Πάντως επειδή δεν μπορώ να πω ποιος ήταν ο καλύτερος δίσκος των 90s στο metal, θα πω ότι 25 χρόνια μετά, το Black album φαίνεται να είναι ο σημαντικότερος.
Επίσης, αν η δεκαετία πιάνεται να μετράει από το 1990 (όπως γίνεται δηλαδή συνήθως), μην ξεχνάμε και τo Rust in Peace που προσωπικά το έχω, μάλλον στο metal top 3 (άντε top 5) ever!
Δηλαδή ρε matia αν κάποιος έρθει και πει ότι κάποιο από τα 4 πρώτα ή και τα 4 πρώτα είναι πατάτες και τι μάστερ οφ πανες το ανεβάσει τι lightning To the nations το κατεβάσει και πει η δημιουργικοτητα τους μετά το Load έχει αξία και είναι και η γνώμη ΤΟΥ είσαι οκ ;
Γιατί τόση ώρα θες να πάρουμε ως δεδομένο ότι αυτό που αρέσει σε σένα , αρέσει σε όλους και πάει και τελείωσε . Και αυτό επίσης που αρέσει σε τόσο κόσμο είναι το λιγότερο μια ανοησία …
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
- 4 πρώτα 11/10
- Black Album 10/10 - και ας με ΓΑΜΗΣΕ όπως τον matia ακριβώς.
- Garage Inc 9
- Load/Reload 8, Disappear 8, St. Anger 4/10 (θα μπορούσε να είναι μέχρι και 8 αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν και δεν πυροβολούσαν το πόδι τους στην σύγχυσή τους), Death Magnetic 6.5
- Cliff em All 11/10, A Year and a Half 10/10, Cunning Stunts 9/10, Some Kind of Monster 11/10, Through the Never 7/10 στην καλύτερη (πεταμένα λεφτά)
- Προφανώς περιοδεία Master για λάιβ.
- Στα 90ς οι Megadeth είναι αισθητά πολύ καλύτεροι των Metallica, 2 10άρια και ένα 11άρι συν ένα 7άρι το Cryptic
- Όποιος δεν πιάνει την διαφορά Metallica με Cliff / Metallica χωρίς Cliff, ΔΕΝ κατάλαβε ποτέ τους original Metallica. Είναι μουσική διαφορά, είναι διαφορά αύρας και attitude, είναι κάτι απερίγραπτο και καθόλου στο κεφάλι των οπαδών.
- Μην τα ξαναλέω:
https://www.facebook.com/vicsdungeon/posts/984512508335823
Έχει μερικές βαριές κουβέντες, κάποιες αγενείς/χουλιγκανικές κουβέντες που κόσμος έχει μετανιώσει που τις είπε και λείπει πολύ context από τουλάχιστον 3 άλλες κουβέντες σε άλλους τοίχους. Αλλά αυτά που λέμε εδώ τα πιάνει…
Ο Ρομπ χαραμίζεται φοβερά στους Metallica, η θέση του είναι στους Suicidal Tendencies που πιάνει τόπο το ταλέντο του. Ο Newsted ανήκει με τους Metallica. Το ριγιούνιον makes a lot of sense και ενώ μέχρι πρότινος είχα πίστη ότι οι Metallica είναι εγωιστές και θα κάνουν το κέφι τους, νομίζω πλέον πως διακρίνω τα πρώτα σύννεφα ότι το SAFE του Death Magnetic αρχίζει και παγιώνεται σαν τακτική. Ο Lars, όχι, δεν είναι ο μάνατζερ, είναι ο αρχηγός μαζί με τον James - αλλά μην υποτιμάτε Peter Mensch και Cliff Burnstein, είναι ΓΙΓΑΝΤΕΣ του παγκόσμιου μουσικού μάνατζμεντ σύστεμ και δεν είναι υπάλληλοι.
