To Οcean παιζει να ειναι το καλυτερο τους,ξανα-ακου το…επισης,Power and Passion και το αγαπημενο μου Silent cries and mighty echoes…διαστημοκαταστασεις,οχι ψεματα…το Floating με ειχε κολλησει αρκετα τον πρωτο καιρο,δεν ακουγα τπτ αλλο τοτες…
Για μένα το Dawn και το Silent Cries… ειναι πάνω από όλα. Μετά Floating και Ocean. Μου αρέσουν όμως ακόμα και τα 80s τους
Ουλπ,το ξεχασα το DAWN,φεηλ…δισκαρα και αυτο…αλλα για μενα OCEAN κ Silent cries… ειναι τα τοπ,μετα ακολουθουν ολα τα αλλα και αλλαζουν θεσεις αναλογα με τη διαθεση μου…
Μετά συγχωρήσεως και έχοντας ακούσει αρκετά (Power and Passion, Dawn, Silent Cries & Mighty Echoes κ.α.), τους βαριέμαι αφάνταστα. Τους θεωρώ υπερεκτιμημένους. Υπάρχουν πολλά πιο καλά progressive groups από αυτούς και δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα…
Πάντως Time to Turn & Metromania είναι καλούτσικα…
Ocean πρωτο, διοτι ολο το κονσεπτ ειναι απεριγραπτο.
δευτερο το Silent Cries & Mighty Echoes.
και τριτο θα εχωνα το Colours για το Silhouette, οχι οτι το συνολο δε γαμαει, αλλα το συγκεκριμενο κομματι ειναι τοσο ομορφο, που σε κανει ευτυχισμενο.
το κουπλε του κατι παραπανω απο φανταστικο. η ριφφοπλασια και τα σολοζ του τοσο εμπνευσμενα και δεν περιγραφω αλλο.
Δεν είμαι πολύ φανατικός με τους Eloy αλλά τα Dawn, Colors, Ocean, Silent Cries είναι πολύ ωραία άλμπουμ. Ολα τα υπόλοιπα μου είναι αδιάφορα.
Ο Jurgen Rosenthal είναι φοβερός ντραμερ. Χαρηκα πάρα πολύ οταν τον είδα να παίζει με τον Uli Roth πριν απο μερικά χρόνια. Κρίμα που δεν συμμετέχει σε κάποιο συγκρότημα εδω και 30 χρόνια!!
Δεν ξέρω αν είναι υπερτιμημένοι ή όχι, πάντως σίγουρα δεν φτάνουν τους μεγάλους του prog: Genesis,Yes, King Crimson, Tull, ELP. Αυτό όμως δεν μειώνει την αξία τους.
χωρις να εχω ακουσει Emerson, Lake & Powell, επιμενω πως ειναι καλυτεροι απ’ οσους αναφερεις, εκτος απο King Crimson βεβαια.
Dawn, παιδιά. Υπάρχουν μελωδίες εκτός γαλαξία εκεί μέσα…
Και γενικά λατρεύω την εποχή μέχρι το Silent cries…
Kαλά, αν και το “καλύτεροι” είναι σχετικό, αφώς δεν παίζουν μπάλα στην ίδια κατηγορία. Επίσης να ακούσεις οπωσδήποτε Emerson, Lake & Palmer και όχι Emerson, Lake & Powell, κρίμα θα είναι…
Ξεχασες τιποτα;;; :x
γραφικος-3 
μουσικά είναι μεγάλο ρισπέκ αλλά δεν την πολυπαλεύω με την προφορά-Κλουζό του Bornemann
ελα ρε,η προφορα περα του οτι ειναι καλτ,εμενα μου κολλαει πολυ γαμω με την ολη διαστημοκατασταση,…τεσπα,γουσταρω καλτιλικι μαλλον πολυ…για τις παραπανω συγκρισεις,εγω προσωπικα τους εχω πολυ ψηλα,μαζι με ολους τους παραπανω,ισως και ψηλοτερα απο μερικους(ELP πχ…)…με καθαρα προσωπικα κριτηρια και γουστο βεβαια…ακουγα πριν λιγο το OCEAN,και στο τριτο κομματι νομιζω,που σκανε τα συνθεσαιζερ καποια φαση και αρχιζουν και χωνουν,ενιωθα σαν να στροβιλιζομαι:lol:…great times…αντε και καμια περιοδεια τωρα να χαρουμε…
