Η γνωμη μου ειναι οτι ειχαν παντα (και εχουν ακομα ) το πνευμα του Burton μεσα τους ! Περισσοτερο απο οποιοδηποτε φιλο της μπαντας που τους ειδε Live με εκεινον στη συνθεση τους ή ακουσε απειρες φορες τους 3 πρωτους δισκους τους.
Οσα και αν τους εμαθε ο Cliff , αλλα τοσα του εμαθαν και οι υπολοιποι. Ξεχωριστοι ολοι τους ! Απλα δεν θα μαθουμε ποτε την επιδραση που θα ειχε το περασμα του χρονου πανω στον Burton (πλεον εχουν μαζευτει και πολλοι απο τους ηρωες του να του κανουν παρεα ).
Εγώ τους έχω δει διψήφιο αριθμό συναυλιών. Πρώτη το 1999, τελευταία πέρυσι στο Μιλάνο. (και 2 οσονούπω!. 3 φορές από το Snakepit επίσης (εκεί κατάλαβα πόσο απολαμβάνουν αυτό που κάνουν και τι ενέργεια παίρνουν από το κοινό. Ασυνήθιστο για μπάντα-οργανισμό, αλλά αν τους βλέπεις στο 1 μέτρο -κυριολεκτικά- το καταλαβαίνεις. Πιάνεις αντιδράσεις που δε βλέπεις ούτε στο βίντεο).
Για το θέμα του σετ λιστ, έχω ακούσει από Frayed Ends και Unforgiven II, Disposable, Misery, FIght Fire, Damage κοκ. Είναι η μόνη μπάντα από αυτές που παρακολουθώ συχνά λάιβ που αλλάζουν σε τέτοιο βαθμό το σετ τους σε διαδοχικές συναυλίες.
Όσον αφορά την απόδοση, ναι ήταν κολασμένη η εμφάνιση τους το 99 αλλά για μένα το 2010 ήταν η κορυφαία. Επίσης, την περίοδο 2010-2014 ήταν απίστευτοι, λάιβ σεμιναριακού επιπέδου. Παρά τα cheesy “metallica family” (τα έχει κόψει από τότε). Νομίζω πως το 15 ήταν ένα κλικ παρακάτω αλλά συνεχίζουν να παίζουν 2-2.20 ώρες εύκολα.
Και έχει δίκιο ο Παντελής πως όπου το κοινό συμμετέχει, ανεβάζουν και απόδοση. Ελλάδα και Αγγλία (ναι, γινόταν της κακομοίρας με κλωτσοπατινάδα και moshpit 60 μέτρα απ τη σκηνή) είχαν κολασμένη απόδοση. Τσεχία πιο πολύ τραβούσαν αυτοί το κοινό παρά το αντίστροφο. Ιταλία επίσης συνήθως το κοινό είναι υποτονικό.
Το ίδιο μου επιβεβαίωσαν και φίλοι που τους έχουν δει δεκάδες φορές. Μου είπαν λ.χ. πως στο San Francisco δίνουν τα καλύτερα show τους λόγο κοινού.
Καταλήγοντας, νομίζω πως 1) η κριτική για το σετ είναι γιατί μας έχουν καλομάθει, το να αλλάζεις το 1/2 του σετ σου από το ένα βράδυ στο άλλο είναι απίστευτα απαιτητικό και 2) η απόδοση τους δεν έχει σημαντική διαφορά με πριν 15 χρόνια -για μένα είναι και καλύτερη- απλά σε μεγάλο βαθμό παίζει ρόλο η αντίληψη και η προκατάληψη (χωρίς αρνητική έννοια) που έχουμε γι αυτούς. Αν πάμε πιο πίσω, σε εποχές AJFA και ΤΒΑ tour προφανώς θα βρούμε διαφορές.
H diki mou katataksi:
5/6 se anoixto xoro 
Σε κλειστο πως ηταν ο ηχος τους?
Τους έχω δει
1993 Αθηνα
1999 Αθήνα
2007 Αθήνα οπου και κέρδισα meet & greet
2008 Κων/πολη
2008 Λονδίνο release show για το DM στην Ο2
2009 Λονδίνο σε κλειστό στην O2
2010 Αθήνα
2012 Download Festival (Black Album)
2014 Ρωμη
2014 Βαρσοβία σε σχεδόν κλειστό γήπεδο ποδοσφαίρου
Η πρώτη δεν συγκρίνεται, Ημουν 19 χρονων και οχι με πολλες συναυλιακες εμπειρίες.
Απο τις επόμενες σίγουρα μου έμεινε η 2007 και του 2010.
Πανικός στο κόσμο γινόταν στην Κων/πολη.
Όσο μπορούσα δεν μάθαινα τι σετλιστ έχουν εκείνη τη περίοδο. Οταν τελειώναν οι συναυλίες πάντα έλεγα γιατι δεν έπαιξαν αυτο το κλασικο που ηθελα να ακούσω αλλα έλεγα οτι άκουσα κάποιο που το ακουω σπάνια.
Γενικώς σπάνια φέυγεις απογοητευμένος απο την επιλογή των τραγουδιών.
