Πολλοί άνθρωποι που ήταν κοντά στον Cliff είχαν πει ότι δεν μπορούσε να αναπτύξει πλήρως τις ιδέες του στη μπάντα και αν ζούσε ίσως έφτιαχνε μια δική του…
Προσωπικά πάντως δεν το πιστεύω…
Στάλθηκε από το LG-D855 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Στο MoP ξεκίνησαν να γίνονται μεγάλοι. Καθόλου φυσική συνέχεια δεν ήταν το ότι έγιναν. Έβγαλαν δύο τεράστιους δίσκους ακόμα και όργωσαν ολόκληρο τον κόσμο με τερατώδεις περιοδείες, γι’ αυτό έγιναν τόσο μεγάλοι. Χωρίς AJFA και Black, εννοείται ότι δε θα είχαν γίνει.
Ασχέτως αν ο Cliff ήταν ταλέντο εφάμιλλο του Papa Het, ήταν ο [I]μπασίστας[/I]. Σκέψου ας πούμε τους Iron Maiden. Ο Steve Harris είναι ο αρχηγός, ο chief ρε παιδί μου, είναι μουσική ιδιοφυΐα, η μπάντα είναι δικιά του. Χωρίς τον Bruce όμως…
Ας πω και εγώ λίγες σκόρπιες σκέψεις …
Οι metallica έγιναν ότι έγιναν γιατί είχαν το ταλέντο του James στην κιθάρα , την καύλα του Lars να φτιάξει μια τεράστια μπάντα , τον Cliff να τους δείχνει νέους δρόμους στη μουσική ( και να είναι διαφορετικός όχι τόσο metal όσο οι άλλοι δύο ) , και ένα κιθαρίστα με γνώσεις που ήξερε να κάνει ένα βήμα πίσω τον εγωισμό του ώστε να υπάρχει μια ισορροπία ( πχ θα δεχόταν ο mustaine να του σβήσει το solo στο orion για να περάσει το δικό του bass-solo ; δεν νομίζω ) .
Όλοι ήταν - είναι ξεχωριστοί . Όλους τους είναι αναντικαταστατοι όμως η ζωή η ριμαδα προχωράει ( έχει χάσει κανείς σας δικό του άνθρωπο στα ξαφνικά για να καταλάβει πιο έντονα αυτό που λέω ; ) . Γι’αυτο είναι τόσο έντονη μέχρι και σήμερα η απουσία του Cliff και είναι τόσο φορτισμένοι ψυχολογικά οι άλλοι 3 . Και για χρόνια αυτή την θλίψη την έκρυψαν .
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι δίνουμε Credit σε ένα πολύ σπουδαίο μουσικό ( ξαναλέω αν πχ έφευγε ο James το downpicking του θα το μνημονεύαμε μέχρι και σήμερα ) που έφυγε από τη ζωή απότομα και βίαια ( και καλά κάνουμε ) και δεν δίνουμε σε άλλα 3 ταλαντούχα παιδιά που προχώρησαν και έγιναν τελικά η μεγαλύτερη μπάντα του κόσμου ( ναι vic αυτό είχαν στόχο πάνω κάτω από την πρώτη μέρα . Συνεντεύξεις έδιναν όλοι και περισσότερες ο κοντός . Οπότε υπολογίζουμε και τα δικά του λεγόμενα για να δούμε τι ήθελαν να κάνουν και φυσικά έβγαζε μεγαλύτερη γλώσσα όσο η μπάντα του γινόταν όλο και πιο τεράστια ) .
Ο ίδιος ο Cliff έλεγε ένα μεγάλο Fuck You ( κάτι που το είχαν το έχουν και θα το έχουν ) υπερασπιζομενος τις επιλογές τους που υπέγραψαν σε πολυεθνική, βγήκαν περιοδεία με μεγάλο όνομα ( τον ozzy ) , που πέρναγαν ακουστικές κιθάρες στα κομμάτια τους .
Εγώ απογοητευομαι όταν βλέπω τέτοιους διαχωρισμούς . Και από ανθρώπους που λένε ότι αγαπάνε τους metallica . Οι metallica δεν έχουν σχέση με τις άλλες μπάντες . Είναι κάτι σαν οικογένεια . Τα metallica - family τα έλεγε ο Hetfield από την δεκαετία του 80 . Περαστικούς από την μουσική τους , που την ζυγίζουν μόνο με το πόσο metal ακούγεται ( και όταν παίζουν δεν το ακούμε καν γιατί έχουν τυφλωθεί από το κράξιμο ) δεν τους χρειάζεται η μπάντα . Είναι τεράστια μπάντα όπως πχ οι Led Zeppelin ή οι Pink Floyd. Δεν έχουν σχέση με τις άλλες μπάντες τις εποχής τους .
Και ότι είναι οικογένεια φαίνεται από το πως φέρονται πχ στον πατέρα του Cliff , στους ηχολήπτες τους , στον άνθρωπο που τρέχει το So What . Είναι πάντα οι ίδιοι εδώ και δεκαετιες .
Και ναι μου αρέσουν και τα Death magnetic και το καινούργιο ακόμα και το St. Anger γιατί έχουν μέσα ψυχή . Μπορεί να μην είναι ωραίο κάποιο τραγούδι αλλά έχει μέσα ψυχή . Κάτι που δεν έχω βρει σε πολλές μπάντες ή τουλάχιστον να το κάνουν για πολλούς δίσκους .
