Μetallica

Σωστός και εγώ μαζί σου και γω τρολαρω λίγο το φάμιλυ… :grinning: :grinning: :grinning:

3 Likes

Ναι γιατι τους εχεις δει αμερικη που ειναι ολοι φλωροι

Στην Αμερική είναι φλωροι ενώ εμείς εδώ βαρβατιλα στον γιδοτοπο

Καλα εννοείται. Πολλα κανταρια αρχιδια. Μαλλον δεν ησουν μανογουορ.

Οι δυο απο τις 7 φορες ηταν Ελλαδα. Και στην Ελλαδα να το ειχα δει το Whiplash τα ιδια θα ελεγα. Ή μαλλον χειροτερα θα ελεγα, αφου θα ξενερωνα με τα ζωα που θα κοπαναγαν ο ενας τον αλλον.

Δεν εχει να κανει με το κοινο, εχει να κανει με το οτι το απλο ξυσιμο της κιθαρας δεν εχει κατι να μου πει πλεον (και παντοτε μου ελεγε λιγοτερα απο αλλου ειδους τραγουδια, πιο πολυπλοκα και μελωδικα)

Δεν το πιστευω. Δεν γινονται αυτα.

fixxxed

1999 Αθηνα - 10
2007 Αθηνα - 9
2009 MSG - 9
2011 Bronx - 8
2012 Orion - 10
2012 Orion - 9
2021 Florida - 9

Αρα οχι.

Φοβασαι να μπεις στο πιτ;

Μπα ειμαι 1.84 και 95 κιλα μαλακας, τι να φοβηθω?

Ας πουμε πως οποιος εχει τολμησει να μου ριξει αγκωνια ή σπρωξιδι σε συναυλια επειδη την βρισκει ετσι, εχει φυγει με γερη μελανια μετα.

Τα παλια τα χρονια δηλαδη, που εβλεπα τις συναυλιες απο αρκετα κοντα. Τωρα πλεον τις απολαμβανω απο εκει που εχει τον καλυτερο ηχο.

Εγω παντω δε μπαινω. Ακολουθω το ρητο «του φευγατου η μανα δεν εκλαψε ποτε».

2010 Αθηνα - 12 (λόγω και της :cloud_with_lightning_and_rain:)

1 Like

Απλητος ησουν και βρηκες ευκαιρια;

Τώρα που το λες βρωμάνε λίγο τα μαλλιά μου, πάω να κάνω κανα ντουζ πιο μετά.

Βασικά πιο πολύ λασπώθηκα τότε παρά πλύθηκα.

1 Like

Μια από τις τελευταίες φορές που μπήκα σε πιτ, στους suicidal angels πριν 4 χρόνια περίπου, αν και ίδιας κατηγορίας γάιδαρος με τον quintom κι εγώ (1.86, 90+ κιλά) σε κάποια φάση έφαγα ένα σπρώξιμο και παραπάτησα λιγο, χωρίς να χτυπήσω βεβαια. Και ήρθε ένα συμπαθεστατο και ευγενέστατο πιτσιρικακι (20 το πολύ) και μου κάνει " ΕΙΣΤΕ εντάξει? Μήπως χτυπησαΤΕ?". Από τη μια χάρηκα πολύ με την ευγένεια και το ενδιαφέρον, από την άλλη ο πληθυντικός μου γάμησε το είναι.

Σας έχουμε καταλάβει τι τρολαδες είσαστε btw :heart:

7 Likes

Ναι την έχεις ξαναδιηγηθεί την ιστορία αυτή με τον πληθυντικό!

1 Like

Εμένα καθημερινά 20χρονες φοιτήτριες μ αποκαλούν κύριο στο σούπερ μάρκετ οπότε το είναι μου γαμιεται μέρα με την μέρα.

2 Likes

Τι γινεται ρε,ολοι ντουκια ειστε; Θα σταματησω να ανοίγομαι.

3 Likes

Metallica - Ronnie

Με αφορμη τον παραπανω συντομο διαλογο για τα διαφορα live των Metallica… θυμηθηκα καποια λογακια που ειχε πει ο James στο Orion Festival 2012 οταν επρεπε αναγκαστικα να προλογισει και να εκτελεσουν το Escape, την μια και μοναδικη φορα που το εχουν παιξει ζωντανα. Υπαρχει και σε βιντεο αλλωστε, και κανει πλακιτσα, ρωτωντας αν ειναι αναγκη να το παιξουν ρε γαμωτο…

Καπως ετσι νιωθω κι εγω για το Ronnie και το γεγονος οτι “πρεπει” να γραψω και για αυτο το τραγουδι, στην πορεια αυτου του πολυχρονου αφιερωματος. Ή μαλλον, καπως ετσι ενιωθα μεχρι πριν 2 βδομαδες, καθως εχω διαχρονικα δηλωσει σε οποιαδηποτε ημι-σοβαρη κουβεντα για τα LOAD + RELOAD οτι το Ronnie ειναι το μονο τραγουδι των Metallica στα πρωτα 15 χρονια δισκογραφιας τους, που δεν μπορεσα ποτε να αγαπησω και να “νιωσω” ιδιαιτερα. Εχουν υπαρξει στιγμες που το ακουω και το απολαμβανω αρκετα (κυριως στο αυτοκινητο), αλλα δε νομιζω οτι με κερδισε ποτε στο 100%.

