Όχι
Aμφιβάλλω αν σου έχει διαφύγει, αλλά το αφήνω εδώ να υπάρχει για όποιον άλλον το έχει τυχόν λησμονήσει
The Scorserer AKA “Το μεροκάματο του φόβου” 
remake από William Friedkin - αριστούργημα και φυσικά μερικές από τις πιο suspenseful σεκάνς στην ιστορία του σινεμά/οι σκηνές στη γέφυρα κόβουν την ανάσα ακόμα και σήμερα
1 Like
Κι όμως, μου είχε διαφύγει. Πρέπει να το βρω asap.
Scorserer λέει 
Καλά ρε, ο Φρίντκιν μετέφερε στην οθόνη βιβλίο που είχε ήδη γίνει διάσημη ταινία και υποστήριζε ότι δεν είναι remake ξέρω γω;
ΡΕ
Αν είναι δυνατόν, ειδικά εσύ, να μην έχεις δει το Scorserer
Μέχρι κι εγώ το έχω δει. Καταπληκτικό.
1 Like
Και με Tangerine Dream το soundtrack
3 Likes
Σκάσε ρε μλκ θα το δω λέμε
Και σταμάτα να το γράφεις έτσι!
Μλκ ναι, Μάνο, wtf, γιατί υπάρχεις καν??!!!???
5 Likes
Σ’ αυτό δεν μπορώ να απαντήσω. Κι εγώ αναρωτιέμαι, χρόνια τώρα.
2 Likes
έχω πάθει πλάκα τώρα, είναι λες και συνάντησα τον Halford και τον ρώτησα αν “are you made of metal - are your circuits gleam?” και μου απάντησε “από ποιο τραγούδι είναι αυτό;”
2 Likes
Καλά μην τρελαίνεσαι, κι εγώ προ τριετίας την έμαθα. Αλλά μετά τα γράψαμε, δεν διαβάζεις φαίνεται 
1 Like
Δεδομένου ότι ο Rob είναι ευγενής άνθρωπος και σίγουρα θα αντιλαμβανόταν ότι έχει να κάνει με fan, είναι πολύ πιθανό να σου απαντούσε έτσι για να σου δώσει “με το γάντι” να καταλάβεις το στοιχειώδες γραμματικό σφάλμα στην ερώτηση, μιας και το σωστό προφανώς είναι “are you made of metal - do your circuits gleam?”
Να με συμπαθάτε για τη μικρή αυτή διακοπή, τα παραπάνω πάντα με την καλύτερη των διαθέσεων, εννοείται!
1 Like
σήμερα το πρωί το παρατήρησα το γραμματικό και εγώ, αλλά λέω άσε μην κάνω edit - αφού πέρασε στο ντούκου άστο να περάσει
2 Likes
Κοβιντιασα για 2η φορα μεσα σε αυτη τη 4ετια και ειπα να το εκμεταλλευτω μιας και ειχα καμποσες μερες να δω καμια ταινια…Το λοιπον…
Δεν ξερω τιποτα απο το lore του παιχνιδιου αν και γνωριζω την υπαρξη του σχεδον απο παιδι 10 χρονων. Μιλαμε για 30 χρονια πισω, ε;
Μολις ειδα την ταινια ομως και την καταευχαριστηθηκα. Μου αρεσε πολυ το χιουμορ της και δεν μου φανηκε τοσο επιτηδευμενο οσο των μαρβελοταινιων. Ειδικα με Pine και Grant εριξα γελιο. Τερμα κλισε το σεναριο αλλα παραδοξως δεν με χαλασε καθολου!
Τουτο εδω το ειδα ορμωμενος απο τα γραφομενα καποιων παιδιων απο εδω μεσα.
Και εμενα μου αρεσε πολυ που εδωσε χρονο στην εισαγωγη των πρωταγωνιστων. Ωραιο σεναριο, ασχετως αν προκειται για ριμεικ.
Εκει που εσκασε το λαστιχο και σκοτωθηκαν ο Γαλλος με τον τερροριστα ξαφνιαστηκα. Εμεινα με το στομα ανοιχτο.
Μου αρεσε επισης το “ανοιχτο;” τελος!
