Καταπληκτικη ταινια. Φοβερο χιουμορ, δραμα, κοινωνικο σχολιο, αγωνια, ολα. Τελειο
3 Likes
Πολυ καλο φολκ χορορ. Αργο κ disturbing με καταπληκτικη φωτογραφια
1 Like
Πολύ καλή όντως! 2+ ώρες αλλά καθόλου κουραστική. Πολλά τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει, αξίζει.
1 Like
Πριν λίγες μέρες
Μεγάλη επιστροφή Eddie Muphy. Βιογραφική ταινία, από τις καλές τους είδους. Τον Rudy Ray Moore ομολογώ πως δεν τον ήξερα και όπως έμαθα είναι κάτι αντίστοιχο του Edwood στο blaxploitation cinema. Σε ανάλογη φόρμα και η ταινία, απλά λίγο πιο συμβατική στην αφήγηση σε σχέση με την ταινία του Burton. Το σενάριο είναι πολύ καλό πάντως, βγάζοντας μερικές πολύ ωραίες ατάκες και τον Eddie Murphy να πιάνει φωτιά ώρες ώρες. Εξαιρετικός και ο Wesley Snipes σε ένα πολύ διαφορετικό ρόλο για αυτόν. Χωρίς να είναι και κανένα αριστούργημα αξίζει και με το παραπάνω. Παραγωγή Netflix.
1 Like
Οι σπλάτερ σκηνές ήταν όλα τα λεφτά:
…και μην ξεχάσετε να δείτε το Hustlers που εκτός από καλή ταινία:
Ξεφύσηξα κάμποσες φορές η αλήθεια είναι.
3 Likes
Νομίζω μια από τις καλύτερες ταινίες του 2019. Επίσης αρκετά συμπαθητική ταινία είναι και το Lemonade ρουμανικής παραγωγής
1 Like
Rambo αστειο,
Hustlers αδίαφορο,
Dolemite, συμπαθιτικό.
Star Wars - Ποτε δεν τρελενομουν, και δεν άλλαξε κάτι.
Ειδα σημερα το Annihilation του 2018! το λατρεψα και δεν μαρεσουν ιδιαιτερα τα scifi
2 Likes
Χθες
Μιας και δεν είναι διαθέσιμη στο ελληνικό Netflix, αναγκάστηκα να την κατεβάσω.
Εντυπωσιακό το φινάλε, το οποίο αν και είναι προσθήκη μυθοπλασίας του σεναριογράφου, δίνει άλλη χροιά στο φινάλε μιας ταινίας που η υπόθεσή της είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.
Σημερα ειδα το i see you
Μου αρεσε παρα πολυ,τρελα twist
Είδα 3 ταινίες αυτές τις μέρες λόγω καθισιού
Τρομερά ενδιαφέρουσα η οπτική του συγγραφέα ( είναι νουβέλα ) για το πως θα ήταν μια ρεαλιστική alien invasion , αλλά μέχρι ενός σημείου . Μετά μου τα χάλασε αρκετά για τα γούστα μου . Μετά την πρώτη ώρα ξεκινάνε τα κλισέ
Ένα εντελώς αχρείαστο sequel που δεν έχει να προσφέρει τίποτα , αντιθέτως χαλάει την εντύπωση της επικής πρώτης, imho . Δεν θα κρυφτώ , γέλασα αρκετά , αλλά ήταν φτηνό χιούμορ κατά κύριο λόγο . Πάντα για τα γούστα μου
Πριν την αποθεώσω , θυμήθηκα λίγο τις λίστες μας για τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας όπου πολύ σωστά εκθειάζεται μια νέα γενιά σκηνοθετών τρόμου . Robert Eggers και Ari Aster . Ντροπή μου που δεν έχω συμπεριλάβει σε αυτή τη γενιά τους low budget ψυχεδέλες Justin Benson / Aaron Moorhead
τους αναφέρω γιατί ένιωσα τα ίδια συναισθήματα με το Endless που είναι παρόμοιου ύφους με κάποια διαφορετικά , βέβαια , χαρακτηριστικά
Ένιωσα και στο midsommar μια δόση ψυχεδέλειας , η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες στο Θεο , ατμόσφαιρα ανατριχιαστική . Τρόμος χωρίς jumpscares και αν δεν είχε τόσο επιτηδευμένο gore που στα σημεία που το τοποθετεί δεν προσφέρει τίποτα στην αγωνία θα την έλεγα και αριστούργημα .
