνω!
Και με τις 3 ταινίες του Monsterverse εγώ καλά πέρασα, it is what it is και δεν με ενόχλησε ποτέ αυτό, είχα πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις και είχαν κάνει deliver σε ικανοποιητικό βαθμό
Τρελό fun όλη η ταινία, ιδανική για παρεϊστικη προβολή, σου δίνει ακριβώς ότι περιμένεις από μια ταινία με τον King Kong να μανουριάζει με τον Godzilla, γαμάτο cgi, 0 σοβαροφάνεια, κρίμα που δεν το είδαμε σε αίθουσα.
Αντιμετώπισαν τα τέρατα όπως ακριβώς έπρεπε με όσο screen time χρειαζόντουσαν, δώσαν το σωστό βάρος σε εκείνο που το χρειαζόταν περισσότερο (και λόγω ιστορίας) και το τελευταίο μισάωρο στο Χονγκ Κονγκ ήταν πραγματικά η χαρά του μπλοκμπαστεράκια και δη όποιου είχε θέματα με το Pacific Rim ότι δεν έβλεπε τις μισές μάχες καλά λόγω βροχής, σκοταδιού κτλ… επικό κλωτσομπουνίδι και καταστροφή, να έχεις μεγάλη οθόνη με καλή ανάλυση να το χαίρεσαι πραγματικά!
Αν άλλαζα κάτι, θα ήταν να είχα τον Spielberg να σκηνοθετεί το κομμάτι των ανθρώπων και δη των παιδιών -γιατί είχε πολλά vibes κλασσικής 80ς-90ς οικογενειακής περιπέτειας- που πιστεύω θα τους έβαζε ακόμα πιο οργανικά στη ταινία (ευτυχώς παίζουν όσο ακριβώς χρειάζεται) και όπως και στην προηγούμενη ταινία έτσι και εδώ θα κάσταρα άλλο παιδάκι από το άντε-γαμήσου-παιδάκι που παίζει στο strangest things γιατί είναι ακραία εκνευριστικό -και σταθερά κακό σε ότι και αν το έχω δει, μια μάπα με την αδερφή του Σέρλοκ Χόλμς θυμάμαι κυρίως-.
Γενικά για την φάση του και αυτό που είναι, πιστεύω θα πήγε ανέλπιστα καλά και έβλεπα sequel εύκολα…
Εν τω μεταξύ, πάντα σε παρόμοιες ταινίες μου άρεσε το κάτι παραπάνω σε κοινωνικά/οικολογικά σχόλια/parallels, ακόμη και το eco-terrorism ως concept αν και προβλέψιμο δίνει μια ωραία χροιά, εδώ πράγματι ήταν έτσι φτιαγμένο που δεν ήθελες τίποτα παραπάνω. Απλό, αγνό, ευδιάκριτο μπιλμπάο.
Ίσως έχεις δίκιο για την αύρα της οικογενειακής περιπέτειας, κάπως αυτό το μοτίβο σε κάθε ταινία του Monsterverse είναι και χειρότερο, αλλά πραγματικά και καθόλου να μην τα είχαν εδώ τα κομμάτια αναφορικά με την ανθρώπινη team Godzilla, νομίζω δεν θα έλειπε τίποτα.
Μιας και είπες για τη μεγάλη οθόνη, και σε συνδυασμό και με το σχόλιο μου για το ότι άξιζε σε σινεμά, όπως είπε και ο @rebel, απλά να παραθέσω μια σκέψη μου σχετική και με τη συζήτηση που είχατε σε γειτονικό νήμα.
Κάπως, χαίρομαι που τέτοιες ταινίες δουλεύουν και σε τηλεόραση. Ίσως πλέον αυτό το μέσο να αποδίδει καλύτερα αυτό το φορμάτ και καπως γίνει μια μεταφορά αυτών των ταινιών εκεί, καθώς όντως ανοίγει τον χώρο για επανεξέταση του blockbuster. Πιστεύω πως πλέον, και στο σινεμά και παντού, έχει αποσυνδεθεί η τέχνη από την τεχνική, και πλέον ένα τεχνικό aspect αντιμετωπίζεται αποκομμένο από την πνευματική σκέψη που μεσολαβεί σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, καθώς και το πλαίσιο και κυρίως τον σκοπό που επιτελεί.
