Δεν είναι από τα αγαπημένα μου στο Load, θα το έβαζα κάτω από τη μέση στις προτιμήσεις μου. Τίποτα ιδιαίτερο.
1 Like
Τραγούδι που μεγάλωσε μέσα μου με τα χρόνια.
Σε αντίθεση με τον κολλητό μου που ακούγαμε παρέα τότε το load και του έκανε κλικ από την πρώτη ακρόαση.
Γουσταρω πάρα πολύ την σαμπαθιλα του.
Υ.Γ. 1.81 , 92 κιλά
1 Like
Έλα πείτε αλήθεια. Είναι επειδή ακούγατε μεταλλικα εφηβοι έτσι?
Εγώ σαν μειντενάκιας, δεν πήρα μπόι 
6 Likes
Θέλαμε όλοι να μοιάζουμε στον Hetfield οπότε μας τράβαγαν από τα πόδια 
2 Likes
Εμ αφού δεν ξέρετε ρε, εγώ που σταμάτησα στο BA πήρα μπόι 1,87 αλλά δε πήρα τα περίσσια κιλά της load περιόδου και είμαι στα 75 
Όσο συνεχίζει ο quintom όμως βλέπω να με παίρνει στο λαιμό του, keep up the good work dude
1 Like
Βρε μπαγλαμά (επιστημονικά μιλώντας…) καρδούλες βάζουμε για τα ποστ σου και όχι αν μας αρέσει περισσότερο ή λιγότερο το κάθε τραγούδι. Προσωπικά γέλασα και διασκέδασα πολύ με “αφιέρωμά” σου στο Ronnie, κι ας μην είχε και τίποτα σχετικό με το ίδιο το τραγούδι.
1 Like
Metallica - The Outlaw Torn
Το LOAD των Metallica ειναι ο μεγαλυτερος τους δισκος σε διαρκεια, με τον μεγαλυτερο αριθμο τραγουδιων. Η διαρκεια του δισκου ειναι 78:59, δηλαδη το μεγιστο που θα μπορουσε να ειναι ουτως ώστε να μην εχει προβληματα αναπαραγωγης το CD player της εφηβειας μας, στο οποιο παρα πολλοι απο μας λιωσαμε αυτον τον δισκο. Αυτο το γνωριζω εκ πειρας παρα πολυ καλα, αφου τα 80αρια CD-R που γεμιζα με τυχαιες μουσικες επιλογες μεχρι το τελευταιο δευτερολεπτο, ειχαν περιορισμενη διαρκεια ζωης, και το αποτελεσμα ηταν να εχω δεκαδες CDια στο αυτοκινητο, στα οποια τα τελευταια 1-2 τραγουδια απλα ειχα ξεχασει πως ειναι. Ζουσα σε ενα συμπαν, στο οποιο καποιος αλητης ειχε σαμποταρει το τελευταιοα τραγουδι καθε δισκου που αγαπουσα.
Το LOAD δεν αποτελουσε εξαιρεση, καθως οτι και να σας λεει ο Lars Ulrich στις σημειωσεις του single για το Memory Remains στο οποιο μπηκε η πληρης εκδοση του Outlaw Torn, ακομα και στα 78:59 τα περισσοτερα CD players λυγιζαν μετα απο καποιους μηνες ακροασης του δισκου, και δυστυχως ακομα και η εργοστασιακη εκδοση του LOAD με την παραμικρη γρατσουνια οδηγουσε στην θυσια του last but not least τραγουδιου του δισκου.
Για ολα αυτα τα ψυχολογικα τραυματα που μας προκαλεσε η τεχνολογια στην αναλογικη εποχη (νταξει οχι και τοσο αναλογικη…) πριν την μαζικη διαδοση των mp3 και την επανασταση στον χωρο της μουσικης, για ολες τις ψυχες που βιωσαν την εμπειρια του Outlaw Torn να πηδαει στο player και να μην μπορουν να το ακουσουν ολοκληρο, αλλα και για ολες τις ψυχες που δεν ακουσαν ολοκληρο το Outlaw Torn μεχρι τον Νοεμβριο του 1997 (ή και εως σημερα?), η εκδοση του βιντεο που ακολουθει, ειναι η ολοκληρωμενη εκδοση του τραγουδιου, στα 10 λεπτα και 47 δευτερολεπτα, σε αντιθεση με την εκδοση που κυκλοφορησε το 1996 και ειχε διαρκεια μολις 9 λεπτα και 49 δευτερολεπτα, δηλαδη περιπου 1 λεπτο λιγοτερο.