2η ταινια του Φριντκιν που ειδα αυτες τις μερες! Γνωριζα οτι επροκειτο για κλασσικη περιπετεια του ειδους αλλα ατυχως δεν ειχα επιλεξει να τη δω τοσο καιρο. Ε, επιτελους το πηρα αποφαση.
Τρομερος Hackman! Ρολος πανω στον οποιο θεωρω βασιστηκαν αρκετοι μεταγενεστεροι ηρωες παρομοιων ταινιων. Επισης, φοβερη σκηνοθεσια με αποκορυφωμα τη σκηνη της καταδιωξης του ηλεκτρικου. Τι ειδαν τα ματια μου!!
Οπως καταλαβαινετε ειπα να καλυψω καποια απο τα κενα που εχω.
Ταινια που εκανε αισθηση οταν βγηκε. Πολυ ιδιαιτερη πραγματι. Δε ξερω τι να πρωτοσχολιασω. Θα μεινω μονο στο εξης…Kara Unger γυναικαρα!
Αλλη μια ταινια του Cronenberg. Αυτη εδω την ειχα ψιλοπαρακολουθησει αποσπασματικα πιτσιρικας.
Αν και ειναι φουλ στην μαυριλα και την απαισιοδοξια, τη βρηκα αρκετα βατη για ταινια του Cronenberg σε αντιθεση με την αποπανω. O Jeremy Irons δινει ρεσιταλ σε εναν πολυ απαιτητικο ρολο. Το σεναριο με κρατησε χωρις να βαρεθω στιγμη!
Μου φανηκε κατωτερη των εξαιρετικων 2 πρωτων αλλα overall καλη. Γενικα προκειται για ενα franchise που μεχρι στιγμης κραταει πολυ ψηλα τον πηχη για ταινιες αυτου του πολυφορεμενου ειδους.
ΕΠΟΣ!! Ταινιαρα με τα ολα της! Τερμα κλισε το σεναριο αλλα ειλικρινα, i didn’t give a damn!
Αυτο το franchise κι αν εχει βαλει ψηλα τον πηχη. 4 ταινιες Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙΚΕΣ ολες τους! Για καποιο λογο τις βρισκω απιστευτα emotional και συγκινητικες! Δικο μου feeling, δε ξερω αν ειναι ακυρο. Απιστευτη λεπτομερεια στα εφε για αλλη μια φορα!
Ενοχη απολαυση! Το ομολογω! Φουλ στο ψεμα και την υπερβολη φυσικα αλλα για το nostalgia και μονο αξιζε. Και για τις γκριματσες του Lawrence φυσικα.
5 Likes
French connection είναι μέσα στις καλύτερες όλων των εποχών εύκολα
2 Likes
Τις τελευταίες μέρες, συνεχίζοντας το αφιέρωμα στο ελληνικό σινεμά, παρακολούθησα δύο πολύ ιδιαίτερες ταινίες.
Είδα το Κιέριον (1968) με τον Ανέστη Βλάχο, ταινία βασισμένη σε μία πραγματική υπόθεση που συνέβη στην Ελλάδα (υπόθεση Πολκ) και έχει έντονη πολιτική τοποθέτηση. Η ταινία έχει στοιχεία αστυνομικού μυστηρίου, αν και δεν ανήκει ξεκάθαρα σ’ αυτό το είδος. Αξίζει σίγουρα να τη δει κανείς, ειδικά αν λάβει υπόψιν του ότι είναι μία από τις πιο σπάνιες ταινίες που θα έδειχνε ποτέ η τηλεόραση. Την έχει ανεβάσει ολόκληρη στο youtube ο εγγονός του Ανέστη Βλάχου.
