Αυτό είναι το αιώνιο παράπονό μου. Το Anthrax είναι γαμάτο μόνο του, χωρίς συγκρίσεις. Γαμάει. Σκέτο. Ε, αυτό.
Υπενθυμίζω where I’m coming from:
Προσωπικά γουστάρω το Death Magnetic αρκετά και το ακούω ακόμη και σήμερα ευχάριστα. Όλα όσα είπε όμως ο Vic πιο πάνω ισχύουν και παραϊσχύουν. Όταν το ακούω δε σκέφτομαι τι προηγήθηκε έτσι ώστε να το ευχαριστηθώ περισσότερο, οπότε για 'μένα δεν είναι κριτήριο το ότι διαδέχτηκε το St. Anger (το οποίο υπό προϋποθέσεις είχε πολύ ζουμί, αλλά από τη στιγμή που κυκλοφόρησε επίσημα κρίνουμε επί του αποτελέσματος δυστυχώς).
Το Anthrax καλό ήταν, αλλά ξεφούσκωσε γρήγορα για 'μένα… Αν τραγουδούσε ο Bush (μια από τις κορυφαίες φωνές ever) ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα…
Δεν με ενθουσίασε το καινούριο Anthrax κι εμένα, αν οι Metallica το έβγαζαν θα ήμουν απογοητευμένος. Ξεκάθαρα.
Edit αν το Hardwired είναι generic τότε αυτό το Anthrax πρέπει να είναι ο ορισμός του generic. Έχω πει και αλλού ότι το καινούριο Death Angel είναι πολύ καλύτερο.
Τώρα δεν ξέρω αν θα συμφωνήσει κάποιος αλλά λέμε για τους metallica και τι κάνουν ή δεν κάνουν και οκ όλοι από την μεριά τους έχουν τα δίκια τους ( πάνω κάτω … )
Και μετά βάζουμε στη κουβέντα άλλες μπάντες . Για ποιες μπάντες μιλάμε ; αυτές που φεύγουν όλα τα μέλη , κάνουν reunion , το διαλύουν για 5-6-7 χρόνια και παίρνουν νέους μουσικούς στη θέση των παλιών ή κάνουν επαναηχογραφησεις κλασικών δίσκων ή και κομματιών ; λογικό είναι να υπάρξουν και νέες ιδέες και κάποια φρεσκάδα και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο . Από τους metallica μόνο ο Newsted την έκανε και πάλι προσπάθησαν έστω και αργά να τον κρατήσουν ( είπαμε φοβιτσιαρης ) . Οι ίδιοι 3 είναι εδώ και 35 χρόνια ( άντε 33) λογικό να μην έχουν πάντα την ίδια φρεσκάδα .
Και μιλάμε για όλες τις αντίστοιχες μπάντες έτσι ; και οι testament είναι μέσα σε αυτό , και οι exodus και οι anthrax και οι megadeth ( μόνο οι slayer άλλαξαν μέχρι πρότινος μόνο τον lompardo και από το seasons και μετά μέτριοι είναι με κάποια πορωτικα κομμάτια ). Τα μισά να είχαν κάνει οι metallica από τις παπαριες που έχουν κάνει όλοι αυτοί θα γινόταν χαμός .
Όσο για τους volbeat τσεκάρει κάποιος πόσο εύκολα μπορεί να παίξει , γράψει τραγουδήσει ο Hetfield σαν τους Δανους στο making of του hardwired ) .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Που να τον είχαν οι Metallica τον Bush ε?
Στάλθηκε από το LG-D855 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Που να είχαν πάρει τον joey Vera όταν έχασαν τον Cliff … ( που ήταν και ο αρχικός υποψήφιος )
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
και να είχες τον james σε κάποια γωνιά στο σανίδι να ριφαρει μόνος του; δεν μου πάει…
(αν και το αποτέλεσμα με τον bush τραγουδιστή και τον james στα δεύτερα φωνητικά θα ήταν άψογο)
Sent from my Nexus 6P using Tapatalk
Με τα “αν”, δε χτίζεται η ιστορία. Ας είναι καλά ο Jaymz να γουστάρουμε.
Γενικώς πολύ ωραία τα λέτε. Vic, σε κατανοώ απολύτως. Οι Metallica με το Black Album σε σόκαραν με την εμπορική τους στροφή, αλλά τελικά αποδέχτηκες την εξαιρετική ποιότητα/έμπνευση του δίσκου, κάτι που δεν έχει κάνει ακόμα ο matia. Ναι, είναι εμπορικότερος ο ήχος τους εκεί ΠΡΟΦΑΝΩΣ, αλλά επίσης ΠΡΟΦΑΝΩΣ έχουν γράψει μνημειώδεις κομματάρες, γι’ αυτό ο δίσκος (μουσικά μιλώντας) είναι πια κλασσικός. Τι κλασσικός, instant classic ήταν. Εμπορικά μιλώντας δε, τα είπα, είναι ο σημαντικότερος δίσκος των '90s.
Vic συμφωνω στο 90% οσων γραφεις για την δισκογραφια των Metallica, αλλα διαφωνω σε 3 σημεια.
