Όταν ανακάλυψα τους Nirvana – και τη μουσική, κατ’ επέκταση – στην τρυφερή ηλικία των δέκα, διάβαζα ότι το πραγματικό grunge ήταν ο Eddie Vedder και οι Pearl Jam και όχι ο Kurt Cobain και οι Nirvana. Έγραψα τότε σε κασέτα το “Ten” και περίμενα να ακούσω… δεν ξέρω τι περίμενα να ακούσω. Όχι πάντως αυτή τη χρυσή μετριότητα. Όχι ριφ μιας νότας και μίζερες ιστορίες από τον «αληθινό κόσμο της αμερικανικής νιότης». Βέβαια όλα αυτά εξηγήθηκαν αργότερα, όταν διάβασα ότι στο σόλο του “Alive” ο Mike McCready προσπαθούσε να αντιγράψει τον … Ace Frehley των KISS. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πραγματικό grunge δεν ήταν άλλο από τους Nirvana και ότι οι πραγματικά σπουδαίες δουλειές των Pearl Jam ήρθαν μετά το “Ten” και όχι με αυτό. Και όχι, ένα “Black”, ένα “Jeremy” και ένα “Once” δεν φέρνουν σε καμία περίπτωση την άνοιξη, όσο και να το θέλουμε.
Προσωπικά δεν έχω κανένα θέμα με το να μην αρέσει σε κάποιον το Master (Number of the Beast, Paranoid, IV, βάλε ότι θες) αυτό που κάνει εντύπωση στο κείμενο είναι η αιτιολόγηση.
Δηλαδή σοβαρά το Sanitarium ξεσήκωσε το Fade to Black; Αντίθετα θα έλεγα πως η δομή του Welcome Home με την κορύφωση εκεί προς το φινάλε του τραγουδιού έγινε η βάση για όλα τα μεγαλοπρεπή έπη που ακολούθησαν (One, Halo on Fire).
Το The Thing αντίστοιχα ήταν η βάση για τα πιο αργόσυρτα doomοειδη τραγούδια τους σαν το Sad But True η το Dream No More.
Δεκτό πως δεν ήταν η αλλαγή τόσο έντονη όσο αυτή από το ΚΕΑ στο RTL αλλά σίγουρα πηγαν ένα βήμα παραπέρα.
Συνοψίζοντας, μπορώ να δεχτώ πιο εύκολα το 0% που έβαλε κάποιος στο Archives αιτιολογοντας πως δεν του αρέσει γιατί επηρεασε όλο το μοντέρνο μεταλ (από Pantera μέχρι Gojira) - που είναι ένα γεγονός. Ασχετα αν βρίσκω τη λογική μου φαγαν το μπιφτέκι μου λίγο παιδική (μέχρι το 86 παίζονταν κλασσικό μεταλ, μετά μπασταρδευτηκε). Και αυτό γιατί είναι ένα επιχείρημα με κάποια βάση (άσχετα αν κάνει επαγωγικά άλματα). Το δε μου αρέσει γιατί αντέγραψε το RTL αποτυχημένα μάλιστα, το βρίσκω λιιιγο παράλογο.
Κάνεις βέβαια ένα βασικό λάθος, δεν μπορείς να την κρίνεις ως άσχετη με το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου. Η ελευθερία του λόγου σου δίνει το δικαίωμα, να κρίνεις επιχειρηματολογώντας μια άποψη και να την αντικρούσεις. Το να πεις ότι είναι άσχετη δεν είναι δικαίωμα σου, πόσο μάλλον για ένα θέμα που δεν υπάρχει αντικειμενικότητα άρα και σωστή άποψη. Λίγο πολύ, αυτή που έγραψε το κείμενο εξέφρασε μια άποψη και επιχειρηματολόγησε και δεν μπορείς να πεις ότι έκανε λάθος αφού δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων εδώ μέσα δεν έκανε το ίδιο, χαρακτήρισε χαζό το κείμενο και άσχετη τη γυναίκα ( μέσες άκρες ). Άρα αυτή εξάσκησε σωστά την ελευθερία του λόγου και οι υπόλοιποι όχι.
tl;dr Μπορεί μια άποψη περί μουσικής να βρίζει ασταμάτητα το Μαστερ, μια άλλη να λέει ότι έιναι ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει και ταυτόχρονα και οι δύο να έχουν 100% δίκιο. Αν ο ένας λέει τον άλλο άσχετο, τότε δεν έχει να κάνει με την ελευθερία της έκφρασης.