Οπως γραφει κι ο Lars (υποθετω, αυτος ειναι παντα ο πρηξαρχιδας και νομιζω επισης υπευθυνος για τις σημειωσεις στα singles, αν και δεν θα ηταν περιεργο να τα γραφει κι ο James που επιμελειται πολυ συχνα και το artwork) στο single του Memory Remains: “When we were doing the final sequencing of the ‘LOAD’ album, the record company told us that we couldn’t go a second past 78:59, or your CD’s wouldn’t play without potentially skipping. With our 14 songs, we were running about 30 seconds over, and something had to give, so the cool-ass jam at the end of ‘Outlaw’ got chopped (ARRRGGGHHH!!). Here is the full version as it was written, recorded, and meant to be.”
Για λιγα λεπτα φλερταρα με την ιδεα του να συμπεριλαβω σε αυτο το ποστ αποκλειστικα την 11λεπτη εκδοση, γιατι ειναι εγκλημα να κοβεται το τζαμαρισμα στο τελος, αλλα τελικα αποφασισα οτι μιας και δεν πληρωνω εγω ουτε για το bandwidth στο rocking, ουτε στο YouTube, οτι θα βαλω και τα δυο, και μαλιστα θα βαλω και μια τριτη εκδοση, απο εναν τυπο που εκανε το τραγουδι 13λεπτο, τραβωντας το τζαμαρισμα στο τελος ακομα περισσοτερο. Δεν με τρελαινει, αλλα απο περιεργεια εχει καποιο ενδιαφερον να την ακουσετε.
Με τα Thorn Within και Ronnie, εν μερει και επειδη δεν υπαρχει ουτε για δειγμα πληρης live εκτελεση τους, ξοδεψαμε αρκετα λιγοτερο χωρο και μελανι, αλλα εδω εχουμε ακομα παρα πολλα να πουμε. Ξεκινωντας απο τις υπερβολες που δεν ειναι και τοσο υπερβολες. Το “The Outlaw Torn” ειναι το πληρεστερο, το πιο μεγαλειωδες, πιο ολοκληρωμενο, πιο εξελιγμενο και πιο μεγαλοπρεπες τραγουδι των Metallica. Οχι μονο μεσα στο LOAD. Οχι στα 90ς. Οχι τα τελευταια 30 χρονια. Αλλα γενικα. Καποια αλλα τραγουδια τους εχουν αφησει μεγαλυτερη παρακαταθηκη, και καποια τραγουδια τους εχουν μεγαλυτερη ιστορια. Αλλα το Outlaw Torn ειναι η επιτομη των Metallica και το φως στο τελος του τουνελ που οδηγει στην αποθεωση του ταλεντου και της μουσικοτητας τους. Με μονο ισαξιο του το διδυμο αδερφακι του, αλλα δεν εχουμε φτασει εκει ακομα.
Το “The Outlaw Torn” ειναι ενα τραγουδι που κυριολεκτικα οσοι γνωριζω, δεν το προσεξαν στο πρωτο ακουσμα του δισκου. Ισως επειδη η πρωτη ακροαση ενος οποιουδηποτε δισκου διαρκειας 79 λεπτων ειναι μια εξουθενωτικη διαδικασια? Ισως επειδη οταν ο δισκος αυτος ειναι των Metallica, αυτο σημαινει οτι παντοτε μα παντοτε θα εχει πολυ ζουμι και αρα θα οδηγησει σε μερικο αποπροσανατολισμο? Ισως επειδη το τραγουδι αυτο ειναι απο μονο του ενα ειδος μουσικης που ορισαν οι Metallica? Ισως επειδη μετα απο 10 χρονια thrash και υψηλων ταχυτητων, η πρωτη ακροαση του Outlaw Torn προκαλει περισσοτερο σκεψεις τυπου “τι συμβαινει τωρα ρε παιδια” παρα σκεψεις τυπου “ω ρε μλκ τι κομματαρα ακουμε” ? Ισως επειδη εχει αποδειχθει επιστημονικα οτι κατα την διαρκεια οργασμου η εγκεφαλικη δραστηριοτητα πεφτει κατακορυφα και το σωμα δεν μπορει να επεξεργαστει πληρως τις πληροφοριες που δεχεται? Μπορει για καποιον απο αυτους τους λογους. Μπορει και οχι. Μπορει και για ολους τους παραπανω λογους. Σιγουρα για ολους τους παραπανω λογους δηλαδη.
