το λιώνω αυτές τις μέρες, απίθανη εποχή και φοβερό κέφι.
Επίσης το Chase is better than the catch, για μένα, είναι από τα καλύτερα Motorhead κομμάτια, και οι Metallica το παίζουν σουπερ!
I still can’t hear you Kirk!
τι έφτιαξαν οι τύποι ρε
4 Likes
5 Likes
μεγάλος μάγκας ο τύπος, μερακλής
2 Likes
Δε νομίζω να έχω χαρεί περισσότερο με χρεωστική κίνηση της κάρτας.
Να δούμε τώρα και σε τι κατάσταση θα έρθει το πακέτο, από το ταχυδρομείο της Κροατίας.
2 Likes
We’re back in business… αν δεν κανω λαθος πανε 3 χρονια απο την τελευταια μου αναρτηση.
Metallica - Punk’Em All
Εχοντας ηδη καλυψει 9 τραγουδια που εχουν διασκευασει οι Metallica απο καλλιτεχνες που ανηκουν στον χωρο του New Wave Of British Heavy Metal, παμε να δουμε τωρα τις επιρροες που απεκτησαν απο 4 συγκροτηματα που ανηκουν στον ευρυτερο χωρο του Punk. Σε πρωτη ακροαση, και ειδικα αν ξεκινησει κανεις απο τα πιο κλασικα τραγουδια τους, η ιδεα οτι το punk αποτελει βασικη επιρροη στην μουσικη τους ακουγεται λιγο παραξενη. Οπως και σχεδον ολες οι μπαντες που εξελιξαν αυτον τον ηχο και γεννησαν το thrash metal ομως, ετσι κι οι Metallica επηρεαστηκαν εμφανεστατα απο μπαντες οπως Misfits, Ramones, Sex Pistols, Discharge και πολλες αλλες. Αυτο φαινεται περισσοτερο σε δισκους οπως το Kill’Em All και το St. Anger, αλλα και μεμονωμενα σε τραγουδια οπως τα Motorbreath, Hardwired, Dirty Window και Through The Never (και ισως καποια ακομα).
Μετα τις πρωτες δυο αναρτησεις που καλυψαν αποκλειστικα διασκευες σε μπαντες του Ηνωμενου Βασιλειου, εχουμε για πρωτη φορα εμφανιση απο αμερικανικη μπαντα, και συγκεκριμενα τους Misfits απο το New Jersey, το οποιο δεν ξερω κατα ποσο ειναι βελτιωση μετα το ταξιδι στην Μεγαλη Βρετανια και την Βορεια Ιρλανδια, αλλα αυτο ειναι μια αλλη κουβεντα. Οπως παντα, οι διασκευες της συγκεκριμενης αναρτησης σε χρονολογικη σειρα ειναι οι εξης:
- The Wait - απο το Garage Days Re-Revisited EP (1987)
- Last Caress - απο το Garage Days Re-Revisited EP (1987)
- Green Hell - απο το Garage Days Re-Revisited EP (1987)
- So What? - Απο το single του Unforgiven (1991)
- Die, Die My Darling - Απο το Garage Inc. (1998)
- Free Speech For The Dumb - Απο το Garage Inc. (1998)
- The More I See - Απο το Garage Inc. (1998)
The Wait (Killing Joke)
Επειδη 7 παραγραφοι ειναι πολλες για τραγουδια με διαρκειες απο 1 εως 3 λεπτα, σε καθε ενοτητα θα εστιασουμε συνολικα σε καθε μια απο τις 4 μπαντες που διασκευαστηκαν απο τους Metallica στο γκαραζ τους. Και θα ξεκινησουμε με την λιγοτερο πανκ μπαντα της αναρτησης, και το μεγαλυτερο σε διαρκεια τραγουδι απο τα 7. Οι Killing Joke ειναι μια ακομα αγγλικη μπαντα, η οποια θεωρητικα ξεπηδησε απο τον χωρο του post punk, αλλα ο τραχυς και ασυγχωρητος ηχος τους που συνδυαζεται με ατμοσφαιρικες μελωδιες μαλλον τους τοποθετει σε διαφορα παρακλαδια του garage rock, του punk, του new wave και ακομα και του industrial rock. Επειδη ομως ψιλοσιχαινομαι την ψυχωτικη εμμονή με ταμπελες, μπορουμε απλα να συμφωνησουμε οτι οι Killing Joke παιζουν Killing Joke και τιποτα αλλο.
