Λογικό αυτό για τον Tsamis.
Αν και νομίζω (το τονίζω, ΝΟΜΙΖΩ-κάπου πρέπει να το είχα διαβάσει-αν ξέρει κανείς κάτι παραπάνω ας το πεί) οτι έχει ένα πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα με τα live, κομπλάρει κλπ.
Τον Cans δεν τον αντέχω σαν τραγουδιστή. Καθόλου.
Μπορεί όμως ο άνθρωπος να είναι επαγγελματίας και να κάνει καλά την δουλειά του.
Άλλο το ένα, άλλο το άλλο 8)
Ναι, απλά μιλάω για το ότι η απουσία δίνει και υπεραξία συνήθως 
(πχ κρατάω μικρό καλάθι για τον 2ο δίσκο των HELL). Πάντως αν και δεν γούσταρα ποτέ Hammerfall είχε ενδιαφέρον τότε, εμείς είχαμε ταξιδέψει για τους Warlord έχοντας μεγάλες προσδοκίες. Εκείνη τη χρονιά (2002) στο Wacken είχαν σκάσει μερικές εκατοντάδες με μπλουζάκια [B]Stop Hammerfall[/B], αλλά θυμάμαι μετά το live (στο οποίο δεν πρέπει να ήταν πάνω από 600-700 ατομα) να λέμε “[I]μπράβο στον μικρό, οι άλλοι καλό θα ήταν να γυρίσουν σπίτι τους και πάλι[/I]”
αγαλματάκι ακούνητο σου λέω…
Μάλιστα. Το 'πιασα το νόημα.
Είναι δύσκολο να είναι αντικειμενικός κάποιος. Σχεδόν αδύνατο βασικά.
Δηλαδή μπορεί κάποιος ξέρω γω να δεί σε ένα “αντικειμενικά” πολύ μέτριο live τους τάδε καλτ θρύλους (που τους λατρεύει) και να παραμιλάει για μέρες ενώ να τους δεί και ένας άλλος (που πάλι τους λατρεύει) και να γκρεμιστούν στα μάτια του.
Και είδικά όταν υπάρχουν οι προσδοκίες που λές (δικαίως) και εσύ τότε ζορίζουν λίγο τα πράγματα.
Κάποιοι είναι πιό επαγγελματίες από κάποιους άλλους. Αναγκαστικά.
Ξεφύγαμε λίγο αλλά δεν πειράζει 
Σύμφωνοι, δεν αμφιβάλλω, αλλά πέρα από το πώς μπορεί να είναι live ο Tsamis κτλ. μετά που γύρισες στο σπίτι σου έβαλες ν’ ακούσεις το Deliver Us και όχι κάποιο δίσκο των Hammerfall, οπότε όλα τα υπόλοιπα είναι -κατά κάποιον τρόπο- “λεπτομέρειες”.
Όσο για τη “μουσική υπεραξία” που λες, είναι κάτι το αναπόφευκτο σε μια σκηνή που αντιμετωπίζει καλλιτέχνες και συγκροτήματα με τόσο “ρομαντικό” τρόπο, και άλλωστε μυθοποιεί περισσότερο το δημιουργό, παρά το δημιούργημα. Δηλαδή αν ο Tsamis δεν τα χε παρατήσει για 16, πόσα χρόνια, αλλά συνέχιζε να βγάζει δίσκους και έβγαζε και πατάτες, από τη μία δε θα τον αντιμετώπιζες με το δέος που το κάνεις τώρα, αλλά από την άλλη ούτε θα άλλαζε η γνώμη σου για τα δύο θεϊκά πρώτα albums των Warlord, έτσι δεν είναι;
λίγο οφτοπικ, αλλά προτιμώ τη γκόμενα του τσάμη στα φωνητικά παρά τον κανς
Βρε, δεν υπάρχει κανένα δέος για τον ίδιο, ίσως φταίει ότι με τα χρόνια ο ρομαντισμός φθίνει βέβαια, αλλά ίσως και το ότι ο Tsamis μας είχε ήδη ξενερώσει με τις δουλειές των Lordian Guard στα 90ς. Η γνώμη μου για τους πρώτους δίσκους των Warlord δε θα μπορούσε να αλλάξει από τη στιγμή που τους ακούγαμε συνεχώς για πολλά χρόνια (εγώ είχα το 1988 σε κασσέτα το best, το οποίο είχε βγει 2 χρονια πριν νομίζω) και η έξαψη μας είχε να κάνει ότι επιτέλους θα ακούγαμε ζωντανά αυτά τα τραγούδια.