Ποιο ηταν το αποτελεσμα? Το αποτελεσμα ηταν μετα απο 25 χρονια, η τραγουδαρα αυτη να στεκεται ισαξια και πανδικαια στο ιδιο βαθρο με ολες τις υπερκλασικες τραγουδαρες των Metallica, και να τις κοιταει ολες καταματα. Θα ηταν ισως λιγο προσβλητικο να δηλωσει κανεις για ενα οποιοδηποτε τραγουδι πως οποιος δεν το νιωθει αυτο το τραγουδι, δεν εχει ψυχη. Οποτε δε θα το δηλωσω γιατι δε θελω να προσβαλω κανεναν. Αυτο δεν το κανει λιγοτερο αληθεια ομως. Ο Παρανομος Κομμενος παραμενει η μεγαλυτερη καταθεση ψυχης που εχει κανει ο James Hetfield σε δισκο Metallica.
Θα αφησω τα πολλα πολλα για την παραγραφο με τους στιχους, αλλα θα επεκταθω λιγο περισσοτερο για το τραγουδι αυτο πριν περασω στα επι μερους. Η καριερα των Metallica και η πορεια τους στον χρονο, ειναι ενα δικοπο μαχαιρι για τους ιδιους. Η παρακαταθηκη που αφησαν με τους πρωτους 5 δισκους τους, οριζοντας και ενα διαφορετικο υπο-ειδος καθε φορα με καθε δισκο και σπρωχνοντας τα ορια της παραγωγης στον σκληρο ηχο ολο και πιο μπροστα με καθε κυκλοφορια, δημιουργησε ενα τεραστιο δυναμικο, που για καποιους δεν θα μπορουσε ποτε να ξεπεραστει ουτε καν απο τους ιδιους τους Metallica, ουτε με κβαντομηχανικα αλματα ενεργειας.
Αυτο οδηγει στο εξης παραδοξο. Απο τη μια οι ιδιοι οι Metallica απεκτησαν την ελευθερια στις αρχες των 90ς να κανουν ακομα περισσοτερο αυτο που γουσταρουν (οχι οτι δεν το εκαναν παντοτε) και να σπρωξουν και τους ιδιους τους εαυτους τους πειραματικα σε ενα σωρο αλλα μονοπατια, απο την αλλη δημιουργησαν τετοιες απαιτησεις απο τους αμετρητους οπαδους τους παγκοσμιως, που η αναποφευκτη απογοητευση για τους οπαδους ηταν θεμα χρονου. Το φυσικο αποτελεσμα ειναι τραγουδια οπως το Outlaw Torn να παραγκωνιζονται συχνα πυκνα και απο πολλους, λογω του ακλονητου και αυταποδεικτου αξιωματος πως “τιποτα δεν ειναι σαν τα παλια των Metallica”. Κι αν δεν ηταν το 1996 ή το 1997, θα ηταν το 2000 ή το 2005, η χρονια που οι Metallica “χαλασαν”.
Με μια διαφορετικη οπτικη ομως, αν ενα τραγουδι οπως το Outlaw Torn ειχε κυκλοφορουσει αυτουσιο απο μια μπαντα 2-3 δισκων που δεν ειχε παιξει ποτε thrash metal και δεν ειχε ορισει ουτε ενα ειδος metal (ποσο μαλλον 3-4) , αυτη η μπαντα θα βαφτιζοταν ως “οι Metallica του hard rock” και ειναι αρκετα πιθανο να γνωριζαν παγκοσμια καταξιωση και φημη (εχοντας κυκλοφορησει και τα υπολοιπα τραγουδια των LOAD & RELOAD φυσικα). Ακομα ενα παραδοξο λοιπον, στο οποιο ενω η μπαντα διαφοροποιουσε σε μεγαλο βαθμο τον ηχο της κυριολεκτικα με καθε κυκλοφορια, ξαφνικα δεν ειχε πλεον το δικαιωμα να το κανει, και για παρα πολλους (περισσοτερους απο οσους θα ηθελε κανεις μας δυστυχως), επρεπε να “κυκλοφορησει τον δισκο με αλλο ονομα, αυτο δεν ειναι Metallica”.
