Κλασμένοι όμως
2 Likes
Ο Χετ παίζει και κυριολεκτικά
2 Likes
Λοιπόν, τα έχω ξαναπεί, ποτέ δεν ήμουν ο μεγάλος φαν των Metallica. Και το γεγονός πως μεγάλωσα ακούγοντας για “προδότες” και τέτοια (αστεία in reality), δεν βοήθησε τον 13-14χρονο hopeto να ακούσει την μουσική απερίσπαστος. Οι αλήτες οι Metallica πρόδωσαν το metal ενώ εγώ είχα ακούσει μόνο 5 άλμπουμ μέηντεν ξέρω γω. Σοβαρό πρόβλημα…
Αφού αγάπησα ως ένα βαθμό την πρώτη τετράδα, καθώς τα χρόνια περνούσαν, συνειδητοποίησα πως δεν μου αρέσουν γενικά τα αργά, ultra badass heavy κομμάτια τους. Με λίγα λόγια, ποτέ δεν συμπάθησα το Black Album. Ούτε τα Load/ Reload αλλά με αυτά δεν προσπάθησα και ποτέ ιδιαίτερα. Είπαμε, προδότες. Πάντως είναι σαν να άκουσα εντελώς νέο δίσκο (μετά από 20 χρόνια πιθανότατα).
Αφού ωρίμασα πια για να βρω την υγειά μου με redneck rockers, αφού το είχα υποσχεθεί (στον εαυτό μου) πως θα το κάνω και αφού το είπα και στον @drenie, ε το άκουσα κάμποσες φορές. Κι επειδή ψυχαναγκασμός, track by track.
Ain’t my Biiitcha
Πφ… Ωραίο, γαμεί βασικά. Το γρήγορο riffing στο ρεφρέν ειδικά εξεφτελίζει. Το σκοτώνει όμως ο Het στο ρεφρέν για μένα, I’m sorry. Κρίμα.
2 X 4
Thank God for Sabbath. And AIC. Ωραίο κομμάτι και σόλο, χωρίς υπερβολές. Πολύ καλό. Κάτι τέτοια riff έκαναν ασυναγώνιστα τα CoC της περιόδου για μένα.
The House Jack Built
Μ’ αρέσει η μελωδική κιθάρα στο ρεφρέν μετά από ένα οκ verse. Εντελώς 90s vibe. Χωρίς πολλές εξάρσεις, κάτι του λείπει. Talk box OΟΟXIIII.
Until It Sleeps
What the hell is this? Σπάνια ακούω Μετάλλικα και να νιώθω πως δεν ακούω Μετάλλικα. Δεν ξέρω αν το λέω για καλό. Αλλά ούτε για κακό. Δεν με έπιασε αν και δεν βρίσκω κάτι κακό να του προσάψω. Ίσως θελει ακροάσεις για να συμφιλιωθούμε.
King Nothing
Καλό, δεν τρελάθηκα όμως. Νομίζω θεωρείται από τα δυνατά τραγούδια του αλλά δεν με συγκινεί κάτι ιδιαίτερα. Moυ φαίνεται αρκετά typical.
Hero of the Day
Κι αυτό έντονο 90’s vibe. Κάπως μου αρέσει αυτή η ματζόρε αλλά μελαγχολική (νιώθω) μελωδία του. Και μετά γίνεται τίγκα heavy. Kαλόοοο. Δεν με πειράζει καθόλου η έλλειψη Metallica feel σε αυτό.
Bleeding Me
Awesome. Αυτά τα μελαγχολικά heavy riff είναι τούμπανα. Kαι η εισαγωγή μου βγάζει κάτι από Kyuss αλλά εντελώς διαφορετικό ηχητικά. Η ανάπτυξη, το chorus, αυτό το riff στη μέση, γενικά γαμεί, highlight. Πέρασαν 8 λεπτά τσακ μπαμ.
Cure
Ηeavy rock 90’s, καλό. Ο Hetfield πρέπει να άκουγε τόνους grunge και το αναφέρω κυρίως για τις φωνητικές μελωδίες εδώ. Καλό τραγούδι πάντως.
Poor Twisted Me
This did nothing for me.
Wasting My Hate
Ωραίο, τσαμπουκαλεμένο, απλό αλλά εκεί σε κερδίζει.
Mama Said
Μικρό παιδί… με πήρες απ’ το χέρι… Μητέρα να σου πω 
Όχι, ντάξει. Μου αρέσει πολύ η μελωδία όταν μπαίνει η μπάντα να συνοδέψει την ακουστική. Ποιος παίζει την steel guitar? Πολύ καλό, όλο το τραγούδι. Υπό μία έννοια και “βαρύ”. Πολύ συναίσθημα.`
Thorn Within
Έχει ωραίο riff αλλά κάτι δε με πιάνει. Το chorus μάλλον.
Ronnie
Χμ. Νομίζω το τραγούδι ήθελε πιο παιχνιδιάρικο rhythm section.