Η διασκευη των Metallica στο The Wait απο το ντεμπουτο των Killing Joke του 1980 ειναι υπεροχη, οπως αλλωστε και το αυθεντικο τραγουδι, και αιχμαλωτιζει ολες τις πτυχες της αρχικης συνθεσης και το σαπιο μισανθρωπικο υφος που εχει σε διαφορα σημεια. Τα φωνητικα του James ειναι παραμορφωμενα ωστε να αναδειξουν ακομα περισσοτερο την σαπιλα (διχως φυσικα να προσεγγισουν τον υπεροχο εμετο του Jaz Coleman, αλλα δινοντας στο τραγουδι μια εναλλακτικη αηδια), το μπασο πρωταγωνιστει για μια ακομα φορα οπως αλλωστε σχεδον σε ολο το Garage Days Re-Revisited, o Kirk προσθετει μερικα σολιδια για να φερουν το τραγουδι πιο κοντα στα δικα τους μετρα, και ολοκληρη η μπαντα ακολουθει την δικαση του Lars στο τελος, με αποτελεσμα να προσθεσουν ενα εξτρα λεπτο στην συνθεση και να το κανουν κι αυτο δικο τους.
Αρχικη Συνθεση: Killing Joke - The Wait
Ειναι καλυτερη η εκδοση των Metallica απο την αυθεντικη?
Ηθελα παρα πολυ να πω ΝΑΙ, και ισως να το ελεγα πριν 5 ή 10 ή 20 χρονια, αλλα θα πω ΙΣΟΠΑΛΙΑ
Το The Wait εχει εκτελεστει ζωντανα απο τους Metallica συνολικα 28 φορες, εκ των οποιων μολις 6 τοποθετουνται χρονικα πριν την κυκλοφορια του Garage Inc. Αλλες 5 εκτελεσεις βρισκονται στην Garage Barrage tour το 1998, και η πλειονοτητα των υπολοιπων στις περιοδειες για το St. Anger και το Death Magnetic. Τα τελευταια 13 χρονια υπαρχει μονο μια εκτελεση, το 2018 στην Γερμανια, εκτος αν μετρησει κανεις και την εκτελεση στην Ανταρκτικη το 2013, η οποια συνεβη κατα την διαρκεια του soundcheck, σε μια συναυλια που ηταν ολοκληρη σαν soundcheck 
Irvine, CA 1989 (The tour is over so we can go home and we think justice is done)
Φιλαδελφεια, PA 1997 (χαβαλες στην αρχη, James υπερκαυλεουρας, ολη η μπαντα πωρωμενη)
Νεα Υορκη, ΝΥ 1998 (απο την καυλα φαση στο Roseland Ballroom, Λαρς δικαση τα διαλυει ολα)
Mexico City, Μεξικο 2009 (Μεεεεεξικο σιτι… και σας γαμανε το σπιτι - σορρυ ειμαι σε punk mood)
King George Island, Ανταρκτικη 2013 (soundcheck μεν, εντελως πανκ δε)
Μοναχο, Γερμανια 2018 (Με τον ηχο της Worldwired και James φωνη αψογη)
Last Caress - Green Hell - Die, Die My Darling (Misfits)
Το Lodi του New Jersey ειναι μια μικρη κωμοπολη με σταθερο πληθυσμο περιπου 25.000 κατοικους εδω και δεκαετιες. Δυο εξ αυτων, ο Glenn Danzig και ο Τζερι Καιαφας αποτελεσαν το 1977 τον κορμο του πρωτου και πιο κλασικου line up των Misfits, που ηχογραφησαν δυο δισκους κι ενα σκασμο EPs και singles στα πρωτα χρονια των 1980s. Οι Misfits λοιπον κατεχουν την μεριδα του λεοντος σε αυτην την αναρτηση, αφου εκπροσωπουνται με τρεις διασκευες απο τους Metallica, δυο τις οποιες συνδυασαν σε ενα track στο Garage Days Re-Revisited το 1987, και μια τριτη που ηρθε εντεκα χρονια αργοτερα.