-
Το ενα ειναι οτι εχεις υπερεκτιμησει παρα πολυ τον Newsted. O Newsted το μονο που εδινε στους Metallica ηταν η πωρωση και η καυλα που εβγαζε στα live, αφου παραμενει ενας απο τους μεγαλυτερους οπαδους της μπαντας. Απο κει και μετα, σε 17 χρονια συμμετειχε συνθετικα σε 3 τραγουδια, ενω οσον αφορα το αν ειχε επιδραση ο ηχος του στη μπαντα… καμια. Το μπασο απλα ακολουθουσε την κιθαρα, και δεν πειραζει, γιατι γινοταν ΣΩΣΤΑ αυτο το πραγμα. Εδω μεχρι και ο Cliff Burton το εκανε αυτο σε πολλα τραγουδια των πρωτων 3 αλμπουμ. Το θεμα ειναι οτι ο Newsted αμα εξαιρεσεις την live παρουσια του, δεν ξεχωριζε σε ΤΙΠΟΤΑ απο εναν random μπασιστα που βρισκεις σε χιλιαδες ροκ/μεταλ μπαντες.
-
Για το Death Magnetic εχεις δικιο οτι ειναι ο πιο safe δισκος των Metallica, εχεις δικιο πως καποια τραγουδια ακουγονται σαν ποτ πουρι ιδεων (πλεον με ενοχλει λιγο το παρατεταμενο γκρουβαρισμα στο τελος τραγουδιων οπως το Broken Beat and Scarred & The Day That Never Comes αν και τα πρωτα 5 λεπτα ειναι τελεια και στα δυο τραγουδια), και εχεις δικιο πως οι Hammett/Ulrich δεν φαινονται ιδιαιτερα στο δισκο (χωρις να ειναι κακοι). Απο κει και περα μιλαμε για δισκο μπαντας καταδικασμενης να πρεπει να ενθουσιασει ολον τον κοσμο, ακομα κι αν εχει περασει τα πανδεινα και εχει βγαλει εναν ΚΑΚΟ δισκο 5 χρονια πριν, και καταφερνει να εχει μεσα τραγουδια οπως That Was Just Your Life, The End Of The Line, All Nightmare Long, Suicide & Redemption, The Judas Kiss που για μενα ειναι αψογα απο την αρχη ως το τελος. Και οταν λεω αψογα, εννοω για Metallica, οχι για οποιαδηποτε μπαντα. Τελος παντων, δεν το βρισκω πολυ αδικο το 6,5 ασχετα αν εγω του βαζω 8, και καταλαβαινω το να εχεις μαξιμουμ απαιτησεις απο μια τετοια μπαντα. Ξεπατηκωμα παντως δεν υπαρχει πουθενα.
-
Οσον αφορα το αποσπασμα που εκανα quote… νομιζω πιο πολυ ξεκινας απο την υποθεση και τη θεωρεις δεδομενη (οτι πρεπει να ειναι λογικα διαφορετικοι χωρις τον Cliff και τις συνθεσεις του) και μετα θετεις ως αληθεια την παρατηρηση (το οποιο ομως δεν πιστευω οτι συμφωνει με αυτα που λες). Δε μπορει να μου λες οτι δεν εχει λυρισμο και μεγαλειωδεις συνθεσεις (επιπεδου συμμετοχης και του Cliff) το …And Justice For All επειδη εκανες μια συγκριση του Harvester Of Sorrow με το To Live Is To Die. Τα Blackened, One, To Live Is To Die, Frayed Ends Of Sanity, …And Justice For All εχουν μεσα παμπολλα αποσπασματα τα οποια δεν εχουν να ζηλεψουν ΤΙΠΟΤΑ απο το Master Of Puppets, και εχουν λυρισμο, μελωδιες, πολυπλοκοτητα, και ροη η οποια δεν εχω γνωρισει ανθρωπο φαν των Metallica που να λεει οτι τον κουραζει.
Βασικά και με τον Cliff οι 2 ήταν στη θέση του οδηγού και πάλι. Απλά οι άλλοι 2 δεν ήταν κομπάρσοι, τους επηρέαζαν και μάλιστα πολύ. Δεν ήταν η μπάντα του James και του κοντού, αλλά μπάντα των τεσσάρων. Μην ξεχνάμε ότι ο Cliff είχε credit σε λίγα κομμάτια.
Αλλού ήταν η επιρροή του και ήταν βαθύτερη. Αυτό πιστεύω εγώ. Όπως πιστεύω πως με τον Cliff δε θα υπήρχε Black Album, αλλά δεν ξέρω αν δεν θα υπήρχε και “σοκ” τύπου Load. Ίσως υπήρχε και νωρίτερα χρονικά. Δε μιλάω σαν ήχο πως ντε και καλά θα έβγαζαν κάτι πανομοιότυπο, ούτε σαν image, μιλάω σαν αλλαγή πλεύσης από το θρας των 80s σε κάτι διαφορετικό. Μιλάμε για τον άνθρωπο που τους ξεκόλλησε από το θρας, που τους έβαλε να ακούσουν Thin Lizzy και Kate Bush. Όποτε παίζουν το Whisky η πρώτη αναφορά του James είναι σε αυτόν. Λέει πως είναι το αγαπημένο του κομμάτι, αλλά και το αγαπημένο του Cliff.
Ούτε πιστεύω πως θα είχαμε αυτό το σκοτεινό, ξερό AJFA. Αλλά όλα αυτά είναι εικασίες.
Εκείνο το καταραμένο δυστύχημα είναι ένα μέρος του μύθου τους. Και αυτές οι εικασίες και οι συζητήσεις 30 χρόνια μετά δείχνουν το μεγαλείο του, αλλά και το μεγαλείο της μπάντας. Δεν ξέρω, ούτε νομίζω όμως πως ακόμα και σήμερα θα έβγαζαν διαμάντια αν ο Cliff ήταν ανάμεσα μας.