Σε ένα live όμως δεν έχει σημασία τι κάναμε μετά εμείς αλλά τι μας έδωσε συναυλιακά η μπάντα, αν φύγαμε με ένα χαμόγελο ή με αίσθηση παρακμής. Χαρακτηριστική η ατάκα ενός (πιο πιτσιρικά) από την παρέα που δεν τους είχε ακούσει πριν και έλεγε «τόσος ντόρος γι?αυτούς?!». Ένας άλλος πιτσιρικάς φέτος (το λέω επίτηδες μιας και είμαι πλέον σε ηλικία που κάποιες φορές σκάω με παιδιά/ανίψια στα live) ξετρελάθηκε με ACCEPT και μετά με PENTAGRAM επειδή ήταν τρομεροί στη σκηνή. Αλλά είναι και αυτό που λέει ο Grym, ο καθένας παίρνει ή αφήνει διαφορετικά πράγματα από μια συναυλία, πχ κάποιοι άλλοι το 2002 είχαν απλά χαρεί που είδαν Warlord έξω και εδώ ακυρώσανε και έτσι κάνανε το κομμάτι τους στην παρέα!
Κάτι αντίστοιχο θα κάνουν πολλοί φέτος που θα πάνε Γαλλία να δούνε CORONER, εγώ (εκ του ασφαλούς) απλά αναρωτιέμαι αν θα νιώσω έστω και στο ελάχιστο την ανατριχίλα εκείνης της βραδιάς στο Ρόδον 19 χρόνια πριν.
Και για να κάνουμε και μια σύγκριση με τους ENFORCER νιώθω τυχερός που τους είδαμε τώρα και όχι σε παρακμή μετά από κάποια χρόνια όπως γίνεται συνήθως.
περί ορέξεως…
και ,επίσης οφτοπικ, μου άρεσαν και οι δουλειές των lordian guard. ντάξει η θεματολογία jesus christ superstar ήταν λίγο για γέλια, αλλά σαν συνθέσεις, μουσικά και μελωδίες φωνητικών κτλ μου άρεσαν.
και για να είμαι και λίγο οντοπικ, συμφωνώ οτί είναι άλλη μαγεία να είσαι εκεί τη στιγμή που μεγαλώνει ένα γκρουπ και να το δεις στο πικ στου, ή έστω στη πορεία προς το πικ, παρά να το δεις δεινόσαυρο.
i second that, δεν ηταν κ ασχημα. σιγουρα ηταν πολυ μακρια απο τους Warlord, αλλα οχι κ για πεταμα. το θεμα ηταν να τους ακουσεις σαν ξεχωριστη μπαντα, γιατι αν τους περιμενες σαν συνεχεια των Warlord ε εκει ναι θα ξενερωνες… περι ορεξεως βεβαια…
πολυ σωστο, και μακαρι να βγαλουν και καλυτερο απο το (θεικο) Diamonds και να τους ξαναδουμε απο τα μερη μας. 2 στα 2 λαιβ παντως γαμησαν!
Το θεμα με τα ‘‘κλασσικα’’ group που ειναι ταυτοχρονα’‘has beens’’ ειναι οτι μια συναυλια τους μπορει να σου βγαλει τοσο το συναισθημα της παρακμης που να καταστραφει μονομιας η οποια εντυπωση εχεις γι’αυτους.