Το θεωρώ άδικο να ξεχωρίζουμε τα μέλη των metallica στο κατά όπως μας βολεύει ώστε να συνδυαστεί με τα προσωπικά μας γούστα στη μουσική.
Οι metallica για πολύ κόσμο είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από μουσική . Γι’αυτο έχουν και τόσο πολλούς οπαδούς . Για κάποιους άλλους αυτό που προσφέρουν δεν κάνει . Δεν πειράζει . Δεν είναι η δικιά τους αλήθεια η πραγματικότητα.
Metallica Rules !
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Δεν είναι either or κατάσταση βέβαια.
Δεν ήταν ΜΟΝΟ ο Cliff θεός. Ήταν (είναι) και ο James. Ήταν και ο Kirk (είναι λιγότερο σήμερα. Μπορεί το ίδιο να συνέβαινε και με τον Cliff, ποιος ξέρει;). Ακόμα και ο Lars που προς τιμήν του λέει πως “έτρεχε” να φτάσει την απόδοση τους αν έφευγε τότε θα είχε το στατους που έχει ο Cliff σήμερα. Και είναι φυσιολογικό. Και ας μην είχε ακουστεί ποτέ στο ΑJFA που ο ήχος του στα drums επηρέασε το μισό μέταλ.
Ήταν 4 φοβεροί μουσικοί το 1986, εκ των οποίων ο ένας χάθηκε. Νομίζω πως για οποιονδήποτε από τους 4 θα υπήρχε αυτός ο χαρακτήρας μύθου που αποδίδεται στον Cliff (ολόσωστα) σήμερα. Ήταν [U]βασικότατος [/U] λόγος της επιτυχίας τους, της εξέλιξης του ήχου τους και της νοοτροπίας(κλικ) τους. Το λένε οι ίδιοι, τον θεοποιούν οι ίδιοι, ακόμα και σήμερα έχουν στο μυαλό τους το πως θα αντιλαμβάνονταν την εξέλιξη τους (“Cliff would approve” είπε ο Lars για το S&M, κάτι αντίστοιχο είχε πει ο James για το Load και τις επιρροές του κ.ο.κ).
Οπότε μην πέφτετε στην παγίδα της άμυνας. Επειδή κάποιοι λένε πως μετά τον Cliff δεν υπάρχουν μεταλλικα δεν θα πρέπει να μειωθεί η θεϊκή του υπόσταση για να αποδοθεί δικαιοσύνη στους υπόλοιπους 3… Είναι τεράστιος και ως τέτοιος [U]δίκαια [/U]μνημονεύεται
Τι νόημα έχει όλη αυτή η άμυνα για τους ύστερους Metallica; Επειδή υπάρχει κόσμος που σταματάει στο Puppets και το Justice και δεν ξέρω και γω τι; Εμένα που με έχετε εγκαλέσει στην τάξη πάνω από μία φορά για το πόσο υπερθεματίζω την προσφορά του Cliff (και ξαναλέω, δεν το κάνω εγώ, εσείς την υποτιμάτε για τον προαναφερθέντα λόγο) με έχετε καταλάβει να τους μειώνω;
Κοιτάξτε να δείτε και σεις κάτι όμως. Καλώς ή κακώς, η εποχή με τον Cliff άφησε ιστορία και άφησε και τα Ride the Lightning και Puppets, το τελευταίο μάλιστα είναι δίσκος που ακόμα και το κατεστημένο του Rolling Stone και Hall of Fame και όλος αυτός ο συρφετός έχει επιτέλους αναγνωρίσει τι μνημείο είναι.
Το Black Album είναι τεράστιος, μνημειώδης δίσκος αλλά να με συγχωρείτε οι πολλοί(!) δεν ακουμπάει το μεγαλείο του Puppets πρώτον (γούστα θα μου πεις) αλλά πιο σημαντικό ακόμα δεν είναι η ίδια μπάντα που έβγαλε το Puppets, άλλαξε μουσική ταυτότητα και μεγειά τους, αυτό ήταν το τίμιο και έσπειραν και στο νέο στυλ. Αλλά κόφτε κάτι λίγο με το λούσιμο που κάνετε σε κόσμο που είναι κλειστόμυαλος και κολλημένος και δεν μπορεί να παραδεχτεί (σωπάτε μωρέ) τι δισκάρες είναι τα επόμενα. Κάνετε ό,τι κάνει και ο matia από την ανάποδη ακριβώς. Δεν αρέσουν τόσο και καλά κάνουν, δεν είναι στην τελική τα Loads τόσο μεγάλοι δίσκοι, τι να κάνουμε τώρα. Μην πιάσουμε το μετά που ψάχνονταν και ψάχνονται να δουν τι μουσική θέλουν να παίξουν.
