Metallica - Until It Sleeps
Το καλοκαιρι του 1996, ημουν στα ντουζενια της πωρωσης με Metallica, αφου τους ειχα ανακαλυψει ουσιαστικα λιγους μηνες πριν, μετα απο καλοδεχουμενη πλυση εγκεφαλου απο τον ξαδερφο, ο οποιος μου ειχε δανεισει τα Ride The Lightning, Master Of Puppets και And Justice For All, που τα ειχε ολα σε CD. Ετσι 15χρονο και αβγαλτο που ημουν ακομα, και πριν τις εποχες του internet, δεν ειχα την παραμικρη γνωση περι “νεου” αλμπουμ Metallica, γιατι τοτε εμπαινα στην φαση, και το Metal Hammer ηταν ευτυχως ακομα κατι εντελως εκτος της πραγματικοτητας μου.
Εκεινη την χρονια πρεπει να ακουσα τα Ride, Master, Justice, Black τουλαχιστον 50 φορες το καθενα, και ημουν ευτυχισμενος που βρηκα κατι τοσο καταπληκτικο στην ζωη μου, τα εγραψα και σε CD και σε κασετα, και απλα το 1996 ηταν η “Metallica χρονια” της ζωης μου, ενω καπου την ιδια περιοδο (πανε πολλα χρονια ρε γμτ…) ο ξαδερφος μου ειχε δανειστει απο εναν φιλο του το Live Shit box set και εγραψα και το Mexico City σε 3 CD. Τυπωσα και τα εξωφυλλα, αλλα εφτιαξα μεχρι και picture disk, γιατι ενας κολλητος ειχε PC με CD-R, και εκτυπωτη που τυπωνε cut outs για CD σε αυτοκολλητο χαρτι.
Και παμε στο ζουμι της ιστοριας, το οποιο ειναι η ελευση του Load στην ζωη μου (και στις ζωες ολων μας). Μην εχοντας παρει πρεφα οπως ειπα για “νεο αλμπουμ” , μπαινω στο αυτοκινητο του φιλου μου του Μιχαλη που ηταν 18 εκεινο το καλοκαιρι, ο οποιος ειχε αγορασει σε κασετα το Load, ενημερωνοντας με αμεσα οτι νταξει δεν ειναι πολυ καλο μωρε, αλλα εχει ενα τραγουδι που γαμαει τα παντα. Εγω δεν ειχα λογο να τον αμφισβητησω οποτε τον πιστεψα και για τα δυο, και στη συνεχεια ακουσαμε το Until It Sleeps καπου 5 φορες σερι, δηλαδη προφανως το τραγουδι που εννοουσε προηγουμενως. Αν και δεν το πετυχε με τον δισκο στο συνολο του, σιγουρα το πετυχε με αυτο το τραγουδι, there was no lie.
Στη συνεχεια βεβαια, που εβλεπα και MTV πιο συχνα και ειχα ανακαλυψει κατι καλες εκπομπες με την παρεα μου, πετυχαινα το videoclip της κομματαρας σε καθημερινη βαση. Αν και ο φιλος μου ο Μιχαλης το ειχε διαφημισει ως “νεα γαματη μπαλαντα των Metallica”, η αληθεια απειχε πολυ προφανως, γιατι δεν προκειται επ ουδενι για μπαλαντα.
Το Until It Sleeps σηματοδοτει τη νεα εποχη των Metallica για μενα, γιατι ουσιαστικα ηταν το δικο τους “coming out” οταν βγηκε αυτο το βιντεο και τραγουδι μετα απο περιπου 5 χρονια αναμονης. Απο εκεινη τη μερα του Μαιου και για τους επομενους πολλους μηνες, ολα τα περιοδικα, οι εκπομπες, και ο κοσμος, ασχολουνταν με το νεο look των Metallica, με την στροφη στο υφος τους και τον ηχο τους, με την προδοσια τους στο μεταλ, και με οτι μπορει να φανταστει κανεις.
Ενα ακομα fun fact για το τραγουδι, ειναι πως ειναι το πρωτο τραγουδι στην ιστορια της μουσικης που κυκλοφορησε στο internet πειρατικα, μεσω του IRC, μια πλατφορμα που η κυρια χρηση της ηταν το chatting για οσους θυμουνται. Παμε πισω στο videoclip βεβαια, για να πουμε πως ειναι ενα αμαλγαμα απο grotesque εργα τεχνης του Hieronymous Bosch, τα οποια ειχαν ολα ως θεματολογια την πτωση του Ανθρωπου λογω του απαγορευμενου μηλου.