Το Last Caress ειναι ισως η πιο γνωστη διασκευη των Metallica, και αυτη που εχουν εκτελεσει ζωντανα περισσοτερο απο καθε αλλη. Γραμμενο και ηχογραφημενο το 1978 απο τους Misfits, κυκλοφορησε τελικα στο EP τους με τιτλο Beware δυο χρονια αργοτερα. Η εκδοση των Metallica εχει την εξωφρενικη διαρκεια των 87 δευτερολεπτων και ενω προφανως ειναι πιο γρηγορη, διατηρει την φοβερη αντιθεση των βιαιων και καφρικων στιχων με το χαρουμενο και αισιοδοξο υφος του τραγουδιου. Ισως λογω και της πολυ μικρης διαρκειας, ο James κι η παρεα του αποφασισαν να χωσουν αυτο και το Green Hell των 113 δευτερολεπτων σε ενα ενιαιο track, με συνολικη διαρκεια μολις τα τριαμισι λεπτα. Το Green Hell κυκλοφορησε απο τους Misfits το 1983, στον δευτερο τους δισκο και ειναι σιγουρα λιγοτερο χαρουμενο απο το Last Caress, αφου προκειται για σχεδον δυο λεπτα κοπανηματος στον ιδιο ρυθμο και εχει εναν σαφως πιο επιθετικο τονο ως τραγουδι. Το τριτο κομματι της ατυπης τριλογιας, δηλαδη το φανταστικο Die, Die My Darling, ηχογραφηθηκε τον Αυγουστο του 1981 αρχικα απο τους Misfits, αλλα δεν μπηκε ουτε στον 1ο ουτε στον 2ο τους δισκο, και κυκλοφορησε ως single το 1984 κι αφου η μπαντα ειχε διαλυθει προσωρινα. Ηταν και η τελευταια κυκλοφορια τους πριν επανενωθουν 11 χρονια αργοτερα, το 1995. Μιας και οι Metallica διασκευασαν αυτο το κομματι για το Garage Inc. το 1998, η εκδοση τους εχει τον ηχο που ανεπτυξαν με τα LOAD και RELOAD και η φωνη του James Hetfield εχει αλλαξει αρκετα μετα απο τοσα χρονια.
Αρχικες Συνθεσεις:
Misfits - Last Caress
Misfits - Green Hell
Misfits - Die, Die My Darling
Ειναι καλυτερες οι εκδοσεις των Metallica απο τις αυθεντικες?
Ακομα ενα δυσκολακι, καθως αν ρωτησεις εναν οπαδο του πανκ, πολυ δυσκολα θα προτιμησει τις εκδοσεις των Metallica. Η διασκευη στο Green Hell ειναι ουσιαστικα επανεκτελεση, ενω μπορει κανεις να πει οτι τα αλλα δυο τα εχουν κανει επισης δικα τους οι Metallica, οποτε η συγκριση ειναι και πιο δυσκολη. Εγω λοιπον που προτιμω την φωνη του James απο του Danzig, με βαρια καρδια θα πω ενα ΝΑΙ και στις τρεις διασκευες. Λατρευω ομως και τις αρχικες εκδοσεις των Misfits.
Παμε στο ζουμι, που ειναι παντοτε οι ζωντανες εκτελεσεις οσον αφορα ολες αυτες τις διασκευες, αφου αλλωστε κι οι ιδιοι οι Metallica καπως ετσι ξεκινησαν να τις κανουν. Στο Last Caress εχουμε αναφερθει ξανα, καθως εχει μαζεψει 831 ζωντανες εκτελεσεις ως τωρα. Καποτε η παρουσια του σε ενα setlist των Metallica ηταν οσο υποχρεωτικη οσο και αυτη του One ή του Master Of Puppets αφου το Last Caress ηταν παρον σχεδον σε καθε συναυλια τους απο το 1987 εως και το 2000, αλλα την τελευταια 24ετια οι εμφανισεις εγιναν πολυ πιο σποραδικες, και η τελευταια φορα που το επαιξαν ζωντανα ηταν τον Σεπτεμβριο του 2018.