Πιστεύω ότι πρέπει να βγάλουν τον καλύτερο δίσκο από την εποχή του Reload. Το πρώτο δείγμα δεν είναι ελπιδοφόρο, είναι ένα αξιοπρεπές/αδιάφορο κομμάτι που κάτι Evile το γράφουν για πρωινό και το σώζει η αύρα του Hetfield και τίποτα άλλο. Καλή η φωνή του btw, καλύτερη από τα τελευταία 2. Η παραγωγή απλώς ΟΚ, τρομερό πράγμα αυτό, ισχύει ότι λέω και στο FB θρεντ ακριβώς. Πρέπει να ρίξουν τα μούτρα τους και να ξαναφέρουν τον Bob Rock, για το καλό όλων.
Ξεπεράσαμε με την άνοδο του βινυλιου την ΜΑΛΑΚΙΑΡΑ των 90ς με τα 12-15 κομμάτια μουσικής (κωλοεταιρείες, να δικαιολογήσουν την τιμή του CD) αντί για το ορθότατο 8-10 που ίσχυε με το βινύλιο. Φαινόμενο που γέμισε σχεδόν κάθε 90ς-00ς δίσκο με φίλερς (ή τέλος πάντων σαφώς υποδεέστερα κομμάτια από την πλειοψηφία, βλ. Struggle Within, Don’t Tread On Me, μην πω Through the Never και Holier than Thou - πάλι - να το 11άρι Black Album με τα 8 κομμάτια και τα 4 σούπερ B-sides για τα σινγκλς που τα φίλερς του 91 γαμάνε σε σχέση με κάτι πρόσφατα…). Το ξεπεράσαμε. Και ξαφνικά έρχονται οι Maiden, οι Tool και τώρα οι Metallica να μας σερβίρουν διπλούς δίσκους, ίσως γιατί ξεχειλίζουν έμπνευση όλοι τους. 2 40λεπτα τα έχουν οι Metallica; Μπορεί. Έχω επιφυλάξεις χοντρές. Πάντως να ζοριστώ τόσο όσο με το book of Souls δεν παίζει αλλά εν πάση περιπτώσει χίλιες φορές να βγάζανε 45 λεπτά μουσικής παρά 80.
Anthrax, Megadeth τα πήγανε ανέλπιστα καλά (με αυτή τη σειρά, το νέο Anthrax θα είναι ψηλά στην λίστα μου φέτος, γράψανε τραγουδάρες). Slayer αξιοπρεπώς αλλά είναι ντροπή αυτό το πράγμα με τον Lombardo. Άντε να δούμε και οι Metallica.
Άσχετο:
Αν γουστάρει κανείς Forbidden να ακούσει τους Βούλγαρους τους Mosh-pit Justice. Νεοθράς αμπαλάζ κλισέ μέχρι τα τέρματα (βαριέσαι που το κοίταξες και μόνο) αλλά μετά το ακούς και δεν πιστεύεις στα αυτιά σου, κλώνος Forbidden ρε μουνιά με αντιγραφέα του θεού Russ Anderson και κομματάρα, κομματάρα, κομματάρα.
Vic ένσταση το νέο Anthrax και τα Evile. Ειλικρινά, όσο με ενθουσίασαν τα 2 πρώτα τους, τόσο με απογοήτευσαν τα 2 τελευταία.
Για το Anthrax δεν ξέρω, ίσως το αδίκησα αλλά από τις πρώτες 2-3 ακροάσεις δε μου έκανε καθόλου. Το ζόρισα αλλά δεν… Θα του ξαναδώσω μερικές ακροάσεις μήπως και έπεσα τόσο έξω.
Όπως επίσης δε με ενθουσίασε και το νέο Flotsam.
Οι Βούλγαροι εξαιρετικοί. Αν θες κάτι σε Bay Area (Heathen, VIo-lence, Testament κοκ) ήχο κοντά στα 4 πρώτα 'tallica τσέκαρε και τους Tantara που ετοιμάζουν νέο δίσκο.
Συμφωνώ σε αυτό με τον Cliff . Δεν ήταν η ίδια μπάντα μετά . Δεν θα μπορούσαν να είναι . ( κάνεις βέβαια συγκρίσεις ανισες ανάμεσα στο harvester και στο To Live is to die γιατί θα μπορούσες να δεις πχ πως γράφουν ένα κομμάτι σαν το disposable και το To live ήταν στην μνήμη του Cliff οπότε λογικό να έχει περισσότερα δικά του στοιχεία ).