Έτσι, τα κάνουμε όλα ταληράκια και πάμε σε λογική value for money, η οποία, όταν εφαρμόζεται σε τεμαχισμό πραγμάτων που εμπεριέχουν εμπειρία και σκέψεις και συναισθήματα, τότε καταλήγει να μένει στο εντελώς επιφανειακό και υλικό/μετρήσιμο κομμάτι.
Οπότε, μετά συνηθίζουμε να θεωρούμε πως αξίζει να πληρώσουμε κάτι ανταλλακτικά με όσα μπορούμε να αντιληφθούμε πως κοστίζουν πολύ. Άρα, να δούμε μια ταινία υπερπαραγωγή/τίγκα στο CGI στον κινηματογράφο, γιατί τα βγάζει τα λεφτά της. Αν ήταν απογυμνωμένη από αυτά όμως, ε οκ, τι χάνουμε να την δούμε στο λάπτοπ; Είναι μια λογική που θεωρώ πως διαιωνίζεται σε πολλές πτυχές της τέχνης καθώς και σε διάφορες υπηρεσίες. Αν μπορείς να το αντιληφθείς και να το δεις επιφανειακά πως κοστίζει, τότε δεν σε απασχολούν οι αθέατες, διαισθητικές, άρα και μη μετρήσιμες, πτυχές ενός δημιουργήματος. Η αισθητική εμπειρία έχει πάει περίπατο για χάρη της κατανάλωσης.
Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι πως ίσως, είναι προτιμότερο που βγήκε παράλληλα και σε μικρή οθόνη αυτή η ταινία. Μπας και αναθεωρήσουμε. Δεν ξέρω αν θα πω το ίδιο και για το Dune πχ που τώρα το σκέφτονται λόγω της επιτυχίας, αλλά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα το εάν, και πόσο, θα επαναπροσαρμόσουμε την οπτική μας εξαιτίας της πανδημίας σε σχέση με έργα ευρείας κατανάλωσης και αποδοχής.
Σόρρυ για το πρακτικά εκτός θέματος, αλλά τι Martha τι Mothra 
Είναι συγκλονιστικά τραγικό, αλλά και το τραγικά συγκλονιστικό κολλάει μια χαρά. Πολλά και διάφορα επίθετα μπορεί να ειπωθούν και χαρακτηρισμοί επίσης τόσο για τους χαρακτήρες/πρωταγωνιστές, όσο και για τις καταστάσεις. Είναι αρκετά τα θέματα που δίνει προς σκέψη, πέρα από τα προφανή. Θαρρώ πως είναι ένα ντοκυμαντέρ που καλό είναι να το δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται.
(Κάπου διάβασα πως έφαγε πόρτα από Netflix)
Και μια επίσκεψη στο https://thedissident.com/ μόλις το δείτε:
To Two Distant Strangers να δειτε στο Nετφλι - οσκαρικη μικρου μηκους, γροθια στο στομαχι και μοντερνα γυρισμενη. Groundhog day clone με γερο μηνυμα.
30 λεπτα ειναι - δε χρειαζεται και τρειλερ.
Συμφωνώ σε όλo το παραπάνω σκεπτικό! Yπάρχει άρρηκτα συνδεδεμένη με τα heavy cgi blockbuster η νοοτροπία ότι οι ταινίες αυτές χάνουν υπερβολικά σε μικρότερη οθόνη -και εγώ το κάνω σε πολύ μεγάλο βαθμό, όχι όπως παλιότερα but still…-
Εμένα το μεγάλο μου «αγκάθι» είναι πάνω από όλα η δια δραστικότητα με άλλους θεατές στην αίθουσα, το κοινωνικό κυρίως κομμάτι δηλαδή του να πηγαίνεις σινεμά και να βλέπεις την οποιαδήποτε ταινία μαζί με κόσμο. Αυτό με προβληματίζει στο αν η τηλεόραση ενσωματώσει τελείως το ευρύτερο εμπορικό σινεμά (δεν θα αργήσει μαζί του και όλο το υπόλοιπο) και στο μέλλον έχουμε την επιλογή να δούμε τα πάντα είτε σπίτι είτε σε επιλεγμένες αίθουσες. Το σπίτι θα υπερισχύσει, οι μισοί+ κινηματογράφοι θα κλείσουν και η δια δραστικότητα του να βλέπεις μια ταινία μαζί με κόσμο και ότι αυτό επιφέρει, θα εξαλειφθεί… στην παρούσα φάση πιστεύω ακράδαντα ότι οι comic book movies που έχουν γίνει η κύρια ατραξιόν της δεκαετίας μας, λόγω format και κυρίως λόγω της επιθυμίας να υπάρχουν shared universes που θα ανήκουν σε αυτά 30 ταινίες, πρέπει σιγά σιγά να μεταπηδήσουν στην μικρή οθόνη γιατί θα βολέψει πολύ περισσότερο στην οικοδόμηση τέτοιων προσπαθειών και στην καλύτερη απεικόνισή τους.