Οσο πωρωτικο και να ειναι το να βλεπω τον Χριστο να τρωει ντοματες στο βιντεοκλιπ, τον ανθρωποειδη αγριοχοιρο να χαιρεται που τρωει το μηλο η Ευα, και το χρυσο ανθρωπομορφο θηλυκο φιδι με τα διαβολακια να χαιρονται με την θλιψη της (σιγουρα ουτε) αγιας (αλλα ουτε) παρθενας… η εμφανιση της μπαντας με τον James να ξεγυμνωνει την ψυχη του, τον Jason να σκαβει νεα πισινα, και το κοπανημα απο τον Lars με την μασκαρα στα ματια, το φλωρομαλλι και τα δαχτυλιδια κρικους το ξεπερνανε ακομα κι αυτο. Εδωσε πονο παλι ο Δανος, με συμμαχο τον Kirk που εβαλε την πρασινη του μασκαρα και το διχτυωτο φακιολι του. Ισως να ειναι και το αγαπημενο μου βιντεο απο Metallica εν τελει.
James: Απο τις αγαπημενες μου ερμηνειες, συνθεσεις, ριφφαδουρες, οτιδηποτε εχει να κανει με James γενικα. Σε τραγουδια σαν κι αυτο αναδεικνυεται πληρως το ποσο τεραστιος ερμηνευτης εγινε, και ποσο μελωδικη και ανατριχιαστικη μπορει να γινει η φωνη του. Ας μην κοροιδευομαστε, χωρις την φωνη του Hetfield οι Metallica θα ηταν μια πολυ λιγοτερο διασημη μπαντα, αν γινονταν και ποτε δηλαδη αυτο που λεμε “διασημη”. Για το ριφφ ειπαμε? Οχι ε? Το ριφφ ειναι αψεγαδιαστο και ανατριχιαστικο. Ε τωρα ειπαμε.
Lars: Διχως αμφιβολια, το Until It Sleeps περιεχει εναν απο τους 5 καλυτερους ρυθμους που εχει γραψει ποτε ο Lars. Η πλαισιωση των κουπλε με το τυμπανισμα στο ταμπουρο του, ειναι μια απο αυτες τις μικρες πινελιες που μπαινουν σε ενα υπερτραγουδι σαν κι αυτο, και το ανεβαζουν απο θρυλικο status, σε θεΐκο. Εκτος απο αυτο βεβαια, στο ρεφρεν, στην γεφυρα, στο outro, παντου, ο τυπος εχει βαλει τα καλυτερα τυμπανα που θα μπορουσαν να μπουνε ποτε σε μια τετοια συνθεση.
Kirk: Χωρις συνθετικη προσφορα στο τραγουδι αυτο, δεν υπαρχουν πολλα για τα οποια μπορουμε να του δωσουμε credit, ομως σιγουρα η παρουσια του δεν περναει απαρατηρητη. Αν μη τι αλλο, μπορουμε να του δωσουμε το βραβειο για πιο πειραματικης εμφανισης στο βιντεο, καλυτερο μακιγιαζ, και καλυτερο στοιχειο που προκαλει δακρυα σε μεταλλαδες της εποχης. Get fucking Kirk in here. Not regular Kirk, fucking Kirk.
Jason: Επιτελους ενα τραγουδι στο οποιο το μπασο να παιζει με τετοια παραμορφωση που να θυμιζει ενδοξες εποχες Cliff, και να προσθετει στην ατμοσφαιρα του τραγουδιου. Το Until It Sleeps θα ηταν ενα πολυ διαφορετικο τραγουδι αν ο Jason δεν ειχε βαλει στο τραγουδι το μπασο που εβαλε, και για αυτο θα του καταλογισουμε σημαντικο μεριδιο, κι ας μην συνεθεσε (οπως και πουθενα στον δισκο)…
Σολο: Οσο προχωραμε στην δισκογραφια των Metallica, θα πρεπει να αυξησω κι εγω πολυ την ευρηματικοτητα μου, γιατι ποσα πραγματα μπορει να πει κανεις για ενα σολο τελος παντων? Εν προκειμενω εχουμε ενα μελωδικο σολο χωρις πολλες νοτες, που δεν εχει καν την υποψια του wah pedal (σοκ) αλλα ουτε shredding, ουτε φανφαρες. Το σολο ακολουθει την νοοτροπια του τραγουδιου, και απλα σου δινει στα μουτρα οσα χρειαζεσαι απο αυτο το τραγουδι με την απλοτητα του, εστιαζοντας στην ουσια.
Στιχοι: Η αποστολη μου πλεον για το Load, ειναι να πεισω και εσας και εμενα μεχρι το τελος της διαδρομης, οτι τελικα προκειται για ενα concept album, με θεμα την ζωη του James. Αν στα πρωτα τρια τραγουδια εντρυφησαμε στην ψυχοσυνθεση του και στην οργη που αναγκαζεται να διοχευτευσει μεσω της μουσικης του και των εθισμων του, στο 4ο τραγουδι συνεχιζουμε το ταξιδι που ξεκινησε στο Black Album, και το οποιο εχει σχεση με τον θανατο της μανας του λογω αρνησης σε ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη, αλλα ισως και του πατερα του, ο οποιος πεθανε λιγους μηνες μετα την κυκλοφορια του Load. “Αυτο” που πρεπει να κοιμηθει εχει μαλλον μια αφαιρετικα πολλαπλη σημασια, καθως μπορει να αναφερεται ειτε στον καρκινο, ειτε στον σωματικο πονο της μανας του, ή στον δικο του συναισθηματικο και ψυχικο πονο. Πολυ δυνατοι στιχοι, και απο τους αγαπημενους μου απο τα Loads.