Ο Newsted δεν ανήκει προφανώς στους Metallica . Δεν τον κέρδισε η αγάπη του για αυτούς απλά κάποια στιγμή κουράστηκε και τα παράτησε .
Ο Trujillo ταιριάζει περισσότερο πλέον με τους metallica . Είναι τόσο διαφορετικός όσο ήταν κατά μία έννοια αντίστοιχα ο Cliff . Γι’αυτο τον διάλεξαν επειδή είναι διαφορετικός από τους ίδιους με κάποια κοινά στοιχεία .
Ο Lars είναι ο μάνατζερ ή το μυαλό αν προτιμάς . Η q prime δεν χάρηκε ούτε με τα Load ούτε με το St. Anger. Ακόμα και όταν έχασαν τον Cliff ο Lars έπαιρνε τηλέφωνα για να ψάξει για Μπασιστα . Συνεργασία έχουν πλέον με την q prime . Δεν είναι στην ίδια βάση όπως ήταν στα 80s.
Για τα υπόλοιπα δεν θα διαφωνήσω ιδιαίτερα γιατί καταλαβαίνω πως βλέπεις τα πράγματα αν και θα ήθελα .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Γνωστοί οι Tantara, είχαν κάνει αίσθηση στους θρασοκύκλους. Εγώ μιας και λέμε για Metallica, προτείνω πάλι τους αγαπημένους μου Ισπανούς Trallery (τρίο από την Μαγιόρκα παρακαλώ), οι οποίοι είναι φόλα αρρωστάκια με τους Metallica (ξεκίνησαν ως tribute band και κάνουν ακόμα τέτοια λάιβ) αλλά δεν αντιγράφουν καθόλου. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου είναι σίγουρα φόρος τιμής αλλά δείχνει και πόσο δικό τους χαρακτήρα έχουν και τους προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί το ατού τους είναι το songwriting που έχει μεγάλη ποικιλία. Λατρεύω την φωνή τους και τα σόλο τους. ΘΕΟΙ. Με την πρώτη δεν κάνουν μπαμ παρά σε σημεία. Να δώσετε έμφαση. Είναι εθιστικοί.
Οι Evile είναι συμπαθέστατοι αλλά πραγματικά πολύ υπερεκτιμημένοι και την δική τους αρρώστια για τους Metallica δεν την μετουσίωσαν σε δικό τους χαρακτήρα όπως οι Ισπανοί, αντιθέτως προσπάθησαν να γίνουν ακόμα πιο πολύ κλώνοι στον τελευταίο τους, σε σημείο A7X-borderline κλοπή δηλαδή. Πάντως όποιος ενθουσιάζεται με το νέο Metallica θα έπρεπε να ενθουσιάζεται και μαζί τους. Αλλά εγώ νομίζω ότι ενθουσιάζονται γιατί ακούνε Hetfield και λέει Metallica πάνω. Δεν είναι κακό. Δεν είναι καλό να πρήζεις όμως για την μεγάλη επιστροφή και όποιου δεν του αρέσει είναι hater/hipster ή κάτι.
Τελευταίο σχόλιο: ΣΚΑΤΑ εξώφυλλα και ο δίσκος και το σινγκλ. Ζηλέψανε τις μαλακιάρες των Maiden φαίνεται (καλά, αυτοί το έχουν κάνει συνήθεια) αλλά όχι μόνο στο εξώφυλλο, ακόμα και το logo δηλαδή πρέπει να το πειράξεις. Κόψανε οι άλλοι τις γωνίες στο Maiden, ε, ας πειράξουμε και εμείς το τέλειο logo. Γιατί έτσι.
Πάντως το σινγκλάκι είναι φοβερή πίπα. ΤΗΕ JAMES HETFIELD SEX DOLL. Αλλά χαλασμένο.
Trallery φοβερά αξιόλογη μπάντα, κρίμα που δεν κυκλοφόρησαν και σε φυσική μορφή το Catalepsy να στηρίξουμε.