Πως γίνεται να λες 7 DM, Reload=St. Anger και να βάζεις 7 στο Reload, 6 Dm και 3 στο St. Anger? Δεν σε ενόχλησαν οι περιορισμοί σε αυτά
Αν όμως από τα γραφόμενα της προκύπτει πως δεν έχει αρκετές γνώσεις για να γράψει ένα θάψιμο (ή μια κριτική) της προκοπής, πως θα την πεις? Νομιζω πεφτουμε παλι στην παγιδα της political correctness
Το ωραίο στις τέχνες είναι πως δε χρειάζεσαι γνώσεις για να κάνεις κριτική ή για να σου αρέσει ή όχι. Δεν μπορείς να λες η μουσική δεν είναι αντικειμενική και ταυτόχρονα να θες να έχεις κάποιες αυθεντίες. Απλά δεν κολλάει. Δεν είναι επιστήμη η μουσική, ούτε μετρήσιμη.
Δε θα διαφωνήσω εγώ προσωπικά, αλλά όσο βαρύτητα έχει η δική μου άποψη έχει και η δικιά της. Επίσης σχολίασα αυτό που είπε ο @morgoth, όχι την άποψη.
Αν εγώ δηλαδή βγω και πω ότι η Lady Gaga η μουσική της είναι προέκταση των Metallica, μέχρι να βγει και να πει “φίλε όχι” τότε έχω δίκιο 100%. Ακόμη και να βγει και να πει “φίλε όχι”, πάλι έχω δίκιο γιατί μπορεί να λειτουργεί υποσυνείδητα και δεν υπάρχει μετρήσιμος τρόπος να το βρεις. Με απλά λόγια επανέρχομαι σε αυτό που είπα στην αρχή, οι τέχνες είναι ωραίες γιατί ο καθένας βλέπει/ακούει ό,τι θέλει και δεν υπάρχει πλαίσιο λειτουργίας ούτε χώρος για αυθεντίες.
Για να υπαρχει τουλαχιστον χωρος για συνεννοησεις , ο καθενας μας επιλεγει τη βαρυτητα που θα δωσει στην καθε αποψη. Δικαιωμα του καθενος να εχει οποια αποψη θελει και δικαιωμα του καθενος να θεωρει οποια αποψη θελει, οπως θελει. Προσωπικα, η αποψη καποιου που θεωρει το Μαστερ σκουπιδι με επιχειρηματα σαν αυτα που διαβασα, δεν προκειται να με απασχολησει.
Εγω απο την αλλη πιστευω πως για να γραφει καποιος κριτικες σε ενα μουσικο site καλο θα ειναι* να εχει καποιες στοιχειωδεις γνωσεις για αυτο που παρουσιαζει. Εκτος αν φυσικα το δηλωνει εξαρχης οτι ειναι ασχετος με το θεμα,πχ
“Εγω μεταλας ειμαι, δεν ξερω απο reggae αλλα εχω παθει πλακα με το ταδε reggae αλμπουμ”. Αυτο μαλιστα, τιμιο, ξηγημενο, ευπροσηγορο και δωρικο.
*αλλιως δεν θα τον παιρνουν στα σοβαρα οι αναγνωστες, αλλα και στο site κανει κακο, καποιος που θα ηθελε να ακουσει ενα καλο αλμπουμ αποθαρρυνεται ή καποιος που θελει να ψαξει ενα μουσικο ειδος δεν καθοδηγειται σωστα, και οσοι ξερουν λιιιγο παραπανω παθαινουν και μικροεγκεφαλικα, ολοι χαμενοι
Εγώ πάλι δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική, οι διαφορετικές οπτικές είναι αυτές που με τραβάνε να ακούσω πράγματα που δε θα άκουγα. Αλλά οκ, έχει λογική αυτό που λες.