Σήμερα βγαίνει μια Star Wars ταινία και παρότι θα κάνει ταμείο η μέση αντίδραση είναι ‘‘ποιος νοιάζεται’’ γιατί τα μεγάλα franchises και τα wanna be μεγάλα franchises είναι πλέον ακραία τυποποιημένα και δεν έχουν αυτό τον χαρακτήρα της ‘‘γιορτής’’ όταν βγαίνουν. Ίσως όσο θα πέφτουν τα εισιτήρια και το μοντέλο JL θα φέρνει μέσω της τηλεόρασης τα ίδια ή και παραπάνω έσοδα, να καταλήξουν όλα στην tv σταδιακά…
Θυμάμαι ακόμα πχ τον χαμό πριν κυκλοφορήσει το Jurassic Park, το Fellowship of the Ring, του Revenge of the Sith και πολλών άλλων, που φάνταζαν σαν το γεγονός της χρονιάς και τώρα πχ τη κυκλοφορία ενός νέου Star Wars ή Avengers κτλ που ναι μεν θα κάνει εισιτήρια, θα έχει τεράστια προβολή κτλ αλλά ο μέσος θεατής είναι και σε φάση ‘‘ας πάω δε γαμιέται, αφού πάνε όλοι’’ και γενικότερα δεν έχει επουδενί την μοναδικότητα του ‘‘event της χρονιάς’’ που είχαν τέτοιες ταινίες παλαιότερα -με ότι αυτό συνεπάγεται για τον τρόπο που θα την δεις ή θα βιώσεις το όλο event…
Tελευταία φορά που ίσως θυμάμαι μια ταινία να μου προκαλεί αυτό το συναίσθημα, ήταν καλώς κακώς το Avatar. Δεν είμαι fan του, αλλά ξύπνησε και με το παραπάνω μνήμες Τιτανικού, Jurassic Park, T2, Lord of the Rings, Phantom Menace κτλ που πήγαινε πχ όλο το Ηράκλειο που έμενα τότε και κόσμος κάθε ηλικίας, όπου ήταν το απόλυτο γεγονός της χρονιάς σχετικά με το blockbuster σινεμά επισκιάζοντας όχι μόνο τις υπόλοιπες κυκλοφορίες αλλά και σχεδόν την ίδια την χρονιά του σχετικά με την γενικότερη pop κουλτούρα.
Σε βαθμό που όσο και αν έγινε χαμούλης πρόσφατα με sequel Star Wars trilogy ή Avengers κτλ, θεωρώ ότι δεν το έφτασαν συνολικά… είχε όμως πίσω του έναν δημιουργό παλιάς σχολής και ένα στούντιο στα πόδια του. Αυτό σήμερα δεν παίζει να ξαναγίνει ποτέ, ακόμα και στα επερχόμενα sequel του ο ίδιος ο Cameron θα ζοριστεί πολύ για να έχει τον πλήρη έλεγχο που είχε 10 χρόνια πριν.