To Hardwired προφανώς και παίρνει πόντους λόγο James. Είναι αυτή η χροιά που ανεβάζει το τραγούδι του 5-6 και το κάνει 7αράκι. Δηλαδή καλό, nothing special που στο live το ακούς ΠΟΛΥ ευχάριστα.
Αλλά αυτή είναι και η διαφορά τους με τις εκατομμύρια μπάντες εκεί έξω. Ότι έχουν ένα τέτοιο frontman που η -όχι τεχνικά άψογη- φωνή του ανεβάζει ότι ηχογραφούν ένα σκαλί πάνω.
Εγώ θα έλεγα ότι ο Newsted σιχτίρισε και τα παράτησε. Και πάρα πολύ καλά έκανε. Το Some Kind of Monster είναι 11άρι γιατί είναι τόσο ωμό, τόσο αληθινό και στα δείχνει όλα. Αλλά δεν δείχνει γαμώ τα τυπάκια, δείχνει και άτομα να μαλακίζονται χοντρά. Ο Newsted πολύ νωρίς άλλαξε γνώμη ως γνωστόν και ο Λαρς το έπαιζε ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ και φώναζε. Εκεί εγώ θα τον σφαλιάριζα πολύ άνετα.
Ο Ρομπ δεν κόλλησε ποτέ με τους Metallica. Αυτό βλέπω εγώ. Είναι ένας μπασίστας που δεν κολλάει με τους Metallica και που ποτέ δεν παίζει αυτά που μπορεί να παίξει. Είναι σαν ένας σεσσιονάς και η λάιβ περσόνα του δεν μου κόλλησε ποτέ για τους Metallica. Το 2010 δεν νομίζω να τον κοίταξα συνολικά πάνω από μισό λεπτό όλη τη συναυλία. Ο Newsted είναι ο Newsted. Αν έχω ένα παράπονο από αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι ΚΩΛΩΣΕ, μάσησε, τον κάνανε να χεστεί πάνω του από το ψάρωμα και δεν έγραψε τίποτα για τους Metallica. Για χρόνια πίστευα ότι οι Metallica ήταν μαλάκες που δεν δώσανε σε αυτή την υπερταλεντάρα των Flotsam να γράψει μουσική και μόλις πρόπερσι έμαθα ότι του ζητήσανε και αυτός δεν μπόρεσε, παρά μόνο δυο-τρία ριφ. Τον πηδήξανε με το πώς του συμπεριφέρθηκαν και είναι κατανοητό αλλά θα ήλπιζα να το ξεπέρναγε. Αλλά τέλος πάντων.
Σύγκρινα το To Live is To Die με ένα κλασσικό κομμάτι του Justice. Ας το συγκρίνουμε με το ομώνυμο που είναι και κοντά στην διάρκεια. Πέραν της εισαγωγής του ομώνυμου η διαφορά στο μεγαλείο, την νοοτροπία σύνθεσης, το κόντραστ που φέρνει το μπαχικό σημείο, η φόρτιση (μετράει και το context του θανάτου, οκ) δεν συγκρίνονται. Αυτό λείπει από το Justice (που είναι ΤΕΛΕΙΟ έτσι;) σε σχέση με τα 2 προηγούμενα και αυτό έχασαν για πάντα οι Metallica. Και για αυτό και παράτησαν το πολύπλοκο, το λυρικό, το περιπετειώδες, τις πολλές αλλαγές - χωρίς την πηγή του σπέσιαλ, απλώς γράφανε μεγάλες συνθέσεις που στο τέλος τις βαριόντουσαν. Τόσο απλά. Μια αλλαγή κάνανε στο My Friend of Misery με ατμόσφαιρα και ξέρω τόσο κόσμο που είναι το αγαπημένο του τραγούδι.
Οι Metallica είχαν έναν καταπληκτικό συνθέτη, μοναδικό, ιδιαίτερο. Τον έχασαν. Δεν τον αντικατέστησαν ποτέ. Προφανώς και υστερούν έκτοτε.
Σε CD υπάρχει το Trallery (έχω και δύο κόπιες κατά λάθος!), να στηρίξεις!