Διαφωνώ κάθετα. Δηλαδή αν κάποιος έχει ακούσει όλα τα άλμπουμ του μέταλ τον κάνει ειδικό στο μέταλ? Δηλαδή το βλέπεις ότι δε βγάζει ιδιαίτερη λογική, είναι απλά έννοιες και ορισμοί που είναι αυθαίρετοι. Για να γράψεις μια μουσική κριτική, πρέπει απλά να μπορείς να γράψεις τις σκέψεις σου με “ωραίο τρόπο” για να είναι ευανάγνωστο και να έχεις αυτιά, δε χρειάζεται κάτι παραπάνω. Όλα τ’άλλα που λες, έχει να κάνει με το ότι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά από το site, που δεν είναι το θέμα συζήτησης. Πάντως το να κράξεις το Μάστερ είναι μια πολύ καλή μέθοδος για να αυξήσεις την επισκεψιμότητα
Καλα αυτό δεν γίνεται και για πρακτικούς λόγους, με τόσες χιλιάδες (ή δεκάδες χιλιάδες?) κυκλοφορίες κάθε χρόνο στο μέταλ
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι αυθεντία, αλλά να έχει λίγο επαφη με αυτό στο οποίο κάνει κριτική. Και κάποιος άλλος με τη σειρα του θα κάνει κριτική στην κριτική που διάβασε και κάποιος μπορεί να κάνει κριτική στην κριτικη της κριτικής!Και αυτό είναι ελευθερία του λόγου
Δεν είπε κανενας να χακαρουμε το site και να κατεβάσουμε το κειμενο, τη γνώμη μας λεμε
Νταξει για το άρθρο τι να πω, γέλασα
Το Master είναι το νο1 άλμπουμ όλων των εποχων στη χέβι μουσική
Fade,sanitarium,one,day,halo είναι αντιγραφή του πρώτου όπου πολλές μπάντες θα σκότωναν για να είχαν γράψει έστω ένα
Αυτο που περιγραφεις τοτε δεν ειναι ελευθερια της εκφρασης, αλλα ελευθερια της εκφρασης με καποιους περιορισμους και κανονες, που πλεον δε ειναι ελευθερια της εκφρασης. Σε υποκειμενικα θεματα, οπως ειναι τεχνη, ο καθενας θα επρεπε να εχει το δικαιωμα να εκφραζεται με οποιον τροπο θελει για το οτι θελει, και ο καθενας θα επρεπε επισης να εχει το δικαιωμα να εκφραζεται με οποιον τροπο θελει για την πρωτη αποψη.
Αν εγω θελω να πω πως η αποψη της τυπισσας για το Master ειναι εντελως απαραδεκτη και ασχετη, θα επρεπε να μπορω να το πω, ανεξαρτητα απο το αν εχω “επιχειρηματα” (ΛΟΛ επιχειρηματα για υποκειμενικα θεματα) ή οχι. Αντιθετως μπορει να προτιμω να επιχειρηματολογησω λιγο περισσοτερο, προσπαθωντας να δειξω σε οποιον διαβαζει πως το να λεει οτι το Χ τραγουδι ειναι κοπια του Υ ειναι μια ακυροτητα, οταν δεν εχουν καμια σχεση μεταξυ τους.
Μικρη πρακτικη αξια εχει. Αυτος που ειναι ξεροκεφαλος ειτε το πω “κομψα” και με επιχειρηματα ειτε πω πισσα και πουπουλα σε αυτην που μισει το ΜΑΣΤΕΡ μας, δε θα αλλαξει αποψη. Και αυτος που δεν ειναι ξεροκεφαλος, μαλλον δε θα χρειαστει την δικη μου αποψη για να κατασταλαξει στην δικη του πιο “ανοιχτομυαλη” αποψη. Η τυπισσα σιγουρα παντως δε θα εκτιμησει ποτε το ΜΑΣΤΕΡ αν κρινουμε απο τα γραφομενα της
Κι εμενα στην αρχη με μπερδεψε το πως το εγραψε αλλα τελικα το αποκρυπτογραφησα Θα το ειχαμε γλιτωσει αν ειχε προσθεσει ενα “ιδιο βαθμο με πριν”.
Σε αυτο συμφωνω 100% εννοειται.
Ο καθενας μας επιλεγει κριτηρια οπως λεει κι ο Παντελης. Το αποπανω ας πουμε για μενα ειναι ενα αυτοματο κριτηριο για να μην παρω ποτε τιποτα στα σοβαρα απο καποιον οπως αυτο που περιγραφεις.
Το Top 20 τραγουδιών των Metallica σύμφωνα με τον Brian Slagel.
1.Creeping Death 2.Damage Inc. 3.Battery 4.And Justice For All 5.Spit Out The Bone 6.Wherever I May Roam 7.Blackend 8.Fight Fire With Fire 9.The Shortest Straw 10.Whiplash 11.Trapped Under Ice 12.Dyers Eve 13.Fuel 14.Master Of Puppets 15.Halo On Fire 16.Harvester Of Sorrow 17.Moth To Flame 18.Disposable Heros 19.The End Of The Line 20.Hit The Lights
Στην εκπομπή του Eddie Trunk μοιράστηκαν τις λίστες τους και οι Benante, Corey Taylor κ.α. αλλά δε μπόρεσα να τις βρω.
Θα έβγαζα fight, trapped,moth, end, hit, whiplash (που τα σπάνε) και θα εβάζα fade, one, unforgiven, all nightmare, outlaw, the house (που τα σπάνε περισσότερο)
.