Παρα πολυ δυνατος, οπως παντου. Καθομουν μακρια στις κερκιδες. Δεν μπορω να πω οτι συμφωνω με την γενικοτερη αποψη οτι “σε κλειστο = καλυτερος ηχος”, τουλαχιστον οχι για Metallica, γιατι ειναι παντα τσιτα ολα και δεν αισθανεσαι οτι χανεις τιποτα. Στη Ριζουπολη θυμαμαι ακουγαμε το soundcheck απο το σταθμο του τρενου και η μποτα των ντραμς εκανε την καρδια σου να τρεμει. Ασε που ο κλειστος χωρος εχει και το προβλημα της ανακλασης του ηχου θεωρητικα. Καλυτερα να τα ακουω με καθαρο ηχο κι ας μην ειναι τοσο δυνατα (οπως ας πουμε σε αλλες συναυλιες Μαλακασα) παρα να εχω βαβουρα.
ήχος Metallica = εγγύηση, χάρη σε αυτόν εδώ τον τύπο
Το 93 ήμουν στο “ένα” μέτρο από τη σκηνή μόλις ακούστηκαν οι νότες του Creeping Death, μόνο τον Hammet πρόλαβα να δώ από κοντά, στα επόμενα 5 λεπτά βρέθηκα μαζί με τον φίλο που πήγαμε 50 μέτρα πίσω 
Ε ναι γιατί μετά την εισαγωγή πέταξε ο άλλος How the Fuck are you ? Και άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως .
Εγώ και το 93 και το 99 είχα αντίστοιχη εμπειρία με την δική σου .
Αν θέλετε μια περιεργη αλήθεια (μου), τα λάιβ των metallica “φλωρέψανε” από την στιγμή που ο Χετφιλντ έκοψε τα ξίδια. Έχασε τον αυθορμητισμό του και ξεκίνησαν να βγάζουν κάτι πιο κυριλέ πιο προβλέψιμο και πιο “στημμένο”. Αυτά απο άποψη “παραστασης”. Από άποψη απόδοσης το 1999 λογω πρωτης επαφής με την αγαπημενη μου μπάντα στα 19 μου εχει αποκτησει μια μυθική διάσταση μέσα μου και δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Μαλακασα μια χαρά γαμήσανε κ τις 2 φορές αλλά πολύ συναισθηματικη φόρτιση έπαιξε και στο download που τους ειδα και που έπαιζαν όλο το black album (με ανάποδη σειρά) με καταπληκτικη αποδοση απο την μπαντα και φοβερό ήχο (αν και θα τον ήθελα λιγο πιο δυνατό)
…ίσως γιατί το ‘99 το live άρχισε με τους παρακάτω ποιητικούς στίχους:
"so fuckin’ what?"
1993 και 2010. Η πρώτη είναι η καλύτερη συναυλία που έχω δει (και πρώτη μου μέταλ ουσιαστικά εξαιρουμένων τοπικών, οπότε το καυλόμετρο έσπασε) και η δεύτερη από τις καλύτερες που έχω δει.
Ναι ναι σκετη ποιηση !! χε χε χε χε!!
Δεν διαφωνω με τον chinaski αν και αυτα τα λιγο “στημενα” τα ψιλο εκαναν απο τοτε που ανεβηκαν επιπεδο δηλαδη απο το And Justice και μετα που μπηκε και το στοιχειο του show.
Αυτο για την “φλωρια” ισχυε απο τα τελη του 90 που εβλεπες το θολο στο ματι τους και συνεχιστηκε περιπου μεχρι την περιοδεια του Death Magnetic. Απο εκει και μετα και τα fuck του, πεταει ο Hetfield (μεγαλωσαν τα παιδια βλεπεις) και μου βγαζουν μια υγεια. Σιγουρα βεβαια δεν ειναι οπως μεχρι τα μεσα των 90ς (εχουν περασει 20+ χρονια) .
ο Big Mick ειναι ενας μικρος (μπορεις να τον πεις και μεγαλο) Θεουλης.
Αυτό.
δεν μιλάω για την παραγωγη των σοου αλλα για το ιντεραξιον με τον κόσμο…φτυσιματα, ρεψιματα, να κατεβαινει στον κοσμο και λοιπα αλκοολικια
Τα ξιδια τα εκοψε απ το 2001-02 και μετα…
Και το 96-97 στις συναυλιες εκανε αρκετες “μαλακιες”, πετωντας μπυρες, φτυσιματα, επαιζε μπροστα στον κοσμο αν εννοεις αυτα…
αυτο λέω…απο τότε που εκοψε τα ξίδια έχασε σε αυθορμητισμό και το γύρισε σε πιο κυριλέ. Δεν μιλάω για απόδοση γιατί εκεί που παραλίγο να κάψει τη φωνή του πλέον ειναι σε πολυ καλη κατασταση τηρουμένων των αναλογιών
BEIJING, CHINA 18/01/2017
HIT THE LIGHTS
ATLAS, RISE!
KING NOTHING
THE MEMORY REMAINS
THE UNFORGIVEN
NOW THAT WE’RE DEAD
MOTH INTO FLAME
HARVESTER OF SORROW
CONFUSION
HALO ON FIRE
SAD BUT TRUE
WHEREVER I MAY ROAM
FOR WHOM THE BELL TOLLS
THE DAY THAT NEVER COMES
CREEPING DEATH
ENCORE 1
ONE w/ Lang Lang
NOTHING ELSE MATTERS
ENTER SANDMAN
4 διαφορετικα κομματια σε σχεση με τρεις μερες πριν.
Ουτε ενα τραγουδι απο το Master Of Puppets 