Ε, ναι, ο Hetfield είναι αυτό που τους κρατάει ακόμα. Και μαλακία να κάνει τον αγαπάς, θες να γίνεις φίλος του, θες να του πεις ότι ΓΑΜΑΕΙ. Αλλά μεγαλώσαμε κιόλας, δεν μπορεί η λατρεία που του έχουμε να ξεπλένει τα πάντα. Και η φωνή του δεν μπορεί μονίμως να τους ξελασπώνει… Θα δείξει. ΘΕΛΩ να βγάλουν καλό δίσκο.
Δυστυχώς η ευτυχώς δεν μπορω να μην συμφωνήσω με τα 2 προηγούμενα ποστ…
Νομίζω ότι η πίεση που ένιωσε ο Newsted στο να γράψει δεν ήταν διαχείρισιμη ποτέ από τον ίδιο και τον έσωσε η σκηνική του παρουσία…
Δείτε τις πρώτες συναυλίες του Newsted, φαίνεται πόσο αγχωμένος είναι και φαίνεται σαν να παλεύει να τους φτάσει όταν παίζουν γρήγορα…
Μετά το AJFA ομως βελτιώθηκε αισθητά στα live…
O Rob όμως είναι το ακριβώς αντίθετο με τη διαφορά ότι το μπάσο του στα live είναι καλύτερο…
Στάλθηκε από το LG-D855 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Οι Megadeth στα '90s ήταν η μεγαλύτερη metal μπάντα στο καθαρά μουσικό κομμάτι. Αυτό που με τρελαίνει λιγάκι σήμερα είναι η αποθέωση που πέφτει σε Load/Reload την στιγμή που το Cryptic έχει περάσει σχετικά απαρατήρητο για την αξία του. Cryptic για μένα είναι αδύνατον να πάρει κάτω από 9αρι. Ακόμα και αν κάνεις ένα best από Load/Reload σε μονό άλμπουμ 50 λεπτών το Cryptic πάλι πιο πάνω το έχω.
Το δέχομαι. Προσωπικά δεν μου έκατσε ποτέ καλά ο δίσκος, το παρακάνανε για τα δικά μου δεδομένα, μαλακώσανε αδικαιολόγητα και δεν μου φάνηκε καθόλου αυθόρμητα. Και το έχω πει αρκετές φορές, σιχαίνομαι το σουξέ, το Trust, δεν υποφέρω το ρεφρέν του. Λατρεύω Secret Place, She-Wolf, Disintigrators, FFF, άντε και Use the Man. Αυτά. Αλλά ξέρω ότι αρέσει σε πολύ κόσμο. Για μένα είναι στο ίδιο λέβελ με τα Loads, του βάζω όμως -1 λόγω Trust και λόγω εμφανούς επιτήδευσης (πού να ήξερα ότι έπεται το Risk…)
Για το μπάσο του rob που είναι καλύτερο του Newsted, ισχύει, είναι μεγάλος, πολύ μεγάλος παιχταράς ο rob και είναι και δαχτυλάτος που βγάζει μια μπασίλα παραπάνω (επιστημονικά μιλώντας πάντα). Αλλά παρόλο που το λάιβ του 2010 ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ και ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ, δεν ήταν με τίποτα σαν το λάιβ του 1993 και εκεί κοιτούσα τον μπασίστα πολύ παραπάνω. Δεν θα με πειράξει αν φύγει ο Rob. Και θα χαρώ να γυρίσει ο Jason και νομίζω ότι δεν είμαι ο μόνος. Ακόμα και αυτοί που είναι υπέρ του Ρομπ σήμερα δεν νομίζω να κρατήσουν για πολύ μούτρα αν επιστρέψει η Jasonάρα…
Η σύγκριση δέκτη … αλλά και το 2007 και το 2010 ήταν πολύ καλύτεροι από το 1999 που είχαν τον Jason . Το 1993 ήταν κάτι μυθικό , από άλλο πλανήτη . Από το 1986 ( μπορεί και λίγο νωρίτερα ) και για 10 χρόνια ήταν on top of their game συναυλιακά.