Seattle, WA 1989 (“I’d give a kidney to attend this concert. Please someone invent the time machine”)
Graz, Αυστρια 1991 (Monsters Of Rock 31 χρονια πριν)
Mexico City, Μεξικο 1993 (η πρωτη φορα που το ακουσα, Live Shit: Binge & Purge, μονο ηχος)
MTV Awards, Λονδινο 1996 (τους ειπαν απο το MTV να μην βριζουν και τους απαγορευσαν φωτιες, οποτε κι αυτοι αντι του King Nothing επαιξαν δυο τραγουδια για βιασμους, δολοφονιες και κτηνοβασια)
Fort Worth, TX 1997 (Cunning Stunts, απο τις καλυτερες εκτελεσεις you greedy bastards)
Dallas, TX 2000 (37α γενεθλια για τον James με ντεκαπαζ στο μαλλι)
San Francisco, CA 2011 (απο τα επετειακα, με Sigourney Weaver του Alien 4 γκεστ σταρ)
Οσλο, Νορβηγια 2018 (Απο την Worldwired και τον κλασικο αψογο ηχο)
Το Green Hell απο την αλλη, οι Metallica το εχουν παιξει ζωντανα μολις 12 φορες στην ιστορια τους, 5 εκ των οποιων ηταν στις συναυλιες που εκαναν για το Garage Inc. το 1998. Τα τελευταια 20 χρονια το εχουν παιξει μολις δυο φορες, μια το 2008 και μια στο Filmore το 2011 για τα 30 χρονια της μπαντας (που πλεον ειναι σχεδον 45…)
East Rutherford, NJ 1989 (κολασμενη εκτελεση, το εκαναν 100 δευτερολεπτα το κομματι)
New York, NY 1998 (μαζι με Last Caress, γνωστη συναυλια που ειχε μεταδοθει και τηλεοπτικα)
Los Angeles, CA 2008 (τελευταια εκτελεση σε κανονικη συναυλια)
San Fransisco, CA 2011 (με Glenn Danzig, φανταστικη φαση)
Και τελειωνουμε την τριλογια απο Misfits με τις ζωντανες εκτελεσεις του Die, Die My Darling, το οποιο εχει εκτελεστει απο τους Metallica 121 φορες σε συναυλιες. Η αρχη εγινε τον Οκτωβριο του 1998 στην Playboy Mansion (!), και μεχρι τον Νοεμβριο του 2010 η παρουσια του ηταν συχνη στο setlist, αφου μεσα σε αυτα τα 11 χρονια βρηκε θεση σε αυτο 112 φορες. Απο το 2011 εως και σημερα ομως, οι Metallica το εχουν παιξει ζωντανα μολις 9 φορες, με τελευταια εκτελεση το 2018.
Woodstock, NY 1999 (εναμιση μηνα μετα την μυθικη εμφανιση τους στην Αθηνα)
Rock Am Ring, Γερμανια 2008 (λιγο πριν βγει το Death Magnetic)
Μιλανο, Ιταλια 2011 (με Mustaine, Ellefson, Scott και αλλους στην σκηνη… Big 4)
Λυων, Γαλλια 2017 (Worldwired Tour και οπως παντα ηχακλα… και βαμμενο μαλλι για Τζεημς)
Free Speech For The Dumb - The More I See (Discharge)
Οι Discharge ειναι μια ακομα βρετανικη hardcore punk μπαντα που ακουγαν ως εφηβοι οι Metallica, την οποια ομως δεν εχουν αναφερει και πολυ συχνα στις επιρροες τους, και την οποια αν και εχουν διασκευασει δυο φορες στον ιδιο δισκο, δεν την μνημονευουν και ιδιαιτερα. Ουτε καν σε live. Το Free Speech For The Dumb και το The More I See ειναι δυο απο τις πολυ σπανιες περιπτωσεις διασκευων απο τους Metallica, οι οποιες εμφανιζονται μονο σε studio εκδοση στην δισκογραφια τους, καθως ηχογραφηθηκαν για το Garage Inc. και δεν τιμηθηκαν ουδεποτε εκτοτε.
