Οι λίστες σας είναι ακυρες δεν έχουν μέσα το Bleeding Me ρε αλήτες!!! 
1 Like
Ένα top ten και από μένα
1.Bleeding Me
2.The Outlaw Torn
3.King Nothing
4.The memory Remains
5.I Disappear
6.No leaf Clover
7.Frantic
8.Sweet Amber
9.Broken Beat and Scared
10.The Judas Kiss
Και ποιο να βγάλω βρε κακομοίρη ;
Το Memory θα έβγαζα από την λίστα σου…
με τυχαία σειρά…
memory remains
prince charming
fixxxer
bleeding me
outlaw torn
until it sleeps
judas kiss
nightmare long
end of the line
no leaf clover
οι διασκευές για μενα εχουν ξεχωριστή κατάταξη
astronomy
turn the page
mercyful fate
dio medley
breadfun
die die my darling
am I evil
sabra cadabra
damage case
Από διασκευές
Am I evil
Last caress/green hell
Mercyful Fate
The small hours
Prince
So what
Ronnie rising
Whisky
Remember tomorrow
Overkill
Γαμω την πουτανα μου δεν μπορω να διαλεξω ! εχω ενα σωρο να βαλω ακομα . Χεσ’τε με ! Ειμαι χειροτερος απο φανμποης … μου αρεσουν παρα πολλα μετα το Black Album.
ρε αληθεια πατησα να ακουσω το until Και στα καπακια επαιξε το Memory … Και λεω δεν γινεται ρε μαλακα να το βγαλεις αυτο.
Και μετα εχουμε end of the line, broken , 2X4, st. anger, attitude, that was just your life, better, house, suicide και και και Και ποσα αλλα . Αληθεια , μπραβο σας που μπορειτε να βρειτε μονο δεκα , μπραβο και σε αυτους που δεν μπορουν να βρουν ουτε 5 , εγω δεν την παλευω. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ, λεμε !
1 Like
Χαχαχα για μένα σου είπα το πιο εύκολο είναι να βγάλω 3αδα…μετά κάθε μέρα μπορώ να τα αλλάζω
Αναγκαστικά βάζουμε 10 … εγώ αν μπορούσα θα έβαζα όλο το reload γιατί ήταν ο πρώτος τους δίσκος που άκουσα και τους έμαθα. Για παράδειγμα στο ριφ του parking lot “ακούω” πολύ reload και τρελαινομαι
Ε ναι 10 είναι λίγο ζόρικο αλλά έτσι έχει πλάκα…
Καλα στις διασκευες δεν θα εβαζε κανεις σας το When a blind man cries
in chronological order:
Ain’t My Bitch
Until It Sleeps
Bleeding Me
The Outlaw Torn
The Memory Remains
Fixxxer
St. Anger
All Nightmare Long
Suicide & Redemption
My Apocalypse
H δικια μου
Until It Sleeps
Bleeding Me
The Outlaw Torn
Fuel
The Memory remains
Fixxxer
I disappear
Frantic
Broken,beat & scarred
My Apocalypse
Ευχαριστώ βρε 
1 Like
Το δευτερο CD του Garage Inc. ειναι ηχογραφημενες διασκευες απο πολυ νωριτερα, και εχουν κυκλοφορησει ειτε σε singles ειτε στο Garage Days, αρα ειναι λιγο ακυρο να μπαινουν τραγουδια απο εκει σε καποια post-black album λιστα.
Με τραγουδια των Metallica μου ειναι πραγματικα αδυνατο να κανω λιστα, πρεπει να το σκεφτω για ωρες ή μερες για να αποφασισω, χωρις πλακα αυτο που λεω…
Θα κανω ομως μια προσωπικη ταξινομηση των αλμπουμ τους, που ουτε αυτο ειναι ευκολο.
- Master Of Puppets
- Ride The Lightning
- Black Album
- …And Justice For All
- Kill 'Em All
- Death Magnetic
- Load
- Reload
- St. Anger
Τα 3 και 4 ειναι πολυ κοντα, ζοριστηκα να αποφασισω.
