Πάντως κι εγώ με το One τους έμαθα. εντελώς τυχαία βέβαια, και ενώ είχε βγει ήδη το Black Album.
Ντάξει δεν μιλάμε για ξεχωριστές περιπτώσεις. Μιλάμε γενικά. Εγώ με το Enter Sandman τους έμαθα. Το Nothing Else Matters το άκουσα αρκετά αργότερα και μου είχε φανεί και φλούφλικο στην αρχή. Είχα συνηθίσει σε βαριές κιθάρες που τα σπάνε.
Κι εγώ τα ίδια, “μπα έχουν και φλώρικα τραγούδια” έλεγα ο σκληρός 13άχρονος…
Αυτο που θελει να πει ο @Alejandro.m (βασικα το εχει ηδη γραψει) ειναι οτι δεν εκαναν το ΜΠΑΜ με το Black Album.
Ηδη γεμιζαν αρενες ως headliners με το AJFA και ηταν αρκετα ικανοι, εξυπνοι , τυχεροι να κανουν και το επομενο βημα και να γεμιζουν και γηπεδα και να εχουν ακομα μεγαλυτερες πωλησεις και να ακολουθησει αυτος ο απολυτος πανικος που ηδη ειχαν κανει καποια χρονια νωριτερα.
Το ΜΠΑΜ το εκαναν στους λιγο πιο ασχετους , στους βοσκους της Ευρυτανιας , οχι στους μουσικοφιλους.
Τα αυτονοητα λετε ολοι βασικα.
Βασικά δεν είναι καν στους άσχετους έτσι, ακόμα και στο μεταλ κύκλο ήταν ακόμα underground όταν βγήκε το Justice, δηλαδή ναι κάνανε headline περιοδεία αλλά στα φεστιβαλς έπαιζαν ούτε δεύτερο όνομα… μετά το black δεν υπήρχε γυρισμός. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω…
μια χαρα το εξηγεις .
Μα ούτε στο Black album έπαιζαν πρώτο όνομα σε φεστιβάλ, κάτω από τους AC/DC έπαιζαν.
Στη Damaged Justice δεν έπαιξαν σε φεστιβάλ, είχαν headline arena tour με Danzig, Queensryche ή Cult σαν support.
Ναι αλλά βλέπεις ότι το 95 έσωσαν το monsters of rock κάνοντας headline εμφάνιση. Είχαν φτάσει σε αυτό το status και μάλιστα σε ένα δύσκολο Φεστιβάλ.
Τα νούμερα ήθελα να ξερα τι τα θέλετε? Επειδή μερικά εκατομμύρια αγόρασαν το black album κυριολεκτικά για 2 κομμάτια και πάνω από τους μισούς/μισές ούτε που ασχολήθηκε με τα υπόλοιπα τραγούδια που είχε μέσα πρέπει να μας λέει κάτι αυτό για την αξία του σαν άλμπουμ που να το κάνει συγκρίσιμο με το AJFA ή τα προηγούμενα? Υποκειμενικά πείτε οτι θέλετε αφού όμως αναφέρετε νούμερα ως ένδειξη αντικειμενικότητας τότε αντικειμενικά και αδιαμφισβήτητα (για ανθρώπους με αντίληψη παραπάνω από μια αμοιβάδα) αυτό που ανέφερα συνέβη και πιθανώς με τα νούμερα να είναι ακόμη πιο μεγάλα. Πέρα από την ανάδειξη της εμπορικής αξίας των “μπαλλαντών”, άντε και του τσιφτετελιού του Enter Sandman, περισσότερο λόγω mtv βέβαια, δεν νομίζω να λένε κάτι άλλο τα νούμερα των πωλήσεων όσον αφορά την σύγκριση με AJFA κλπ. Καλή χώνεψη
Εντάξει την ξέραμε την γνώμη σου και επίσης έκανες ένα πάρα πολύ ωραίο άκυρο ποστ.
Δεν χρειάζεται τίποτα να αποδείξει το Black Album και οι Metallica μετά από 26 χρόνια .
Η ιστορία δεν γράφτηκε με 2 τραγούδια όσο και αν σου φαίνεται παράξενο και τα νούμερα ειδικά όταν μιλάμε για τις σημερινές εποχές που με ένα κλικ ακούς και κατέχεις το οποιοδήποτε κομμάτι , δείχνει και την ανάγκη του ακροατή να έχει αυτήν την καταπληκτική δουλειά στο σπίτι του .
Περαστικά σου λέμε, με αγάπη να αλληλοκεραστουμε μπύρες και να διαφωνούμε για αιώνες .