υγ: Πόσο τυχερός ένοιωθα όταν ήμουν σε αυτό το live στο snakepit και είδα αυτό το σημείο… Δεν έχω ξανανοιώσει τέτοια ανατριχίλα. Και ευτυχώς που ήρθε ο Rob και άγγιξαν αυτό το κομμάτι.
Εγω δεν ειμαι μαλακας και δεν το γραφω σε καθε προταση που γραφω, γιατι στις περισσοτερες εξυπακουεται.
Υποθετικα εναλλακτικα συμπαντα ειναι παντα τα επιχειρηματα αυτου που δε βρισκει επιχειρηματα σε αυτο το συμπαν.
Το Metallica ηταν η πιο οργανικη και φυσιολογικη εξελιξη της μουσικης των Metallica. Ακουγεται φρεσκο ακομα και 25 χρονια μετα, και οτι και να ειχαν βγαλει πριν απο αυτο, δε θα μπορουσαν να μην εχουν καταληξει στο να παιζουν τη μουσικη που επαιξαν σε αυτο το αλμπουμ, το οποιο περιεχει 5 τραγουδια που θεωρουνται all time classic για αυτη τη μπαντα.
Χιλιες φορες καλυτερα Metal for the masses, παρα metal for the hipsters.
Εσυ μιλας για οτι θελεις, εμεις για οτι θελουμε.
Ειτε ειναι καλο ειτε κακο, δεν ειμαστε, απλα εχουμε διαφορετικη αποψη που για καποιο λογο αδυνατεις να αποδεχτεις.
Quintom θα διαφωνήσω στο ότι ο Cliff ακολουθούσε την κιθάρα σε πολλά τραγούδια ίσως αυτό το έκανε το KEA γιατί δεν είχε τον χρόνο να βάλει δικά του πράγματα…
Στα RTL MOP ειναι “καθαρο” lead bass και δεν ακολουθεί απλά την κιθάρα…
Να αναφέρω ότι ο ίδιος είχε πει ότι τις καλύτερες νότες τις είχε γράψει στο τραγούδι ΜοP…
Στάλθηκε από το LG-D855 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Μας καυλωσες ρε Alejandro ! Και μετά μου υπάρχουν που λένε ότι το κάνουν διεξοδικά. Εγώ βλέπω ότι το γουστάρουν. Ότι η σπίθα για να μοιρασουν την μουσική τους σε όλο το κόσμο είναι εκεί … 50αρης που λιώνει για τις νότες που έγραψε 25 χρόνια πριν ο αδικοχαμένος κολλητός του . Και μετά έχουμε άποψη εμείς που απλά ακούσαμε ένα δίσκο , μια κασέτα, ένα cd και μας πορωσε το μακρύ μαλλί του Hetfield ή οι καμπάνες του Cliff .
Αγαπάμε metallica ρε . Ειλικρινείς ήταν πάντα . Άλλες φορές αυτό που μας έδωσαν μας άρεσε και άλλες όχι .
Rob είσαι μεγάλος θεός. Ο Cliff θα ήταν περήφανος για σένα .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Να ανέβει το ποσοστό, δεν διαφωνούμε ιδιαιτέρως και εδώ, πέραν της τελευταία σου πρότασης. Εγώ είπα ότι δεν έγραφε τίποτα και πόσο με απογοήτευσε σε αυτό το θέμα και εγώ είπα ότι λάιβ τον κοίταγα και τον χαιρόμουν το 1993. Οπότε μιας και μουσικά ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος συνεισφέρει, εγώ προτιμώ τον οπαδάρα λυσσασμένο μεταλλά Newsted στην σκηνή.
Αν μιλήσουμε λίγο με όρους ρουλεμάν πάλι πάντως, ΑΝ το έπαιρνε απόφαση ότι ναι, μπορείς να γράψεις και εσύ μουσική Ιάσωνα, δεν είναι πια τόσο ανήκουστο και απίστευτο να το κάνεις, ίσως να ήταν ο Jason το στοιχείο που λείπει για να ξεκουνηθούν οι Metallica. Το ΕP του ήταν πολύ συμπαθητικό, το στυλ θα ταίριαζε και στους Metallica, του λείπει η σούπερ έμπνευση. Ε, James και Jason μαζί θα έκαναν καλή δουλειά, αν ξεκόμπλαρε δηλαδή… θυμίζω ότι ο Jason είπε “όταν υπάρχει ο Hetfield δεν υπάρχει λόγος να συνεισφέρεις…” (ΡΕ, ΣΤΑΝΤ ΑΠ ΦΟΡ ΓΙΟΡΣΕΛΦ ΓΑΜΩΤΟ!)
