Νόμιζα πως garage (και ίσως και τα δύο νέα του s&m- που θα ήταν πολύ κρίμα) θα γίνει skip, ότι αποφάσισει ο Γ.Γ. του φαμιλυ (M-L) στηρίζουμε
1 Like
Το πλάνο έχει ήδη ανακοινωθεί πριν κάτι μήνες… Φυσικά δεν προσπερνάμε τίποτα. Δε θα αφήσω την ευκαιρία να πονέσει ο @kbil από την εξύμνηση τουI Disappear
4 Likes
5 Likes
Αν δεν δω για το Fixxxer κατεβατό που θα μου χαλάσει το scroll button του mouse στον υπολογιστή θα αλλάξω μπάντα
6 Likes
Πω ρε κατι βιαστικοι ρε αδερφακι μου!!
3 Likes
Εδω καποιοι βιάστηκαν να σχολιάσουν στο θρεντ ενω παρακολουθούν (
ακόμη το λαιβ αλλης μπάντας .
2 Likes
Metallica - Fixxxer
Η αληθεια ειναι πως για καποια πραγματα στην ζωη, δεν χρειαζονται παρα πολλα λογια. Κι ετσι λοιπον μια αναρτηση με κανα δυο ντουζινες λεξεις και μερικους αριθμους ειναι υπεραρκετη για να περιγραψει πληρως το μεγεθος της εποποιιας του τελευταιου τραγουδιου του RELOAD. Οποιεσδηποτε επιπροσθετες λεξεις για το FIXXXER ειναι πολυτελεια, και επειδη εδω περα ειμαστε μπουρζουαζια, θα λουστουμε με οση περισσοτερη πολυτελεια γινεται.
Ολα ξεκινανε με το κουνουπι. Εκει που προσπαθεις να κοιμηθεις κατα τη διαρκεια ενος καυτου Ιουλιατικου βραδιου, σκαει το γαμωχριστοκουνουπο διπλα στο αυτι σου, και με το βουισμα του σου διαταρασσει την γλυκια θαλπωρενια γαληνια ηρεμια και σε εκνευριζει τοσο πολυ, που ευχεσαι να κατεβει προς την πλατη, να σου ρουφηξει το αιμα, και να βγαλει τον σκασμο ακομα κι αν σε πετυχει σε σημειο που δεν φτανεις καν να ξυσεις. Καπως ετσι λοιπον ξεκιναει και το FIXXXER, με τις κιθαρες να βουιζουν στα αυτια σου τον ηχο απο το πιο γαματο και χεβι κουνουπι ολου του κοσμου.
Μετα απο λιγα δευτερολεπτα αρχιζει να κραζει και ο γκιωνης, αυτο το ειδος κουκουβαγιας που συμφωνα με τοπικους μυθους και θρυλους απο την Κεντρικη Ελλαδα ειναι ενας ανθρωπος που μεταμορφωθηκε σε πουλι και κλαιει το ονομα του αδερφου του, τον οποιο ο ιδιος σκοτωσε. Ο γκιωνης στο τραγουδι ειναι το αποτελεσμα μεγαλειωδους εμπνευσης, δηλαδη η λουπα της κιθαρας με τον μοχθηρον ηχο απο wah, που δινει το εναυσμα στον Hammett να αρχισει δειλα δειλα το χτισιμο του τραγουδιου.
Την σκυταλη απο τον γκιωνη παιρνει ο μπαμπουρας, δηλαδη το βουητο απο το ογκωδες και τεραστιοτατο μπασο του Jason, που συνοδευει τον Lars και τον Kirk οσο χτιζουν και οι 3 μαζι το τραγουδι για περιπου ενα λεπτο, μεχρι που σκαει με την ΡΙΦΦΑΡΑ στο 1:08 ο James και ο ηλεκτρισμος στην ατμοσφαιρα εκκενωνει μερικα οικοδομικα τετραγωνα γυρω απο το σπιτι οποιουδηποτε ακουει το επος. Κι εκει που λες “αντε ρε, πολυ ωραια εισαγωγη, ατμοσφαιρικη, ρε τους μπαγασες, παμε για ωραιο κλεισιμο στον δισκο” , αρχιζει να κλαψουριζει τα κουπλε ο James, και οταν φτανει στο ρεφρεν στο 2:10 καταλαβαινεις οτι δεν παμε απλα για ενα ωραιο κλεισιμο στον δισκο, αλλα οτι οι Metallica εχουν ηδη κλεισει τα σπιτια ολων των αρνητων, τα στοματα ολων των haters, και κλεινουν τελεια ενα τεραστιο κεφαλαιο στην ιστορια τους.