Καλυτερη στιγμη: Το τελευταιο λεπτο του δισκου, που ξεκιναει με την πρωτη απο τις δυο τελευταιες επαναληψεις του ρεφρεν κατευθειαν μετα το σολο. Δεν ξερω αν εχουν κανει κατι με την παραγωγη ή αν απλα το τραγουδι εχει χτισει τοσο αριστουργηματικα που το συγκεκριμενο ρεφρεν ακουγεται ακομα καλυτερο απο τα δυο προηγουμενα, αλλα υπαρχει λογος που το επελεξαν ως το πρωτο single του δισκου και ο λογος ειναι πως ειναι ισως οτι πιο πιασαρικο εχουν γραψει ποτε.
Χειροτερη στιγμη: Η σκεψη οτι εχω δει αλλα κι αλλα απο Metallica live, και οχι αυτο το τραγουδι ακομα, οπως και οι περισσοτεροι απο εμας φανταζομαι, αλλα ποτε μη λες ποτε. Θα θυσιαζα κυριολεκτικα οποιο τραγουδι εχω δει live (εκτος απο το One) για να δω αυτο.
Για να περασουμε στην τελικη ευθεια με τα live… Μιας και το Until It Sleeps αποτελεσε single και σιγουρα ενα απο τα καλυτερα τραγουδια των Metallica την δεκαετια των 90ς (και γενικα), ειναι και λογικο να εχει παιχτει live παμπολλες φορες. Ο συνολικος αριθμος ειναι το 243, που ομως δυστυχως περιοριζεται σχεδον ολοκληρωτικα στην περιοδο 1996-2000. Υπαρχουν 9 εκτελεσεις που τοποθετουνται χρονικα στο 2008 και στην περιοδο του Death Magnetic, αλλα σχεδον ολες οι υπολοιπες ειναι απο τις δυο περιοδειες για τα διδυμακια, μεταξυ 1996-1998.
Συγκεκριμενα, και επειδη μου αρεσουν τα νουμερα, το Until It Sleeps ελειψε μολις 28 φορες απο το σετλιστ εκεινη την τριετια, που σημαινει οτι το επαιξαν σε 226 απο τις 254 συναυλιες των Poor Touring Me και Poor Re-Touring Me. Εμφανιστηκε επισης σποραδικα, με 5 εκτελεσεις το 1999 (ολες με συμφωνικη ορχηστρα - 4 για ηχογραφηση και προωθηση του S&M, και 1 σε κατι κωλοβραβεια με τον Michael Kamen) και αλλες 3 το 2000, ολες στην Minneapolis και σε διαστημα 4 ημερων.
Irvine, CA 1996
(Γαματη εκτελεση, την ημερα που εγινε 33 ο James)
Video Music Awards, Radio City Music Hall, NY 1996
(εδω στην γειτονια, μετρια εκτελεση με παραφωνιες, την βαζω για την καλτιλα)
Salt Lake City, UT 1997
(δευτερη μερα του χρονου, καταπληκτικος ηχος, Jason εκτοξευει το τραγουδι live με τα φωνητικα)
Fort Worth, TX 1997
(απο το μνημειωδες Cunning Stunts, απο τις αγαπημενες μου εκτελεσεις, απιστευτη ενεργεια)
Reading Festival, Αγγλια 1997
(Πριν 24 χρονια παρα μια βδομαδα, τελευταια συναυλια πριν βγει το Reload και για 8 μηνες)
Σεουλ, Κορεα 1998
(εισαγωγη ξεκαθαρα για το diversity, να δουμε και λιγη Ασια, Κορεατες τα σπανε ολα)
Berkeley, CA 1999
(απο το S&M με την ορχηστρα, πολυ πετυχημενη εκδοση για μενα)
Las Vegas, NV 1999
(deep cut εκτελεση, απο τα Billboard Music Awards με ορχηστρα - πρωτη φορα το βλεπω)
Βερολινο, Γερμανια 2008
(η μοναδικη εκτελεση με Rob, ας πουμε αξιοπρεπης - Jason γυρνα πισω ή εστω τηλεφώνα)
Fillmore, CA 2014
(μπονους μια ακουστικη εκτελεση που δεν υπαρχει καν στο setlist.fm, γιατι ειναι μονο ο James, που μολις ανακαλυψα οτι εχει δικο του ξεχωριστο entry 
Search for setlists: james hetfield | setlist.fm )
)
