Προτιμούμε ή προτιμάμε; 
Και τα δυο σωστα ειναι
Το μόνο που δεν πρεπει να αλλαξει ειναι το St Anger 
Φρεσκο!
Νταξ τι να πεις, θα τα πουμε για το κομματι οταν φτασει εκει ο Κουντομ.
Σόρρυ Παναθα αλλά το είχα ποσταρει από χθες…
Η αληθεια ειναι πως θα πρεπει να παω να κανω edit στο ομωνυμο, γιατι ως τωρα εχουν ανεβασει τα 7 απο τα 9 τραγουδια σε live εκτελεσεις του παρελθοντος, με το ομωνυμο και το Frayed Ends να ειναι τα μονα που λειπουν (το δευτερο ομως λογικα θα εχει ανεβει μεχρι να φτασουμε εκει περα).
1 Like
Καλα, κοιταξα κιολας υποτιθεται ο,τι να’ναι
1 Like
1 Like
εδώ το loudwire μας λέει πως το χειρότερο τραγούδι των Metallica είναι το Suicide & Redemption…ενδιαφέρον
Προσωπικά σταμάτησα να διαβάζω οταν ειδα πως 2 τραγουδια του Black και 1 του AJFA ειναι χειρότερα απο καποιο του St. Anger.
5 Likes
Αυτή η λίστα είναι τόσο λάθος που δεν ξέρω από που να αρχίσω.
Προφανώς το κάνουν επίτηδες για να μαζεύουν σχόλια, δεν εξηγείται αλλιώς
4 Likes
Πάντως τα κειμενάκια σε κάποια τραγούδια λένε κάποιες αλήθειες, για παράδειγμα στο Low Man’s Lyric: ‘Load’ and ‘Reload’ have been mistakenly seen as Metallica trying to “go alternative.” And while they certainly were influenced by select Seattle bands (Soundgarden and Alice In Chains, particularly), their ‘96/’97 albums really represented Metallica breaking free of the restrictions of heavy metal. If they got anything from alternative music, it was the more general idea that guitar based bands shouldn’t be restricted by orthodox and outdated rules. “Low Man’s Lyric” featured a violin and hurdy gurdy; it was much closer to Led Zeppelin ‘III’ than Oasis, the Verve or the Foo Fighters
4 Likes
Αυτο με το alternative ηταν παραμυθακι που ελεγαν τα περιοδικα της εποχης στα 90s, και ειχα πολυ καιρο να το ακουσω. Πολλα πραγματα δοκιμασαν οι Metallica με τα Loads, αλλα το να προσεγγισουν τον alternative ηχο της εποχης ή το grunge οπως ελεγαν μερικοι, ΔΕΝ ηταν ενα απο αυτα. Τον δικο τους ηχο εξελιξαν, και εβγαλαν πολυ περισσοτερο τις επιρροες τους απο Zeppelin, Sabbath, Motorhead και κανα δυο πιο παλιες μπαντες ακομα.
3 Likes
Περιμενω το υποχρεωτικο αρνητικο σχολιο για τον Λαρς στο Leper Messiah.
Ο θεουλης παιζει να το επαιξε καλυτερα απο οτι το επαιζε το 1987
1 Like
Πριν δω τη λιστα, και αφου διαβασα το ποστ σου, ετσι οπως το εγραψες νομιζα οτι 2 τραγουδια του Black και 1 του AJFA μπηκαν πιο χαμηλα απο ενα τραγουδι του St. Anger. Τελικα ομως ανοιγω τη λιστα, και βλεπω οτι απο τα 115 τραγουδια των Metallica, τα Shortest Straw, Of Wolf And Man και Don’t Tread On Me εχουν μπει στις θεσεις 111, 112 και 113 αντιστοιχα, δηλαδη χειροτερα απο ΟΛΑ τα τραγουδια των Metallica εκτος απο το Suicide και το Lords Of Summer 
Αμα καποιος εχει κομπλεξ με το Black Album, αυτα συμβαινουν… Καλα τον γαμαει και το Shortest Straw!