Μπα.
Καλα εκαναν και κυκλοφορησαν ΟΛΑ οσα κυκλοφορησαν με το ονομα τους. Και καλα εκαναν και επαιξαν αυτο ακριβως που γουσταραν, προκαλωντας και με τις δηλωσεις τους και την συμπεριφορα τους. Και καλα εκαναν και εβαψαν και τα νυχακια τους μαυρα, και ανταλλαξαν κι ενα γλωσσοφιλο, και φορεσαν και γουνα, και εριξαν σποντες για σκατα στο μεταλ, και εβαλαν και αιμα με σπερμα στο εξωφυλλακι τους (και στη συνεχεια αιμα και κατουρο), και εν τελει, καλα εκαναν και επανελαβαν “we don’t give a shit” ξανα και ξανα σε καθε συναυλια τους.
Στην τελικη, ισως οι Metallica δεν επρεπε να εχουν γινει τοσο μεγαλοι. Ισως επρεπε να εχουν γνωρισει το 40% της φημης που γνωρισαν, και να εχουν ενα πιο υγιες fanbase. Ενα fanbase που αν δεν τους αρεσε η μουσικη των Metallica πια, μπορουσαν απλα να μην την αγορασουν, διχως να μας γεμιζουν 25 χρονια τωρα με την τοξικοτητα τους. Ισως ενα συμπαν με τους Metallica ως μια πιο μικρη μπαντα, να ηταν ενα πιο υγιες συμπαν και ενα καλυτερο συμπαν και για την ψυχολογια της μπαντας. Ομως επειδη ζουμε σε αυτο το συμπαν και οχι σε ενα εναλλακτικο, στο παρον συμπαν, το Outlaw Torn οριζει το υψιστο επιπεδο που εφτασε ποτε η μπαντα, ενα επιπεδο που ειχε ηδη φτασει και στο παρελθον αλλα το εφτασε ξανα και μελλοντικα σε σχεση με το LOAD.
James: Δεν χρειαζονται πολλα πολλα εδω περα. Ερμηνεια καριερας. Ριφφαρες αργοσυρτες και καθηλωτικες επι 11 λεπτα. Εισαγωγη βγαλμενη απο υγρα ονειρα οποιουδηποτε εχει παιξει ποτε κιθαρα. Χροια φωνης που υγραινει μεχρι και την θεα Αφροδιτη στο ναδιρ της λιμπιντο της. Σολο στο κλεισιμο του τραγουδιου που στο τελευταιο λεπτο των καθυστερησεων σκοραρει το εκτος εδρας γκολ στο γηπεδο του Hammett και στελνει τον James στον τελικο, παρα την ηττα με 12-1. Ειδικη μνεια και αναφορα στις ζωντανες εκτελεσεις του τραγουδιου. Μπορει ο James να καυλωνει με το Whiplash, να πωρωνεται με το Master, να ουρλιαζει με το One, να γκρουβαρει με το Harvester, αλλα μονο σε ενα τραγουδι κραταει κλειστα τα ματια του σχεδον καθολη την διαρκεια και προσκαλει ολο το κοινο να τον συντροφευσει σε ενα απο τα πιο προσωπικα του τραγουδια, και να μπει στην ψυχη του την ιδια να νιωσει το πως βιωνει αυτος την ζωη και τα βιωματα του. Και αυτο ειναι το Outlaw Torn. Hear me and if I close my mind in fear, stitch me together λεει ο James στην οικογενεια του, που ειναι οι Metallica και οι οπαδοι τους ελλειψει μιας πιο συμβατικης οικογενειας (και οσο απεχει απο τον θειο Τζακ και μακαρι να απεχει για παντα).