Δεν με πιάνει εντελώς, νιώθω πως είναι ημιτελές σχεδόν. Αλλά συμπαθές.
The Outlaw Torn
Πάλι μου αρέσει αυτή η μελαγχολική, αργή, βαριά κιθάρα. Και αυτά τα αργά ξεσπάσματα τους πάνε πολύ. Νιώθω πως ίσως δε μου πήρε το κεφάλι, κυρίως γιατί τους χάνω λίγο στο μεσαίο ήσυχο μέρος. Kαι θα ήθελα λίγο πιο καταστροφικό σόλο στο τέλος. Αλλά κατά τ’ άλλα είναι ωραίο, moody…
To sum up, αν μου έλεγε κάποιος “άκου υποχρεωτικά έναν δίσκο Metallica”, πιθανότατα θα διάλεγα αυτό πάλι. Όχι γιατί έγινε το αγαπημένο μου αλλά έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Κι επίσης, μου αρέσουν οι πιο αργές,μελωδικές, heavy στιγμές τους. Τέλος, στα πολύ συν ότι ακούγεται εύκολα για σχεδόν 80 λεπτά δίσκος.
Kι επειδή σας αρέσουν αυτά εδώ μέσα, χωρίς αυστηρότητα:
1) Bleeding Me
2) 2 X 4
3) Mama Said
4) Outlaw Torn
5) Hero of the Day
6) Wasting My Hate
7) Cure
8) King Nothing
9) The House Jack Built
10) Until It Sleeps
11) Thorn Within
12) Ain’t my Biiitcha
13) Ronnie
14) Poor Twisted Me
Cheers.
13 Likes
Το αποπανω ποστ είναι το σκριπτ ενός από τα καλύτερα ριακσιον βιντεος που (δεν) έχουν βγει ποτε 
2 Likes
Βγαίνουν και ριάξιο για ολόκληρα άλμπουμ τώρα; Έχω μείνει στο κλασικό μοτίβο "καλά ε, η τάδε μπάντα ΓΑΜΑΕΙ! Έχω κάνει ριάξιο σε 3 τραγούδια τους και έχουν μπει σποτιφάι πλέιλιστ".
3 Likes
Αυτό το “γαμάει” με 3 τραγούδια είναι η αιτία για την κατάντια της παραγωγής της μουσικής. Ο κόσμος ούτε ενδιαφέρεται, ούτε δένεται, ούτε νιώθει πλέον. Τα πάντα “γαμάνε” και κανείς δεν ξέρει τίποτα.
3 Likes
I know
1 Like
Ωραιος, κανε τωρα ομως και το RELOAD (!)
Απειρα πραγματα ειναι αιτιες για την καταντια της παραγωγης της μουσικης νομιζω, αυτο δε θα το εβαζα καν πολυ ψηλα σε αυτες τις αιτιες προσωπικα.
Αυτο μου φαινεται παντως αρκετα ενδιαφερον ως ποστ εδω μεσα, που υπαρχει απειρος κοσμος που ακουει 400 δισκους τον χρονο και στο τελος δεν μενει τιποτα Δεν το κρινω βεβαια, οπως εξηγω και παρακατω, ο καθενας ακουει μουσικη με οποιον τροπο θελει και γουσταρει. Κανενας τροπος δεν ειναι πιο “επιφανειακος” απο καποιον αλλον, απλα ολοι παιρνουμε διαφορετικα πραγματα απο την μουσικη.
Με την τεχνολογια να εχει προχωρησει αρκετα, και κυριως να ειναι προσιτη στον οποιοδηποτε, ενας τυχαιος ακροατης μπορει να κανει επαγγελματικο βιντεο και μονταζ με reaction σε καποιον δισκο διαρκειας 1 ωρας, μολις μεσα σε λιγες ωρες. Το οποιο μπορει να ειναι και λιγοτερος χρονος απο το χρονικο διαστημα που αφιερωνεται για να γραφτουν αρκετα τεραστια σεντονια εδω μεσα, λεω γω τωρα (!) Εν τελει, ενα διαφορετικο χομπι ειναι κι αυτο. Απο κει και περα, ο καθενας νομιζω επιλεγει να ακουει μουσικη με οποιον τροπο θελει, και οσο επιλεκτικα θελει. Καποιοι αρκουνται στο να ξερουν τα 10-15 καλυτερα τραγουδια μιας μπαντας και να περνανε αψογα σε μια συναυλια της εν λογω μπαντας, δεν χρειαζεται να περναμε ολοι καλα με τον ιδιο τροπο, ουτε χρειαζεται να λεμε σε κανεναν πως πρεπει ή δενε πρεπει να περναει καλα.
5 Likes
Oh I know that too 
2 Likes
Η έκδοση του τραγουδιού που μπήκε στο άλμπουμ είναι πετσοκομμένη, για να χωρέσει το άλμπουμ σε ένα cd. Έχει κυκλοφορήσει σαν b-side και η αυθεντική extended version με το πλήρες σόλο.