Ταξινόμηση αλμπουμ λοιπον; αν το παρουμε αξιολογικα, ως σημασια δισκου για την εποχη που βγηκε και οσον αφορα την επιρροη του στη μουσικη (δηλαδη προσπαθεια αντικειμενικης αποτιμησης του καθε δισκου, αν και -vic- δεν συμφωνω καθολου στην αποψη οτι υπαρχει αντικειμενικοτητα στη ζωη, ποσο μαλλον στην τεχνη):
kill
justice
master
βλακ album
ride
load
reload
anger
death
προσωπικα μιλωντας, αν και ξερω θα διαφωνησουν πολλοι (και πολυ) τα αλμπουμε με κριτηριο ποιο θα βαλω να ακουσω πιο συχνα:
juctice
kill
load
master
reload
ride
anger (πολυ συγκεκριμενα κομματια)
βλακ
death
Εν αναμονή ενός πιο προσεγμένου άρθρου στο μπλογκ, η αρχή μιας κουβέντας περί αντικειμενικότητας (πάει χέρι-χέρι με το μανιφέστο για τις βαθμολογίες):
Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν δείκτες αντικειμενικότητας, δηλαδή ενδείξεις που τείνουν να προσεγγίζουν μια αντικειμενική αλήθεια.
Για παράδειγμα, η αξία και η αναγνώριση, με πωλήσεις και πολλούς θαυμαστές σε βάθος χρόνου (και όχι εφήμερες επιτυχίες) είναι δείκτες που δείχνουν ότι πιθανότατα η μουσική αυτή θα αξίζει, για το είδος της. Το γνωστό can’t all be wrong. Τονίζω το “βάθος χρόνου” για να μην παρεξηγηθώ.
Άλλος δείκτης αντικειμενικότητας είναι όταν ρωτάς για αγαπημένο δίσκο μιας μπάντας και παίρνεις πολλές διαφορετικές απαντήσεις (σκεφτείτε Metallica, Death, Blind Guardian, King Diamond, Running Wild, Manowar, Iron Maiden, Judas Priest κλπ), αυτό δείχνει μια σχεδόν αντικειμενική τεκμηρίωση ότι πρόκειται για μπάντες με ποιοτική δισκογραφία, με μεγάλη αξία.
Το αυτό ισχύει για τραγούδια δίσκου (αν παίρνεις διαφορετικές απαντήσεις σημαίνει ότι μιλάμε για δισκάρα) κλπ.
Επίσης, δίνω μεγάλη σημασία στην γνώμη των οπαδών μιας σκηνής, αν η συλλογική μνήμη τους συγκρατεί τακτικά κάποια ονόματα και δίσκους, “αντικειμενικά” μιλάμε για καλούς δίσκους του είδους. Καθόλου απαραίτητο να μου αρέσουν αλλά αντικειμενικά, είναι καλοί δίσκοι.
Όλα αυτά είναι πολύ χρήσιμα για να έχεις έναν μπούσουλα, μια “αντικειμενική” αντίληψη για το τι συμβαίνει γύρω σου αλλά στην τελική, είναι μόνο για να ξέρεις τι σου γίνεται και να έχεις να ψαχτείς. Γιατί κατά τα άλλα αυτό που αφορά κάθε ακροατή δεν είναι καμία αντικειμενικότητα, αλλά το προσωπικό του γαμηστερόμετρο. Είπα πως το Programmed μου αρέσει περισσότερο από κάθε δίσκο των Queensryche. “Αντικειμενικά” ανήκω στην μειοψηφία και στα όρια του οτινανισμού αλλά πραγματικά χέστηκα, τραγουδώ χαρωπά “τα-κατακα…τα-κατακα…make my decisiooooons, carry my flaaaame” και αδιαφορώ για την ιερότητα των QR. Στο δικό μου γαμηστερόμετρο, οι Lethal βαράνε κόκκινο, κάτι που δεν καταφέρνουν (τόσο πολύ, μια χαρά μου αρέσουν κατά τ’άλλα) οι QR.
Οπότε ενδιαφέρουσα η συζήτηση περί αντικειμενικότητας και βρίσκω πολύ χρήσιμη την “αντικειμενική” ματιά αλλά να μην ξεχνάμε και την ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου και γούστου.
Εννοείται ότι διασκευές μετράμε από το καινούργιο δισκάκι του Garage Inc, διαφορετικά το Garage Days και το Garage Days Revisited θα ήταν η άλλη μισή λίστα.