Τέλος, είμαι ο πρώτος που θα κοιτάξει με πολύ σκεπτικισμό την αποθέωση ενός ανθρώπου, είτε είναι ο Cliff, είτε ο Lemmy, είτε ο Hetfield, είτε ο Rhoads, είτε ο Cobain, είτε ο Mercury. Αλλά δεν θα τους βάλουμε όλους στο ίδιο ζύγι στο όνομα μιας δήθεν νηφάλιας ματιάς. Μεγάλος ο Rhoads, θεός δεν ήταν. Θεός ήταν ο Oliva. Μεγάλος ο Prichard, μεγάλος ο Cobain, θεοί οι Mercury και ο Cliff. Και ο Cliff είναι ο αγαπημένος μου γιατί εκτός από τεράστιος μουσικός και βασικός υπεύθυνος για να μπορέσει να βγάλει ο Hetfield το ταλέντο του (δεν το έχετε πιάσει. ΑΚΟΜΑ) ήταν και η επιτομή του πνεύματος που ΕΓΩ λάτρεψα στο αγαπημένο μου συγκρότημα. Αδιαφορώ για τον υπόλοιπο πλανήτη που τους έμαθε μετά και έβγαλε κλασσικά αντανακλαστικά θεοποίησης χωρίς να ξέρει καν γιατί. Εγώ τον είχα και τον έχω μέχρι σήμερα πρότυπο τον Cliff στις αρχές του και αν μπορώ και τον θεοποιώ είναι ακριβώς γιατί πέθανε άφθαρτος. Δεν θα τον μειώσω γιατί μπορεί αν έπιανε την καλή να γινόταν και αυτός μαλάκας ξέρω γω.
Τα ρομάντζα του στυλ οι Metallica είναι οικογένεια ενώ οι άλλοι δεν ήταν δεν μου λένε τίποτα, συγγνώμη drenie, αυτά είναι δικά σου και δεν τα ενστερνίζομαι. Και μεγάλες και πολύ μικρές μπάντες έχουν τέτοιο κλίμα και δεν είναι αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς μουσικά - τους κάνει πιο αγαπησιάρηδες στα μάτια μας και τους χαιρόμαστε και είναι σημαντικό αυτό αλλά δεν έχει να λέει τίποτα για το πόσο μεγάλο συγκρότημα είναι. Δεν ήταν και πάντοτε ειδυλλιακά άλλωστε τα πράγματα στις τάξεις τους, όπως ξέρεις. Το ξεπέρασαν θα μου πεις, ΟΚ, μπράβο τους θα πω και εγώ αν και πολλές μπάντες που το διέλυσαν μπορεί και να το ξεπερνάγανε και αυτές επειδή παίζονται πολλά εκατομμύρια και η εταιρεία δεν μπορεί να υπάρξει αν λείπουν δύο στελέχη…
Και δεν θα σου ξαναπώ για τρίτη, τέταρτη φορά ότι ο Cliff δεν ενδιαφερόταν να γίνει ο μεγαλύτερος σταρ. Αυτή την πείνα την είχαν οι άλλοι δύο και κυρίως ο Lars, ο Cliff ήθελε να κάνει την μουσική του την οποία έπαιρνε εξαιρετικά σοβαρά. Εσύ μάλλον τους έμαθες σαν τα παιδιά πάνω αρκετά μετά το θάνατο του Cliff, δεν ξέρω. Λοιπόν, εγώ σου λέω ότι η εικόνα των Metallica που ζήσαμε όλοι (γιατί φυσικά και δεν τα λέω μόνο εγώ αλλά ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ που τους ζήσανε τότε) δεν είχε καμία σχέση με αυτό που ξεκίνησε δειλά στο Justice και παγιώθηκε στο Black Album και ξέφυγε στα Loads…
Εγώ δεν ξέρω τι θα κάνανε μετά αν ζούσε. Δεν ξέρω τι θα κάνανε αν πέθαινε ο Lars ή ο Kirk. Εσείς βλέπω είστε πολύ σίγουροι ότι χωρίς Lars δεν υπάρχουν Metallica. Μπορεί και να λέγαμε σήμερα χωρίς Cliff και James δεν υπάρχουν Metallica και ένας Vic κάπου στο παράλληλο σύμπαν να χτυπιόταν ότι χωρίς το τρέξιμο και την δίψα του Lars δεν θα είχαν φτάσει στο Day on the Green, στην Q Prime και την Elektra… Εγώ λέω ότι δεν χωράνε εικασίες. Εσείς κάνετε το ίδιο εύκολα από την ανάποδη πάντως.
Οι Metallica γίνανε τεράστιοι μετά τον Cliff. Πέθανε ακριβώς στο χρονικό σημείο που κατάλαβαν όλοι ότι “τα κατάφεραν”, ότι πλέον μπορούν να αγοράσουν δικό τους σπίτι. Αλλά, ξαναγράφω, υπό μία έννοια (σπουδαία έννοια κατά την γνώμη μου) θα είναι πάντοτε μικρότεροι γιατί ποτέ δεν αναπλήρωσαν το μέγεθος Cliff Burton. Ούτε ο Newsted, ούτε ο Vera, ούτε ο Rob, ούτε ο Claypool θα μπορούσαν να το αναπληρώσουν.
Για όποιον έχει ρίξει μια ματιά στα credits του Ride the Lightning, θέλοντας να ευχαριστήσουν κάποιους πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους (managers κτλ) κάπου λένε με μεγάλα γράμματα:
“METALLICA’S [B]FIGHT FOR WORLD DOMINATION[/B] HAS BEEN MADE EASIER BY THE FOLLOWING WONDERFUL HUMAN BEINGS…”.