Πραγματα οπως σκηνικη παρουσια, stage show, εμφανιση, ηλικια, ηχος λαιβ, ορεξη, ακομα και η προσελευση στη συναυλια απο γυρω ρε παιδι μου, πιο πολυ μπορει να βγαλουν απο μεσα σου το ‘‘τι τελειωμενοι μπαρμπαδες ειναι αυτοι ρε?’’ παρα το ‘‘τι ευτυχια να βλεπεις αυτο το γκρουπ μετα απο τοση αναμονη’’ συναισθημα. Φυσικα ο φανμπους θα νιωσει ευλογημενος ετσι κι αλλιως, αλλα με τους φανμπουδες δε μπορει να τα βαλει κανεις ετσι κι αλλιως.
Προχειρα μου ερχονται στο μυαλο κατι τελειωμενα λαιβ Omen και Manilla Road με 100 ατομα απο κατω, με τους πανκηδες να εχουν μπουκαρει να κανουν moshing για το χαβαλε, τον γαμημενο τον Kenny Power που αν εχει το Θεο του παιζει σε 2 χωρες του πλανητη λαιβ και καταφερνει να βγει στη μια απο αυτες κλασμενος απο τα ουζα χωρις να πετυχαινει μισο ριφ.
Πιο προσφατα, βγηκαν κατι βινεακια απο κατι λαιβ Gamma Ray μαζι με Kiske στη σκηνη κι απο κατω να διαβαζεις ευτυχισμενα σχολια συγκινημενων ακροατων. Ειπα να μη συμμετεχω καθοτι οι Helloween ειναι πιθανως το μονο συγκροτημα που θα μπορουσε να χαρακτηριστει ‘‘καποτε αγαπημενο’’ για εμενα, αλλα προσωπικα η εικονα στη σκηνη Κai Hansen σαν γερικη γρια με καραφλοχαιτη παρεα με Michael Kiske να εχει μεταμορφωθει απο super metal ‘‘γκομενος’’ εποχων βιντεοκλιπ Halloween σε σαπιοκοιλια μεσηλικα που ανεβαινει στη σκηνη με σκουφι για να κρυψει την καραφλα και χαρτι (!!!) για να τραγουδησει τους υπερτατης δυσκολιας στιχους του Future World, περισσοτερο θλιψη μου εφερε παρα χαρα ή νοσταλγια.
Οι Enforcer (γυρνα οντοπικ) εχουν ενα πολυ συγκεκριμενο πλεονεκτημα. Εκτος απο τραγουδια που γαμανε (με τις οποιες ενστασεις περι πρωτοτυπιας), ειναι νεα παιδια, με ωραιο στυλακι και καβλιαρηδες. Εχουν χαρισμα ρε παιδι μου, τους βλεπεις και τους χαιρεσαι, ειναι 25χρονοι Ορκ που γουσταρουν να παιξουν χεβι μεταλ, να πιουνε μπυρες και να γαμησουνε τις γκομενες ολου του μαγαζιου. Δεν ειναι 45ρηδες has-beens που βγαινουν σε περιοδεια για να βγαλουν το μηνιατικο και μετα να γυρισουν στην πισινα του σπιτιου τους στην Τενεριφη για να παιξουν με τα παιδια τους. Και χρειαζεται να αναδειξει τετοιες μπαντες ακομα και εμπορικα το χεβι μεταλ, γιατι σε αντιθετη περιπτωση προβλεπεται σε καμια 10ετια headliner στο Wacken να ειναι οι επανασυνδεδεμενοι GraveDigger, ας πουμε.
