Τελικα ορισμενα στερεοτυπα ειναι στερεοτυπα επειδη ισχυουν. Για την ακριβεια, αυτα με τα οποια συμφωνουμε
Το Lulu δεν έχει φάει καν κράξιμο. Ξεχάστηκε. Αυτό είναι το χειρότερο. Σίγουρα βρίσκω πως έχει κάποια πολύ καλά ριφ, σε βαθμό που τότε σκεφτόμουν ότι γιατί τα χαράμισαν σε αυτό το δίσκο. Βέβαια μου έδωσε την απάντηση το HTSD - όταν έχει αυτό το πολυμηχάνημα παραγωγής ριφ μπορείς να τα σκορπάς δεξιά-αριστερά.
Αυτό (που είναι και προσωπικό μου γούστο) όμως πρέπει να διαχωρίζεται από το αν θέλω ή δε θέλω να κάνουν τέτοια πειράματα. Προσωπικά όχι απλά θέλω, αλλά με ευχαριστεί κιόλας να βλέπω ότι στα 50+ τους είναι ακόμα ανήσυχοι μουσικά. Και ας μη μου αρέσει το αποτέλεσμα.
Το Lulu btw συνεχίζουν να μην το αντιμετωπίζουν σαν κυκλοφορία τους.
Στην τεράστια κουβέντα που κάναμε κάποτε για το Load δεν ειπώθηκε αυτό πάντως. Τότε ήταν γεγονός πως η εικόνα ήταν αρκετή για να τους αποκηρύξουν αρκετοί. Και δεν το βλέπω καν σαν αρνητικό - άλλωστε το “total black” image είχε προωθηθεί από τους ίδιους σαν αντιδιαστολή στο glam και σαν επικέντρωση στην ουσία που είναι η μουσική. Όποτε κάποιοι που ταυτίστηκαν με αυτό μοιραία δεν ενθουσιάστηκαν με κάτι άλλο.
Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι πως αν αντιμετωπίζουμε ένα δίσκο σαν συνολική καλλιτεχνική πρόταση (μουσική, στίχοι, εξώφυλλο, εσώφυλλο, φωτογραφίες κοκ), είναι θεμιτό για κάποιον να μην του αρέσει σαν πρόταση επειδή δεν του αρέσει στο σύνολο.
Η διαφωνία μας τότε ήταν πως πλέον (θεωρώ εγώ), 25 χρόνια μετά, αν σε κάποιον δεν αρέσει είναι λόγο μουσικής.
Διαφωνώ δηλαδή με την επόμενη παράγραφο σου:
Θεωρώ πως σε όποιον συνεχίζει να μην αρέσει (ή έστω να μην αρέσει στο βαθμό που του αρέσουν άλλα) είναι γιατί δεν αρέσει η μουσική του. Και επίσης είναι θεμιτό γιατί είναι διαφορετική μουσική από το τραχύ Puppets, το γρήγορο ΚΕΑ, το δαιδαλώδες AJFA κλπ.
Και η όλη ιστορία και κουβέντα γίνεται γιατί δεν αρέσει σε όλους το τραχύ puppets, το γρήγορο kill em all , το δαιδαλωδες AJFA όσο τους αρέσει το black album και τα loads.
Ούτε ότι σε όποιους αρέσουν τα puppets, ride κτλ ξέρουν και οι άλλοι δεν έχουν “δικαίωμα”.
Το total black επίσης ήταν πάνω στη σκηνή κάτι που δεν άλλαξε ουσιαστικά και ποτέ.
Υ.Γ. κανένα επιχείρημά για την αξία των lulu και st. Anger. Απλά όποτε βολεύει έχει σημασία πότε τα λένε εκείνοι που “ξέρουν” και όποτε βολεύει έχει σημασία η πλειοψηφία που πιστεύουμε εμείς ότι ισχύει.
Καμία ιστορία δε γίνεται όταν μιλάμε για προσωπικό γούστο.
Το Load μπορεί να είναι αριστούργημα για αυτό που είναι, αυτό που είναι όμως δεν είναι δυνατό να αρέσει σε όλους. Δε μπορούμε να το περιορίζουμε στο «κουρεύτηκαν και ο κόσμος το απέρριψε» επειδή στα αυτιά μας είναι καλός δίσκος. Όπως κι το αντίθετο φυσικά. Δεν πάει να πει ότι αν κάποιος προτιμά το Reload από το puppets είναι κουφός. Μιλάμε για διαφορετικά ήδη μουσικής στην ουσία.
Απλώς αν κάποιος προτιμά το Puppets, είναι μεταλλάς σε κουτί και δεν του αρέσουν οι πειραματισμοί. Δεν μπορεί να υπάρχει άλλη αιτία.
Ενώ αν κάποιος γουστάρει το reload δεν θα πάρουμε και την γνώμη του στα σοβαρά.