Το πρωτο Χ
Τρια Χ για την πετρα λεει ο Jaymz, και με το FIXXXER οι Metallica βαζουν τρια Χ σε μερικα αξιωματα ή καποιες παρανοησεις, οι οποιες ευτυχως ή δυστυχως υπαρχουν ακομα για μερικους. Το πρωτο αξιωμα ειναι αυτο που λεει πως “τα πρωτα 5 αλμπουμς των Metallica ειναι κλασικα και αξεπεραστα”, και ειναι ενα οικοδομημα του οποιου τα θεμελια εχουν ουτως ή αλλως ηδη κλονιστει πολλες φορες, ακομα και απο αυτους που το πιστευουν ευλαβικα. Καποιοι λενε για τα πρωτα 4… αλλοι για τα πρωτα 5… ενω απο καποιους υπερβολικα τρουηλες εχω ακουσει ακομα και για τα πρωτα 2, και πως στο Master ειχαν ηδη ξεπουληθει και χαλασει. Οταν συμφωνησετε λοιπον σε ποιο αλμπουμ σταματαει η παρελθοντολαγνεια σας, ενημερωστε μας για να ξερουμε κι εμεις ποια ειναι αυτη η αντικειμενικη αληθεια για την οποια ουτε μεταξυ σας δεν μπορειτε να συμφωνησετε. Εντωμεταξυ, σας εχουμε νεα, τα οποια μπορουμε να ανακοινωσουμε μετα απο επισημη διατριβη που εχει περασει και απο κριτικες επιτροπες.
-
Δισκος που εχει μεσα το FIXXXER (και οχι μονο), μπορει καλλιστα να θεωρηθει ισαξιος ή και καλυτερος απο οποιονδηποτε δισκο των Metallica
-
Τραγουδι οπως αυτο, μπορει καλλιστα να θεωρηθει ισαξιο ή και καλυτερο απο οποιοδηποτε αλλο τραγουδι των Metallica.
-
Το RELOAD δεν υστερει σε τιποτα σε σχεση με τους προκατοχους του, αλλα δεν χρειαζεται και να υποπεσει σε καμια συγκριση, γιατι στεκεται απο μονο του ως μια ακομα δισκαρα, πληρως ανταξια του λογοτυπου των Metallica στο εξωφυλλο, διχως περιττο δευτερολεπτο.
Και καπως ετσι μπαινει το πρωτο Χ στον πρωτο μυθο που αναπαραγεται συχνα πυκνα.
Το δευτερο Χ
Αυτη ειναι και η αγαπημενη μου παρανοηση. Μεχρι και πολυ προσφατα, ειδα καπου σε μια παναθλια αξιολογηση των δισκων των Metalllica, την προταση “Το RELOAD αποτελειται απο τα απομειναρια του LOAD” . Αν ημουν αφροαμερικανος θα μπορουσα να απαντησω χωρις να κατηγορηθω για cultural appropriation ή/και για ρατσισμο, με ενα παρα πολυ απλο “ΝΙΓΚΑ ΠΛΗΖ”. Επειδη ομως δεν ειμαι αφροαμερικανος, θα ακολουθησω την λιγο πιο μακροσκελη και επιπονη (για τους αποδεκτες φυσικα) οδο της μαθηματικης αποδειξης.
Θα ακολουθησουμε την μεθοδο της εις ατοπον απαγωγης. Ας υποθεσουμε λοιπον, ετσι για τον χαβαλε, οτι οι Metallica οντως ειχαν σκοπο να κυκλοφορησουν μονο εναν δισκο το 1996, και αφου εβαλαν τα καλυτερα τραγουδια στο LOAD, μετα ειδαν οτι ειχαν αρκετα “απομειναρια” και ειπαν να τα κυκλοφορησουν το 1997 κι αυτα, για το χρημα και το παραδακι.
Στα επισημα demos για τους δυο δισκους αυτους, που κυκλοφορησαν και ως Fan Can III, οι ημερομηνιες των demo των τραγουδιων κυμαινονται απο το τελος του 1994 εως την μεση του 1995, ενω υπαρχει και βιντεο ντοκουμεντο για ολα αυτα. Μεταξυ αλλων, υπαρχουν demo για τα Fuel, Memory Remains, Unforgiven II, FIXXXER, Low Man’s Lyric, Carpe Diem Baby και Devil’s Dance, ολα γραμμενα εκεινη την εποχη. Συγκεκριμενα για το τραγουδι της αναρτησης, το demo τοποθετειται στις 29 Δεκεμβριου του 1994. Αρα η υποθεση αυτην την στιγμη ειναι πως οι Metallica εκριναν οτι ολα αυτα τα τραγουδια δεν ειναι οσο καλα οσο τα υπολοιπα, και τα αντικατεστησαν στο LOAD με τραγουδια οπως Ronnie, Cure, Poor Twisted Me μεταξυ αλλων. Ακουγεται παρα πολυ πιθανο… ή και οχι.