Και ο Jason έχει δώσει δείγματα στα νιάτα του σαν καταπληκτικός και πρωτότυπος συνθέτης, ασχέτως αν οι Flotsam and Jetsam δεν έγιναν ποτέ μεγάλοι. Πάρα πολύ κακώς το παράτησε το άθλημα, πιστεύω πραγματικά ότι θα έκαναν καλή δουλειά με τον James… Στο κάτω-κάτω, το βασικό riff του Blackened έγραψε ο Τζεϊσονάκος, δεν είναι καθόλου κακό…
- Οσον αφορα το αποσπασμα που εκανα quote… νομιζω πιο πολυ ξεκινας απο την υποθεση και τη θεωρεις δεδομενη (οτι πρεπει να ειναι λογικα διαφορετικοι χωρις τον Cliff και τις συνθεσεις του) και μετα θετεις ως αληθεια την παρατηρηση (το οποιο ομως δεν πιστευω οτι συμφωνει με αυτα που λες). Δε μπορει να μου λες οτι δεν εχει λυρισμο και μεγαλειωδεις συνθεσεις (επιπεδου συμμετοχης και του Cliff) το …And Justice For All επειδη εκανες μια συγκριση του Harvester Of Sorrow με το To Live Is To Die. Τα Blackened, One, To Live Is To Die, Frayed Ends Of Sanity, …And Justice For All εχουν μεσα παμπολλα αποσπασματα τα οποια δεν εχουν να ζηλεψουν ΤΙΠΟΤΑ απο το Master Of Puppets, και εχουν λυρισμο, μελωδιες, πολυπλοκοτητα, και ροη η οποια δεν εχω γνωρισει ανθρωπο φαν των Metallica που να λεει οτι τον κουραζει.
Έκανα με το ομώνυμο (οπότε δεν μετράει να το αναφέρεις σαν αντιπαράδειγμα!). Πράγματι, έχει σημεία το Justice (ο δίσκος) που παραπέμπουν σε αντίστοιχα πράγματα που έκαναν και στο Puppets και το Ride. Δεν έχει όμως το ίδιο flow και φυσικότητα όπως στο Puppets, κατά την γνώμη μου. Και το ομώνυμο και το Frayed Ends (τα μεγάλα) δεν συγκρίνονται και για αυτό τα παράτησαν κιόλας, σε σημείο που μαζί όλοι είχαν πει, ότι το ομώνυμο μαλάκες δεν το ξαναπαίζουμε, αυτό το είπαν στην περιοδεία του Justice! Το To Live is to Die είναι πραγματικά κομμάτι που ξεχωρίζει και δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες, νομίζω ακούγεται πολύ καθαρά η διαφορά σαν σύνθεση με τις υπόλοιπες του δίσκου και ιδιαίτερα τις δυο που προανέφερα που είναι συγκρίσιμα μεγέθη (Το One είναι άλλο ένα αλλά είναι μπαλάντα). To Blackened ειλικρινά το λατρεύω αλλά σε αυτό τον τομέα το στοιχείο που λέμε και οι δύο είναι αυτή η συγκλονιστική ανάποδη κιθάρα στο ίντρο και τίποτα άλλο, μετά μιλάμε για μια καυλερή θρασιά Metallica, όχι για το σπέσιαλ shit που λέω εγώ.
Κατά τα άλλα το Justice όταν είχε κυκλοφορήσει είχε διχάσει αρκετά ως κουραστικό και φλύαρο (κάποιοι λίγοι υπάρχουν μέχρι σήμερα που το λένε ακόμη αυτό) και πάτημα πήραν από τους ίδιους τους Metallica 3 χρόνια μετά που λέγανε δημοσίως ότι θέλανε να κάνουν το αντίθετο του Justice. Εγώ τότε σκεφτόμουν “μα τι λένε;; αφού είναι καραέπος ρε!” αλλά έτσι ήταν. Ως γνωστόν στην περιοδεία του Black Album έπαιζαν One και Harvester και όλα τα άλλα τα έκαναν ένα medley.
Από εκεί και πέρα νομίζω ότι η διαφορά στις συνθέσεις RTL/MoP και τα μετέπειτα είναι πολύ έντονη και δεν αφορά μόνο το thrash. Το Justice για μένα ούτως ή άλλως είναι ένας μεταβατικός, Hetfield-ικός δίσκος με τον Lars στο αποκορύφωμα της μελέτης του στα τύμπανα. Τέλος εποχής, με τα τελευταία ψήγματα Burton. Εγώ πάντως πιστεύω ότι ΑΝ (…) ζούσε ο Cliff, θα ήταν αισθητή η διαφορά του δίσκου. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο που μπορεί να πει κανείς για το τι θα κάνανε αλλιώς αν ζούσε. Δεν υπάρχει κανείς που να ξέρει. Όπως το γράφω στο blog:
Κανείς δεν ξέρει, ό,τι και να γράφεται. Ο Cliff έφυγε πολύ νωρίς πριν η τεράστια επιτυχία δοκιμάσει τον χαρακτήρα του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ??Justice? θα ηχούσε αλλιώς καθώς θα είχε μπάσο και περισσότερο μεγαλείο στυλ ?To Live is to Die?.
…μεγαλείο ρε παιδιά. Το χάσαμε λίγο αυτό, δεν νομίζετε;
Α, και για να κλείσω και με το θέμα Cliff, δίνω τον λόγο στον James:
Ποτέ δεν θα είχαμε γράψει κιθαριστικές αρμονίες ή instrumental ή τραγούδια με περίπλοκες μελωδίες και ενορχηστρώσεις χωρίς τον Cliff. Δεν θα βρισκόμασταν εδώ που είμαστε σήμερα.
Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνονται όλοι πόσο μεγάλη κουβέντα είναι η από πάνω. Αν βγάλεις αυτά τα 4 στοιχεία, πάει. Μένεις με το Kill Em All. Εγώ λατρεύω αλλά έχω δει ολόγυρα μερικές υποτιμητικές κουβέντες (για τον δεύτερο αγαπημένο μου δίσκο Metallica, την πρώτη μου σοβαρή, ενσυνείδητη αγορά, ΓΟΝΑΤΙΖΩ).
drenie: “ειλικρινείς ήταν πάντα” - νομίζω ότι αιωνίως αυτή θα είναι η διαφωνία μας.