Ο Jason δεν θέλει να γυρίσει . Το δήλωσε και ο ίδιος ότι έκανε ότι ήταν να κάνει με το metal και τις συναυλίες . Με τους metallica γύρισε το κόσμο , χορτασε . Δεν αντέχει να παίζει Live λεει . Ήταν καυλωμενος όταν πήγε σε αυτους , μας βγήκε λίγο φοβιτσιαρης με τα χρόνια , χωρίς να σημαίνει ότι δεν φταίνε και οι άλλοι τρεις .
Χρειάζεται και ο ίδιος ψυχολόγο όμως . Και όσο για τις κάμερες … σε reality έπαιξε λίγο μετά . Δεν είχε άλλο κουράγιο … κάτι που βρήκαν οι άλλοι 3 και συνέχισαν .
Εκεί που κερδίζει και με άνεση ο Newsted είναι στα φωνητικά που κάνουν κατά μία έννοια και πιο επιβλητική την παρουσία του στην σκηνή .
Εγώ επιμένω να βλέπω τον Rob πιο κοντά σε αυτό που ήταν ο Cliff . Και εκείνος στο πλευρά του καθόταν doing his own thing. Κάτι αντίστοιχο κάνει και ο Rob . Δεν μου φαίνεται σεσιονας . Απλά έχουμε πιο έντονη , φιλική προς το μάτι , αποδεκτή την εικόνα των metallica με τον Jason στη σκηνή γιατί με αυτή την εικόνα μεγαλώσαμε.
Δεν έχουν ανάγκη οι metallica ένα reunion . Μόνο με τον Cliff θα ήθελαν, κάτι ομως που δεν γίνεται .
Και αν φέρθηκαν άσχημα μια φορά σε έναν Μπασιστα (τον Jason ) δεν θα ήθελα να τους δω να το επαναλαμβάνουν .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Το Cryptic Writings είναι μια χαρά δίσκος, με την καμία όμως ισάξιο του Load, ίσως να είναι στην ίδια κατηγορία με το Reload. Κι εδώ ο Mustaine για ακόμα μια φορά έδειξε γιατί είναι follower όπως έκανε ακριβώς μετά το Black Album με το Countdown…
Επίσης νομίζω ο Vic πιο πίσω λέει ότι πρέπει οι Metallica να πάρουν πάλι για παραγωγό τον Bob Rock, αλλά για μια στιγμή στο St. Anger ποιος έκανε αυτή την άθλια παραγωγή; Οι Metallica είναι από τις μπάντες που όταν κλείσει ένας κύκλος πάνε στον επόμενο. Αν ήταν διαφορετικά η καλύτερη λύση για παραγωγό θα ήταν ο Rasmussen .
Για την αθλιότητα του St. Anger φταίει ΚΑΙ ο Bob Rock (τρεις υπεύθυνοι, πες ότι συγχωρούμε τον James που ήταν απασχολημένος να ξαναγίνει άνθρωπος) αλλά στο τέλος αποχαιρέτησε ΜΟΝΟ ο Bob Rock, ο οποίος Bob Rock είναι ο ουσιαστικός υπεύθυνος για την ηχάρα που είχαν σε όλα τα 90ς.
Φυσικά και ΔΕΝ θα πάρουν πίσω τον Bob Rock. Αλλά είναι γεγονός ότι έχουν να ακουστούν ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ από την εποχή του Bob Rock. Φυσικά για να δουλέψει η σχέση Metallica/Bob Rock πρέπει να υπάρχει όραμα και σαφής ιδέα τι θέλουν να κάνουν. Κάτι που φοβάμαι ότι δεν…
O Rasmussen θα ήταν μια χαρά αλλά υπάρχει το ίδιο πρόβλημα, βγάζει ήχο μιας μπάντας που ξέρει τι θέλει. Δεν θυμάμαι τον Rasmussen να έχει την φήμη ότι σπρώχνει μια μπάντα προς κάπου. Ο Bob Rock έχει δείξει ότι είναι άτομο που έχει άποψη στον ήχο (κι ας έπεσε ΤΟΣΟ έξω το 2003).