Αρχικες Συνθεσεις:
Discharge - Free Speech For The Dumb
Discharge - The More I See
Ειναι καλυτερες οι εκδοσεις των Metallica απο τις αυθεντικες?
Σιγουρα παντως δεν ειναι χειροτερες, αλλα περι ορεξεως κολοκυθοπιτα. Δεν εχει και παρα πολυ νοημα η συγκριση, αφου οπως και στην περιπτωση του Green Hell μιλαμε πιο πολυ για επανεκτελεσεις, παρα για διασκευες. Τα φωνητικα του Cal Morris στο The More I See το κανουν λιγακι δυστροπο, ενω η ερμηνεια του James του δινει αρκετα περισσοτερο χρωμα. Για το Free Speech For The Dumb δεν εχω και πολλα σχολια… ειναι το πιο μονοτονο και αδιαφορο τραγουδι στον δισκο, αλλα οπως λεει κι ο τιτλος ολοι εχουν δικαιωμα να το λατρευουν αν θελουν! Τουλαχιστον ειναι ευκολο να μαθει κανεις απεξω τους στιχους. Ζωντανες εκτελεσεις οπως ειπαμε δεν εχει, αρα τελος για σημερα.
Τα λεμε την επομενη φορα με το Full Motorhead Ache Mess… με 6 τραγουδια τελικα κι οχι 4 (!)
15 Likes
Εν τω μεταξύ αυτές τις μέρες ακούω το live στο Doninghton του 1995, καθώς παίζουν το Seek And Destroy, λίγο μετά την εισαγωγή παίζουν ένα ακόμα κομμάτι Misfits το London Dungeon και κάπου στη μέση παίζουν και το τελικό τζαμάρισμα του Outlaw Torn! Και κάπως έτσι το Seek And Destroy φτάνει τα 16 λεπτά χωρίς μάλιστα την συμμετοχή του κόσμου όπως στο LiveShit.
Edit: πρόσφατα έπεσα πάνω σε αυτά, μιας και ο quintom λέει για τις πανκ διασκευές τους. Περιοδικό Raw 1/1992
12 Likes
Και οι Ramones Punk είναι
2 Likes
Για Ramones και Motorhead θα υπάρξουν δύο ξεχωριστές αναρτήσεις, μιας και οι Metallica έχουν διασκευάσει 5-6 τραγούδια από κάθε μπάντα.
1 Like
Μερακλήδων συνέχεια…
6 Likes
3 Likes
Πάρτε και ένα live με Fixxxer rehearsal
4 Likes
Αυτά τα video προέρχονται από το boxset?
2 Likes
Βασικά είναι μίξη του audio του box set με ερασιτεχνικές λήψεις
4 Likes
πολλοί οι μερακλήδες!
1 Like
@QuintomScenario Μια μικρή παρεμβολή πριν πιάσεις τη συνέχεια.
Η Metallica family είναι πιο vocal από τις υπόλοιπες εδώ μέσα οπότε με έψησε αυτό το track by track, μπας και ειπωθεί καμιά γνώμη.
Αρχικά τι ηχάρα οι ηχογραφήσεις του 96-97, πότε ήταν. Μπόμπα.
Κατά τ’ άλλα, οι Metallica γενικά επανεκτελούν. Κάποια τραγούδια τα κάνουν δικά τους. Κάποια, ενώ δεν αλλάζουν κάτι, ο χαρακτήρας μεταβάλλεται, είτε για καλό είτε όχι. Γενικά έχω την αίσθηση πάντως πως στα τραγούδια που αγαπώ τις αυθεντικές εκτελέσεις, πουθενά δεν προτιμώ τις διασκευές αλλά έχουν και σε αυτές τις περιπτώσεις πολύ καλές στιγμές. Σε όσα δεν έχω ιδιαίτερη τριβή μαζί τους, τα πάμε καλύτερα.
Free Speech for the Dumb
Θα έλεγα καλό κυρίως γιατί ο Het γαμεί, ο τρόπος που φτύνει τις λέξεις, το γρέζι. Τον χαμό του ορίτζιναλ βέβαια δεν τον νιώθεις αλλά λόγω μικρής μου ενασχόλησης, δεν έχω ιδιαίτερο θέμα.
