Reload>>>Load>HTSD
Και DM βαλτε.
Αυτές είναι 2 ρε
Load 11/10 με τόνο, καρδούλες και αγάπη μόνο
Hardload 9.1/10 τίμιο, στακατο και με αέρα μεγάλης μπάντας
Reload 9/10 γαμάτο και αλανιαρικο
Death magnetic ή αρνητής load 8αρι/10 όμορφο και αδικημένο από την παραγωγή του
Σεντεγκερ 7αρι περήφανο και κατσαρολατο
Ας πιάσω και τα παλιά γιατί έχω κέφια σήμερα , επειδή ακούω το load, λογικό το βρίσκω
Mustainewrote em all: 9/10 ιστορικό, πρωτοποριακο μα αμουστακο
Ride the lightning: 9.5 λόγω escape και trapped, όλα τα υπόλοιπα είναι 11/10
Master of puppets: ίσως ο μεγαλύτερος heavy metal δίσκος όλων των εποχών, τι ακριβώς να βαθμολόγησω δεν ξέρω
NoJusticeForJason: 10.5/10 πρωτοποριακο και αγεραστο
Μαύρο φιδι: 10/10 πορωση, καβλα, συναίσθημα, metallica ρε αιδοία
Οχι προς θεου, καμια μανουρα. Εχω αρχισει ψυχοθεραπειες. πανε καλα , βοηθανε. Εδω ανεχομαι βαθμολογια σταγκερ πανω απο μισο.
7 στα 100 εννοούσε ρε
1ο ανάμεσα στα 10
7 δε θα έβαζε ούτε ο κοντός!
Μάλλον πας να φας τη θέση του Κ.Ε…
Ποιος με φώναξε;
Και για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους.
Δεν έχει σημασία αν βάζω στο στανγκερ 2,5 ή 8.
Σημασία έχει ότι περνάω πολύ καλύτερα όταν ακούω κάποια κομμάτια από αυτό, παρά να ακούσω διάφορες κλασικές μεταλ μπάντες που εγώ νιώθω ότι βγάζουν συνέχεια μια από τα ίδια.
Επίσης δεν είμαι της λογικής ότι όλα 10 , αλλά δεν είμαι και μηδενιστης.
Τέλος το στανγκερ με τα χρόνια, μου ακούγεται όλο και πιο τίμιο με πάρα πολλές αδυναμίες και ίσως για αυτό και το εκτιμώ, χωρίς να τρελαίνομαι.
Υ.Γ. Frantic γαμαει δισκογραφίες.
Περισσότερο αρχιδατο και ειλικρινή βρίσκω τον γιο του, που έβαλε αυτή την σκηνή στην ταινία παρά τον Γκανταλφ που την είπε.
Unnamed Feeling, Frantic, Sweet Amber, Invisible Kid, All Within My Hands, St. Anger…
Άλλες μπάντες θα παρακαλούσαν να έχουν τέτοιες τραγουδάρες σε άλμπουμ τους.-
Δεν νομιζω
Metallica - Thorn Within
Με το δωδεκατο τραγουδι του Load, θα εγκαινιαστει και μια ψευτο-ενοτητα (περισσοτερο μια απλη αναφορα ειναι, μην ενθουσιαζεστε), η οποια εχει να κανει με τραγουδια που ειναι μεν αδυναμια μου, αλλα οχι απαραιτητα τα καλυτερα ή τα αγαπημενα μου απο καποιον δισκο των Metallica. Μπορει δηλαδη να εχω ακουσει 5 ή 10 φορες περισσοτερο το Bleeding Me ή το King Nothing, ομως οταν ακουω το Thorn Within, με ταξιδευει με εναν πολυ ιδιαιτερο τροπο.
Ουσιαστικα αυτη η “ενοτητα” υπηρχε και στους προηγουμενους δισκους, απλα δεν εγινε τοσο σαφης η αναφορα της. Και μιας και δεν παιρνει πολυ χρονο να αναφερθει κατι τετοιο για τα 5 πρωτα, ας πουμε απλα πως τα τραγουδια-αδυναμια μου σε εκεινους τους δισκους ηταν αντιστοιχα τα Jump In The Fire, Fade To Black, Orion, To Live Is To Die και The God That Failed.