Αλλα αντε ας πουμε ετσι για το οξυμωρο του θεματος, οτι οντως οι James και Co. δεν γουσταραν και πολυ αυτα τα 7 τραγουδια και τα θεωρουσαν μετριο υλικο. Παρολα αυτα, επαιζαν το Fuel και το Devil’s Dance σε συναυλιες πριν την κυκλοφορια ακομα και του LOAD, ενω αν κανουμε μια μινι αναδρομη στις προηγουμενες αναρτησεις, θα δουμε οτι απο διαβολικη συμπτωση, τα 7 απο τα 13 τραγουδια του RELOAD που εχουν παιχτει live, ειναι τα 7 που ειχαν γραψει ηδη απο το 1995. Ο ισχυρισμος δηλαδη των αρνητων ειναι πως οι Metallica θεωρουσαν ως απομειναρια τα 7 τραγουδια του δισκου που εχουν στηριξει περισσοτερο απο τα μισα του LOAD, και σε κανα δυο περιπτωσεις (Fuel, Memory) ακομα περισσοτερο κι απο τα “καλα” του LOAD. Αυτο αποτελει φυσικα ενα τεραστιο ατοπο, και αρα η αρχικη μας υποθεση ειναι λανθασμενη. Οπερ εδειχθη, ηρθε και το δευτερο Χ 
Και για να μην ξεχναμε οτι η αναρτηση αυτη αποτελει αφιερωμα στο FIXXXER, να πουμε καπου εδω οτι αυτο το τραγουδι απο μονο του καταστρεφει οποιαδηποτε ονειρα θερινης νυκτος εχουν αυτοι που λενε οτι το RELOAD ειναι δισκος απο απομειναρια, αφου θα ηταν προσβλητικο και οριακα εγκληματικο να λεμε πως οι James, Lars, Kirk & Jason ειναι τοσο ηλιθιοι που το αφησαν απεξω απο το LOAD διχως να εχουν προθεση να το κυκλοφορησουν. Οταν εχεις βγαλει ενα φαινομενικα αξεπεραστο επος για κλεισιμο δισκου οπως το Outlaw Torn και ενα χρονο μετα καταφερνεις και βγαζεις ενα ισαξιο, αν οχι καλυτερο τραγουδι, για να κλεισεις τον επομενο δισκο, μαλλον δεν εισαι ηλιθιος, και μαλλον η πιο απλη και σωστη εξηγηση ειναι οτι το αφησες επιτηδες για τον επομενο δισκο, για να μας παρεις τα μυαλα 2 φορες μεσα σε 2 χρονια.
Το τριτο Χ
Το τριτο και μακρυτερο δηλαδη, αυτο που φαινεται στη μεση αποπανω. Ηδη απο τις αρχες του 1997, για να μην πω απο το τελος του 1996, ειχαν αρχισει οι ψιθυροι οτι οι Metallica “εκαναν κωλοτουμπα και θα επιστρεψουν στο μετσαλ γιατι εφαγαν κραξιμο για την στροφη στο LOAD” . Αποψη η οποια μαλιστα ενισχυθηκε απο καποιους ακομα και μετα την κυκλοφορια του RELOAD με τον ισχυρισμο οτι “μαζευτηκαν γιατι ειχαν προκαλεσει παρα πολυ”.
Φανταζομαι πως καποιοι στην πρωτη ακροαση του δισκου θα περιμεναν να ακουσουν καποιον thrash υμνο να ολοκληρωνει τον δισκο, αναλογο του Damage ή του Dyers, αφου η λογικη ελεγε οτι οι Metallica επεστρεφαν στο μετσαλ (πως επιστρεφει κανεις σε κατι που δεν εχει παιξει ποτε αραγε?). Ακομα και εχοντας ακουσει τα πρωτα 12 τραγουδια αλλωστε, που ειχαν αρκετα γκαζια, η ελπιδα για το thrash πεθαινει τελευταια, σωστα? Ολα τα σημαδια ηταν εκει… το βιβλιαρακι του δισκου ειχε φωτογραφιες απο live κι οχι με γουνες και μαυρο νυχακι, το εξωφυλλο δεν ειχε σπερμα και αιμα αλλα αιμα και κατουρο αυτην την φορα (σαφως λιγοτερο προκλητικο), και η μπαντα δεν εκραζε το μετσαλ σε καθε συνεντευξη που εδινε αλλα μονο στις μισες. Η Δευτερα Παρουσια ηταν κοντα, και λογικα μετα την τεραστια επιστροφη που θα σηματοδοτουσε το FIXXXER, οι 4 επομενοι δισκοι των Metallica θα ηταν επιστροφη στις ριζες και θα ονομαζονταν Kill’Em All Again, Shoot The Lightning, Lord Of Puppets και More Justice For All.