Vic δε θελω να ακυρωσω ολα τα παραπανω, αλλα παραμενουν μια συγκεκριμενη οπτικη, για την οποια δεν υπαρχουν πουθενα τιποτα κανονες πως ειναι και η μοναδικη. Αν παιρνεις ας πουμε διαφορετικες απαντησεις για τα αγαπημενα τραγουδια του καθενος μεσα απο ενα αλμπουμ, μπορει να σημαινει επισης οτι ολο το αλμπουμ ειναι μαλακια, αρα δεν ξεχωριζει και κανενα τραγουδι. Γενικα στην τεχνη, οσον αφορα την Κριση, την Βαθμολογηση, την Καταταξη, ολα ειναι υποκειμενικα. ΟΛΑ. Το αν ας πουμε το 95% των ανθρωπων θα σου πει οτι το Ride The Lightning ειναι καλυτερο απο το Load, δε λεει πως το Ride The Lightning ειναι αντικειμενικα καλυτερος δισκος. Λεει πως το 95% των ανθρωπων που τα εχουν ακουσει, το βρισκουν καλυτερο δισκο. Αυτο και τιποτα αλλο. Το μονο στο οποιο υπαρχει μια λιγο πιο hard μετρηση ειναι η επιδραστικοτητα καθε μπαντας. Αυτην την μετρας με καποιους τροπους λιγο πολυ. Προφανως οι Metallica ας πουμε ειναι μια πιο επιδραστικη μπαντα απο τους Slayer. Αν πας και ρωτησεις εναν φανατικο οπαδο των Slayer ομως για το ποια θεωρει καλυτερη, θα σου πει προφανως τους Slayer, και καλα θα κανει…
Ον τοπικ (σχετικα), σημερα που ειχα τα νευρα μου ολη μερα και γενικα ενιωθα αυτο το Unnamed Feeling απο το πρωι μεχρι αυτη τη στιγμη, αποφασισα οτι ειναι μια απο αυτες τις μερες (που τυχαινουν μια ή δυο φορες το χρονο, ή και καμια καποιες χρονιες) που θελω να ακουσω ΟΛΟΚΛΗΡΟ το St. Anger με ακουστικα σε τερμα ενταση.
Και το ακουσα, και γαμαει οτι ιερο υπαρχει. Καθε τραγουδι ειναι καυλα, η φωνη του Hetfield ειναι τελεια, ο τροπος με τον οποιο φτυνει τους γεματους αγωνια, νευρα, απογνωση και μισος στιχους ειναι μοναδικος, και οι ριφφαρες ειναι η μια καλυτερη απο την αλλη. Ειχα ξεχασει ποσο υπερκαυλα ειναι το Shoot Me Again και το Sweet Amber και παρολο που πλεον δεν ακουω καλα απο το ενα αυτι (να ναι καλα τα τυμπανα του Larse), το απολαυσα απο το πρωτο εως το τελευταιο δευτερολεπτο.
Απο αυριο παλι θα λεω ποσο μαλακια δισκος ειναι (ή την επομενη βδομαδα, περναω μινι φαση)
vic, θέλω να πιστεύω ότι κατανοώ τι προσπαθείς να πεις. προφανώς, απαιτούνται συγκεκριμένες συμβάσεις ώστε να συνεννοούμαστε, άρα χρειάζονται δείκτες (επιφάσεις θα λεγα) αντικειμενικότητας για να έχεις ένα μπούσουλα. ωστόσο, σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι οφείλει κανείς να έχει συναίσθηση πως η “αντικειμενική” αλήθεια, όπως την όρισες στο ποστ που παρέθεσες, συνιστά απλώς μια συγκέντρωση πληθώρας υποκειμενικοτήτων. δηλαδή, απλούστερα, είναι οκ να πεις οτι αντικειμενικά το operation mindcrime ειναι δισκάρα, γαμάει κτλ κτλ, γιατί του έχουν προσδώσει άλλωστε αξία και αναγνώριση κριτικοί και οπαδοί, αλλά αυτό δε συνιστά ισχυρή τεκμηρίωση (χρησιμοποιώ τη λέξη που διάλεξες) περί αντικειμενικής αξίας, αλλά απλώς είναι ένας μπούσουλας, μια κατευθυντήρια γραμμή η οποία οφείλει το σχηματισμό της σε πολλές υποκειμενικές γνώμες που συναθροίζονται. και στην τελική δηλαδή, η μια υποκειμενική γνώμη που θα το θεωρήσει παπαριά, έχει -κατ εμε- την ίδια αξία με οποιαδήποτε άλλη υποκειμενική γνώμη που θα το αποθεώσει. ασχέτως αν η τελευταία “δικαιώνεται” στα μάτια του θεατή/ακροατή απόλυτα από το γεγονός πως ταυτίζεται με την κρατούσα άποψη (η οποία όπως είπαμε αποτελεί απλώς μια άθροιση πολλών υποκειμενικών απόψεων). αδημονώ για το ποστ στο μπλογκ!
ΥΓ. προφανώς η αξιολόγηση των δίσκων που έκανα παραπάνω είναι εντελώς αυθαίρετη και μην πω πως σήμερα θα την έκανα διαφορετικά. ωστόσο ας συμπληρώσω πως ΠΡΟΦΑΝΩΣ το garage days δεν μπηκε ως δίσκος διασκευών, αλλά ΓΑΜΕΙ
1 Like