Για καποιον αδιευκρινιστο λογο λοιπον, το Thorn Within το αγαπησα και λατρεψα απο το πρωτο ακουσμα, κατι παραπανω απο 25 χρονια πριν. Λατρευω την δομη του, λατρευω τους στιχους, λατρευω τον ηχο της κιθαρας στο βασικο ριφφ, απλα λατρευω τα παντα γυρω απο αυτο το τραγουδι. Αν επρεπε σωνει και καλα να κοψω 4 τραγουδια απο το LOAD και να φτιαξω μια δεκαδα, δεν ειμαι σιγουρος ποια θα εκοβα εν τελει, αλλα ξερω σιγουρα οτι αυτο εδω δεν θα κοβοταν ποτε και για κανεναν λογο.
Την συγκεκριμενη εποχη ειχα ανακαλυψει επισης τους Alice In Chains, οποτε δεν αποτελει καμια εκπληξη το οτι μου αρεσε αυτος ο ηχος και αυτη η ατμοσφαιρα, αφου το Thorn Within θα μπορουσα καλλιστα να το φανταστω με την φωνη του Layne Staley, σε μια ισως ακομα πιο σκοτεινη ερμηνεια απο την εξαιρετικη του James (και μια απο τις καλυτερες του).
James: Υποψιαζομαι οτι το βασικο ριφφ το εχει γραψει ο Hammett, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δε θα δωσουμε μερικα κουντος στον Hetfield για τις ρυθμικες κιθαρες σε αυτο το τραγουδι, οι οποιες εχουν τον αγαπημενο μου ηχο κιθαρας στους Metallica (μαζι με τον ηχο του Justice). Προσθεστε σε αυτα μια απο τις πιο μελωδικες ερμηνειες του Hetfield σε ενα αρκετα συναισθηματικο τραγουδι, και καταλαβαινετε γιατι η εν λογω συνθεση θα πρεπει αναγκαστικα να παρει ενα ακατεβατο 10 οσον αφορα την συμμετοχη και προσφορα του James.
Lars: Λιγο περιεργο το μιγμα του τραγουδιου, αφου στο μυαλο μου παντοτε το εχω ως ενα βαρυ κι ασηκωτο αργοσυρτο ατμοσφαιρικο επος, αλλα οταν το ακουω προφανως ακουω τα πολλαπλα γρηγορα σημεια και το χωσιμο απο Λαρς εκει που χρειαζεται. Θα του αποδωσω ειδικη μνεια για το γκρουβαρισμα στο τελευταιο λεπτο του τραγουδιου, που ειναι και το αγαπημενο μου σημειο, για το οποιο παιρνει αριστα κι αυτος.
Kirk: Αν εβγαζε προσωπικο δισκο και επαιζε σε ολον τον δισκο οπως παιζει στα καθαρα σημεια του Thorn Within και στα bluesy σολιδια στο τελος, θα τον ακουγα 15 φορες καθε μερα τον δισκο αυτον. Μετα απο μια ντουζινα τραγουδια στο LOAD, ο επαναπροσδιορισμος του ως κιθαριστα, εστω και σε αυτα τα στενα πλαισια που τον περιοριζει η ταμπελα των Metallica (και με την οποια μαλλον ο ιδιος ειναι 100% οκ), ειναι πλεον ολοφανερος και αν δεν ηταν τοσο καλοπερασακιας θα μπορουσε να εχει βγαλει αρκετα ενδιαφερον υλικο μονος του (και θα ετρωγε παντοφλα απο τον Παπα Χετ). Και επειδη σπανιως η παραγραφος για τον Χαμμεττ ειναι η μεγαλυτερη απο τις 4, θα προσθεσω μια ακομα προταση, η οποια εχει να κανει με το πως εχει credit στην συνθεση. Δε μου προκαλει καμια εκπληξη, αφου το τραγουδι ειναι αρκετα χαμετυπικο (pun intended - γαμανε τα μαυρα νυχακια του Κερκ και οι γουνες του Λαρς) και ειναι εμφανες οτι εχει βαλει την ψυχη του στο κομματι ο αγαπημενος μας χαβανεζος σερφερ
Jason: Ο κανονας που εφαρμοστηκε στα 90ς ειναι πως οσο πιο μελωδικο το τραγουδι των Metallica, τοσο περισσοτερο ακουγεται και αναδεικνυεται και ο Τζεησοναρας. Το Thorn Within δεν αποτελει εξαιρεση, και το μπασο του Newkid στα κουπλε ειναι μια ομορφια σκετη.