Lars: Για τα τυμπανα του στην εισαγωγη, τα πιατινια και το hi-hat στο χτισιμο του κουπλε πριν το σολο, για τον ρυθμο στα ρεφρεν, για τα χτυπηματα στο ταμπουρο που συντονιζουν 3-4 γειτονικους πλανητες με την Γη οποτε το εχει παιξει ειτε studio ειτε live, και για το larger than life γκρουβαρισμα στο τελευταιο τριλεπτο, ειμαι υποχρεωμενος να πεσω στα γονατα του και να προσκυνησω την μουσικη του ιδιοφυια, που συμβαλλει κατα τα μεγιστα ωστε αυτο το τραγουδι να αποκτησει το status που του αξιζει, που δεν ειναι τιποτα αλλο παρα “αριστουργημα”.
Kirk: Μπορει να μην συμμετεχει ποσοτικα οσο συμμετεχει στην πλειονοτητα των συνθεσεων και στο LOAD και στο RELOAD, αλλα καποιες φορες (παντα δηλαδη) ποιοτητα >>> ποσοτητα. Αεναος και αγεραστος παρτενερ του James, που προσθετει στο επακρον με το σολο του, με το γκρουβαρισμα του, με τις ρυθμικες του, και με το μαυρο του νυχακι. Σε περιπτωση που δεν ημουν σαφης με βαθμους νωριτερα, παιρνουν ολοι 11 στα 10. Δηλαδη 4 παραπανω απο οτι παιρνει το St. Anger για επιφανες μελος του φορουμ. Ο ηχος του με το wah pedal, ειναι πραγματικα μια ιδιοφυης συλληψη για τον δισκο γενικοτερα, αλλα ειδικα για τα διαφορα περασματα στο Outlaw Torn.
Jason: Μου φαινεται περιεργο το οτι δεν εχει writing credits για αυτο το τραγουδι, αλλα προφανως οι Metallica ξερουν καλυτερα (ή και οχι). Η αληθεια ειναι πως αυτο το τραγουδι φωναζει Τζεησοναρας απο χιλιομετρα, και ειναι σιγουρα μια απο τις μεγαλυτερες στιγμες στην θητεια του με την μπαντα. Τελειο groove με τον Lars, παιρνει τα ηνια κατα την διαρκεια των κουπλε που σιγαζουν οι κιθαρες, και συνοδευει ολα τα αλλα οργανα σε καθε δευτερολεπτο, προσδιδοντας ακριβως αυτην την μελαγχολικη σαπιλα που χρειαζεται το τραγουδι και στα 11 του λεπτα. Αψογος οπως και οι τεσσερις.
Σολο: Μπορει στο Wasting My Hate να μην ειχαμε κανενα, και στο Ronnie να ειχαμε ενα ψευτοσολο, εδω ομως εχουμε δυο σολο και μαλιστα βαρβατα. Εγινε μια συντομη αναφορα και προηγουμενως αλλωστε. Ο Kirk ειναι ο Kirk, και αρα συνηθως θα μας δωσει ενα γαματο σολο, που ακομα κι αν δεν ειναι απο τα καλυτερα του, θα ειναι σιγουρα ανω του μετριου και τις περισσοτερες φορες αξιομνημονευτο και πιασαρικο. Εδω δεν συμβαινει κατι τετοιο. Εδω μας εχει δωσει ενα απο τα καλυτερα του σολο. Ξεκιναει με κατι μελωδικα lead-ακια εκει καπου στην μεση, και αφου οι υπολοιποι τρεις του δωσουν το εναυσμα, τελειωνει πανω στην κιθαρα με την μεγιστη χρηση wah και ξυσιματος
ξεκινωντας στο 6:30, και μας δινει ενα σολο που θα μπορουσε να εχει παιχτει με καποιο πολυ πειραγμενο ηλεκτρικο βιολι. Την σκυταλη παιρνει ο James στο κλεισιμο του τραγουδιου, αλλα θα σπασω λιγο τους κανονες (στην πραγματικοτητα οχι) και θα το αφησω αυτο για μια απο τις επομενες παραγραφους.