μιας και το πάτε σε γενικές συγκρισεις, δεν κρατιέμαι να μην πω ότι για μένα είναι η κορυφαία μπάντα στο είδος της. Δλδ, οκ ακούστε το FLOATING πχ. Η διαφορά με συγκροτήματα τύπου King Crimson, Genesis κλπ είναι ότι (τουλάχιστον αυτό αποκομίζω μετά από ολα αυτά τα χρόνια) οι Eloy δεν παιξανε ποτέ επιτηδευμένα, ποτέ δεν θέλανε να γράψουν το τεχνικότερο σόλο, και σχεδόν ποτέ δεν τους ένοιαζε αν ακούγονται προοδευτικοί (οκ, ίσως στο power and passion να το επιχείρησαν). Ποτέ δεν θέλανε να είναι “καθηγητές” σε αυτό που κάνουν τέλος πάντων. Όταν ακουω ένα άλμπουμ των Eloy, είναι σαν να ακούω μία μπάντα που παίζει σε 'κείνη την σκοτεινή υπόγα ζωντανά σε λιγοστούς ακροατές που κοπανιούνται λες και ακούνε μια ροκ ν ρολλ μπάντα και εχουν μείνει με το στομα ανοιχτό με το πάθος τους. Και αυτό είναι κάτι που δεν το συναντώ σε κανένα από τα “προγκ” γκρουπς. Αν δεν παίζανε προγκ, οι Eloy θα παίζανε garage punk, και είμαι σίγουρος για αυτό.
Eloy μου είχε δώσει κάποιος να ακούσω… και μου άρεσε πολύ ο ήχος τους…
βέβαια Δεν μπορώ να πω ακριβώς την άποψή μου, γιατί το είχα δανεικό το cd, και έχω κάπου 4 χρόνια να ακούσω… Αυτό άκουσα πάντως…>>
Αλλά θα φροντίσω να το ξαναπάρω…
Πάντως στην Ελλάδα οι ποπ-ροκάδες δεν ακούνε prog αλλά οι μεταλλάδες.
Οπότε είναι λογικό να υπάρχει προτίμηση στα συγκροτήματα που έχουν πιο hard rock υφος.
Με βάση όμως την πρωτοτυπία-προσωπικότητα αυτοί που ανέφερα ήταν οι κορυφαίοι. Οχι οτι δεν έβγαλαν και αυτοί πολλά αθλια αλμπουμ (ειδικά οι ELP), αλλά η προσφορά τους ήταν σε γενικές γραμμές πιο σημαντική.
Οσον αφορά το επιχείρημα οτι δεν ήταν “επιτηδευμένα προοδευτική” η μουσική των Eloy δεν το δέχομαι, γιατί ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να παίζουν στο ίδιο ύφος.
Ποτέ δεν αποκύρηξαν το progressive ούτε έπαιξαν κάποιο άλλο ύφος.
Αλλωστε και οι Eloy συγκριτικά με τους Rolling Stones ή τους Sex Pistols μπορούν να θεωρηθούν επιτηδευμένοι.
Αλλά και ο όρος επιτηδευμένος δεν μπορει να δοθεί αποκλειστικά στο progressive. Υπάρχουν πολλές garage-punk-indie μπάντες που έχουν πολύ πιο επιτηδευμένο ήχο.
Ούτε μπορώ να καταλάβω απο που και ως που η έλλειψη τεχνικής αποτελεί κριτήριο ποιότητας.
Δηλαδή οι sex pistols είχαν μουσικές γνώσεις ανάλογες του Μπετόβεν αλλά δεν έπαιζαν έτσι για να μην ακούγονται επιτηδευμένοι?
Καταλαβαίνω βέβαια το συγκεκριμμένο κίνημα της εποχής, το οποίο ήθελε να επαναφέρει το ροκ στις ρίζες του.