Σολο: Ποιο απο ολα ομως? Το οργασμικα μελωδικο στο 3:51 που διαρκει μολις 15 δευτερολεπτα και ειναι αρκετα για να νιωσεις οτι εχεις μολις φαει νεκταρ και αμβροσια? Ή το σολιδι στο outro του τραγουδιου που ακουγεται μονο απο το ενα καναλι, και ισοπεδωνει καμια δεκαρια γειτονικους αστερισμους? Βασικα δεν εχει σημασια, και τα δυο ειναι αψογα. Κερκ, σε ευχαριστουμε που πηρες ενα τραγουδι του 8 και το εκανες 10αρακι και με τα σολιδια σου και με το wah pedal που το ζηλεψε μεχρι κι ο James για το ριφφ, αν και παιζει το ριφφ να ειναι του Kirk.
Στιχοι: Με αυτα και μ’αυτα… για να κανουμε μια συντομη ανασκοπηση, καθως πλησιαζουμε στο τελος του δισκου (δεχομαι προσφορες απο οποιον θελει να γραψει για το Ρονι στη θεση μου), με τα θεματα που εχει καταπιαστει ο James στον δισκο αυτο. Λοιπον, εχουμε 3 τραγουδια για τη μανα του, 2 τραγουδια για τους εθισμους του, 4-5 τραγουδια για attitude και τοξικοτητα, και 2 τραγουδια για τα θεματα καταθλιψης του, συμπεριλαβανομενου του Thorn Within. Ειναι παρα πολυ κοινο για καποιον που αντιμετωπιζει μια κατασταση καταθλιψης, ακομα κι αν αυτη δεν ειναι βαριας μορφης, να εκδηλωνει εντονα ενοχικα συναισθηματα. Κατι τετοιο συμβαινει και με τον James σε αυτο το τραγουδι, το οποιο μπορει φυσικα να εχει και εναλλακτικη ερμηνεια του πως ηταν το “μαυρο προβατο” για την οικογενεια του. Νομιζω ακομα και ενας πολυ μετριος μαθηματικος θα μπορουσε πλεον να αποδειξει πανευκολα πως το αγκαθι στα πλευρα του James εγινε αιτια και αφορμη για ακομα ενα εμφανες αυτοβιογραφικο τραγουδι. 11 στα 10, για να μην το ξεχασω.
Καλυτερη στιγμη: Κυριολεκτικα το τελευταιο λεπτο, δηλαδη απο το 4:51 εως το 5:51, που ειναι δηλαδη και το outro του τραγουδιου. Απιστευτο groove απο Lars και Jason, φοβερες μελωδιες, James και Kirk δινουν και παιρνουν, και για μια ακομα φορα η μουσικη των Metallica αποκταει συμβολικο χαρακτηρα αφου το πιο χαλαρο και θεραπευτικο τελευταιο λεπτο το νιωθεις μεσα στο πετσι σου ως καθαρση, την καθαρση του James απο το αγκαθι που τον ταλαιπωρουσε.
Χειροτερη στιγμη: Προφανως μουσικα, δεν υπαρχει ουτε μετριο δευτερολεπτο. Το οτι αυτο το τραγουδι ειναι στα 4 του LOAD που δεν εχουν εκτελεστει ποτε ζωντανα ομως, ειναι οχι απλα η χειροτερη στιγμη, αλλα εγκλημα και ιεροσυλια.
Μια χαρα τιμιο ειναι. Πολυ πιο τιμιο απο το επομενο τους. Αλλα και μια χαρα κακο.
Αν το επόμενο των metallica δεν είναι τίμιο, τότε το 95% των μεταλ (και όχι μόνο) κυκλοφοριών είναι ανέντιμο.
End of story.