Ο μεγάλος μου φόβος παραμένει στη φάση αυτή το Dune πάντως. Όσο καλό και να είναι -αν είναι-, θα βλέπαμε άλλη ταινία 10 χρόνια πριν, είμαι σίγουρος για αυτό…
Overall πάντως ναι, η ‘‘τέχνη’’ έχει δώσει την θέση της στην τεχνική και παράλληλα η αισθητική εμπειρία έχει αντικατασταθεί από την κατανάλωση…
Τέσπα δεν ξέρω και εγώ, δεν είμαι σίγουρος ότι έχω σταθερή άποψη για το μέλλον των αιθουσών και του σινεμά ψυχαγωγίας, ούτε έχω κατασταλάξει κάπου -παραπάνω ίσως να μην βγάζω νόημα καν -
ΜΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ, είπα να συνεχίσω την κάθοδο μου στην βρώμικη πλευρά των blockuster του σήμερα μετά το JL και την ευχάριστη έκπληξη του GodzillaVSKong και να τσεκάρω κάτι που άφηνα εκτός ηθελημένα γιατί μύριζε μαλακία από χιλιόμετρα
Λοιπόν για να κάνω ένα disclaimer, εγώ είμαι μεγάλος fan του Mignola και των comic του. Τον έχω συναντήσει σε comicon εξωτερικού, έχω υπογεγραμμένα κάποια τεύχη, έχω αγοράσει και πολλά πράγματα που έχει κάνει πλην Hellboy και γενικότερα η συγκεκριμένη του δημιουργία είναι από τα πολύ αγαπημένα μου πράγματα στην βιομηχανία.
Παρόλα αυτά, την ταινία την είδα χωρίς bias και expectations όπως είχα κάνει και με εκείνες του Del Toro. Θεωρώ εξαρχής ότι το μυστικιστικό κλίμα του comic, το ιδιαίτερο σχέδιο του Mignola που έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο στην απόδοση του κλίματος -μακριά από το μέσο σχέδιο ενός δημοφιλούς comic, όσο και αν αυτό ήταν λίγο πολύ από τα underground διαμάντια των 90ς- και το λαογραφικό του ύφος αναφορικά με τις περισσότερες κλασσικές περιπέτειες του Hellboy, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποτυπωθούν στην μεγάλη οθόνη μιας 100+ budget ταινίας.
Σαν μεταφορά λοιπόν, δεν είναι καθόλου καλό και ας κρατήσω αυτό. Αν κάποιος είναι φαν του comic και προσμένει μια αξιοπρεπή μεταφορά, θα χάσει. Οι χαρακτήρες πχ του ίδιου του Hellboy, του καθηγητή Μπρούμ κτλ, δεν είναι κοντά στους πρωτότυπους. Είναι διαφορετικοί, απλά. Ούτε το μπαστάρδεμα μικρών κομματιών από διάφορες ιστορίες κάνει justice έστω και στα 4 καρέ τα οποία αντέγραψαν. Πετάξαν καρέ (όχι ιστορίες, μικρές ή μεγάλες), κυριολεκτικά καρέ από διάφορα comic του Mignola και αυτό μόνο, δεν τα συνέδεσαν ποτέ, απλά να υπάρχουν εκεί για λόγους… πιστότητας στο πρωτότυπο υλικό??.
Ούτε η γενικότερη αισθητική του έχει σχέση με το comic. Μόνο θετικό (αν αρκεί τεσπά σε κάποιον αυτό για να το πει θετικό), ότι κάποια από τα πλάσματα ή τοποθεσίες, έχουν υποστεί καλά practical effects ή cgi και οπτικά κάνουν σε ένα βαθμό justice στο εικαστικό του comic. Λίγα πράγματα αλλά φαίνεται ότι γίνεται ένα αξιοπρεπές cosplay σε σημεία.
Σαν ταινία, είναι πάρα πολύ κακή. Πάρα πάρα πάρα πολύ κακή. Η κεντρική ιστορία είναι πολύ random και αδιάφορη, οι χαρακτήρες σχεδόν αντιπαθητικοί -πρωταγωνιστές και ανταγωνιστές- και το σενάριο α-πα-ρα-δε-κτο . Aπαράδεκτο. Άθλιο χιούμορ, άθλιες ‘‘θεματικές’’, δεν ξέρω τι άλλο να πω…χαοτικά άθλιο σενάριο, τέτοιο πράγμα δεν το περίμενα και έχω να δω χρόνια.