Η ένσταση μου είναι σε 2 σημεία:
1ον ότι το ΤΒΑ τους έβαλε στα σαλόνια και 2ον ότι είναι το καλύτερο άλμπουμ από τη στιγμή που έχει περισσότερες πωλήσεις.
Αν μιλάμε για το πιο εμπορικό άλμπουμ νομίζω είναι αυταπόδεικτο και δε χωράει κουβέντα.
Για εμένα οι Metallica έπαψαν να είναι underground από το Puppets. Έκαναν τεράστιες πωλήσεις, έπαιζαν σε στάδια, είχαν τεράστιο ρεύμα, δεν ήταν η obscure underground μπάντα αλλά το next best thing.
Έγιναν απίστευτα εμπορικοί από το Justice και εκεί “μπήκαν στα σαλόνια”. Αναγκάστηκε το MTV και το ραδιόφωνο να παίζει τα τραγούδια τους non-stop, έγιναν πολυ-πλατινένιοι, έγιναν headliners που έπαιζαν πλέον μπροστά σε 15 και 20.000 κόσμο χωρίς να έχουν κανένα Ozzy στο billing.
Όσον αφορά το συσχετισμό ποιότητα/πωλήσεις, προφανώς είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Μέχρι ΚΑΙ το Puppets δημιουργούσαν οπαδούς μόνο από το word of mouth για τα φοβερά τους live. Ούτε single, ούτε clip, ούτε τίποτα. Μιλάμε για εποχή που το MTV δήλωνε ότι λάμβανε χιλιάδες τηλεφωνήματα να τους παίξει και δεν είχε clip τους.
Στο Justice έπαιξε φυσικά ρόλο το ότι έκαναν videoclip, ότι είχαν ένα φοβερά εμπορικό κομμάτι και ότι έχτισε πάνω στην επιτυχία του Puppets.
Το ΤΒΑ έγινε πλατινένιο σε ένα μήνα. Το Justice σε 2. Το ένα πούλησε 500.000 την πρώτη εβδομάδα το άλλο 400. Το ένα 2 εκατομμύρια σε 4 μήνες, το άλλο 1.6. Σιγά τη διαφορά.
Το Impact θα το δεις εκεί, μόλις κυκλοφόρησε όχι σε βάθος χρόνου. Σε βάθος χρόνου μέτρησαν πολλά πράγματα. Όπως πχ ότι ξεκωλόθηκαν να περιοδεύουν για 4 χρόνια. Πολλές χώρες στη λίστα που έβαλες shadow είναι χώρες που έπαιξαν πρώτη φορά στη Nowhere else περιοδεία (πχ Μεξικό). Αυτό προφανώς δίνει ώθηση στις πωλήσεις. Όπως ότι περιόδευσαν με τους GnR και τους είδε (και τους μεν και τους δε) ετερόκλητο κοινό. Μέτρησε ότι για 5 χρόνια δεν είχαν νέο άλμπουμ να ανακόψει τις πωλήσεις. Μέτρησε ότι είχε πιο εμπορικά κομμάτια. Και ναι, δεν αμφισβητώ την εμπορικότητα του, θα ήμουν ηλίθιος να το κάνω. Το timing του πότε μπήκαν “στα σαλόνια” αμφισβητώ.
Για το καλύτερο=εμπορικότερο δεν υπάρχει λογική, εκτός κι αν δεχτούμε ότι το καλύτερο τους κομμάτι αντίστοιχα είναι το Sandman.
Καλά προφανώς και δεν πάει καλύτερο = εμπορικότερο, αλλά γιατί ένα έχουν 1 καλύτερο ;
Δεν έχουν . Έχουν 5 μπορεί και 6 .
Το βίντεο βέβαια του ONE ήρθε σχεδόν 6 μήνες μετά την κυκλοφορία του δίσκου . Εκεί και αν έγινε χαμός .
Underground σταμάτησαν να είναι από την στιγμή που υπέγραψαν σε πολυεθνική πριν το MOP και τους έβαλαν σε περιοδεία με τον Ozzy.
Καλύτερο μπορεί να είναι ένα εξ’ορισμού. Καλά/κορυφαία/τέλεια/αψεγάδιαστα άλμπουμ έχουν πολλά.
Δεν έχω την παραμικρή ένσταση να πει κάποιος πως θεωρεί το Black Album ως το καλύτερο άλμπουμ τους. Με το επιχείρημα περί πωλήσεων έχω.
Και εγώ έχω με αυτό αλλά έχω και με το άλλο ότι ο καλύτερος τους δίσκος είναι όταν ήταν “Underground” .