Και το κατάφεραν οι πούστηδες το “world domination”. Ναι, αυτός ήταν ο στόχος τους.
Και 40 φορες να το πεις, αληθεια δεν ειναι… Να, αυτα ειναι που γραφονται και μετα πρεπει να εξηγουμε στον Αλεχαντρο γιατι ειναι “κακη” η θεοποιηση, οπως γραφει και ο Παντελης (με τα λεγομενα του οποιου συμφωνω 100%). Αν ειναι δυνατον να βλεπει κανεις τους Metallica του 1986, και εχοντας τη γνωση του τι εχει γινει τα επομενα ΤΡΙΑΝΤΑ χρονια απο τοτε, να πιστευει οτι για καποιο λογο ο Burton ηταν ξεχωριστος ενω οι αλλοι ειχαν μια αλλη φιλοσοφια και νοοτροπια. Σουρρεαλισμος.
Μωρε και τον Viktor Wooten να ειχανε παρει, για σενα μικρος και ανεπαρκης θα φαινοταν…
Vic κάνεις το ένα λάθος πίσω από το άλλο .
Μαλάκες δεν έγιναν οι άλλοι όταν έπιασαν την καλή . Οι ίδιοι είναι με την εξέλιξη του χαρακτήρα τους όσο μεγαλώνουν .
Δεν εστερνιζεσαι τα της οικογένειας αλλά από την άλλη μου λες ότι ο Cliff είναι στάση ζωής . Χα! Την ίδια είχαν . Ότι πέθανε άφθαρτος; τότε ας ψοφήσουμε όλοι μας μέχρι τα 30 μας ( we all shall die ! ) .
Μόνο με τον Jason δεν τα πήγαιναν καλά επειδή ήθελε το έλεγχο του πράγματος ο Hetfield. Είχε πολλά θέματα τα έλυσε. Και μεταξύ τους μετά από 20 χρόνια είχαν θέματα και όπως λες τα έλυσαν. Αλλά σε όλους τους άλλους που ήταν γύρω τους ήταν τίμιοι , σωστοί και τους στήριξαν με κάθε τρόπο . Αυτό ειδικά όταν είσαι στη κορυφή του κόσμου δεν το κάνουν όλοι . Μόνο λίγοι . Μόνο οι metallica δηλαδή.
Εξακολουθείς να μην βλέπεις την εικόνα ολόκληρη . Την μετράς από το πόσο metal είναι κάτι στα αυτιά σου και ας μην το καταλαβαίνεις .
Εμένα με κερδίζει η στάση ζωής τους μαζί με την μουσική τους . Δεν είμαι ο μόνος . Για να έφτασαν να είναι η μεγαλύτερη μπάντα του κόσμου κάτι θα έκαναν καλά . Δεν άλλαξαν κιόλας . Ακόμα και την εποχή των Load με κομμάτια των προηγούμενων δίσκων γέμιζαν τα setlist τους .
Καλά κάνεις και έχεις θεό τον Cliff ήταν . Αλλά μην το κάνεις αυτό και καλά ότι βλέπεις την μαγεία του και εμείς όχι .
Το ότι ήταν θεός δεν σημαίνει ότι δεν είναι και οι άλλοι δύο . Σταμάτα να θεωρείς ότι ήταν τόσο ξεχωριστός ενώ δεν υπερασπιζεσαι το ποσό ξεχωριστοί είναι τουλάχιστον οι άλλοι δύο .
Όσο θεός ήταν , είναι και οι άλλοι δύο (3 βασικά ) που συνέχισαν . Είναι θεός και ο πατέρας του .
Και επειδή εσύ ή εγώ ακούσαμε την μουσική του και διαβάσαμε και 2 βιβλία ξέρουμε πάρα πάνω από εκείνους που τον έζησαν ;
Σκέψου δηλαδή να έφευγε τη εποχή που ride που έχει και περισσότερα Credits στα κομμάτια .
Εεεεεεεεε με την υπογραφή σε πολυεθνική την εποχή του Master πάλι θα έπεφτε κράξιμο σήμερα .
Όσο για το πόσο τεράστιος δίσκος είναι το Master of Puppets αυτά να τα πεις και σε κανέναν άλλον που βγάζει γλώσσα για τις υπόλοιπες επιλογές τους .
Μόνοι τους το έβγαλαν . Δεν πήραν το οκ ούτε από τους φανμποιδες ούτε από τους σκληρό πυρηνικούς μεταλλαδες.
Edit . Αν είναι να έχουμε σημείο αναφοράς τον Cliff δεν βλέπω πολλούς heavy metallers να ακολουθούν τα ακούσματα του … το έκαναν οι υπόλοιποι 3 και τα ακούνε και από πάνω . Πφφφφφφφφφφφ . Όπως γουστάρουμε τα βλέπουμε .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Ε, ναι, λέω εγώ ότι είναι αλήθεια και εσύ ότι δεν είναι. Σουρεαλισμός.
