Μetallica

Σαφώς και είναι ανώτερο του DM. Τώρα αν είναι …metal, λίγο με νοιάζει!
Το DM ήταν (/είναι) ότι καλύτερο μπορούσαν να κυκλοφορήσουν τότε (/τώρα), με κακή παραγωγή (ή κακό ήχο για να μιλάμε πιο σωστά). Έχει τις μεγάλες στιγμές του (All Nightmare Long, Suicide and Redemption για παράδειγμα), έχει και τις λιγότερο καλές (Cyanide, My Apocalypse -για τους περισσότερους, εμένα μ’ αρέσει) αλλά περπατάει σε μονοπάτια που τα έχουν χαράξει τα 4 πρώτα, οπότε οποιαδήποτε σύγκριση θα το έβγαζε από κάτω.

Τα Load/Reload από την άλλη έχουν φαρδιά-πλατιά τη σφραγίδα του Hetfield που έχει μερικές από τις πιο ώριμες ερμηνείες του, κάνουν (ξανά) κάτι καινούργιο για αυτούς (όχι καινοτόμο, μιλάμε για την εποχή των AIC, των Kyuss κλπ) και πράγματι έχει τραγούδια που δεν ξαναγράφονται.

Είναι και αυτό το Carpe Diem…

Το load δεν ειναι δεκαρι αλλα ειναι ενας φοβερος δισκος. Στο reload υπηρχαν αρκετα καλα κομματια αλλα και αρκετα μετρια. Το death magnetic για μενα ειναι αδιαφορο. Δεν υπαρχει περιπτωση να το βαλω να παιξει

Ναι οντως το reload δεν ειχε πολλα τραγουδια κομματαρες οσο το Load.

To load ειναι δισκάρα.Καμμια συγκριση με το πολυ μετριο reload.
Εχει ειπωθει ο λογος για τον οποιο κομματια του load δεν παιζονται στις συναυλιες τους ?
Εχει να κανει οτι ο james παιζει να ηταν 1000 κομματακια εκεινη την εποχή ?
Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω αλλιώς.

http://metalhammer.teamrock.com/news/2015-01-10/metallica-guitarist-unveils-2nd-fear-festevil

Συγκροτηματάρες και πέρυσι και φέτος μαζεύει ο Kirk. Ωραίο φεστιβάλ.

METALLICA’S ST ANGER RE-RECORDED!

http://metalhammer.teamrock.com/news/2015-01-13/metallica-s-st-anger-re-recorded

Δεν αλλαξε και κατι. Ασε που το St. Anger ειναι ετσι κι αλλιως παρεξηγημενο αλμπουμ.

[I]Ηχητική κουράδα[/I] το St. Anger. Νομίζω ότι αυτές οι δύο λέξεις, το περιγράφουν επακριβώς.

Στα δικα σου αυτια .

Εμάς μας αρέσει.

Το St. Anger είναι δισκάρα! Είναι το τελευταίο album στο οποίο διατηρείται το επιθετικό attitude του παρελθόντος και το τελευταίο στο Lars έκανε τον κόπο να παίξει ενδιαφέροντα τύμπανα.

Τελικα κυκλοφορουν πολλα ληγμενα στην πιατσα

Μπύρες από τα λιντλ όλοι ε;

Με καθε σοβαροτητα να πω οτι το οριτζιναλ δε το εχω ακουσει πανω απο 2 φορες ολοκληρο απο την αρχη ως το τελος, προφανως λογω της ηχητικης κωλιλας. Συνεπως, εννοειται πως βρισκω νοημα στο re-recording, μου δινει τη δυνατοτητα(και νομιζω και σε αλλους) να ολοκληρωσω πολυ πολυ πιο ευκολα μια ακροαση και να το εκτιμησω εστω και λιγο παραπανω(με τη κανονικη παραγωγη ειναι σα να εχεις παραγγειλει μπαμιες και να βρισκεις στο πιατο μια αρχιδοτριχα του σερβιτορου. Δε μπορεις να εκτιμησεις το πιατο, ακομα και αυτο το πιατο, γι’αυτο που ειναι γιατι η τριχα ειναι distracting).Που φανταζομαι αυτος ηταν κι ο στοχος των παιδιων.