Δεν γίνεται αλλιώς
Ισως επειδη ηταν συνεργασια με τον Lou Reed και οχι αποκλειστικα δικη τους κυκλοφορια. Αρα καλα κανουν.
Και ειναι θεμιτο για μενα να πω σε αυτον τον καποιον οτι καλα κανει και δεν γουσταρει το image αν δε θελει, αλλα αυτο που μετραει παντα στο τελος ειναι η μουσικη κατ’εμε, οχι πως θεωρω αλλωστε οτι υπηρχε κατι λαθος με το image των Metallica στα 90ς.
ΕΙΔΙΚΑ μετα απο 25 χρονια, οι παγιωμενες αποψεις που διαμορφωθηκαν λογω κομπλεξ και αποστροφης στο image διχως να επικεντρωθουν καποιοι στην μουσικη, ειναι πιο παγιωμενες απο ποτε. Δεν προκειται καποιος να αφαιρεσει μετα απο τοσο καιρο το bias που εχει, και ουτε θα ακουσει ποτε κατι καινουριο ή διαφορετικο στο Load και το Reload αν δεν τα ακουσε οταν βγηκαν (και που κατ’εμε πολυς κοσμος εκρινε με τα κριτηρια που αναφερθηκαν).
Χαλαρωστε γενικα, δεν σας εβγαλε κανενας ουτε κουφους ουτε κολλημενους, ουτε τιποτα. Ποσο μαλλον που κανενας δεν αναφερθηκε σε εσας προσωπικα, και για καποιο λογο κλωτσατε. Να αρνηθουμε τωρα τα αυταποδεικτα? Το οτι υπαρχει μεγαλη (αν οχι τεραστια) μεριδα κοσμου που κλωτσαει σχεδον αντανακλαστικα στις αλλαγες μουσικου υφους? Το οτι υπαρχει τεραστια μεριδα κοσμου που το εκανε αυτο συγκεκριμενα με τους Metallica των 90ς? Εδω το κανουν κατηγοριες οπαδων πολυ λιγοτερο κολλημενες απο τους μεταλλαδες, και στο παρελθον εχουν φαει κραξιμο μπαντες οπως οι Pink Floyd και οι Queen, θα κολλησουμε στους Metallica που ολοι γνωριζουμε τουλαχιστον 5 ατομα στην ζωη τους που τους εκραξαν για τα σκουλαρικια, τις γουνες και τα μακιγιαζ και αρνηθηκαν και να ακουσουν πανω απο 1 φορα τους δισκους.
Οκ, εγω δεν το θεωρω αυτο. Θεωρω πως καποιος που εχει μαθει να θεωρει αυτονοητο το οτι τα Load Reload ειναι απο λιγο εως πολυ κατωτερα απο τα μετσαλ αλμπουμς τους, δεν υπαρχει ουτε μια στο εκατομμυριο να αλλαξει αποψη πλεον. Και οχι απαραιτητα για μουσικους λογους. Τι ακριβως καθιστα λογικο να προσαρμοσει καποιος το γουστο του και να γουσταρει κατι τραχυ, στη συνεχεια κατι δαιδαλωδες, λιγο πιο μετα κατι πιασαρικο και βαρυ, αλλα να μη μπορει να προσαρμοσει το γουστο του σε κατι πιο sleezy, αργο και μελωδικο? Οσοι γουσταρουν δηλαδη απο KEA εως TBA τα γουσταρουν αποκλειστικα μονο λογω της μουσικης (κι ας μιλαμε για αρκετα διαφορετικο υφος σε καθε δισκο) ? Μπαααα…
Δεν κλωτσάω ρε, κουβέντα κάνουμε. Απλά προσπαθώ να σου δείξω ότι μπορεί να υπάρχει και άλλη οπτική. Δεν είναι παράλογο σε κάποιον που αρέσει το thrash και η συγκεκριμένη περίοδος των Metallica να μην του αρέσει το Load για καθαρά μουσικούς λόγους (και τούμπαλιν). Μιλάμε για άλλο είδος μουσικής.
Και το De Mysteriis Dom Sathanas μπορεί να είναι μπλακ μέταλ αριστούργημα, αλλά αν δε μου αρέσει το black metal δε θα το εκτιμήσω. Ακραίο παράδειγμα (pun intended).
Από εκει και πέρα συμφωνώ πως δύσκολα αρέσει σε οπαδούς οποιουδήποτε είδους μουσικής μια αλλαγή κατεύθυνσης από τον καλλιτέχνη.
Το Lulu πάντως θεωρώ ακόμα και σήμερα πως δεν κατακρίθηκε σαν πειραματισμός (σαν concept δηλαδή) αλλά σαν αποτέλεσμα. Και στην τελική ήταν δίσκος του Lou Reed. Ούτε τα αριστουργήματα του μου αρέσουν προσωπικά.