Συμφωνώ και διαφωνώ ταυτόχρονα μαζί σου ρε μπαγάσα. Πως το καταφέρνεις αυτό ; πάντως έχω την αίσθηση ότι θες να ωραιοποιεις τις παλιότερες καταστάσεις. Μια λες ότι η μαγεία χάθηκε που έφυγε ο Cliff ( δεν είναι εντελώς ψέμα , αλλά και o James έκανε μικρός μαθήματα πιάνου , και σαν πιτσιρικάς άκουγε πολύ punk , ο Cliff του έδειξε πως να περνάει μελωδίες , το έμαθε αυτο δεν έμεινε στάσιμος ) και μετά λες ότι λείπει το στοιχείο του Jason . Όχι όχι όχι και όχι . Δεν λείπει . Είναι πολύ καλύτεροι με τον Rob .
Από την άλλη τους κατηγορησαν ότι ήταν επίτηδες και εκ του πονηρου η στροφή προς το Load . Και τώρα τους δίνουμε Credit ότι αν παίξουν έτσι θα είναι πιο ειλικρινές. Ντα ; κάπου χάνομαι .
Και ο Jason επειδή τον είδα από το 98 και μετά τα πόδια του εσερνε και από πορωση λίγα πράγματα . Δεν άντεχε . Τα έφτυσε . Τέλος . Φάνηκε και στα Live του λίγα χρόνια πριν .
Όσο για τον thrash του Hard wired το έκαναν ξαναλέω σε ύφος και στο st Anger και στο Death Magnetic. .δεν το κάνουν τώρα . Και στο Black είχαν τέτοια περάσματα holier και through . Άλλο που οι πιο μεταλλαδες δεν μπορούσαν να το εκτιμήσουν. Εκεί είναι αυτά τα στοιχεία . Αν θες τα ακούς .
Και το orion με τον Rob το παίζουν . Με τον Jason δεν μπορούσαν .
Θες να βλέπει το To Live ως το απόλυτο κομμάτι στο And justice. Καλά κάνεις όμως δεν είναι . Εσύ θες να το βλέπεις ως το κάτι πιο special σε σχέση με τα υπόλοιπα 8 κομμάτια .
Την εποχή του And justice κουράστηκαν να παίζουν κάτι τόσο περιπλοκο και έτσι πήγαν στη δομή του Black . Από το Black αργότερα ήθελαν να ξεφύγουν από τον τόσο metal ήχο και πήγαν σε πιο Hard Rock καταστάσεις . Από το Kill’em All έμαθαν μελωδίες και πήγαν στις δομές του Ride κάτι που με το Master το εξέλιξαν.
Θέλω να σου εξηγήσω ότι ήξεραν σχεδόν όλα τα βήματα που ήθελαν να κάνουν …άλλα σου αρέσουν και άλλα όχι .
Και το suicide γαμάει και δέρνει και έχει πολλά στοιχεία από τον Rob . Είναι παιχταράς γιαυτό έχει παίξει με τον Tipton , τον ozzy τον wylde τον Cantrell και πολλούς άλλους. Ας δούμε την εικόνα ολόκληρη για αυτόν τον υπερμπασιστα .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
- Ο James δεν άκουγε punk, Motorhead άκουγε και χώθηκε στο πανκ λόγω Cliff και κυρίως στην περιοδεία του Kill em All που του έδινε ο κόσμος να ακούσει GBH και Discharge.
- Δεν είπα ότι λείπει το στοιχείο του Jason. Είπα ότι μου πάει καλύτερα ο Jason.
- Kαλύτεροι με τον Rob στον δίσκο σίγουρα δεν είναι, λάιβ εγώ πιστεύω ότι δεν κάνει κανείς τους μουσική διαφορά, πλην των φωνητικών (+Jason) και σκηνικής παρουσίας vibe (+Jason)
- Για το τι έκανε ο cliff, δεν το λέω εγώ. Το λέει ο James, το είδες το quote. Θες να πεις ότι υπερβάλλει; Ότι υπερπροβάλλει την προσφορά του φίλου του; Δεκτόν, εγώ όμως θα πάρω τα λόγια του at face value, ιδιαιτέρως δε γιατί συμφωνούν απολύτως με κάθε απολύτως μαρτυρία των ανθρώπων γύρω του (μαζί με κάθε μέλος των Metallica + Μustaine).
Παραπέμπω στο so What τεύχος αφιερωμένο στον Cliff (ευχαριστώ και πάλι alejandro), στο βιβλίο του Joel McIver και το Birth, School, Metallica, Death αν έχεις όρεξη να δεις επιβεβαίωση αυτών.
Από την άλλη τους κατηγορησαν ότι ήταν επίτηδες και εκ του πονηρου η στροφή προς το Load . Και τώρα τους δίνουμε Credit ότι αν παίξουν έτσι θα είναι πιο ειλικρινές. Ντα ; κάπου χάνομαι .