Στιχοι: Τι να πρωτογραψει κανεις εδω περα. Να αναφερω ξανα πως το LOAD ειναι η αυτοβιογραφια του James δοσμενη μεσα απο συμβολισμους και στιχους? Δεν χρειαζεται. Ποσο καλυτερα θα μπορουσε να τελειωσει ενα τετοιο εργο τεχνης, απο 8 λεπτα γεματα στιχους που εκφραζουν ενα συγκεκριμενο κομματι της απογνωσης του Hetfield που εχει νιωσει στην ζωη του, και συγκεκριμενα αυτο το κομματι που δημιουργηθηκε στις 27 Σεπτεμβριου του 1986 οταν εχασε ενα ακομα μελος της οικογενειας του? Δεν ξερω κατα ποσο ειναι αληθεια, αλλα υπαρχει μια καταγραφη για τα γεγονοτα εκεινης της ημερας και των λιγων ημερων που ακολουθησαν, που λεει πως ο James μεσα στα νευρα του και στην στεναχωρια του για τον θανατο του Cliff, τα εκανε ολα λαμπογυαλο στο ξενοδοχειο που εμεναν, και ενα απο τα πραγματα που εσπασε ηταν το ρολοι. Ειτε ειναι αληθεια αυτη η λεπτομερεια ειτε οχι, μικρη σημασια εχει. Οταν ο ανθρωπος λεει “You make me smash the clock and feel… I’d rather die behind the wheel” δεν υπαρχουν πολλες ερμηνειες που θα μπορουσαν να αποδωθουν. Το τραγουδι μιλαει για την απωλεια ενος αγαπημενου συνανθρωπου και μελους οικογενειας. Για το ποση απογνωση μπορει να νιωσει κανεις με κατι τετοιο. Για το γεγονος οτι ο James βιωσε την απωλεια της μανας του σε μικρη ηλικια, μεγαλωσε χωρις πατερα ουσιαστικα, και οπως ολοι γνωριζουν η μονη οικογενεια που ειχε ηταν η μπαντα του και οπαδοι τους. Το 1986 εχασε εναν απο τα αδερφια του. Τον ετερο Outlaw. Και απο τοτε εγινε ο Outlaw που ενιωθε Torn μεσα του.
Καλυτερη στιγμη: Μετα απο 8 λεπτα και 8 δευτερολεπτα στο τραγουδι, οπως ειπαμε και πιο πανω, ο James αποφασιζει να παρει την σκυταλη στα σολιδια, και βαζει το καλυτερο γκολ. Για κατι λιγοτερο απο 3 λεπτα, οι Metallica γκρουβαρουν οπως δεν το εχουν κανει ποτε ξανα (και ισως και ποτε εκτοτε) και προκαλουν ενα καπως διαφορετικο headbanging απο αυτο που μας συνηθιζαν, στο οποιο ομως δεν θα μπορω προσωπικα ποτε μα ποτε να αντισταθω οταν ακουω αυτο το τραγουδι. Θα ηθελα εναν ολοκληρο δισκο instrumental απο Metallica, να γκρουβαρουν για 73:59 (για να παιζουν τα τραγουδια και στο CD player στο Volvo 340 του 1986 ρε γαμημενοι) με τον τροπο που γκρουβαρουν στα τρια τελευταια λεπτα του LOAD, και ναι, βαζω την unencumbered version aaaargh.
Χειροτερη στιγμη: Η αποφαση να κοψουν 58 δευτερολεπτα απο το Outlaw Torn αντι για τριακοσια δεκαεφτα απο το Ronnie. There. I said it. Sorry not sorry.
Ας περασουμε λοιπον και στις ζωντανες εκτελεσεις. Το συνολο των ζωντανων εκτελεσεων για το Outlaw Torn αυτην την στιγμη βρισκεται στον αριθμο 16. Δεν ειναι ενας ιδιαιτερα υψηλος αριθμος. Συγκεκριμενα, ειναι χαμηλοτερος περιπου κατα 500-600 απο τον αριθμο που θα επρεπε να ειναι, αφου ειναι ενα τραγουδι που θα επρεπε να το παιζουν τουλαχιστον στις μισες συναυλιες καθε περιοδειας.