Καλυτερο τραγουδι το Damage Inc, δευτερο καλυτερο το Hit The Lights, και το One στην 15η θεση χααχχαχαχαχααχ νευρικο γελιο
6 Likes
Μιλάμε για μια από τις πιο αστείες λίστες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αυτή την στιγμή.
2 Likes
Εδω το δευτερο χειροτερο κομματι του Στανγκερ εινια το Unnamed Feeling. Ρεεεε!
ΟΚ προσωπικα γουστα και τα συναφη αλλα το γαμησαμε εδω.
3 Likes
Metallica - Eye Of The Beholder
Το Eye Of The Beholder πλεον μου φαινεται το λιγοτερο ενδιαφερον τραγουδι του Justice, παρολα αυτα σε καμια περιπτωση δεν το θεωρω ενα τραγουδι που ειναι περιττο. Παρολο που ειναι το πιο συμβατικο τραγουδι του δισκου, εχει μια καταπληκτικη εισαγωγη, ενα πιασαρικο ρεφρεν και το πλεονεκτημα του οτι δεν ειναι 10 λεπτα ωστε να κουρασει, οπως ισως μπορει να συμβει με αλλα τραγουδια στον ιδιο δισκο για καποιους. Ο σκοτεινος και αργοσυρτος χαρακτηρας του τραγουδιου αυτου, παντοτε με κανει να σκεφτομαι οτι θα μπορουσε να ειναι soundtrack σε μια futuristic grim dystopian sci-fi ταινια, στην οποια η ανθρωποτητα θα βρισκοταν σε μια οργουελικη κατασταση.
Εδω που βρισκομαστε, στο τριτο τραγουδι του 4ου δισκου των Metallica, ειναι επιτελους η στιγμη να ειπωθει πως αν και υπηρχαν στοιχεια και σε προηγουμενους δισκους, ερχομαστε αντιμετωποι με το πρωτο πληρως Λοουνταδικο τραγουδι των Metallica. Το mid-tempo καθολη τη διαρκεια του τραγουδιου, ο τροπος με τον οποιο τραγουδαει ο James, το βασικο ριφφ, ακομα και τα διαφορα riffs που πλαισιωνουν το βασικο ριφφ (ειδικα αυτα που παιζουν στο pre-chorus και στο chorus), ειναι ολα στοιχεια που θα τα βρισκαμε σε αφθονια 8 χρονια μετα, με εναν διαφορετικο ηχο. Ενδιαφερον το οτι το συγκεκριμενο τραγουδι κυκλοφορησε σε tape και vinyl single, που ειχε επισης το Breadfan στο tracklist.
James: Αν υπαρχει ενα ελαχιστο οριο ποιοτητας riffs για τα τραγουδια των Metallica, τοτε ο James το εχει ηδη ξεπερασει μετα τα πρωτα 45 δευτερολεπτα, και την εισαγωγη. Παρολα αυτα, ακολουθουν ενα σωρο ριφφς που ξυριζουν, με τον χαρακτηριστικοτατο ηχο της παραγωγης του Justice (ξυριφφ, QS2018©). Γενικα το πιο δυνατο σημειο του τραγουδιου ειναι η κιθαριστικη δουλεια, αφου μπορει να μην εχουμε οσες αλλαγες ρυθμου οσες στα υπολοιπα τραγουδια του δισκου, ομως οι κιθαρες αναδεικνυουν αυτο το τραγουδι, και φυσικα οι στιχοι μαζι τους.
Lars: Αλλο ενα τραγουδι που δειχνει την εξελιξη του ως ντραμερ. Παρολο που παιζει σε mid tempo σε ολο το τραγουδι, οι δικασες δινουν και παιρνουν οπου χρειαζεται για να αναδειξουν την συνθεση, τα διαφορα fills χτιζουν τις μεταβασεις απο κουπλε σε ρεφρεν και αντιστροφα, και δεν περναει απαρατηρητος, χωρις να κλεψει την παρασταση.