Στο λινκ της κουβέντας στο FB (και της άλλης με αφορμή τους Gojira που ξέρω ότι έχεις δει) ήμουν σαφέστατος. Καμία πονηράδα, αγνή ανάγκη να αποστασιοποιηθούν από τους μεταλλάδες και το κάνανε πολύ έντονα και πολύ υπερβολικά, στα όρια της επιτήδευσης και της πρόκλησης, και αισθητικά και στις συνεντεύξεις τους (“DON’T CALL US METAL!” - Kerrang! 1996). Μουσικά ήταν ειλικρινείς ως προς αυτό (δεν λέω απολύτως ειλικρινείς γιατί υπήρχε και ένα element να γίνουμε edgy indie, λίγο με το ζόρι μου φάνηκε εμένα, whatever). Εννοείται πως θα είναι πολύ πιο ειλικρινείς να παίξουν έτσι αντί για θρας. Ακούνε θρας νομίζεις σήμερα; Πολύ το αμφιβάλλω, άντε να ακούσανε Machine Head που τους πήρανε μαζί, το να ακούνε πια THRASH METAL οι Metallica, τι να σου πω; Θα μου έκανε μεγάλη κατάπληξη. Εσύ μου είπες ότι ο Hetfield δήλωσε για αγαπημένους του τους Volbeat και τους Baroness.
Νομίζω αν ξεκινάς με το αξίωμα ότι οι Metallica είναι ΠΑΝΤΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΙ καταλήγεις σε αντιφάσεις και αδιέξοδα. Μην τους εξιδανικεύεις τόσο, κάνουν και αυτοί τα λάθη τους και τις σκέφτονται τις επιλογές τους…
Και ο Jason επειδή τον είδα από το 98 και μετά τα πόδια του εσερνε και από πορωση λίγα πράγματα . Δεν άντεχε . Τα έφτυσε . Τέλος . Φάνηκε και στα Live του λίγα χρόνια πριν .
Δεν τον είδα λάιβ αλλά σε ότι κλιπάκι (πρόμο ή βίντεο ή απλώς να μιλάει) τον πέτυχα ήταν γαμάτος και συμπαθέστατος.
Όσο για τον thrash του Hard wired το έκαναν ξαναλέω σε ύφος και στο st Anger και στο Death Magnetic. .δεν το κάνουν τώρα . Και στο Black είχαν τέτοια περάσματα holier και through . Άλλο που οι πιο μεταλλαδες δεν μπορούσαν να το εκτιμήσουν. Εκεί είναι αυτά τα στοιχεία . Αν θες τα ακούς .
Ε, εγώ δεν σου έλεγα χτες ότι το Frantic ήταν και εκείνο το κομμάτι “ορίστε, παίζουμε ακόμα θρασορίφ!”. Και το Death Magnetic είναι ποτ πουρί της δισκογραφίας τους; Ε, ναι, προφανώς θα έχει και τέτοια στοιχεία. Αλλά δεν τα κάνουν πια τόσο καλά, λέω εγώ τέλος πάντων και δεν με πείθουν κιόλας για τον αυθορμητισμό τους.
Θες να βλέπει το To Live ως το απόλυτο κομμάτι στο And justice. Καλά κάνεις όμως δεν είναι . Εσύ θες να το βλέπεις ως το κάτι πιο special σε σχέση με τα υπόλοιπα 8 κομμάτια .
Το απόλυτο κομμάτι δεν ξέρω αν είναι, ξέρω ότι είναι το δεύτερο αγαπημένο μου Metallica μετά το Orion. Το ότι είναι όμως κάτι ιδιαίτερο μέσα στον δίσκο, συγγνώμη, αλλά δεν νομίζω ότι είναι γνώμη μου. Έχει κάτι ιδιαίτερο, έχει Orionίλα, έχει κλασσικό κόψιμο Burton αλά Bach, έχει αφήγηση να σου σηκωθεί η τρίχα γιατί μιλάει από το υπερπέραν ο CLIFF (μα τέλος πάντων μόνο εγώ και ο Hetfield τον έχουμε τόσο ψηλά;!) και στάζει συναίσθημα. Έστω. Δεν έχω να προσθέσω κάτι επ’αυτού. Εγώ νομίζω ότι είναι ολοφάνερο. Μπορεί και να κάνω project την αγάπη μου στον Cliff.
Και το suicide γαμάει και δέρνει και έχει πολλά στοιχεία από τον Rob . Είναι παιχταράς γιαυτό έχει παίξει με τον Tipton , τον ozzy τον wylde τον Cantrell και πολλούς άλλους. Ας δούμε την εικόνα ολόκληρη για αυτόν τον υπερμπασιστα .
Τον Trujillo τον προσκυνάω από το 1990 που μεγαλούργησε στο Lights…Camera…Revolution (Send me your Money! “NOW GIVE ME SOME BASS! MMM YEAH, THAT WAS FUNKY!”) και στην πορεία του στους Suicidal Tendencies που είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και έχω και τεράστια αδυναμία στην περίοδο Lights… - Suicidal for Life. Στα ίδια πλαίσια ακριβώς τον αγάπησα στους Infectious Grooves που έχει και τόσο χώρο να λάμψει και όταν είχε πάει σεσιονάς στον Ozzy μου φαινόταν ότι πάει στράφι το ταλέντο του αλλά χαιρόμουν που έπιασε την καλή. Τον ξέρω ΚΑΛΑ τον Rob, ακούω συχνά την ΚΑΛΥΤΕΡΗ δουλειά του, ποιος εδώ μέσα εκτιμά τι έχει κάνει το άτομο στο What You Need’s a Friend ή την υπερκαύλα αλλαγή στο Love Vs. Loneliness;
Αυτός ο υπερπαίχτης είναι γνωστός στους Metallica για τις κοτσίδες του και το crab walk. Οι πιο μερακλήδες Metallica φανμπόηδες θυμούνται τον Mr. Flamingo ή τα δάχτυλά του που είναι σαν 5 picks. Ε, κρίμα είναι.