Οπως και να χει, η ιστορια εχει γραψει προς το παρον πως οι 6 απο αυτες τις εκτελεσεις βρισκονται στο μακρινο 1999 και ειναι ολες λογω του πρωτου S & M (οι 4 με ορχηστρα) , στην συνεχεια εχουμε 6 σκορπιες ξεμπαρκες εκτελεσεις για καποιους πολυ τυχερους απο το 2000 (Αμερικη), το 2004 (Αμερικη), το 2009 (Γερμανια και Αγγλια) και το 2010 (Αυστραλια), μια εκτελεση το 2011 για τα επετειακα live στο Fillmore, και τελος, 3 εκτελεσεις το 2019 ολες λογω του δευτερου S & M (οι 2 με ορχηστρα).
Χονολουλου, Χαβαη 1999
(πρεμιερα, μονο ηχος, το βιντεο με timestamp χαρη στον @NK_10)
Anchorage, Αλασκα 1999
(επισης μονο - βαρυς κι ασηκωτος - ηχος, ενδιαφερον το οτι ειναι στου διαολου τη μανα στην Αλασκα)
Berkeley, Καλιφορνια 1999
(πρωτη εκτελεση με συμφωνικη ορχηστρα, απο το S&M, η καλυτερη στον δισκο)
Νεα Υορκη, ΝΥ 1999
(προωθηση του δισκου το φθινοπωρο του 1999, Madison Square Garden με συμφωνικη)
Minneapolis, MN 2000
(Ιανουαριος του 2000, παει πακετακι με τις εμφανισεις του 1999 ουσιαστικα, επισης credits στον NK10)
Λονδινο, Αγγλια 2009
(εξαισιος βαρυς ηχος, πρωτη εκτελεση μετα απο 5 χρονια, τουμπανο ολα, World Magnetic)
Μελβουρνη, Αυστραλια 2010
(ιδια περιοδεια με την αποπανω, απο την land down under για εκπροσωπηση)
Fillmore, San Francisco, Καλιφορνια 2011
(απο τα επετειακα για τα 30 χρονια, μετριος ηχος στο βιντεο αλλα καλτιλα και βιντατζ πλεον η φαση)
Mannheim, Γερμανια 2019
(η καλυτερη ζωντανη εκτελεση οποιουδηποτε τραγουδιου των Metallica.-)
Chase Center, San Francisco, Καλιφορνια 2019
(μια φορα καθε 10 χρονια περιπου στην Καλιφορνια, αυτη ηταν η τελευταια εκτελεση του - μεχρι την επομενη - δυστυχως διχως εικονα, αλλα καποια στιγμη θα βγει και στο YouTube το S & M ^ 2)
25 Likes
Ένα υπέροχο αφιέρωμα για ένα αριστουργηματικό άσμα… τα είπες (ή έγραψες για την ακρίβεια) όλα!
3 Likes
Μη βάλετε να παίξει το έπος ενώ διαβάζετε το αφιέρωμα, σε μένα δεν δούλεψε… αναγκάστηκα να διαβάσω την κάθε παράγραφο 5-6 φορές…
Πόσο θα ήθελα αυτό το φλασάκι που είχε ο Will Smith και ο Tommy Lee Jones να το ανάψω στη μάπα μου και να ξεχάσω ότι έχω ακούσει τα Loads για να τα ξανακούσω πρώτη φορά
3 Likes
Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχεις αν δεν το ακούς ολόκληρο για μήνες (ναι το ομολογώ, αλλά με δουλειές και παιδιά δεν προλαβαίνεις ούτε να κατουρήσεις…) και μετά το βάλεις από την αρχή χωρίς skip (ακόμα και στα Poor twisted me και Ronnie), να ξαναζήσεις το καλοκαίρι του 1996…
1 Like
Όταν είχε πέσει στα χέρια μου το είχα ακούσει 5 φορές την πρώτη μέρα θυμάμαι, τι εξουθενωτική διαδικασία μας τσαμπουνάς;;;
2 Likes
Υπάρχει μια μικρή διαφορά… ίσως και μεγάλη…
Τώρα θα ήθελα να τα ακούσω πρώτη φορά που “γέρασα” και η μουσική μου μιλάει διαφορετικά. Το 1996 ήμουν 13 και δεν… γενικά δεν…
1 Like
Ε δεν συμπεριελαβα φανμποηδες σε αυτο, εκανα εξαιρεση!