Να, αυτα ειναι που γραφονται και μετα πρεπει να εξηγουμε στον Αλεχαντρο γιατι ειναι “κακη” η θεοποιηση, οπως γραφει και ο Παντελης (με τα λεγομενα του οποιου συμφωνω 100%). Αν ειναι δυνατον να βλεπει κανεις τους Metallica του 1986, και εχοντας τη γνωση του τι εχει γινει τα επομενα ΤΡΙΑΝΤΑ χρονια απο τοτε, να πιστευει οτι για καποιο λογο ο Burton ηταν ξεχωριστος ενω οι αλλοι ειχαν μια αλλη φιλοσοφια και νοοτροπια. Σουρρεαλισμος.
Δεν ξέρω πραγματικά τι εννοείς εδώ, τι ήθελες να πεις. Αυτό που είπα εγώ πάντως ήταν ξεκάθαρο (το αντι-σταριλίκι) και αυτό που κατάλαβες εσύ ήταν ό,τι να’ναι. Σουρεαλισμός^2. Στο τέλος συμφωνείς με την επιχειρηματάρα “ήταν ο μπασίστας”. Τι θα πει αυτό, κανείς δεν ξέρει. Το παράδειγμα με τον Harris δεν βοήθησε καθόλου Παντελή.
Μωρε και τον Viktor Wooten να ειχανε παρει, για σενα μικρος και ανεπαρκης θα φαινοταν…
Eμ, τι άλλο να πει κανείς για να φανεί το χάσμα απόψεων. Εσύ ακόμα καταλαβαίνεις ότι το ζητούμενο είναι πόσο μουσικάρα και τεχνικός μπασισταράς είναι ο Rob ή ο οποιοσδήποτε, εγώ έχω βαρεθεί να γράφω (αναπαράγοντας τα λεγόμενα των ίδιων των Metallica) ότι ο Burton ήταν μέρος της ψυχής και της μουσικής τους, πέραν του πνεύματος που πέρναγε προς τα έξω.
drenie, αν βρεθούμε για καφέ, θα πέσει κράξιμο, καλά οι άλλοι, εμείς έχουμε κάνει πολλές κατ’ιδίαν συζητήσεις και όλο πισωγυρίζεις στα ίδια επιχειρήματα που έχουμε συζητήσει ξανά και ξανά. Και καλά αυτό αλλά να μου προσάπτεις ότι τα βλέπω ΜΕΤΑΛ ενώ υπερασπίζομαι το Μέγεθος Κλιφ φάκιν Μπάρτον, ε, με τερματίζει.
Καλά κάνει ο matia.
Το τελευταίο Βασίλη μου το αφήνω ασχολίαστο. Ξέρω ότι το λες μόνο από σιχτιρι .
Αλλά άλλα λόγια να αγαπιόμαστε .
Εσύ λες ότι οι metallica δεν είναι το ίδιο μεγάλοι μετά τον Cliff (ως ένα σημείο συμφωνώ , αλλά το ονομάζω “κάπως διαφορετικοί” γιατί μιλάμε για ένα πολύ σπέσιαλ μέλος , και κάθε απώλεια σε αλλάζει ) , εγώ λέω ότι είναι μεγάλοι , τεράστιοι και χωρίς τον Cliff .
Επίσης οι metallica ήταν 22 - 23 χρονών . Μπορεί να είπαν πράγματα που στην πορεία της ζωής λίγο διαμορφώθηκαν . Δεν είναι πολιτικοί ( Fuck politics λέει ο τεράστιος James ) να περνούμε κάθε δήλωση τοις μετρητοίς.
Η βασική ιδέα παραμένει ίδια όμως . Αν ήταν τόσο underground δεν θα ήθελε την περιοδεία με τον ozzy . Επίσης λέμε - λένε όλοι ήταν διαφορετικός . Εεεεεεεεε οι metallica είναι διαφορετικοί. Since day one .
Όσο για την μεταλλοσυνη το λέω επειδή θες να με πείσεις πόσο καλό είναι το testament. Σόρρυ μέτριο προς καλό το βρίσκω .όπως είναι και οι ίδιοι σαν μπάντα . Καλοί αλλά μέχρι εκεί με κάποιες πολύ καλές - άριστες εκλάμψεις. Προτιμώ όμως να ακούσω το The day that never comes ή το suicide ή το outlaw torn . Βρίσκω μεγαλύτερη μαγεία σε αυτά .
Και επίσης μαζί με αυτούς που ήταν ταλέντα αλλά έφυγαν από κοντά μας , θαυμάζω και τα ταλέντα που είναι νικητές της ζωής . Και ειδικά ο Hetfield είναι . Ο Burton ήταν υποστηρικτης της ελευθερίας . Αρκετοί οκ λένε για τους metallica ότι είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι γουστάρουν αλλά ταυτόχρονα η ελευθερία τους δεν τους πολύ αρέσει . Εγώ το βλέπω μαγκιά . Εσύ ( γενικότερη έννοια η λέξη εσύ ) μαλακία και ξεπούλημα. Γιατί η δικιά σου αλήθεια είναι αυτή που ισχύει ;
Συμφωνούμε ότι ήταν μέρος της ψυχής και της μουσικής τους . Το συνέχισαν οι υπόλοιποι .
Όσο για την ηλικία … μέγα λάθος . Ούτε το 1986 φαινόταν το πόσο τεράστιος δίσκος ήταν το Master of Puppets. Με τα χρόνια αναγνωριστηκε ως ο απόλυτος δίσκος . Είναι λοιπόν για το thrash . Ο απόλυτος δίσκος για μένα στο heavy είναι το Black album. Τους βάζω μαζί . Το ένα πιο ακραίο το άλλο πιο “ώριμο” .