1 Like
Καπου εχω αυτο το single του Memory Remains, το ειχα παρει απο Metropolis Αθηνα 16 χρονων
^ Και εδω εχουμε ενα απο τα καλυτερα πραγματα που εχουν συμβει ποτε live. Βεβαια δεν εχει “καταστροφικο σολο” οπως ηθελε ο χοπετο, αλλα εχει κουλ τζαμαρισμα, το οποιο ειναι για μενα πολυ πολυ καλυτερη φαση για να κλεισει αυτο το τραγουδι.
10 Likes
Το τραγούδι ειναι 1000 στα 10 με οποιοδήποτε τροπο και αν κλείνει .
10 Likes
χαχα και εγώ ακριβώς το ίδιο 
1 Like
εδώ και πολλά χρόνια είναι ο go to δίσκος τους. Για κάποια περίοδο ήταν από κοντά το HTSD αλλά ο τσαμπουκάς και η διαφορετικότητα του Load έχουν επικρατήσει.
5 Likes
+1 και εδω, Ειχα αυτην την κουβεντα με εναν φιλο προσφατα και του ελεγα ακριβως αυτο, οτι πλεον αμα πω “ας ακουσω Μεταλλικα” ο πιο πιθανος δισκος να επιλεξω ειναι το Load.
Εγω θα πω οτι πλεον (οχι μονο στην μουσικη αλλα και στο σινεμα, σειρες, βιβλια, παντου) τα παντα ειτε “γαμανε” ειτε ειναι “σκουπιδια” εχει χαθει εντελως το nuance.
4 Likes
Ισχύει γενικότερα για την τέχνη, όχι μόνο για τη μουσική, σωστή παρατήρηση. Όλα είναι ή του ύψους ή του βάθους. Όλα είναι σε fast forward, που και να θέλεις δεν προλαβαίνεις να εμβαθύνεις. Η τέχνη απαιτεί την προσοχή σου, θέλει αφοσίωση. Ό,τι “γαμάει” με δύο ακροάσεις, ξεχνιέται μετά από μια ώρα, και ό,τι είναι “σκουπίδι” μετά από μια ακρόαση, ποτέ δε θα του δωθεί μια δεύτερη ευκαρία μήπως και μεγαλώσει μέσα μας και αλλάξουμε γνώμη.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι - από μέσα μου - πώς γίνεται σε ένα χρόνο να έχεις ακούσει και να έχεις αγαπήσει 40 δίσκους; Όλο το χρόνο ακούς μόνο κυκλοφορίες της ίδιας χρονιάς; Δε θα βάλεις να ακούσεις και δίσκους που έχεις λατρέψει τα προηγούμενα χρόνια; Πόσος χρόνος χρειάζεται για όλα αυτά; Πού τον βρίσκουν τόσο χρόνο; Ισχύει τελικά το “αν θέλεις βρίσκεις χρόνο ή είναι μύθος;” Μήπως μεγάλωσα;
Για αυτό εκτιμώ posts - κατά συνθήκη και ανθρώπους - όπως του Hopeto τα οποία φανερώνουν αγάπη και αφοσίωση στην τέχνη, όποια κι αν είναι αυτή. Μεγάλη κουβέντα για boomers είναι όλα αυτά βέβαια…
9 Likes
Κι εγώ αν ακούσω 5-6 δίσκους τη χρονιά είμαι υπερήφανος που τα κατάφερα Και συνήθως είναι από μπάντες που παρακολουθώ γενικά. Γεράσαμε, προσωπικά δουλεύω 2 δουλειές (όχι κάθε μέρα ευτυχώς) που να βρω χρόνο να ακούσω τόση μουσική; Πραγματικά πολλές φορές προτιμώ να γυρίζω σε δίσκους που με έκαναν κάποτε να νιώσω κάτι. Ένας τέτοιος δίσκος είναι και το Load.
5 Likes
Τα έχουμε ξαναπεί, τα Loads είναι άλμπουμ ενηλικίωσης. Οι Metallica είναι αυτοί που είναι γιατί έχουν βγάλει album για κάθε σημείο που μπορεί να βρίσκεται ο καθένας στη ζωή του (και στη μέρα του…), και το κάθε ένα από αυτά είναι κορυφή.
8 Likes
Βγήκανε τα εισιτήρια για το Racino Rocks στη Βιέννη, από 150 ευρώ, για όποιο ενδιαφέρεται.
https://www.ticketmaster.at/artist/racino-rocks-tickets/1285014
Παίζουν και σχετικά καλά αεροπορικά aegean (δεν έχω δει σε low cost) γύρω στα 180Ε πηγαινέλα.
1 Like
Εντάξει φοβερό το σχόλιο από κάτω:
Lars is the Draymond Green of drumming. Not perfect but he gets the job done.
Νομίζω ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στον Lars του σήμερα.
1 Like