Οι ερμηνείες απαράδεκτες επίσης. Τον Χάρμπορ τον συμπαθώ και δείχνει ότι προσπαθεί σε αυτή τη ταινία να κάνει κάτι, φαίνεται. Απλά τον παίρνει η μπάλα και δεν έχει σχεδόν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης στη ταινία -αν και πρωταγωνιστής- πλην του να περιφέρεται, να κάνει ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ χιούμορ και να συμμετέχει σε απαίσιες σκηνές δράσης. Ο Ίαν Μακσέην, φαίνεται σαν να πήγε στο σετ απλά για να πει μηχανικά τις ατάκες του και να πληρωθεί.
Η ταινία πλασαρίστηκε πολύ ως rated R και για αυτό το λόγω, γεμίζει κάθε 3 λεπτά με cgi-σπλατεριές της κακιάς ώρας, όλοι βρίζουν για κάποιο λόγο ακατάπαυστα και εντελώς εκτός κλίματος, ενώ το χειρότερο από όλα είναι ότι κάνει καρα-μπαμ ότι η επιλογή αυτή είναι τελείως forced για να φανεί η ταινία… ενήλικη? Δεν ξέρω…
Ένα πράγμα που την έκανε σχεδόν un-watchable από ένα σημείο και μετά για εμένα, ήταν και η επιλογή να χρησιμοποιούν ΚΑΘΕ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΚΗΝΗ σχεδόν, και καλά τύπου ροκιές, μεταλλορίφ, ποπ-ροκ τραγούδια και μεταλλιές, ώστε και καλά να…αντιγράψουν το Gurardians 100%? Nα δείχνουν ότι η ταινία είναι bad-ass? Ότι είναι ο Hellboy AKA Hell AKA Διαβολικό άρα πετάμε ριφάρες και σολίδια ακόμα και όταν ο Hellboy είναι ξαπλωμένος και κοιτάει το ταβάνι? Γελοίο σαν θέαμα αν μη τι άλλο…
Γενικά η ταινία δεν νομίζω ότι είναι η χειρότερη του 2019, είναι από τα χειρότερα πράγματα που έχω δει γενικότερα στη ζωή μου με 0 fun value σε κάθε της επίπεδο. Από αυτές που λίγο ντράπηκα που την είδα μέχρι το τέλος
for the record μόνο, ούτε το Hellboy του Del Toro έκανε πλήρη justice στο comic αλλά σαν ταινία ήταν απολαυστικά και τα 2 (ειδικά το 2ο) και σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το έκτρωμα.
Για να στανιάρω μετά, είπα να εμπιστευώ το Α24 και να δω το πρώτο σκηνοθετικό πόνημα του Jonah Hill, το Mid90s.
Κυρίως για 4 λόγους, Α24 ο πρώτος , δεύτερον γιατί το trailer είχε ένα vibe Linklater, Kids, ανεξάρτητο 90ς σινεμά κτλ, τρίτον γιατί αν κάτι μου λείπει από τα 10-18 χρόνια μου σε επίπεδο δραστηριοτήτων, σήμερα στα σχεδόν 40 μου, είναι το skate , τέταρτον γιατί δεν πίστεψα από το trailer ότι θα ήταν μια ταινία που θα βασιζόταν εντελώς στο nostalgia.
Λοιπόν σε γενικές γραμμές ήταν μια αξιόλογη πρώτη απόπειρα και ένα αρκετά ευχάριστο coming to age έργο, όχι πρωτότυπο ούτε και ξεκομμένο εντελώς από την νοσταλγία που κουβαλάει, αλλά όχι και το nostalgia porn που τείνουν σήμερα πολλές σειρές και ταινίες (strangest things και λοιπές σαβούρες) να πουλάνε για να τραβήξουν κόσμο…
Έχει ένα ημι-ερασιτεχνικό ύφος και πατάει αρκετά στο στυλ τoυ Larry Clark, Richard Linklater και παρόμοιων ανεξάρτητων αμερικανών δημιουργών των 90ς με καλή σκηνοθεσία, αρκετά grounded και to the point. Όχι πάντα πολύ πετυχημένα, ο ρυθμός της ταινίας δεν είναι πάντα ο ιδανικός, ούτε και το ίδιο το σενάριο καταφέρνει να ξεφύγει από μια κλισέ προδιαγεγραμμένη πορεία αλλά και πάλι στέκεται αρκετά αξιοπρεπέστατα μόνο του σαν ιστορία.