Αυτο αλλαξε λιγακι μεσα στον Νοεμβριο του 2021. Το οτι το τραγουδι αυτο δε με εχει κερδισει στο 100% δεν αλλαξε (και δε νομιζω να αλλαξει ποτε), αλλα καταλαβα τον λογο υπαρξης του λιγο περισσοτερο απο παλιοτερα. Η αφορμη ηταν φυσικα οι αμετρητες ωρες οδηγησης στα λαγκαδια της Δυτικης Βιρτζινια, τα δαση του Τενεσι, και τις πεδιαδες της Αλαμπαμα.

Η συμφωνια ηταν πολυ ξεκαθαρη με το κοριτσι. Οποιος οδηγει, επιλεγει και την μουσικη. Και σχεδον ευβλαβικα, θα οδηγουσαμε εναλλαξ οσον αφορα τις μερες που επρεπε να καλυψουμε καποιες σημαντικες αποστασεις. Ο κληρος μου εδωσε την διαδρομη απο την Βαλτιμορη εως το Knoxville, που ειναι μια αποσταση κοντα στις 8 ωρες την μια μερα, και 3 μερες μετα, την διαδρομη απο το Madison της Alabama, εως το Tallahassee της Florida, δηλαδη ακομα 5 ωρες. Ενα μεγαλο διαστημα απο αυτες τις διαδρομες λοιπον, το περασαμε ακουγοντας ολοκληρο το Load, στα καπακια το Reload, και στα καπακια το Hardwired, τα τρια αδερφακια δηλαδη.

Οπως ισως εχετε καταλαβει, απλα καθυστερω και γραφω διαφορες τυχαιες χαζομαρουλες, γιατι προσπαθω να αποφυγω να γραψω για το Ronnie. Οπως για παραδειγμα, ηθελα να πω οτι αν εχετε ποτε αναρωτηθει πως μοιαζει το αρνητικο μιας φωτογραφιας απο σπερμα και αιμα αναμεσα σε δυο πλακιδια απο γυαλι, τοτε μπορειτε να κοιταξετε λιγο πιο πανω. Ή λιγο πιο κατω για το εργο τεχνης που βρισκεται στο Brooklyn Museum, μουσειο το οποιο εχω επισκεφτει διχως να ξερω οτι εχει αυτο το εκθεμα (και αρα δεν το ειδα).

Η ουσια ειναι οτι το Ronnie πιθανοτατα δεν ειναι η καλυτερη επιλογη αν θελεις να χορεψεις με την γυναικα σου στον γαμο σου. Ισως οχι η καλυτερη επιλογη αν θελεις να φτιαξεις τηλεοπτικο σποτακι με τρεηλερ ταινιας. Μαλλον ουτε η καλυτερη επιλογη αν θελεις να χαλαρωσεις το βραδακι λιγο πριν κοιμηθεις. Ομως αποτελει μια αρκετα καλη επιλογη αν θελεις να οδηγησεις 5 ωρες ενα πρωι στο Τενεσι ή στην Αλαμπαμα, με κανα 2-3 στασεις για καφε, για μεσημεριανη μπριζολα σε βλαχο-εστιατοριο, ή για κατουρημα στην μεση του πουθενα. Συγκεκριμενα, πλεον αποτελει ενα τραγουδι που δεν χρειαζεται απαραιτητα να κανω skip οταν ακουω το Load. Το βρηκα αρκετα ευχαριστο ακουσμα, παρολο που σε αντιθεση με το Thorn Within, θα ετρωγε σβησιμο πρωτο κιολας αν επρεπε σωνει και καλα να φτιαξω μια εκδοση του LOAD με 10 τραγουδια αντι για 14.