Η λογική της μπάντας από την αρχή ήταν να φτάσει το στάτους της εκεί που είναι σήμερα και ακόμα παραπέρα . Να είναι στα πλαίσια του classic rock , ότι είναι κατά μία έννοια οι AC/DC και οι Led Zeppelin.
Τα κατάφεραν και τα κατάφεραν με τον δικό τους τρόπο . Αν σε κάποιους δεν αρέσει , δεν έγινε και κάτι .
Ρε @drenie πάρε μια βαθιά ανάσα, διάβασε και μετά εξέπνευσε. Ανεβάζεις στροφές με το καλημέρα, στην ουσία λέω αυτό που λέει και ο alejandro περί αντικειμενικότητας των πωλήσεων κλπ. CHILL THE FUCK OUT που θα έλεγε και ο james
Fuck you σου απαντάει ο Cliff.
Έλα ρε τώρα …αλήθεια ούτε καν ανεβάζω στροφές . Πιο πολύ χαβαλέ είναι η κουβέντα απλά το έχουμε ξαναπεί .
Με μειονεκτικους χαρακτηρισμους σε σπουδαία έργα τέχνης δεν θα καταφέρουμε να κάνουμε και σοβαρή κουβέντα .
ΟΚ σου κακοφανηκε το Black album , αλλά από την μία να μην γράφει κάποιος για αριθμούς ( εγώ ούτε καν ανέφερα κάτι τέτοιο ) από την άλλη ξέρεις ότι από τα πολλά εκατομμύρια κόσμου που το αγοράζουν μέχρι και σήμερα τον δίσκο, ασχολήθηκαν μόνο με 2 τραγούδια .
Αν υπάρχει κάτι που να θέλω να σου δείξω είναι ότι όποιες και αν είναι οι ενστάσεις που έχεις , πάντα το ίδιο έκαναν ( ανέβαινε προφανώς σταδιακά και το μέγεθος τους ) , απλά μέχρι ένα σημείο τύχαινε να σου αρέσει και εσένα . Δεν έχει σχέση ούτε με τσιφτετέλι, ούτε με μπαλάντες ούτε τίποτα τέτοιο .
Τέλος για το βίντεο κλιπ όταν έκαναν το πρώτο ήταν τόσο κόντρα σε σύγκριση με ότι άλλο κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στο Mtv που και αυτό με τον δικό τους τρόπο το έκαναν . Είχαν πει ότι δεν θέλουν να κάνουν βίντεο που να είναι στο ίδιο ύφος με τα υπόλοιπα της εποχής . Μια χαρά το τηρησαν αυτό .
Δεν είπα κάτι για το black album, για το enter sandman πήγαινε ο χαρακτηρισμός και δεν είναι σπουδαίο έργο τέχνης, ήμαρτον ρε. Χάνεις το νόημα επειδή απλά εκφράζομαι, μην ασχολείσαι με το τί μπορεί να νιώθω για το ba. Δλδ θα έπρεπε κάθε φορά που λές και εσύ κάτι περι ba να μην το εκθειάζεις παράλληλα γιατί μπορεί να προκαλέσεις κάποιον. Αυτά που γράφω είναι επιχείρημα απέναντι στη σύγκριση των πωλήσεων, μειώνω τη σημασία του επιχειρημάτος αυτού ΟΧΙ το γαμήδι το BA το οποίο αν θες μπορώ να στο μειώσω επίσης αλλά χωρίς επιχείρημα
Ποιο ειναι το νοημα αυτης της κουβεντας? Το να διευθετησουμε ποιο αλμπουμ των Metallica τους εβαλε στα σαλονια του Μητσου, ποιο τους εβαλε στα σαλονια και της κουτσης Μαριας, ποιο ειναι το καλυτερο τους αλμπουμ, και ποσα fillers εχει μεσα το καθε αλμπουμ?
Δε χρειαζονται νουμερα για να καταλαβει κανεις οτι οι Metallica εγιναν παγκοσμιως γνωστη μπαντα που ξαφνικα μπηκε σε νεα κατηγορια με το Black Album. Στα σαλονια μπορει να μπηκαν με το Master και το Justice και το video του One, και αυτο να τους εκανε τη μεγαλυτερη metal μπαντα εκεινη την εποχη, αλλα με το Black Album περασαν απο τα σαλονια και μπηκαν και στις κρεβατοκαμαρες, τα μπανια, τις αποθηκες, μεχρι και στο γαμημενο τζακουζι για οποιον ειχε.