Είναι εξαιρετική , είσαι διαρκώς με κομμένη την ανάσα αλλά αγαπάει πολύ τα λιωμένα κεφάλια ρε φίλε ο Αστερ
2 Likes
Καλο αλλα δεν επρεπε να το δω με το φαι
5 Likes
Το Σαββατοκύριακο “έπαιξε” αρκετό catch-up σε ταινίες της προηγούμενης διετίας που δεν είχα δει. Έχουμε και λέμε:
Hereditary
“Άρρωστο” και “άβολο”.
Με το που τελείωσε, βρέθηκα σε μία “What the fuck?” κατάσταση, μάλλον ελαφρώς απογοητευμένος. Την επόμενη ημέρα, η ταινία “μεγάλωσε” αρκετά μέσα μου κι έχω να πω ότι εντέλει με ικανοποίησε, χωρίς να “τρελαθώ” όμως. Επίσης, ορισμένες αρκετά “δυνατές” και αγωνιώδεις horror σκηνές.
Έχοντας δει πρόσφατα και το “Midsommar”, θα έλεγα ότι το “Hereditary” αποτελεί την κλασσική περίπτωση πρώτης ταινίας του σκηνοθέτη/σεναριογράφου (εδώ του Ari Aster), όπου τα μηνύματα αποδίδονται μάλλον κάπως πιο συγκεχυμένα απ’ ό,τι στη δεύτερη. Πάντως και οι δύο ταινίες μοιάζουν αρκετά.
Εν ολίγοις, η ανίσωση δείχνει: “Midsommar” > “Hereditary”
Zoe
Promising ιδέα, αλλά “περνάει και δεν ακουμπάει”.
Δυστυχώς, τα μηνύματά της αποδίδονται αδύναμα, παρά το καλό cast.
Ανεπαρκής σκηνοθεσία σε μία αργή και βαρετή ταινία η οποία κρίνεται -λίαν επιεικώς- μετριότατη.
American Made
Κατ’ αρχάς, ξενερώνω που διαβάζω ότι το Hollywood μετέτρεψε μία “Based on true events” ιστορία, σε μία historically inaccurate. Θα μου πεις «Πρώτη φορά γίνεται αυτό;». Όχι, δεν “πέφτω από τα σύννεφα”, αλλά τουλάχιστον γράψε “Inspired by true events”. Λες και ο “βίος και η πολιτεία” του πρωταγωνιστή δεν ήταν ήδη αρκετά “πλούσια” για το plot. Όχι, οι “φωστήρες” πρέπει να προσθέσουν και ανύπαρκτα γεγονότα για να βάλουν την “πινελιά” (ή καλύτερα την “κουτσουλιά”) τους.
Anyway, “ζωηρή” σκηνοθεσία από τον Liman (διόλου παράξενο, βάσει του βιογραφικού του). Επαρκής (όπως πάντα) ο Cruise. All in all, η ταινία είναι διασκεδαστική και η ώρα περνάει ευχάριστα, αλλά μέχρι εκεί.