Θέλω να σου εξηγήσω ότι επειδή από ένα σημείο και μετά δεν σε τρελαίνουν βρίσκεις μέσα σου άμυνες και δικαιολογίες με την απώλεια του Cliff . Άλλοι βρίσκουν ότι ήταν υπέροχοι και με τον Cliff και χωρίς . Την μαγεία τους την βλέπω και μετά από εκείνον όπως την απολαμβάνω και με εκείνον .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Ο κλιφ ειναι θεός . Έφτιαξε το 50 % του ήχου τους και της αντίληψης τους για ενα μπομπα τραγούδι . Οποίος αμύνεται σε αυτο να πάει να ακούσει Μποφίλιου .
Και επίσης ποιος άκουσε το μάστερ τότε και δεν χέστηκε πάνω του ;
Μονο ο φλυν που ήταν χεσμενος στα ναρκωτικά ξέρω γω
Όλοι χέστηκαν πάνω τους . Την καθολική αποδοχή που απέκτησε στην πορεία των χρόνων δεν είχε από την πρώτη μέρα .
Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Ε, ναι, από σιχτίρι το λέω, καλά κάνει και δεν συζητάει σοβαρά για τα πέρα του Justice, δεν έχει νόημα, μιλάμε και δεν καταλαβαινόμαστε.
Αλλά άλλα λόγια να αγαπιόμαστε .
100%. Θα σου δείξω γιατί. Αλλά τελευταία φορά, νιώθω σαν κολλημένο βινύλιο.
Εσύ λες ότι οι metallica δεν είναι το ίδιο μεγάλοι μετά τον Cliff (ως ένα σημείο συμφωνώ , αλλά το ονομάζω “κάπως διαφορετικοί” γιατί μιλάμε για ένα πολύ σπέσιαλ μέλος , και κάθε απώλεια σε αλλάζει ) , εγώ λέω ότι είναι μεγάλοι , τεράστιοι και χωρίς τον Cliff .
Δεν με προσέχεις ή το ξεχνάς το επόμενο δευτερόλεπτο όταν πας να υπερασπιστείς τους σημερινούς Μetallica ότι είναι το ίδιο θεοί με τον Cliff γιατί τους λατρεύεις οπαδικά.
Επίσης οι metallica ήταν 22 - 23 χρονών . Μπορεί να είπαν πράγματα που στην πορεία της ζωής λίγο διαμορφώθηκαν . Δεν είναι πολιτικοί ( Fuck politics λέει ο τεράστιος James ) να περνούμε κάθε δήλωση τοις μετρητοίς.
Πήγαινε τώρα, άνοιξε το So What!? και διάβασε την συνέντευξη του Kirk Hammet. Κάπου έχεις μπλέξει στο μυαλό σου τις προσωπικότητες όλων τους σε ένα πράγμα που θες να ταιριάζει με την εικόνα που έχεις μέσα σου. Διάβασε γενικώς τι άτομο ήταν από τα άτομα που τον ήξεραν πιο καλά. Προσπάθησε να εντοπίσεις πού διέφερε από τους άλλους. Τα λένε μόνοι τους.
Η βασική ιδέα παραμένει ίδια όμως . Αν ήταν τόσο underground δεν θα ήθελε την περιοδεία με τον ozzy . Επίσης λέμε - λένε όλοι ήταν διαφορετικός . Εεεεεεεεε οι metallica είναι διαφορετικοί. Since day one .
Πουθενά και ποτέ δεν χρησιμοποίησα την λέξη “underground” ή “true” ή κάποια τέτοια παπαριά.
“Επίσης λέμε - λένε όλοι ήταν διαφορετικός . Εεεεεεεεε οι metallica είναι διαφορετικοί.” :roll: Τους μετέδωσε το χρίσμα ο Cliff και απορροφήσανε την διαφορετικότητά του ας πούμε. Ο καθένας είναι ξεχωριστή προσωπικότητα και o Cliff ήταν συγκεκριμένα α, β, γ πράγματα, θεμελιώδη για τους Metallica των 80ς και οι σημερινοί Metallica το ξέρουν. Αν μη τι άλλο, η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω στο κοκομπλόκο και την ατολμία των τελευταίων ετών είναι ότι ξέρουν ότι λείπει κάτι βασικό για να πιάσουν μεγαλεία. Που είναι κακή πίεση (τελικά ο Rubin μόνο ζημιά τους έκανε) να ξαναπάνε στα 4 πρώτα και να σηκώσουν από εκεί πράγματα, δεν την αποφεύγεις την επιτήδευση έτσι.
Όσο για την μεταλλοσυνη το λέω επειδή θες να με πείσεις πόσο καλό είναι το testament. Σόρρυ μέτριο προς καλό το βρίσκω .όπως είναι και οι ίδιοι σαν μπάντα . Καλοί αλλά μέχρι εκεί με κάποιες πολύ καλές - άριστες εκλάμψεις. Προτιμώ όμως να ακούσω το The day that never comes ή το suicide ή το outlaw torn . Βρίσκω μεγαλύτερη μαγεία σε αυτά .