It’s Electric
Καλό κι αυτό, βέβαια, ότι διασκευή και να έκαναν σε Diamond Head (και έκαναν πολλές), και δη από το ντεμπούτο που είναι από τους 10-20 αγαπημένους μου heavy metal δίσκους, θα έχανε στη σύγκριση λογικά. Περνάει πάντως. Fun.
Sabbra Cadabra
Το original είναι ύμνος. Αρκετά καλή η διασκευή, τους πάει αρκετά αν σκεφτεί κανείς και σε ποια φάση βρίσκονταν συνθετικά τότε οι Metallica. Ευτυχώς το γυρνάνε στο σωστό σημείο σε medley με το National Acrobat γιατί νομίζω στο αργό ψυχεδελικό μέρος του Sabbra θα έχανε σημαντικά.
Turn the Page
Παίζει η καλύτερη διασκευή. Λατρεύω τον Seger και το original είναι ένας από τους μεγαλύτερους ύμνους του. Απίστευτο κομμάτι. Ταιριάζει πάντως στους Metallica. Θα μπορούσε να έχει γραφτεί για ένα από τα Loads άνετα. To heavy riffing στο chorus επίσης δένει μια χαρά. Δεν κάνουν κοσμογονικές αλλαγές, ουσιαστικά το επανεκτελούν the Metallica way αλλά το κάνουν δικό τους και έχουν το απαραίτητο feel που χρειάζεται η σύνθεση**.** Excellent.
Die, Die My Darling
Έτσι παίρνεις ένα τραγούδι από κάποιο σκοτεινό καταγώγι της Αμερικής και το φέρνεις στις μεγαλύτερες αρένες της. Εντελώς fun, το διασκεδάζουν και φαίνεται. Καλό.
Loverman
Δεν έχω επαφή με το original γιατί όσες φορές προσπάθησα να ακούσω Nick Cave δεν ένιωσα τίποτα. Ακούγοντας την διασκευή, same result. Αδιάφορο.
Mercyful Fate
Φαντάζομαι αν κάποιος δεν έχει ακούσει/ δεν γουστάρει τα original, θα του αρέσει αυτό το medley. Eγώ στο chorus του Curse… είμαι σε φάση “όχιιιιι”. Οι Fate, ακόμα κι αν κάποιος κυρ-Παντελής δεν γουστάρει φωνή King Diamond, πρέπει να παραδεχτούμε πως είχαν μια ατμόσφαιρα, κάτι ιδιαίτερο. Οι Metallica εδώ δεν το έχουν αυτό, έχουν εντελώς διαφορετικό feel κι ενώ στο Die, Die… των Misfits πχ τους βγήκε καλά η διαφοροποίηση, εδώ δεν πεθαίνω. Ακούγεται βέβαια αρκετά άνετα.
Astronomy
Χα! Αυτό είναι καλή περίπτωση για να πω την εμπειρία μου. Πιτσιρικάς, 13-14 πέφτει στα χέρια μου το Garage Inc. δανεικό, και τρώω σκάλωμα με το Astronomy, τι έπος είναι αυτό, αλλαγές tempo, σολίδια, φοβερό. Η κύρια αιτία που άκουσα Blue Oyster Cult λίγο αργότερα. Εκεί έγινε η ζημιά. Το Astronomy είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια των ΒΟC που αυτόματα το κάνει ένα από τα καλύτερα κομμάτια ever. Είναι μια μυσταγωγία, ένα ταξίδι, μια κορυφαία σύνθεση, η δε εναλλαγή μελωδικών verse και hard rock choruses είναι πανέμορφη, το τελείωμα οργασμικό (ειδικά στο Some Enchanted Evening). Από όταν αγάπησα το original λοιπόν, η εκτέλεση των Metallica δεν έχει κάποιο λόγο ύπαρξης για μένα. Ευχαριστώ δλδ, καλά περάσαμε αλλά ο καθένας τον δρόμο του από δω και πέρα.