Οι ερμηνείες είναι επαρκής και διακατέχονται από έναν εσκεμμένο ή μη ερασιτεχνισμό που ταιριάζει πολύ στη ταινία -όλα τα παιδιά εξαιρετικά-, ενώ το soundtrack ντύνει πολύ πετυχημένα κάθε σχεδόν σκηνή της ταινίας…
Γενικά αν και όχι κάτι συγκλονιστικό ή break through στο κομμάτι του, είναι μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, ειλικρινής πάνω από όλα στον εαυτό της και στο κοινό που θα την παρακολουθήσει…
Σιγουρα. Xωρις να εχω δει την ταινια, αλλαζουν τη βαση και το DNA του υλικου 100%, ενα trailer αρκει για να το καταλαβεις. Δεν προκειται να τη δω οσο και να αγαπω Mignola και Hellboy. (Αχρειαστο brag, αλλα εχω τις πρωτες 4 Library Editions και ειναι πανεμορφες, βασικα ισως οι πιο ομορφες εκδοσεις κομικ που εχω.)
Συμφωνω, ο del toro εκανε κατι διαφορετικο με το υλικο του κομικ, χωρις ομως να ειναι προσβλητικο. Μια χαρα, ειδικα το 2ο οπως λες. Και η σκηνη με τη fantasy λαικη ειναι εξαιρετικη
καλά το μεγάλο + του Del Toro ήταν νομίζω ότι έκανε την φασούλα του σε ένα established σύμπαν που ταίριαζε με τον ίδιο 100%. Και στην λαϊκή αλλά και στη φάση με τον Άγγελο του Θανάτου ή την μάχη με το πελώριο δέντρο, η ταινία έβραζε 100% Del Toro σε ένα Mike Mignola σύμπαν
Ακόμα και τώρα ελπίζω, περιμένω και θέλω μια 3η ταινία… διάολε, δώσαν λεφτά στον Snyder για JL final cut , ας γίνει ένα θαύμα και με αυτό το κακόμοιρο Hellboy 3
Ακριβως. Βεβαια βοηθησε και το γεγονος πως ο del toro ειναι ταλαντουχος και γνωριζει καλα το horror στοιχειο και την καταλληλη αισθητικη του στις απεικονησεις, πως μπορει να δημιουργησει την καταλληλη ατμοσφαιρα ακομα και σε πιο προσβασιμες μεταφορες οπως ηταν οι 2 ταινιες του. Και ο Snyder θα μπορουσε να κανει 100% δικη του ταινια hellboy, αλλα δεν θα λειτουργουσε νομιζω 
Επισης, βοηθησε λιγο και η εποχη νομιζω, πριν η επελαση του ψηφιακου γινει σχεδον ολοκληρωτικη, τα πρακτικα εφφε εδωσαν σημαντικη ταυτοτητα και χαρακτηρα στις ταινιες. O Abe Sapien μπορει να μην εχει την παραμικρη σχεση με τον Abe του κομικ, αλλα δεν καταστρεφει την προβολη της ταινιας. Παρα τις εντονες διαφορες σε σημεια, αξιολογα και τα 2. Οσο για το 3ο, φοβαμαι πως αυτο το πλοιο εχει σαλπαρει. Μαλλον κανα σαπιο reboot σε καμια 10ετια παλι.
Το χειρότερο με το τελευταίο Hellboy είναι ο σκηνοθέτης.
O Neil Marshall στο παρελθόν έχει δώσει 2 από τα αγαπημένα μου horror. Το Dog Soldiers του 2002 και το αριστουργηματικό The Descent του 2005.
Και τα 2 βρετανικές παραγωγές. Το δεύτερο ίσως είναι στα αγαπημένα μου horror ever. Από την στιγμή όμως που πήγε Hollywood γυρίζει την μια μαλακία μετά την άλλη. Ενώ τώρα βλέπω στο imdb και την νέα ταινία του (που δεν έχω δει) που και αυτή τρώει θάψιμο.
Μεγάλη απογοήτευση η πορεία του για μένα.