Η μονη ενσταση σχετικα με τους Enforcer, και αυτο ως αισθηση απο κατι σκορπιες συνεντευξεις που εχω πετυχει στο νετ, ειναι οτι ισως ειναι λιγο παραπανω Ορκ (ο τραγουδιαρης/mastermind δλδ) απο οτι θα επρεπε
^^^ σωστα τα λες Davidian21 για τα παλια γκουπ, με την μονη διαφορα οτι εκει, πανω κατω ξερεις τι περιμενεις. πας για να ικανοποιησεις την “νοσταλγια” σου για την μουσικη που αγαπησες. δεν πιστευω κανενας να πηγαινει σε λαιβ μπαντας-δεινοσαυρου (πλην ελαχιστων εξεραισεων) και να περιμενει να δει την καβλα που βγαζουν οι Ενφορσερ πχ. πας και περιμενεις να ακουσεις τα κομματια που γουσταρες και αγαπησες, και (αν εισαι τυχερος πλεον) καποια ορεξη και σωστη εκτελεση κομματιων απο την μπαντα. δατς ιτ… και ειναι και λογικο. οταν ερχονται οι Grave Digger που ανεφερες πχ, ειμαι σιγουρος οτι σκεφτονται “οκ, αλλο ενα λαιβ στην Ελλαδα”, ενω οι Enforcer “πωωωωωωω ρε φιλε γκαβλα, θα παιξουμε στην Ελλαδα!”, ειναι πρωτογνωρο γιαυτους.
Ε τωρα για παραδειγμα το Winds of Thor περα απο λογους καλτιλας ΔΕ μπορω να δω πως γινεται να αρεσει περισσοτερο με τη γκομενα στα φωνητικα σε καποιον…κι ας ειναι το original(για τα φωνητικα λεω ε,παραγωγη και τα λοιπα αλλο θεμα).Σαν να τραγουδαει στο μπανιο της κανει,ο Cans το λεει γαμω,βασικα η διαφορα τους ειναι οτι αυτος…τραγουδαει.
κοίτα, δε μπορώ να πω οτί έχεις άδικο. η λογική αυτό που λες λέει, αλλά για κάποιο λόγο μαρέσει πιο πολύ η εκτέλεση με την γκόμενα. όπως π.χ. θεωρώ απείρως καλύτερη την εκτέλεση του invaders με την γκόμενα. ειδικά σε αυτήν βρίσκω τρελλή διαφορά. και ξαναλέω οτί ναι γενικά έχεισ δίκιο, οπότε εγώ έχω το θέμα μάλλον :lol:
bump, το πήρε κανείς χαμπάρι αυτό; http://www.youtube.com/watch?v=OtxDKqq5Q-Q
νταξ το κομμάτι γαμάει, ίδια συνταγή με τα προηγούμενα δύο, in-your-face heavy metal και αντε γεια.
επίσης μετά την αποχώρηση του παλιού τους κιθαρίστα συνεχίζουν σαν 4αδα με τον Olof να αναλαμβάνει κιθάρα/vocals.
^^ ΓΚΑΒΛΑ ! ναι, με Γ και Κ 8)
Αυτοί οι τύποι θα με κάνουν να βάλω το κολάν μου και τα καρφιά μου ρε πούστη,ωραίο το κομμάτι!
\m/\m/\m/
ειναι αλητεια ρε γαμωτο…
Τρέλανε μας μωρη ασθένεια!!! Εν αναμονή…
Είδα το θρεντ, κι έβαλα κι εγώ να ακούσω τώρα(είναι απ’τα λιγοστά συγκροτήματα αυτού του[I] ιδιώματος[/I] που γουστάρω πραγματικά - μαζί με Savatage). Που τους θυμηθήκατε ρε; 
Πού είναι ο Άλεεεεεξ γαμώτο, πού; Απ’ αυτόν τους άκουσα πρώτη φορά, σπουδαίος δίσκος το “Diamonds”! Καιρός να ξανάρθουν στα μέρη μας!
Αφιερωμένο: https://www.youtube.com/watch?v=Hv1ydRgeNrY όπου και να είναι ρε γαμώτο!
Καλτια το εξωφυλλο, γουσταρω…
Οι τιτλοι των κομματιων
- Bells Of Hades
- Death Rides This Night
- Run For Your Life
- Mesmerized By Fire
- Take Me Out Of This Nightmare
- Crystal Suite
- Sacrificed
- Silent Hour / The Conjugation
- Satan
Κλασικοτατοι τιτλοι. Καλτ εξωφυλλο. Αλητεια. Αρρωστεια. NWOBHM. Speed Metal. Μακαρι να ειναι στο επιπεδο των 2 πρωτων κυκλοφοριων. Ανυπομονω για δισκο και live.