Απλά είναι τα πράγματα, τα έλεγα και στον drenie στο FB. Οι Metallica έπρεπε (=θα περίμενες) να παίζουν όπως τα μέταλ/κάντρι/χαρντ ροκ των Volbeat χωρίς το τυρί και το ποπ των τελευταίων. Εκεί είναι η φάση τους και θα περίμενα απλώς να με εκπλήξουν με κάτι εμπνευσμένο. Δηλαδή, συγγνώμη αλλά αν το Dead Man Rising ή το Seal the Deal τα τραγούδαγε ο Hetfield (και αφαιρώντας τα πιο χαρούμενα σημεία τους) θα είχαμε μαζική υστερία και τρελή επιτυχία. Και μιλάμε τώρα για κομμάτια εντελώς Black Album/Load.
Το να πας να ξαναβγάλεις Πάπετς στυλ χωρίς ένα βασικό στέλεχος και μάλιστα το στέλεχος που σε έβαζε να βάζεις δισολίες, ακουστικά περάσματα και δουλεμένες ενορχηστρώεις και ινστρουμένταλ κλπ, ε, τι περιμένεις ότι θα κάνεις; Μια μετριότητα θα κάνεις και δεν θα πείσεις κιόλας εκτός από τους οπαδούς. Ε, έτσι το πας καρφί να γίνεις Μέηντεν του ριγιούνιον. Ε, σε στάδια θα συνεχίσεις να παίζεις, τι να πω, είναι και αυτό μια λύση.
Βασικά δεν θα ρωτήσουν κανέναν για το τι και πως και θα παίξουν. Αν γουστάρουν να παίξουν thrash ας παίξουν thrash μια χαρά το έκαναν και στο Death Magnetic το οποίο είναι γεμάτο Thin Lizzy δισολίες, instrumental και ότι άλλο θέλει να ακούσει ένας παλιός οπαδός με αρκετά στοιχεία όμως και από Load, χωρίς προφανώς τα country στοιχεία. Απλά κάποιοι μάλλον δεν μπήκαν καν στον κόπο να ασχοληθούν και το άκουσαν άρπα κόλα. Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα των Metallica.
Πιστεύω πως αν ήθελαν να παίξουν σαν το Load θα το έκαναν. Και προσωπικά δεν θα με χάλαγε κιόλας. Kαι μιας και έχουμε ακούσει μόνο το Hardwired θα έλεγα να μην βιαζόμαστε να βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ο δίσκος θα είναι σε Puppets στυλ.
Επίσης μην κάνεις το ίδιο λάθος που κάνουν οι Mustaine-ικοί. Οκ λείπει ένα βασικό μέλος αλλά ξέρεις ήταν και οι άλλοι τρεις εκεί. Δεν μπορώ αυτό το μηδενισμό. Όλοι μαζί κάνανε τους Metallica αυτό που είναι, ούτε μόνο ο Cliff ούτε μόνο ο James κοκ
Επειδή εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους στο από δίπλα thread, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν ήταν και τόοοσο εμπνευσμένες οι δισολίες του Death Magnetic… Δηλαδή, όταν μια φορά στα 20 κομμάτια (στα 80s) αποφάσιζαν να παίξουν δισολίες οι Metallica κρυβόντουσαν οι Maiden… ε, του Death Magnetic ήταν λίγο ψυχαναγκαστικές. Δεν ξέρω αν ήταν ιδέες του Cliff, γιατί και το …and Justice for All τίγκα στις δισολίες που γαμάνε είναι, αλλά ξέρω σίγουρα ότι πήγαιναν το εκάστοτε τραγούδι σε άλλο επίπεδο, είχαν μουσικότητα, ήταν το “νόημα” στο τραγούδι (όπως συνηθίζαμε να λέμε για χαβαλέ με τους φίλους μου στο γυμνάσιο)!
Δεν έχω ιδέα τι θα κάνουν στο νέο δίσκο. Ξέρω ότι το τρίλεπτο είναι underwhelming.
Το Death Magnetic είναι ο πιο safe Metallica δίσκος που βγήκε ποτέ και μάλιστα με μειωμένη απόδοση ενός ντράμερ και του κιθαρίστα (χάμετ) και τα κομμάτια του είναι ποτ πουρί της προηγούμενης δισκογραφίας τους, σαν να την έβαλες στο μπλέντερ. Τα μισά κομμάτια έχουν σημεία που παραπέμπουν ευθέως σε κάτι παλιότερο και αυτό το πράγμα είναι ΚΡΙΜΑ. Το να βάλεις δισολίες και ινστρουμένταλ και να ξεπατικώνεις σημεία δεν σημαίνει ότι έκανες και τίποτα.