Ολα αυτα βεβαια δεν ξερω γιατι σας απασχολουν τοσο πολυ. Ποιος νοιαστηκε πραγματικα? Ουτε καν σαν φιλολογικη αμπελοφιλοσοφια δεν εχει ενδιαφερον αυτη η κουβεντα νομιζω προσωπικα, αλλα οκ.
Για να καταλαβεις Παντελη ποσο ΥΠΕΡΓΑΜΑΕΙ το Struggle Within, εχει μεσα ενα απο τα καλυτερα ριφφς που εχει γραψει ποτε ο James (ξερεις για ποια υπερριφφαρα μιλαω φυσικα, αυτη που ερχεται αφου τελειωνει το 10/10 σολο του Kirk, και αμεσως αφου το GO! του James εχει κανει καθε τριχα σου, ακομα κι αυτες στην κωλοχαραμαδα, να σηκωθουν ορθιες), και οχι μονο αυτο, αλλα εχουν την γαμημενη πολυτελεια να θυσιασουν αυτο το riff για μια μοναδικη μεταβαση στο τελευταιο κομματι της τραγουδαρας, και το riff παιζει για 12 δευτερολεπτα. ΔΩΔΕΚΑ δευτερολεπτα. Ενα ριφφ που θα ζηλευε να εχει οποιαδηποτε μπαντα σε ενα απο τα καλυτερα της τραγουδια. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΡΕ
@matia η κουβέντα έγινε για το πιο δίσκος τους έβαλε στα σαλόνια γι αυτό μπήκαν και τα νούμερα. Εγώ αυτό που λέω, για να κλείσω εδώ, είναι ότι με το justice μπήκαν στα σαλόνια του κάθε μεταλλοροκα αλλά με το black μπήκαν στα σαλόνια όλου του κόσμου. Νομίζω ότι η διαφορά είναι τεράστια.
Nα ειπωθεί η αλήθεια του καθενός, να γίνει συζήτηση για αγαπημένο μας subject, να γίνει καβλάντα, να ειπωθούν αποψάρες και γενικώς να γίνει αυτό για το οποίο έχουν φτιαχτεί φόρουμς. Όπως και κάθε κουβέντας.
Δυστυχώς, όταν η αλήθεια του καθενός δυσαρεστεί τόσο πολύ τον άλλον που πρέπει να αγνοήσει τα επιχειρήματά του κατά βούληση (“αυτά είναι όλα υποκειμενικά, τέλος”, όλες οι απόψεις είναι το ίδιο έγκυρες λοιπόν κι ας υπάρχει ταύτιση σε τόσο κόσμο…) ή να την πει στον άλλο που τολμάει και κάνει τέτοιες κουβέντες και ενίοτε ακόμη και ο στοιχειώδης σεβασμός πάει περίπατο, χάνεται η φάση και γίνεται μόνο δυσάρεστη και τίποτα άλλο. Αν δεν είναι φιλικό το παρεάκι και χαλιέται τόσο εύκολα, προσωπικά σας το λέω, με απωθεί το παρεάκι συνολικά. Και πιο πολύ από όλα με χαλάει να γίνομαι ο μαλάκας που χαλάει την ζαχαρένια του… ας μην το πω. Δεν θέλω να γίνομαι μαλάκας αλλά βλέπω είναι αδύνατον για ορισμένους να δεχτούν αντίθετη άποψη για μια αγάπη τους, είναι σαν να τους θίγεις την μάνα. Το βρίσκω πολύ υπερβολικό αλλά τι να κάνουμε, έτσι πάνε αυτά.
Δεν αναφέρομαι σε κάποιον προσωπικά, εκφράζω αυτό πο εισπράττω τις τελευταίες μέρες. Εφόσον λοιπόν αντιλαμβάνομαι ότι το κλίμα γίνεται προβληματικό, προσωπικά προτιμώ να μην συμμετέχω σε κουβέντες που καταλήγουν σε τέτοιες αντιπαραθέσεις ή πολύ κακές ερωτήσεις (“τι νόημα έχει τώρα”) αλλά Κουΐντομ, εμένα μου χτυπάει άσχημα να γειώνεις εντελώς τι συζητάμε όλοι εδώ μέσα, στο καπάκι όμως να δίνεις την απάντησή σου κανονικότατα ωσάν να έχει νόημα και κλείνεις πάλι με το “τι σας απασχολούν” (“εσάς”, όχι εσένα, εσύ απάντησες - στο καπάκι - από συγκαταβατικότητα μάλλον, προσωπικά δεν σε νοιάζει καν λες…).
Κάποιες αφίσες ήταν ΓΑΜΑΤΕΣ και θα λέγανε και σε μπλουζάκι.
Καληνότσες.