The Lighthouse
Τα λόγια περιττεύουν. Αν χάνει σε κάτι η ταινία, αυτό είναι στην απουσία στιβαρού στόχου, μηνύματος, σκοπού, που να ανεβάζει εν τέλει επίπεδο σε όσα είδες. Εκτός αν υπήρχε και με προσπέρασε. Όπως και να έχει, η εφιαλτική του ατμόσφαιρα παρήγαγε πραγματική τέχνη. Οι συμβολισμοί μελβιλ, προμηθέα κ.ο.κ. έδεναν δίχως επιτηδευμένο τρόπο, που είναι το μεγάλο ζητούμενο σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα επίπεδα πολλών διττών αναφορών δημιουργούν ωραίες αφορμές για σκέψη: εξουσιαστής/εξουσιαζόμενος, ποιός είναι ο τρελός εκ των δύο, unreliable ή reliable narrator, είναι ή όχι το ίδιο πρόσωπο (τόσο το ίδιο όνομα όσο και οι παντελώς συμπληρωματικές προσωπικότητες συνεπικουρούν σε αυτό), συμβαίνουν ή όχι αυτά που βλέπουμε, τα στοιχεία της φύσης, η ανάγκη αίσθηση ασφάλειας… Πολύ ωραίο και το τετράγωνο κάδρο καθώς και εντυπωσιακό ασπρόμαυρο. Νταφόου απίστευτος και τρομακτικά ταιριαστός. Έρχεται και το the mariner kills the bird of good omen αμα λάχει στο μυαλό των μεηντενάδων. Πραγματικά πολύ καλή ταινία και εξαιρετικό το κάθε της πλάνο, δίχως εκπτώσεις.
The Portrait Of A Lady On Fire
Είναι από τις περιπτώσεις ταινιών που σου γεννάται μια εγγενής αντιπάθεια για όσους άρεσε κάτι τέτοιο και τάση να αρχίσεις να κράζεις με ελιτίστικο τρόπο, αλλά προσπαθείς να συγκρατηθείς γιατί είναι λάθος. Πραγματικά, τρομάζω και μόνο στην ιδέα του τι καλό μπορεί να βρήκε κάποιος. Τι αντίβαρο να βρήκε κανείς στην παντελή απουσία σεναρίου; Η οποία απουσία δεν είναι καν συνειδητή, αφού ο δημιουργός προσπαθεί απεγνωσμένα να βάλει ένα εντελώς ανύπαρκτο και επιφανειακό υπόβαθρο προϊστορίας (πεθαμένης αδερφής κτλ) ή εντελώς κιτς και παιδαριωδών ψευδοποιητικών/ψευδορομαντικών εικονοπλασίων (τουλάχιστον αστεία η και καλά hot σκηνή με τον καθρέφτη στο τέτοιο της, το ίδιο και η εικόνα μπεργκμαν wannabe εικόνα της στα λευκά που τελικά την είδε στην πόρτα, η τυρίλα του τέλους κ.ο.κ.). Για κάτι ανούσια escalation αντιδικιών και κλαμάτων που δεν προκύπτουν από πουθενά, δεν θα μιλήσω καν. Και σιγά την φωτογραφία. Πραγματικά δεν αξίζει να δει αυτό το απόλυτο κενό κανείς.
2 Likes
Εντάξει το μέτρια προς καλή μπορώ να το καταπιώ, οκέη χαχαχ
Αλλά πραγματικά ήταν το απόλυτο μηδέν για μένα. Δεν υπάρχει λόγος να ανεχτούμε την απόλυτη απουσία σεναρίου, διαλόγων, χτισίματος και συμβολισμών.
[Αναστεναγμός ανακούφισης]
Σε καταλαβαίνω. Η ταινία είναι όντως πολύ flat.
Η μόνη ένστασή μου σε όσα γράφεις αφορά τη φωτογραφία.
Συνυπογραφω κ εγω για το παραπανω, με απογοητευσε αρκετα
Μόλις είδα την πατάτα της χρονιάς…Dark Fate!
Κρίμα γιατί όταν έμαθα για εμπλοκή Κάμερον είχα προσδοκίες. Μερικά franchise θα έπρεπε να μην αγγίζονται ποτέ. Και στο συγκεκριμένο, αν κάτι διασώζεται μετά το Judgement Day είναι το Salvation. Από κει και έπειτα… κυριολεκτικά χάος! Ευτυχώς δεν πλήρωσα εισιτήριο να το κλαίω.
1 Like