Τι ακριβως σας αρεσει; Τα 9 λεπτα τραγουδια που ακομα και διλεπτα να ηταν το ενδιαφερον που εχουν ειναι μικροτερο απο το να βλεπεις ενα δεντρο να μεγαλωνει; Η μηπως ο ηχος των τυμπανων που αποτελουν σταθμο στην ιστορια της μουσικης;

Σαφώς, η επανηχογράφηση προφανώς ήθελε να δείξει πως με διαφορετικό ήχο θα ηχούσε καλύτερα.
Ενδιαφέροντα πράγματα έχει το St. Anger. Απλά θάβονται κάτω από τη βαβούρα των drums.
Και τα drums στον St. Anger, πέρα από τον εκνευριστικό ήχο τους, είναι ανώτερα -σαν παίξιμο- από αυτά του DM για μένα.

Κάντε -αν δεν έχει τύχη- να ακούσετε το All Nightmare Long σαν demo του St. Anger (http://youtu.be/ETzLLTAILpY) και καπάκι ρίξτε μία αυτιά στο πως εξελίχθηκε στο DM. Δυστυχώς η έλλειψη σόλο, η επανάληψη και η ακατανόητη επιλογή του ήχου στα τύμπανα, έθαψε το δίσκο για τα καλά.
(πάντως live το ομώνυμο μου άρεσε και δεν το κρύβω).

Τρομερή παραγωγή αλλά οι συνθέσεις είναι τόσο, μα τόσο για το πέος, που είχαν καλλιτεχνική αξία μόνο στο ορίτζιναλ. Με την σκατά παραγωγή του και τις σκατά συνθέσεις έβγαινε κάποιο νόημα και αρκετοί γούσταραν και το καταλαβαίνω απόλυτα. Πως κάποιες φορές μυρίζεις μια ιδιαίτερα άσχημη μυρωδιά, όχι απαραίτητα σκατίλα αλλά λέμε τώρα, και κατά κάποιο τρόπο το γουστάρεις ρε παιδί μου. Ε αυτό το τέλειο re-recording είναι σαν να άδειασες μισό μπουκαλάκι ακριβή κολώνια πάνω σε αυτό που μύριζε άσχημα…άντε και καλή όρεξη!

έλα μωρέ flame ήταν…
έχει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία αλλά η αλήθεια είναι ότι και εγώ που είμαι μεγάλο fanboy δεν μπορώ ακόμα να το ακούσω ολόκληρο.
όσο για το re-recording δεν το άκουσα όλο αλλά νομίζω πως δεν έχει και καμιά αξία, ο δίσκος βγήκε όπως βγήκε, υπήρχαν λόγοι που βγήκε έτσι. end of story. 12 χρόνια μετά ακόμα με το St. Anger ασχολούμαστε, πρέπει να του δώσουμε τουλάχιστον αυτό το credit.

Πάλι τσακωμοί για το St. Anger ?
Είπαμε, ωραία ριφ, ωραίες ιδέες, ωραίοι στίχοι, σκατά παραγωγή. Και αυτό το re-recording δεν έχει και μεγάλες διαφορές, οπότε δεν μου έκανε εντύπωση.
Κουραστικό να ακούς όλο το άλμπουμ σερί, αλλά ένα Unnamed feeling το ακούς ανά πάσα στιγμή με χαρά :roll:
Δεν θυμάμαι και πως πάει ο ήχος στο dvd που ήταν πακέτο με το cd, όπου έπαιζαν όλο το δίσκο “ζωντανά” στο στούντιο.

[SPOILER]Και μετά κάποιοι ακόμα λένε παπαριές για το αριστούργημα το Load 8)[/SPOILER]