Μεγειά σου, δεν έχω καμία πρεμούρα να σε πείσω ότι είναι καλό το Testament, στην τελική άρεσε και σε κόσμο που δεν συμφωνεί μαζί μου σε αυτό το θρεντ γενικά. Με ρώτησαν την άποψή μου και την είπα και είμαι απολύτως ειλικρινής όταν λέω ότι προτιμώ τα 2 τελευταία Testament από τα 2 τελευταία Metallica. Καλά, αν πάμε τόσο πίσω όσο το Outlaw Torn, Low και The Gathering τα έχω σκυλολιώσει σε σχέση με τα Loads.
Δεν σου μοστράρω τους Testament σαν αντίπαλο δέος, ούτε πολύ περισσότερο σου λέω άκου αυτούς αντί τους Metallica.
Αρκετοί οκ λένε για τους metallica ότι είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι γουστάρουν αλλά ταυτόχρονα η ελευθερία τους δεν τους πολύ αρέσει . Εγώ το βλέπω μαγκιά . Εσύ ( γενικότερη έννοια η λέξη εσύ ) μαλακία και ξεπούλημα. Γιατί η δικιά σου αλήθεια είναι αυτή που ισχύει ;
Ρε μπας και φοβάσαι ότι θα με παίρνουν οι haters αυτού του κόσμου και θα με χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τα δικά τους; Πραγματικά, πότε είπα κάτι για ξεπούλημα; Για μαλακία, ναι, και μια και δυο φορές έχουν κάνει, για σκέψου εσύ μήπως τους έχεις θεοποιήσει στο βαθμό του αλάθητου; Άλλο να τους αγαπάς και με τις χαζομάρες τους και άλλο να τις υπερασπίζεσαι με κάθε τρόπο πάντως…
Συμφωνούμε ότι ήταν μέρος της ψυχής και της μουσικής τους . Το συνέχισαν οι υπόλοιποι .
Άλλη ψυχή μετά τον Cliff. Σε πολλά ίδια, σε πολλά όχι, στην μουσική εντελώς σίγουρα άλλη φάση - και ξαναματαλέω, καλά το κάνουν.
Όσο για την ηλικία … μέγα λάθος . Ούτε το 1986 φαινόταν το πόσο τεράστιος δίσκος ήταν το Master of Puppets. Με τα χρόνια αναγνωριστηκε ως ο απόλυτος δίσκος . Είναι λοιπόν για το thrash . Ο απόλυτος δίσκος για μένα στο heavy είναι το Black album. Τους βάζω μαζί . Το ένα πιο ακραίο το άλλο πιο “ώριμο” .
Στο thrash είναι το Reign in Blood, έχει τα δύο απόλυτα thrash anthems, το Puppets είναι ο δίσκος που έβγαλε το thrash αλλά σε βάθος χρόνου και όλο το μέταλ πέραν των ορίων του. Σε μικρότερη κλίμακα είναι τα individual/Symbolic που βγήκαν πέραν του death metal. Για μένα το Puppets είναι ο απόλυτος ΜΕΤΑΛ δίσκος, τέλος. Το Black Album είναι το Back in Black του metal.
Θέλω να σου εξηγήσω ότι επειδή από ένα σημείο και μετά δεν σε τρελαίνουν βρίσκεις μέσα σου άμυνες και δικαιολογίες με την απώλεια του Cliff . Άλλοι βρίσκουν ότι ήταν υπέροχοι και με τον Cliff και χωρίς . Την μαγεία τους την βλέπω και μετά από εκείνον όπως την απολαμβάνω και με εκείνον .
Λες αυτό να μην το ξέρω και δεν ξέρω εγώ αν μου αρέσουν ΠΟΛΥ, ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ πράγματα των Metallica μετά τον Cliff; Ψέμματα νομίζεις λέω όταν βάζω βαθμολογίες ή ότι το παίζω διπλωματικά συναινετικός;
Ο τεράστιος δίσκος πάντως σε κάνει να χέζεσαι από την πρώτη στιγμή. Η καθολική αποδοχή σε βάθος χρόνου είναι απλώς ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ αυτού.
Συγγνώμη που θα διακόψω αυτή την πολύ ωραία συζήτηση αλλά πάντα ήθελα να κάνω τις παρακάτω ερωτήσεις…
1.Ποιο είναι το αγαπημένο σας στιχουργικά κομμάτι των Metallica?
2.Το καλύτερο σολο?
3. Το αγαπημένο σας τραγούδι?
Οι απαντήσεις μου είναι:
1.Dyers Eve
2.Creeping Death
3.Welcome Home (Sanitarium)
Στάλθηκε από το LG-D855 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
- Until it sleeps
- Master of puppets
- Πολύ δύσκολο να απαντήσω με ένα μόνο κομμάτι. Με το πιστόλι στο κεφάλι θα έλεγα το One το τραγούδι που τους έμαθα
Ο Vic μια χαρά λέει ότι του αρέσουν οι Testament πιο πολύ σε γενικές γραμμές. Ποιος όμως σήμερα ασχολείται με το Low πχ και ποιος με το Load που στα 20 του χρόνια πλέον θεωρείται αριστούργημα και από κόσμο που τότε το εθαψε ή το είδε με μετριοπαθεια.