ΥΓ. Δεν εχω ακουσει ποτε και κανεναν δισκο 5 φορες την ιδια μερα που τον απεκτησα
Αυτο με το φλασακι το νοιωθω με βιβλια που αγαπαω πολυ. Ειμαι ανθρωπος που διαβαζει ξανα και ξανα βιβλια που του αρεσαν αλλα η πρωτη φορα δεν συγκρινεται με τιποτα. Με την μουσικη απο την αλλη δεν νοιωθω ετσι. Ναι ειναι διαφορετικο το συναισθημα να ακους κατι γαματο για πρωτη φορα, απο την αλλη το να ξανακους κατι που σε εχει σημαδεψει για εκατομμυριοστη φορα ειναι μια αλλου ειδους τελετουργια, εξ’ισου δυνατη σαν εμπειρια θα ελεγα.
Για το Outlaw τι να πεις πραγματικα, δεν υπαρχουν λογια.
1 Like
Αυτό νομίζω που ξέχασε ο @QuintomScenario μέσα στην καύλα του για το τραγούδι είναι οι μπλουζ νότες που παίζει ο James με ψιλοtapping και volume και το echo στο 6-7 (φλοουλες)
*Το upload στο Youtube του αουτλο στη Νέα Υόρκη το 1999 είναι δικό μου κι αν θέλετε σας ανεβάζω στο YouTube και αυτό του S&M² από DVD
Ας βάλω και κανά δυο λάιβ ακόμα με χαλιά ήχο αλλά καταλαβαίνεις πόσο γαμάτο λάιβ είναι
Και η πρεμιέρα του στο 1:29:24
Επίσης απ’ την κινηματογραφική έκδοση του S&M²
8 Likes
Μας γαμησες @QuintomScenario.
Το οτι το outlaw ειναι μεγαλο ΕΠΟΣ το ηξερα. Το οτι ειναι τεραστια κομματαρα με φανταστικη δομη και εξελιξη συνθετικα επισης το ηξερα. Το οτι εχει ριφαρες επισης το ηξερα. Οπως και το οτι ο Παπαχετ κανει μια φοβερη ερμηνεια σε αυτο το κομματι.
Αυτο που δεν ηξερα ομως ειναι οτι αναφερεται στην οικογενεια που παντα θα ηθελε να εχει στους στιχους (ακομα και αν το κομματι για τον Cliff δεν ειναι οντως αυτο που νομιζουμε- που μαλλον ειναι) δεν το ειχα καταλαβει ομως, επαιρνα τους στιχους πιο ποιητικα και αοριστα.
Μας γαμησες επειδη συνηθως δακρυζα ή… σχεδον δακρυζα στο Mama Said μονο τωρα δεν μπορω να ακουσω το Outlaw οπως παλια.
Φοβερο το αφιερωμα 
5 Likes
You’re welcome.
Δεν μπορώ να το αποδείξω αλλά το θεωρώ σίγουρο ότι ο James το έγραψε εν μέρει και για τον Cliff.
@NK_10 πωω θενκς για τα λινκς. Θα μπουν πιο μετά με edit στο ποστ. Ήθελα να χώσω και εκτελέσεις σε Αλάσκα και Χαβάη αλλά δεν τα έβρισκα
5 Likes
Πολύ ωραίο όντως το αφιέρωμα στο Outlaw Torn! Ούτε εγώ είχα κάνει τη σύνδεση περί Cliff, δε γνωρίζω αν όντως το έχει πει αυτό ο Hetfield, αλλά θα μπορούσε και να ισχύει έτσι όπως το περιγράφει ο Quintom.
Κάτι άσχετο/σχετικό, για κάποιο λόγο που δεν έχω εξακριβώσει μέσα μου, από την πρώτη στιγμή που τα άκουσα, αλλά ακόμα και σήμερα με αγγίζουν δύο στίχοι των “δίδυμων” Outlaw/Fixxxer:
“So on I wait my whole lifetime”
“To fall in love with life again”
Αυτοί οι δύο στίχοι, προσωπικά μιλώντας, παίζουν μεγάλο ρόλο στην αξία αυτών των δύο δίσκων.
5 Likes