Κάτι δεν σου εξηγώ σωστά ή κάτι δεν καταλαβαίνεις σωστά . Ο Cliff είναι θεός. Και λέω είναι γιατί η μουσική του υπάρχει ακόμα . Όσοι αγαπούν metallica τον έχουν ψηλά . Αλλά ψηλά έχω και τους άλλους 3 . Θεοψηλα . Το λες και μόνος σου. 24 χρονών έφυγε δεν πρόλαβε την ζωή . Κάτσε και διώξε οποιοδήποτε από τους 3 στην εικόνα που είχαν στο Master το ίδιο θα μας είχαν λείψει . Και το To Live είναι φόρος τιμής στον Cliff λογικό να θυμίζει Burton . Πως αλλιώς δηλαδή ;
Και οι motorhead punk ήταν με την γενικότερη έννοια . Και του έμαθε τους misfits σε ηλικία 18 - 19 χρονών . Παρθένα γη δηλαδή .
Επίσης ο Cliff λείπει από την ζωή και έφυγε μικρός . Τι κακο να πει κάποιος ; ακόμα και τα παράξενα του μύθος είναι πλέον .
Ο Jason επειδή δεν τον είδες δεν είχε σχέση με τον Jason του 93 . Δεν με χάλασε ( ξύρισα το κεφάλι μου σαν παιδί επειδή το έκανε ίδιος ) Αλλά οι metallica ήταν 2 σκάλες πάνω με τον Rob . Ο Jason ξαναλέω επειδή έχει καλά φωνητικά φαίνεται κάπως και εξακολουθείς να ωραιοποιεις αυτό που σου κάθεται καλύτερα στο μάτι από παλιά . Οι άνθρωποι μεγαλώνουν και αλλάζουν . Και εγώ αυτό το βλέπω ως ειλικρίνεια.
Και ακούνε thrash όχι αυτό που αρέσει σε σένα αλλά ακούνε . Οι volbeat έχουν πολλά τέτοια στοιχεία ο κολλητός του kirk είναι ο holt κάνει παρέα με τους Death Angel και με τους anthrax … Οπότε ;
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
1ον) Σχετικά με το To Live is to Die, σύμφωνοι ότι είναι έπος, σύμφωνοι ότι ίσως είναι το καλύτερο τραγούδι στο …and Justice for All, σύμφωνοι σε πολλά. Το όνομα του Burton είναι στα credits, αλλά υπάρχουν και τα γνωστά 2 ονόματα επίσης. Βγάζω τον Ulrich απέξω για ευνόητους λόγους (δεν παίζει κιθάρα, κυρίως ενορχηστρώνει), από εκεί και πέρα (εκτός των στίχων) ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΑ και ΠΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ BURTON ρε μάγκες; Τον έχετε για τόσο μικρό συνθετικά τον Hetfield? Οκ, έμαθε αυτά που έπρεπε από τον Burton, αλλά υπάρχουν και οι φορές που ο μαθητής γίνεται καλύτερος από τον δάσκαλο, και αυτό για 'μένα είναι το To Live is to Die και προφανώς και το υπόλοιπο …and Justice for All.
2ον) Καλός, χρυσός ο Newsted, πάντα θα είναι τεράστιος, αλλά όχι, ο Trujillo δεν είναι απλά ο μπασίστας στα live. Έχει τη δική του σκηνική παρουσία, που ούτε εμένα με τρελαίνει, αλλά όποιος παίζει μουσική το καταλαβαίνει, ο Trujillo είναι τεράστιο γρανάζι και μεγάλος υπεύθυνος για τα φοβερά live της τελευταίας δεκαετίας. Ο μπασίστας παίζει τεράστιο ρόλο στο rhythm section. Επίσης, studiακά τους έδωσε κίνητρο (να προσπαθήσουν) να αποδείξουν την αξία τους και οι υπόλοιποι. Μιλάμε για έναν παίχτη που είναι καλύτερος και από τους υπόλοιπους 3 μαζί και το έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι. Μίλαμε για έναν μουσικό με τεράστια αρχίδια (και που παίζει και με δάχτυλα - όπως είχαν παρατηρήσει/τονίσει και οι ίδιοι αρχικά), όπως και ο Cliff. Έχει μεγάλη διαφορά να παίζεις μουσική μαζί με έναν παιχταρά ακομά και αν απλά παίζει τα μέρη που έχεις γράψει εσύ (Hetfield). Και ένα τέτοιο κίνητρο είναι βασικότατο στοιχείο για να αναθερμάνεις τη σχέση σου με τη μουσική.
δε νομίζω να τον έχεις μόνο εσύ τόσο ψηλά Vic 
Συμμετείχε σε 3 από τα μεγαλύτερης βαρύτητας άλμπουμ στο μέταλ και στη μουσική γενικότερα, είχε ένα attitude bigger than life, επηρέασε τη μουσική κατεύθυνση των μετάλλικα και μέσα σε 3-4 δισκογραφικά χρόνια κατάφερε να τον συζητάμε 30 χρόνια μετά.
Για εμένα το πιο χαρακτηριστικό δεν είναι καν το Orion (Που είναι). Είναι εκείνη η ακουστική στην αρχή του fight fire with fire -με το καλημέρα του RTL- που σου λέει αλλάξαμε, εμπλουτίσαμε τον ήχο μας. Διάβαζα -δε θυμάμαι αν ήταν στο βιβλίο του McIlver ή κάπου αλλού- ότι μετά το ΚΕΑ όλοι προσπαθούσαν να παίξουν πιο γρήγορα από τους Metallica και αυτοί έπαιξαν πιο αργά, έβαλαν μέσα “μπαλάντα” και instrumental. Αυτό ήταν Cliff μέχρι το μεδούλι.