Καταλαβα ακριβως τι εννοουσες και σε αυτο ακριβως σου απαντησα. Και για να το εξηγησω με μινι σεντονι: Δεν ηταν ποτε αντι-σταρ οι Metallica. Τωρα αν εσυ το 1986 χωρις ιντερνετ ειχες μια αποψη για τους Metallica και τους εβλεπες ως τους rebels που ηθελαν να διαδωσουν το πολυ σοβαρο μηνυμα του Metal Up Your Ass σε ολον τον κοσμο και δεν τους αφηνε η κακη δισκογραφικη τους εταιρια, αυτο ειναι δικο σου θεμα. Ακομα κι αυτο, μερος ενος promotion ηταν. Και δεν ειναι κακο.
Η αληθεια μαλλον απεχει πολυ απο αυτο (και λεω μαλλον, γιατι ουτε εγω ειχα ιντερνετ το 1986, ασε που ημουν 5 χρονων, οχι οτι εσυ ησουν πολυ μεγαλυτερος που μας μιλας για τους Metallica του 1986 λες και καταλαβαινες πολλα πραγματα τοτε…) Ζω στην Αμερικη εδω και 7 χρονια, και εχοντας ζησει παμπολλες εμπειριες σε αυτην την χωρα που ειναι πολυ διαφορετικες απο οτι στην Ελλαδα ή και στην Ευρωπη, το ΕΝΑ πραγμα που αποτελει παντα μα ΠΑΝΤΑ κοινο παραγοντα, και το οποιο βρισκεται ουσιαστικα απο το πρωτο δευτερολεπτο που γεννιουνται στο αιμα των Αμερικανων (γιατι ετσι ειναι χτισμενη η κοινωνια τους), ειναι πως το ΚΕΡΔΟΣ δεν ειναι κακο, ισα ισα που δειχνει ΕΠΙΤΥΧΙΑ, και ειναι αυτονοητο οτι πρεπει παντα να προσπαθεις για μεγιστο κερδος, οτι κι αν χρειαστει να κανεις για να το πετυχεις. Money talks, bullshit walks.
Μην εχεις αυταπατες οτι οι Metallica του 1981 δε νοιαζονταν για το κερδος. Παντα νοιαζονται για το κερδος, οπως νοιαζεται ΚΑΘΕ ΜΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ η οποια κανει συμβολαια και βγαζει δισκους. Ειναι μεγαλη αφελεια να νομιζεις οτι υπαρχει εστω και ενας ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ μουσικος ο οποιος το κανει για την επανασταση και την ψυχη της μανας του. Αυτο, ειναι ασχετο με το αν ενιωθαν και ζουσαν πραγματικα αυτο που εκαναν, και αν ηθελαν με τη μουσικη τους να κανουν τη δικη τους επανασταση και να φερουν τη δικη τους οπτικη και νοοτροπια στο προσκηνιο. Και δεν ειναι αντιδιαμετρικα αυτα τα δυο πραγματα, ουτε μη συμβατικα. Συμβαινουν παραλληλα και ταυτοχρονα.
Ειναι πολυ ρομαντικο να νομιζει κανεις οτι ολες αυτες οι μπαντες ηταν καποτε τοσο ιδεαλιστες και ρομαντικοι και αλτρουιστες που μας χαριζαν μοναδικες στιγμες μουσικης γιατι ηθελαν να κανουν τον κοσμο ενα καλυτερο μερος, αλλα μαζι με αυτο ερχονται και τα υπολοιπα. Ερχονται και τα singles, και τα videos, και οι περιοδειες, και οι δισκοι, και το promotion, και ολα αυτα που ηταν στη ζωη των Metallica απο το 1981, οχι απο το 1991. Κουραστηκα και δεν απανταω αλλο, αλλωστε ο καθενας εχει το δικαιωμα να πιστευει οτι θελει. Εσυ μπορει να εχεις βαλει τον Κλιφφ σε ενα βαθρο (μη λες οτι δεν το εχεις κανει ομως, γιατι οκ, ε δεν σε πιστευουμε) και να θεωρεις οτι υπηρχαν οι pre-Cliff Metallica και οι after-Cliff Metallica.
Ολοι κανουμε τους διαχωρισμους μας. Για μενα ο διαχωρισμος ειναι οι Metallica των πρωτων 7 albums (ναι 7) που κατεκτησαν τον κοσμο και εβγαλαν 7 αξιοζηλευτα αλμπουμ χωρις περιττη στιγμη, και μετα ειναι οι προβληματικοι και back from life Metallica, που παραλιγο να διαλυθουν, αλλα αντι αυτου εκαναν ψυχοθεραπεια, εβγαλαν μια μαλακια, εβγαλαν μετα εναν δισκο που ειναι καλος για τους fans, αλλα μεχρι εκει, και τωρα απλα κανουν περιοδειες και συντηρουν μια μπαντα που αποτελει τη ζωη τους. Και καλα κανουν, δεν εχουν καμια υποχρεωση απεναντι σε κανεναν οπαδο (επειδη τα ακουμε και αυτα).
Ναι, είναι εκατομμυριούχοι 55άρηδες. Δεν μπορούν να το απεμπολήσουν (και δε νομίζω να θέλουν κιόλας).