James: Το Ronnie βρωμαει Hetfield απο χιλιομετρα. Προφανεστατα δικη του συνθεση, και προς απογοητευση μου, το μονο τραγουδι στον δισκο που δεν καταπιανεται με καποιο σοβαρο θεμα, ή τουλαχιστον δεν φαινεται ετσι εξαρχης, με την πρωτη αναλυση. Ισως ηταν κι ενα απωθημενο να γραψει κι αυτος ενα τραγουδι μιγμα μοντερνας country με βλαχο - southern rock. Ας αναφερουμε ομως τα θετικα. Το ριφφ ειναι πιο πιασαρικο κι απο σως μπαρμπεκιου στο μπιφτεκι, το ρεφρεν πιο γκρουβατο κι απο περιστερι που περπαταει κατα την διαρκεια σεισμου, και η φωνη του James για ενα ακομα τραγουδι σε δυσθεωρητα υψη.

Lars: Η χαρα του 4/4 για τον Λαρς. Ισως σε ενα εναλλακτικο συμπαν που οι Metallica ειχαν πολυ χειροτερο promotion και δεν εκμεταλλευτηκαν πληρως το ταλεντο που τους δοθηκε, ο Λαρς να κατεντησε ντραμερ σε τοπικους γαμους της Αλαμπαμα ή εστω στο Οντενσε. Ποιος ξερει. Παντως δεν ειναι και πολυ τραβηγμενο σεναριο. Βαζει την γουστοζικη πινελια του στην γεφυρα του τραγουδιου, που ειναι ισως και το πιο ενδιαφερον σημειο του τραγουδιου.

Kirk: Οργανικο vegan βουτυρο στο μη-γλουτεινικο ψωμι του Κερκ αυτα τα τραγουδια κι αυτα τα lead-ακια που γεμιζουν τον χωροχρονο στο outro του τραγουδιου. Θα μπορουσε να τα παιζει ολη μερα καθε μερα με μια οδοντογλυφιδα στο στομα, στην ξυλινη βεραντα της φαρμας του στο Κανσας κοιτωντας τα καλαμποκια του.

Jason: Τουμπανο το μπασο στο Ronnie. Αναδεικνυεται απο την δομη και την συνθεση της βλαχοροκιας, και δινει ογκο και ενταση σε ενα κατα τα αλλα αρκετα φλωρικο τραγουδι. Επισης, αρκετα μεγαλη μαγκια το περιεργο εφφε που χρησιμοποιει στην γεφυρα του τραγουδιου.

259161255_923846698558881_4097757935545383326_n

Σολο: Ο φιλος μου @drenie μετα απο σχετικη μου ερωτηση για το αν θυμομουν καλα οταν ειπα οτι οι Metallica ειχαν σολο σε καθε τραγουδι μεχρι το Wasting My Hate, μου θυμησε το For Whom The Bell Tolls, που ηταν το πρωτο τους κανονικο τραγουδι χωρις κιθαριστικο σολο. Ε λοιπον το Ronnie ειναι το τριτο. Αυτα. Κατι μικροσολιδια στο τελος του τραγουδιου δεν πολυ-μετρανε, αλλα θα αναφερθει οτι κανουν το τραγουδι καπως καλυτερο και του δινουν ενα καποιο ενδιαφερον στο κλεισιμο.

Στιχοι: Εδω τα πραγματα γινονται λιγακι πιο ενδιαφεροντα. Ή λιγοτερο, οπως το παρει κανεις. Αυτο ειναι το μονο τραγουδι που δεν εχει τεραστια σχεση με τα συναισθηματα και τα βιωματα του James, και αρα ξεφευγει λιγο απο την θεματικη ολοκληρου του LOAD. Οι στιχοι φαινεται να μιλανε για καποιον τυπο με το ονομα Ronnie που ηταν ενας αποκληρος, και καποια στιγμη ξεσπασε και γαζωσε ενα σωρο κοσμο με σφαιρες, πιθανοτατα ακομα και σε καποιο σχολειο αφου για Αμερικη μιλαμε. Αν και ολο αυτο το περιστατικο δεν ταιριαζει πουθενα με την ζωη του James, ειναι ενα θεμα που θα μπορουσε καλλιστα να συμπεριληφθει στο σκοτεινο και εσωστρεφες κλιμα ολοκληρου του δισκου.

Καλυτερη στιγμη: Αυτο θα αποτελει στανταρ απαντηση στα μισα τραγουδια του Reload και σας προιδεαζω απο τωρα, αλλα οπως και στο Thorn Within, το καλυτερο σημειο του τραγουδιου ειναι το outro.

Χειροτερη στιγμη: Νταξει μωρε ξερω γω ειπα να μην ειμαι αυστηρος… Για να ειμαι δικαιος, θα πω ολοκληρο το τραγουδι, εννοωντας οτι ειναι η χειροτερη στιγμη του LOAD. Αν και καταλαβαινω πληρως το γιατι υπαρχει αυτο το τραγουδι, δε θα με πειραζε και να μην υπηρχε.

15 Likes

Οχι όλοι. 1,92 / 82

3 Likes