Βασικα φτιαχνεις τη φαση Κλερβογιαντ
εμ… αρχίσατε και σεις να γράφετε τα ύψη σας και φτάσαμε μέσο όρο των Ολλανδών, τον τρομάξατε τον άνθρωπο…
Ρε γράψε αυτό που θες δεν χρειάζεται να συμφωνούμε
Προσπαθώ και εγώ όσο μπορώ να οξύνω τα πνεύματα υποννοώντας ότι οι Metallica κατακλέβουν τους Kyuss (στο Fixxxer να δεις τι θα γίνει που έχουν κλέψει το μεσαίο μέρος του Gardenia - το jamming εννοώ), και εσείς συμφωνείτε μαζί μου. Παραγίναμε πολιτισμένοι εδώ μέσα.
απλα το bad seed ειναι ενα απο αυτα τα τραγουδια που θα μπορουσαν να μην υπηρχαν και ριχνουν την ποιοτητα του δισκου σαν συνολο.
η αποσταση του ακομα και απο τα απλα καλα του Reload ειναι τεραστια.ουσιαστικα δεν προσφερει απολυτωσ τιποτα στον δισκο. επισης η ποιοτητα ενοσ τραγουδιου δεν θα πρεπει να κρινεται απο τα ποσα layers κιθαρασ και φωνητικων εχει , το ποσο καλη παραγωγη εχει , αν παιχνιδιζουν οι κιθαρες στο αριστερο και στο δεξι ηχειο, αν κανει fade in ή fade out, αν βηχει ο james κτλ…
Εμένα πάντως αυτά τα groovαριστά και uptempo τραγούδια πάντα μου άρεσαν περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, γι’αυτό δεν ντρέπομαι να πω πως το Bad Seed μ’αρέσει περισσότερο από Fixxxxxxxxxer, Outlaw Torn και το Bleeding Me πχ. Εξού και όταν βάζω μεμονωμένα κομμάτια από Load/Reload αυτά που μπαίνουν συνήθως είναι Devil’s Dance, Memory, Slither, Bad Seed, King Nothing κλπ
Διαφωνω ολοκληρωτικα με αυτο.
Ο καθε καλλιτεχνης οταν γραφει και ηχογραφει μουσικη, αυτο που κανει ειναι να εκφραζει, να δημιουργει και να μεταδιδει τα συναισθηματα του. Οταν μπαινει στην διαδικασια να το κανει αυτο, θελει να επιτυχει το μεγιστο που μπορει, και η παραγωγη ειναι πολυ σημαντικος παραγοντας στο να υλοποιησει το οραμα του και να βγαλει το τραγουδι ακριβως οπως το θελει.
Μπορει να μην καταφερνω πολυ καλα να εκφρασω το αποπανω οταν γραφω για τα διαφορα επιμερους και τις λεπτομερειες των τραγουδιων, αλλα το ποσα layers κιθαρας εχει για παραδειγμα το ρεφρεν του One, ειναι ισως ο πιο σημαντικος λογος για τον οποιον σχεδον ολοι (αν οχι οντως ολοι) νιωθουν υπεροχα οταν ακουνε αυτο το ρεφρεν στο τραγουδι. Η μουσικη ειναι και τεχνη και επιστημη, αφου εν τελει το πως συντονιζομαστε και πως βιωνουμε καθε τραγουδι εξαρταται απο τις συχνοτητες που δεχεται το αυτι μας.
Οταν ο καθε Hetfield και ο καθε Ulrich επιλεγουν ενα fade out σε ενα τραγουδι, ή να βαλουν 3-4 στρωματα απο κιθαρες στο ταδε ρεφρεν ή να εχουν σημεια στα φωνητικα με 2 φωνες ηχογραφημενες απο πισω στο βαθος, το κανουν για να βελτιωσουν το τραγουδι, οχι για την “μαγκια”. Τι παει να πει ποιοτητα ενος τραγουδιου για σενα? Αν ακουγες το Clairvoyant με μια μη προσεγμενη παραγωγη και με φτωχες κιθαρες ή χωρις αρκετα στρωματα νομιζεις θα σου αρεσε οσο σου αρεσει τωρα (σημειωνω οτι ειναι το αγαπημενο μου τραγουδι απο Maiden μαλλον ε)?
Δεν θα διαφωνησω πολυ. Το σχολιο μου ηταν μαλλον διατυπωμενο λαθος.
Παμε ξανα- Φυσικα ολα τα παραπανω δειχνουν οτι ο καλλιτεχνης ενδιαφερεται για το αποτελεσμα και σεβεται τον ακροατη/οπαδο. αν ομως το τραγουδι δεν αξιζει ολα τα παραπανω δεν θα του προσθεσουν πολλα. Εγω το bad seed το βαζω σε αυτη την κατηγορια
Να προσθέσω επίσης το Bad Seed έχει και άλλο ένα feat που πάντα λάτρευα, δηλαδή να παίζει/ουρλιάζει η lead πίσω απ’τη φωνή. Memory, No Leaf Clover, 2 ακόμη σπουδαία παραδείγματα που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό
Ωνασουγα
Premieres σε 9 λεπτά λέει. ΑΝΤΕ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΟΙ
Ναι, εγινε η πρεμιερα και γαμησε
Πολυ συναισθηματικη εκτελεση κι ας μην ηξερε με ποια φωνη να τραγουδησει ο James καθε στιχο ωρες ωρες
Με John Bush θα το ακούγαμε όπως πρέπει
Αν θελαμε να καναμε εμετο ναι
ΓΑΜΑΕΙ.
Το εχω ξαναπει - ακομα και μετα απο τοσα χρονια δεν αντεχω να βλεπω τον καραγκιοζη τον τρουχιλο. Μου χαλαει την live εμπειρια. Μπορει να ξερει να παιζει μπασο αλλα στα αρχιδια μου , μου γαμαει την φαση καθε φορα που τον βλεπω.
Jason μου εχεις κανει ζημια
Καργκιόζη δεν θα τον έλεγα τον άνθρωπο αλλά και εμένα μου την σπάει στα live για κάποιον λόγο. Σίγουρα τελευταίος με μεγάλη διαφορά μεταξύ των bass players των Metallica.