Από εκεί και πέρα εγώ μπήκα στον κόπο και το άκουσα (καλά) οπότε δεν ξέρω σε ποιον απευθύνεσαι. Ο δίσκος είναι βασικά μιλώντας, ανέμπνευστος με διάσπαρτες καλές στιγμές που θα μπορούσαν να… αν… Και τον χάρηκαν ιδιαιτέρως αυτοί που θα χαιρόντουσαν έτσι κι αλλιώς. Πώς είναι δισκάρα κλασσική το A Matter of Life and Death; Ε, κάπως έτσι.
Η σύγκριση Mustaine με Metallica πολύ ατυχής. Δεν θα γράψω για χιλιοστή φορά τι ήταν ο Burton, κανείς δεν μηδενίζει. Πιο πολύ μηδενίζουν οι σημερινοί οπαδοί τους που τον προσπερνάνε λες και ήταν ένας απλός μπασίστας οπότε τώρα που έχουν κάποιον τεχνικά ικανότερο δεν τους λείπει τίποτα. Ε; Ναι, αμέ.
Οι Metallica χωρίς τον Cliff έγραψαν ένα Harvester, ένα Blackened, ένα One, το Black Album, τα Loads. Μπορούν να γράψουν ένα γαμημένο St. Anger χωρίς σκατόηχο, με σόλο σαν άνθρωποι και ωραίες δομές χωρίς να πλατειάζουν και με όσα takes χρειάζεται για να βγει η φωνάρα όπως πρέπει; ΓΑΜΩ. Μπορούν να κάνουν κάτι αλά Volbeat/Turn the Page/Die Die My Darling; ΓΑΜΩ.
Αν είναι να μου ξανακάνουν το Death Magnetic και να βγαίνει ο κάθε φανμπόης να υποστηρίζει πωπω μπάλες οι Μετάλλικα και κάνουν ότι τους καυλώσει (=τι πιστεύουν ότι θα τους κάνει relevant, πάνω από δέκα χρόνια τώρα, μπράβο τους) πάλι με “αξιοπρέπεια” θα την βγάλουμε. Διπλή κιόλας. Και μετά εγώ θα είμαι ο hater που δεν καταλαβαίνει ότι με έχουν γραμμένο οι Metallica και κάνουν όπως πάντα αυτό που γουστάρουν.
Δεν βαριέσαι. Βγάζουν δίσκο και οι Τράλλερυ σύντομα.
Περί ορέξεως…εγώ ξέρω πως η δισολία του That Was Just Your Life είναι εξαιρετική, και σίγουρα το Suicide And Redemption είναι ένα αξιοπρεπέστατο instrumental το οποίο αν ήταν σε κάποιο 80s δίσκο θα μιλάγαμε για έπος, με την μελωδία και το σολο του James να σε ανατριχιάζει. Πάντως για Metallica του 2008 και μετά την πατάτα St. Anger μιλάμε για μια χαρά δίσκο.
Ρε συ Vic εσύ λες τι θέλεις να ακούσεις από αυτούς και η γνώμη σου είναι σεβαστή, και προφανώς είσαι αρνητικά προκατειλλημένος και αυτό είναι σεβαστό. Γιατί ντε και καλά οι Metallica πρέπει να παίξουν έτσι και όχι όπως αυτοί θέλουν; Και είναι και 53 διάολε δεν γίνεται να ανακαλύψουν τον τροχό ξανά
Oσο για τον Cliff κανείς δεν μηδενίζει τίποτα, έχουν περάσει 30 χρόνια πως ξέρεις τι θα έπαιζαν οι Metallica μαζί του, ποιος ξέρει τι δρόμο θα είχαν πάρει; Κανείς. Οι Metallica βρήκαν το κουράγιο και προχώρησαν εμείς πότε θα προχωρήσουμε επιτέλους;
Αυτό είναι μια κομματάρα. Γίνεται και στα 50.