Whiskey in the Jar
Εδώ τα χαλάμε πολύ. Η εκτέλεση των Lizzy, εκτός από αριστούργημα, έχει έναν πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα, υπάρχει μια μελαγχολία αλλά και κάτι παιχνιδιάρικο ταυτόχρονα, ο Lynott ερμηνευτικά το βγάζει όλο αυτό προς τα έξω. Εδώ. ο Hetfield δεν μ’ αρέσει, ο Lars δεν είναι Downey, οι κιθάρες τα πάνε κάπως καλύτερα αλλά νιώθω συνέχεια σαν να παίζουν κάτι μπουνταλάδες μια ντελικάτη σύνθεση που σίγουρα δεν της ταιριάζει κάτι τέτοιο.
Tuesday’s Gone
Από το ντεμπούτο ως και το αεροπορικό δυστύχημα, οι Skynyrd είναι μια από τις 5-10 αγαπημένες μου μπάντες. Το Tuesday’s Gone το έχω ακούσει ένα εκατομμύριο φορές και θα το ακούσω άλλες τόσες αν όλα πάνε καλά στη ζωή μου. Δύο πράγματα το κάνουν τόσο τεράστιο. Πρώτον, η σχεδόν “ανέκφραστη” ερμηνεία του Van Zant που βγάζει απίστευτο συναίσθημα (δεν ξέρω πως γίνεται) και δεύτερον, ο απίστευτος Powell στο πιάνο με το παράλληλο σιγοντάρισμα από τον Al Kooper στο mellotron. Μαγεία. Σε σύγκριση, ο Hetfield φαντάζει σχεδόν υπερβολικός (χωρίς να είναι πραγματικά), η δε ενορχήστρωση είναι οκ, feelgood back porch music (ούτε ο Gary Rossington δεν το ανεβάζει όσο θα ήθελα). Ενώ το πρωτότυπο είναι μεγαλειώδες κομμάτι.
The More I See
Αρκετά καθώς πρέπει. Αδιάφορο.
Helpless
Ο ύμνος των ύμνων. Xωρίς Sean Harris σίγουρα θα χάσεις, ο τύπος απλά το έσκιζε το συγκεκριμένο. Είναι ωραία όμως αυτή η 80s αύρα του παλιού Garage και δεν έχουμε ακόμα τα γιεχέα του Hetfield. Καλό.
The Small Hours
Ακούγοντας το original καταλαβαίνεις γιατί επέλεξαν αυτό το τραγούδι οι Metallica. Σκοτεινό, heavy, με thrashy ξέσπασμα, τους πήγαινε πολύ. Θα έλεγα το έκαναν καλύτερο, ΚΑΙ γιατί ο ήχος του original είναι μετριότατος.
The Wait
Κι εδώ η επιλογή βγάζει νόημα. Σκοτεινό κομμάτι, βαρύ. Δεν θυμάμαι καν το original βέβαια, δεν έχω επαφή με Killing Joke. Tο μπάσο ειδικά σκίζει, όπως και το εφέ στην φωνή ταιριάζει γάντι. Πολύ καλό.
Crash Course in Brain Surgery
Εδώ δεν μου αρέσει η πολύ βαρύτερη μπουκωμένη κιθάρα. ΟΚ, θα τους δώσω πως ο Hetfield έχει σαφώς καλύτερη φωνή από τον Shelley αλλά ως εκεί.
Last Caress/Green Hell
Πριν 25 χρόνια λοιπόν ή όσο ήταν, ακούγοντας αυτή τη διασκευή ήμουν σε φάση “πρέπει να ασχοληθώ με Misfits”. Ακόμα στην ίδια φάση είμαι. Παραμένει όμως το ίδιο fun με τότε αυτή η εκτέλεση.
Οι στίχοι και η μουσική (στο Last Caress) είχαν μια φοβερή αντίθεση και μετά το thrashy, Green Hell μου είχε κάνει από τότε εντύπωση όντας από τα πιο σπιντάτα πράγματα που είχα ακούσει. Πύραυλος.
Am I Evil?
Πάλι λατρεύω την ορίτζιναλ εκτέλεση (που κι αυτή όμως έχει παραπαιχτεί). Καλή η προσπάθεια αλλά θα προτιμήσω την αρχική όταν νιώσω την επιθυμία να ακούσω ξανά το τραγούδι.