Kirk: Αν και δεν προσφερει κατι τρομερο στο τραγουδι, το οποιο δεν χαρακτηριζεται απο παρα πολλα lead σημεια σε σχεση με τον υπολοιπο δισκο, το σολο του ειναι σιγουρα ενα απο τα πιο χαρακτηριστικα στον δισκο.
Jason: Αθορυβος στο συγκεκριμενο τραγουδι (πολυεπιπεδο αστειο).
Σολο: Ξαναβλεπουμε την διαθεση του Kirk να εισαγει περισσοτερο το wah pedal στον ηχο του, αφου το σολο του παρολο που ειναι ενα απο τα πιο συντομα (λιγοτερο απο 20 δευτερολεπτα), ξεκιναει και τελειωνει με τη χρηση του. Πολυ ωραιο και λιτο σολο, οτι ακριβως χρειαζεται ενα τετοιο τραγουδι.
Στιχοι: Οπως και σε ολον τον δισκο, απο τους καλυτερους του James. Οχι μονο δυνατοι σε νοημα, αλλα πολυ δυνατοι και σε επιλογη λεξεων και φρασεων. O James περιγραφει μια Αμερικη που ναι μεν διαφημιζει την ελευθερια του πολιτη, μια ελευθερια που ειναι ομως πλασματικη. Οι στιχοι δυστυχως ταιριαζουν στο κοινωνικο και πολιτικο κλιμα της εποχης τοσο στην Αμερικη του 1988, οσο και σε αυτην του 2018 (και στον κοσμο ολοκληρο). Το αγαπημενο μου σημειο και ηχητικα και νοηματικα ειναι το παρακατω:
Do you take what I take?
Endurance is the word
Moving back instead of forward
Seems to me absurd
Καλυτερη στιγμη: Το ρεφρεν ειναι μια σοβαρη υποψηφιοτητα φυσικα, αλλα θα επιλεξω την εισαγωγη, η οποια διαμορφωνει γενικα ολο το κλιμα του τραγουδιου.
Χειροτερη στιγμη: Δεν υπαρχει καμια χειροτερη στιγμη στο τραγουδι, και αυτο μπορει μεσω ενος οξυμωρου plot twist να χαρακτηριστει ως η χειροτερη στιγμη, αφου δεν υπαρχει και καποια εξωπραγματικη κορυφωση (κατι που εγινε εσκεμμενα νομιζω, για να αναδειξει τον σκοτεινο χαρακτηρα του τραγουδιου).
Το Eye Of The Beholder ειναι ενα απο τα δυο τραγουδια τα οποια εχουν αδικηθει περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο του δισκου, οσον αφορα τις ζωντανες εκτελεσεις. Παρολο που το συγκεκριμενο τραγουδι εχει εκτελεστει 131 φορες απο τους Metallica σε συναυλιες, ολες αυτες οι φορες περιλαμβανονται σε ενα διαστημα 300 ημερων, δηλαδη απο τις 11 Σεπτεμβριου του 1988, εως τις 5 Ιουλιου του 1989.
Λονδινο 1988
(Ενα μηνα μετα την πρεμιερα του, απο το επερχομενο remastered Justice)
Σαν Φρανσισκο 1988
(Δυο μηνες μετα το προηγουμενο, βλεπουμε τον Λαρς στο 1:34 να τους τρεχει )
Σαν Ντιεγκο 1992
(Θα κανουμε μια εξαιρεση και θα βαλουμε το Justice Medley, γιατι αυτο ηταν οτι καλυτερο ειχαμε για το Eye Of The Beholder μεχρι πριν περιπου ενα μηνα, που το MetallicaTV αρχισε να βαζει τις παραπανω σπανιες ηχογραφησεις…)
15 Likes
Χρόνια πολλά στην μεγαλύτερη μπάντα του κόσμου που σήμερα κλείνει τα 37…
1 Like