Με αφορμή τις νέες ταινίες του ertflix είδα την Ιφιγένεια (1977) του Κακογιάννη. Όπως ομολογεί και ο τίτλος της, είναι βασισμένη στην αρχαία τραγωδία “Ιφιγένεια εν Αυλίδι”. Η αλήθεια είναι ότι με το καστ των ηθοποιών που είχε, πείστηκα να την δω. Κώστας Καζάκος στο ρόλο του Αγαμέμνονα, Ειρήνη Παππά στο ρόλο της Κλυταιμνήστρας, Κώστας Καρράς στο ρόλο του Μενέλαου και - επιλογή που δεν περίμενα - Πάνος Μιχαλόπουλος στο ρόλο του Αχιλλέα. Όλοι πολύ καλοί στο ρόλο τους, και ιδιαίτερα καλή η νεαρή Τατιάνα Παπαμόσχου ως Ιφιγένεια. Όταν την παρακολουθείς, καταλαβαίνεις πως επικεντρώνεται στο δράμα των χαρακτήρων, ωστόσο δεν είναι απλά ένα θεατρικό που κινηματογραφήθηκε, αλλά είναι σκηνοθετημένο με σπουδή και πολύ καλή χρήση της κάμερας και της φωτογραφίας της εποχής. Ταινία αντάξια των παραγωγών του εξωτερικού της εποχής. Είχαν χρησιμοποιηθεί μέχρι και αρχαιολογικοί χώροι, όπως οι Μυκήνες, κι αυτό ήταν το μόνο που αποκάλυπτε ότι ήταν ένα κινηματογραφικό πόνημα χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη για ρεαλιστικά σκηνικά, αφού μιλάμε για ερείπια των τότε κτισμάτων. Ωστόσο, αυτό δεν μειώνει καθόλου το γεγονός ότι βλέπεις επί 2 ώρες ένα έργο που σε καθηλώνει. Η ταινία είχε προταθεί και για Όσκαρ. Πιστεύω ότι πρέπει να την έχει δει κανείς έστω μια φορά, αν θέλει να εξερευνήσει τον ανεξερεύνητο και μη εμπορικό ελληνικό κινηματογράφο.
Να σημειώσω ότι στο Ertflix έχει ανέβει και η “Ηλέκτρα” και οι “Τρωάδες” του Κακογιάννη, καθώς ο σκηνοθέτης είχε ασχοληθεί ξανά με την αρχαία τραγωδία.
5 Likes
«Κανείς δεν θέλει να δουλέψει»: Το Clerks και το Office Space θα προβληθούν μαζί back to back (συνολική διάρκεια 3 ώρες) στον θερινό κινηματογράφο Παναθήναια (Μαυρομιχάλη 165) την Παρασκευή 23 Αυγούστου στις 21.00.
Και το σχετικό event sto fb:
Φασάρα, εκτός απροόπτου εκεί.
3 Likes
Φαντάζομαι ότι θα υπάρχει μια λογική εξήγηση, δεν γνωρίζω από τα ιντερνετικα κοινωνικά δίκτυα, αλλά αυτό το πράγμα, να μπαίνουν σύνδεσμοι από το fb και το κείμενο να είναι στα γερμανικά, αλλά το “Αλεκσάντερ Πλατς” να γραφεται με ελληνικούς χαρακτήρες, έχει πολλή πλάκα!
AFAIK, εξαρταται απο τον μεταφραστη υποτιτλων, για αρχη. Το πρωτο πραγμα που απαιτειται στο localization ειναι το consistency, οποτε αν γραψεις το ονομα μιας περιοχης στα ελληνικα, ειναι λογικο να γραψεις και το επομενο ή μια γειτονια του ή εναν δρομο επισης στα ελληνικα.
Επισης, ειναι σχεδον σιγουρο οτι ο υποτιτλιστης (δεν ξερω αν ειναι δοκιμο, αν και πιστευω οτι χρησιμοποιειται σημερα, αλλα μην κολλησετε) δεν κανει του κεφαλιου του. Ρωταει. Η εταιρια απανταει, ομως επειδη στη συντριπτικη πλειψοφηφια δεν υπαρχει ελληνας για να γνωριζει, ο PM ειτε θα εμπιστευθει τον μεταφραστη/υποτιτλιστη αν εχει εμπειρια και εχει κανει δουλειες στην εταιρια ή θα παρει μονος του την αποφαση, ανεξαρτητα απο το αν ξερει ή οχι.
Καποιος πρεπει να αποφασιζει τελος παντων. Ο μεταφραστης οφειλει με arguments να εξηγησει τους λογους για τους οποιους τυχον διαφωνει, αλλα αν ειναι “στα παπακια μας, δουλιτσα να εχουμε”, δεν ασχολειται και προχωραει.