Αυτό που δε θα απαντήσουμε ποτέ είναι αν και ο Cliff θα μας “πρόδιδε” όπως μας “πρόδωσαν” οι υπόλοιποι. Γιατί αυτός ήταν ο χαρακτήρας “don’t give a shit” και το πιο ανοιχτό μουσικό πνεύμα στη μπάντα. Ο Χετφιλντ ήταν ο μεταλλάς που κοντά του γνώρισε το punk και τους Thin Lizzy.
Ο Cliff έμεινε για πάντα 24ων ετών. Έμεινε η εικόνα του ψηλά. Χωρίς να κάνω συγκρίσεις, νομίζω πως όποιος κι αν ήταν στη θέση του από τους 4 σήμερα θα λέγαμε τα ίδια για το πόσο (δεν) θα άλλαζαν οι μεταλλικα αν ήταν κοντά μας (προφανώς η επιρροή του ήταν πολύ μεγαλύτερη από του Kirk, έτσι; ). Εγώ πιστεύω πως θα άλλαζαν ούτως ή άλλως. Με άλλο τρόπο ίσως, πιο ενδιαφέρον ίσως, λιγότερο black album, περισσότερο load θεωρώ. Αλλά εικάζω όπως εικάζουμε όλοι μας.
Νομίζω πως αυτός που τον έχει περισσότερο στο μυαλό του και (όπως λέει) σκέφτεται “τι θα σκεφτόταν ο Cliff για αυτό ή εκείνο” είναι “η καρδιά της μπάντας” (κατά τον κοντό) ο Χετφιλντ. Και ελπίζω να βάλει τέτοια στοιχεία στο άλμπουμ του.
υγ: ο Χετφιλντ δεν νομίζω να ακούει νεοθρας, αλλά όσο είχε το instagram του ενεργό έχωνε από English Dogs και Trespass (μπόλικο punk και NWOBHM δλδ) μέχρι Slayer, Forbidden και Death Angels. Επίσης πέρα από τις μπάντες που ανέφερες Vic είναι και κολλημένος με τους Ghost :lol:
Για τα άλλα που λες νομίζω έχω ήδη απαντήσει στα πιο πάνω ποστ. Αλλά για το ότι ο Χάμετ είναι στο ίδιο λέβελ με τους άλλους 3… όχι, δεν είναι. Μέχρι ΚΑΙ το Black Album έγραφε ΣΟΛΑΡΕΣ, μιλάμε θεός, όχι αστεία, με peak του το Puppets και το justice, έχοντας όμως συγκλονιστικές στιγμές και στο RTL (Fade to Black, Creeping Death) και στο Black (Unforgiven, Sad But True). Γνωστό ότι έγραψε και κάποια ριφφ.
Αυτό. Ο άλλος δεν έκανε αυτό, ήταν όλα αυτά που λέω στο μπλογκ και παραθέτω εν ολίγοις και εδώ. Αν οι καμμένοι Floydάκηδες κάνουν τεράστιο θέμα τον Syd Barret, εγώ λέω ότι ο Cliff Burton ήταν ακόμα μεγαλύτερο θέμα και είχε και τεράστια συμβολή όχι μόνο μουσικά αλλά και στις δυναμικές της μπάντας (ο μεγάλος αδελφός δύο αρχηγών που τον σέβονταν τρελά), στην εικόνα και το attitude της μπάντας (“we’re not trying to be something big or fancy, it’s just us, doing what we do, we’d like to keep it that way”, “We do what we want, we don’t care what anyone else thinks” - αυτα είναι ατάκες που έχουν κάνει σημαία οι Metallica…) αλλά και στο όραμα της μπάντας ρε φίλε, το ανεπιτήδευτο. “Just keep going like crazy and look back when it’s over. Otherwise you’ll just get confused” ή “you don’t get out by going too fast, you burn out by going too slow and getting bored” και μετά το 1985 που γράφει στα αρχίδια του αυτούς που τους θέλανε μόνο σπιντ μέταλ - και το λέει με τέλεια άνεση και χωρίς να το παίζει τίποτα.
Ναι, 24 ετών. Αυτό πρέπει να το χρησιμοποιώ εγώ σαν επιχείρημα. 24 ετών και έκανε όλα αυτά, ήταν τόσο συνειδητοποιημένος και τόσο εντάξει και τόσο ξεχωριστός και διάβασε να δεις όλους τι λένε για αυτόν και τι εντύπωση έδινε. Το να πεις “θεός ο Κλιφφ” και να στην επόμενη να λες θεός και ο ένας και ο άλλος και όλοι γαμάνε και ο Ρομπ θεός και δεν ξέρω τι, σημαίνει πως δεν εκτιμάς πραγματικά το πόσο ξεχωριστός ήταν. Και εντάξει, περάσανε 30 χρόνια πια και ο άνθρωπος έπαιξε ουσιαστικά για τρία χρόνια. Ε, και όμως. Ήταν ΤΟΣΟ σημαντικός.
Στο Φίλμορ πάντως εγώ κάτι ένιωσα παραπάνω με τον Jason στην σκηνή. Μια καύλα μου φάνηκε.
Νομίζω από δω και πέρα ήδη έχω κάνει κύκλους. Σταματάω το πρήξιμο!