Blitzkrieg
Έχει μια γοητεία η ορίτζιναλ έκδοση αν αρέσκεται κάποιος σε NWOBHM ήχους αλλά η παραγωγή το χαντακώνει. Εδώ ο ήχος είναι τούμπανο. Και το μπάσο οργώνει, πανταχού παρόν, μια χαρά.
Breadfan
Μπόμπα. Αυτό δουλεύει τέλεια. Uptempo αλλά όχι σε υπερηχητικές ταχύτητες, βγάζει κάβλα, μου θυμίζει κάποιες αντίστοιχες “ανάλαφρες” στιγμές τους στα 90s. Και ορθή η διαφοροποίηση στο ήσυχο μέρος του κομματιού. Πολύ καλό.
The Prince
Το ξαναείπα. Sean Harris. Φαίνεται ότι γουστάρουν τα παιδιά, βγάζουν κάβλα αλλά δεν τρελαίνομαι. Δεν είναι τόσο κακό πάντως.
Stone Cold Crazy
Είναι τόσο κάβλα η εκτέλεση των Queen… Απόλυτα κατανοητή η επιλογή των Metallica αλλά οι Queen είχαν ακόμα και στις πιο heavy metal στιγμές τους κάτι μεγαλειώδες, σα να έχουν μια αίσθηση υπεροχής απέναντι στον οποιονδήποτε. Έτσι κι έτσι (Χανιά-Ηράκλειο).
So What
Ότι είπα και στο Die, Die My Darling. Total fun, ορθή επιλογή για τα live όταν το παίζουν, απίστευτα catchy και full ενέργεια, αμέσως σε φτιάχνει.
Killing Time
Καλό, καλό. Προτιμώ το ορίτζιναλ ίσως λίγο, κυρίως λόγω νοσταλγίας. Αλλά τελικά λέω να πω ισοπαλία στο συγκεκριμένο.
Overkill
Θα ήθελα να δω αν ο Lars μπορεί να το παίξει αυτό live, μονοκοπανιά. Τίμια προσπάθεια αλλά οι Motorhead δεν διασκευάζονται θαρρώ, αν πας να τους παίξεις στα ίσα, με τα όπλα τους. Ο ήχος, o Lemmy, o Fast Eddie, κτλ… Άρα είτε το αλλάζεις αρκετά, είτε είσαι καταδικασμένος στη σύγκριση.
Damage Case
Ισχύουν τα από πάνω μεν, αλλά κάπως καλύτερα εδώ σε πιο mid-tempo ταχύτητες.
Stone Dead Forever
Δες Overkill.
Too Late Too Late
Δες Overkill.
13 Likes
με αφορμή τα πολλά και πολύ ωραία που γράφετε, πήρα και ξανακουσα το κομμάτι και τον δίσκο του Cave, μετα απο χρονια, καθως ειμαι οπαδος της τοτε περιόδου του.
Περιεργη επιλογή από Metallica, καθώς το κομματι αυτο ισως ειναι απο τα μετρια, ενος σπουδαίου δίσκου. Θυμάμαι όταν βγηκε το Garage ειχαν φαει πεσιμο (και) λογω Cave. Ενδιαφερουσα και πειραματικη επιλογη, από τα λιγοτερα καλα του δισκου τους ομως. Αλλα δειχνει που ηταν τοτε οι Metallica Και τι σκεφτοταν ο μεταλλικος τυπος της εποχης.
1 Like
Εμένα το ΟΥΙΣΚΙΙΝΔΑΤΖΑΡ-Oh μ’ αρέσει (μ’ αρέσει = διαλύει σύμπαντα) ακριβώς γιατί το πήρανε από την παραμυθένια, μελαγχολική Ιρλανδία και το πήγανε στις αμερικάνικες ερημιές κάνοντάς το γουέστερν, τίγκα στη μπίχλα, τα σπιρούνια και την αξυρισιά.
12 Likes
if you know - you know bro
3 Likes
Προσωπικά μιλώντας, ό,τι υπάρχει με φωνή Hetfield προτιμώ αυτό. Υποσυνείδητα. Δεν υπάρχει διασκευή τους που να προτιμώ το original. Εκτός ίσως από Remember Tomorrow και When a Blind Man Cries, στα οποία οι Metallica χάνουν λόγω αταίριαστης παραγωγής.
5 Likes