Αλλά σε τελική ανάλυση τα μουσικά κινήματα είναι κυρίως θέμα του εποχιακού μάρκετινγκ.
Μετά απο μερικά χρόνια ο κόσμος βαρέθηκε το progressive και ήρθε η punk, η disco μετά η metal και πάει λέγοντας.
Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο (οκ ίσως για να λες). Αλλά και πάλι τί σημαίνει αυτό? Για να σου αρέσει κάτι θα πρέπει να ακούς κάτι άλλο για να το αντιληφθείς σωστά? Και αν είναι έτσι, τότε που ακριβώς έρχεται το κριτήριο της “απλά ωραίας μουσικής”?
Δηλαδή λες ότι όσοι παίζουν στο ίδιο ύφος το κάνουνε επιτηδευμένα? Με αυτή την λογική είναι και οι Motorhead επιτηδευμένοι. Και οι AC/DC και οι Ramones. Από την άλλη, δεν νομίζω ότι οι Eloy “ποτέ δεν αποκηρύξαν το προγκρεσιβ”, άκου απλά το πρώτο τους άλμπουμ όπου μαλλον χίππικο χαρντ ροκ το λές, ενώ σε άλμπουμς των 80’ς ακόμα και space disco (τι είπα? δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι τέτοιο :p) θα ακούσεις.
Αυτό δεν το είπε κανείς εδώ μέσα τουλαχιστον, οπότε δεν κατάλαβα γιατί το αναφέρεις. Αυτό που είπα είναι οτι η επίδειξη τεχνικής δεν αποτελεί κριτήριο ποιότητας. Λιγάκι διαφορετικό όμως είναι αυτό που λες.
είχαν και αυτό το χιπικο-αλητήριο ύφος ρε γμτ που κ που τα έσπαγε
[CENTER]:hippy:…they are eating fruits
and do love the peace
and feel so happy all their time
they are called Eloy in this old story
but I think the are living in my mind…:hippy:[/CENTER]:hippy:
ή το
[CENTER]:hippy: Musicians make their music
Smoke, make love so if that’s bad
Who outside could claim
That they’ve got happiness like that
Which one is mad? :hippy:[/CENTER]
και οι πιο πανκ στίχοι τους
[CENTER]we see no future, just today’s endured-
and tomorrow is smoke in the wind.
we dance, sing, play,
'cause we feel the strain of living at the end of our time.[/CENTER]
:p:p
Λοιπόν εγώ τους ανακάλυψα πρόσφατα, μαζί με την α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-η μουσική που ακούει στο όνομα 70’s προγκ, σπεις, φολκ και δεν ξέρω και εγώ τι (ούτε ξέρανε τι παίζανε οι μπάντες τότε) και πραγματικά έχω παρατήσει το 2010 σαν μουσικό έτος…Απο τη μια με camel, από την αλλή Εloy και στο ενδιάμεσο Genesis, Yes, king crimson κλπ… Εγώ έχω λιώσει αρκετά τα planets και time to turn και πραγματικά τα θεωρώ μοναδικά. πχ τι κομματάρα είναι το sphinx? 8O Αλλά βλέπω ότι δεν αναφέρονται συχνά εδώ ως τα καλύτερα αλμπουμ τους…:-k
Πόσο θα καώ δηλαδή με τα υπόλοιπα? 8O 8)
το time to turn είναι ένα σημείο καμπής στην πορεία τους, και βασικά ένας αδικημένος δίσκος.
όσο για το ερώτημα που θέτεις στο τέλος… τι να σου πω, είσαι πολυ κωλόφαρδος που θα βιώσεις για πρώτη φορά τέτοια ζημιά στο άκουσμα των Floating και Ocean και… και…
Λοιπόν έχω ακούσει 4-5 φορές το Oceans. Καταπληκτικό! (και λίγα λέω) 
Τώρα ακούω το Silent cries and mighty echoes (3η φορά) και αν και δεν το έπιασα με τη πρώτη, τα σπάει και αυτό! Βρήκα και από που ψιλοβούτηξε ο Christoffer των therion την αλλαγή στο “Children of the stone” (child migration). Bασικά έχω πάθει τη πλάκα μου με τους eloy.