ποιοι ειναι αυτοι? εχεισ καποιο παραδειγμα ?
Εξαιρετικά τραγούδια και τα δύο. Ειδικά το Iced Honey θυμάμαι να το ακούω συνεχόμενα και να μην μπορώ να σταματήσω με τίποτα.
Στο The View μου αρέσει πολύ το πώς τραγουδάει - απαγγέλει ο Lou Reed και όπως έρχεται μπριζωμένος μετά και χώνει ο Papa Het (Ι am the view, I am the table).
Συνολικά ούτε εγώ τρελάθηκα με το Lulu. Νομίζω το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει περισσότερες ωραίες συνθέσεις ο δίσκος και γίνεται βαρετός από ένα σημείο και μετά.
Κάποιος που ακούει έναν δίσκο, βρίσκει αυτά που του αρέσουν, αυτά που δεν του αρέσουν και καταθέτει την άποψη του (θετική ή αρνητική). Αυτό είναι το υγιές. Ένας άλλος που θα τραβήξει μια μονοκονδυλιά και θα πει ότι ο δίσκος είναι μάπα επειδή δεν είναι όπως τον είχε στο μυαλό του, ε νομίζω ότι θα πρέπει πρώτα να βγει από το κουτί του. Νομίζω για αυτούς μιλάει ο Buzz.
ΥΓ: Τώρα μόλις άκουγα το The View και καπάκι μπαίνει Whiplash. Εντάξει το Whiplash είναι υπερ-ΕΠΟΣ και φυσικά άλλο στυλ. Δεν θα κάτσω να κάνω συγκρίσεις μήλα με αχλάδια.
ναι αλλά αν είναι φιλέτο με σουβλάκια ;
δεν έχει φίλλερ. είναι όλο στα ίδια μέτρια επίπεδα
Ρε φαμίλια, τα χετε δει αυτά; Δεν έχω δει άλλη ταινία/ντοκυμαντέρ που στους τίτλους να γράφει Music By Metallica
Αυτό είναι το πρώτο, υπάρχουν άλλες 2 HBO συνέχειες
Μετά αυτό με υπογραφή Peter Jackson (που προσέλαβε ντετέκτιβ για την υπόθεση ο θεούλης):
…και η μάπα ταινία:
πεθανα ε
κι εγω πεθανα λιγακι, μεσα μου… οχι με την καλη εννοια
Δεν ηξερα οτι εχεις τετοια αποψη για το Metallica. Και μετα λενε εμενα αιρετικο μερικοι εδω μεσα!
Μαζευονται πολλα και για σενα, να προσεχεις.
Χεχε, λες να με κάψουν στην πλατεία του χωριού του φαμιλυ;
Τον ΚΕ ( ) πείραξα.
Πέρα από την πλάκα, φυσικά και αναγνωρίζω την ιστορική του σημασία και τα όσα σημαίνει αλλά και σηματοδοτεί για τη μπάντα και το ίδιο το ιδίωμα. Στο δικό μου το αυτί (άποψη η οποία δεν αφορά και κανέναν στην τελική) ακούγεται αδιάφορο και αρκετά επίπεδα κάτω από τα unload. Δε θα βάλω να ακούσω εκουσίως ούτε δευτερόλεπτο του black album στην υπόλοιπη ζωή μου
Μακάρι να ήταν όλο στα ίδια επίπεδα
Πεθαίνω με πλατεία χωριού φαμιλι. Θα κάνουν και chanting οι κάτοικοι την γέφυρα του Creeping Death όσο σε καινε.
Θα μπορούσα να γράψω την παράγραφο σου σχεδόν αυτούσια, για τα Enter Sandman και Don’t Tread On Me μόνο …
Οι παραγωγοί είναι οι ίδιοι με το SKOM.
Πολλοί ροκ και μέταλ μουσικοί είχαν σταθεί δίπλα η είχαν πάρει θέση υπέρ των κατηγορουμένων.
Αυτός ήταν και ο λόγος που επέτρεψαν και οι Metallica να γίνει - για πρώτη φορά - χρήση της μουσικής τους. Γιατί εξοργίστηκαν, όπως είπαν, με την υπόθεση. Είχε κάνει και ο Λαρς δηλώσεις σχετικά.
The convictions outraged Metallica, who lent their music to the 1996 HBO documentary Paradise Lost , which made a powerful case for the teens’ innocence. “It was the least we could do,” says Lars Ulrich. “They were outsiders who didn’t fit into what that community wanted. I could definitely identify with them. We all could.”
Όπως και ο James:
METALLICA frontman James Hetfield showed his support for the West Memphis Three, calling their release an “amazing” outcome. “The way you dress, the things you listen to…” he said. “I can basically speak for myself, growing up, that that was just a sign of wanting to be creative and different.”
“The state gave them no compensation. So I think it falls upon our responsibility to help with that side of it.”