Ελα που τελικα ο δισκος τελειωνει με ενα ατμοσφαιρικο, περιεργο, μελωδικο, αργοσυρτο, και οσο λοουνταδικο παει τραγουδι, το οποιο αποτελει την επιτομη του τι εστι Metallica στην δεκαετια του 1990. Πεφτει και το τριτο Χ λοιπον, και σφραγιζει την πετρα της ταφοπλακας στις φρουδες ελπιδες και παρανοησεις που δυστυχως εμφανιζονται ακομα και σημερα, ευτυχως σε μικροσκοπικες ποσοτητες. Three X’s For The Stone λοιπον και η κουκλα βουντου τρυπηθηκε ακριβως οσο επρεπε για να κλεισει το στοματακι της 
James: Αν επρεπε να επιλεξουμε δυο δισκους των Metallica απο την δισκογραφια τους ως αυτους που θα μπορουσαν να εχουν κυκλοφορησει και ως προσωπικο project του James, η επιλογη ειναι προφανεστατη. Οι δυο πρωτοι δισκοι των 80ς εχουν αρκετο γραψιμο και επιρροες απο τον Mustaine και τον Burton, στους δυο επομενους ο Burton και ο Hammett εχουν αφησει τεραστια παρακαταθηκη με την προσφορα τους, και το Metallica εχει την σφραγιδα του Bob Rock που ειχε μολις ξεκινησει να δουλευει με την μπαντα. Τα πραγματα εγιναν ακομα πιο δημοκρατικα στην δεκαετια του 2000, αφου τα St. Anger και Death Magnetic ειναι οι δυο δισκοι των Metallica με την μεγαλυτερη συνεισφορα απο τα υπολοιπα μελη της μπαντας. Τρελη ειρωνεια αν σκεφτει κανεις τους λογους για τους οποιους εφυγε ο Τζεησοναρας. Ας παμε ομως στο ζητουμενο. Το κεφαλαιο LOAD + RELOAD κλεινει λοιπον, και αρα ολοκληρωνουμε την “βιογραφια” του James μεσω της μουσικης του, η οποια ολοκληρωνεται εντυπωσιακα. Για τους στιχους θα τα πουμε αναλυτικοτερα παρακατω, οποτε προς το παρον ας εστιασουμε στα υπολοιπα. Το βασικο riff του FIXXXER ειναι ενα απο τα καλυτερα που εχει γραψει ο James στην καριερα του, και το γνωριζει κι ο ιδιος. Οι φωνητικες μελωδιες που μας δινει, ειναι κυριολεκτικα οι πιο δυσκολες σε ολοκληρη την δισκογραφια τους. Και ειναι υπεροχες. Η ερμηνεια του Hetfield σε αυτο το (ακομα ενα) πολυ προσωπικο τραγουδι, ειναι στο ζενιθ των ικανοτητων του, το οποιο ολοι ξερουμε ποσο ψηλα μπορει να φτασει. Δεν αποτελει καμια εκπληξη το οτι κι ο ιδιος το θεωρει ενα απο τα καλυτερα τραγουδια που εχει γραψει.
Lars: Ξεκιναει δυνατα με καρφωμα απο την βολη στο αρχικο μπασιμο, συνεχιζει με γεμισματα εκει ακριβως που πρεπει μεταξυ των ρεφρεν και των κουπλε, απογειωνει το τζαμαρισμα με το drum roll ττου στο 5:20, και αποτελειωνει οτι μας εχει απομεινει στα οργασμικα τελευταια 40 δευτερολεπτα του τραγουδιου με το groove του.
Kirk: Ανεκτιμητη η προσφορα του shaman της μπαντας, αφου περαν του οτι κανει summon ολα τα στοιχεια της φυσης και εμβια οντα οπως κουνουπια, μελισσες, κουκουβαγιες και μπαμπουρες να βοηθησουν στο τραγουδι, δενει αψογα με τον James στις ρυθμικες κιθαρες, παιζοντας ο καθενας διαφορετικες μελωδιες σε πολλα σημεια του τραγουδιου.
Jason: Το τελευταιο τραγουδι που ηχογραφησε με την μπαντα για δισκο των Metallica, πριν το κυκνειο ασμα με τα No Leaf Clover, Minus Human και I Disappear. Το συγκεκριμενο τραγουδι απαιτει απο τον Τζεησοναρα να δωσει στην αρχη πολυ υπουλα το εναυσμα για το χτισιμο του riff, να συνοδευσει τον Lars στις δυναμικες σε πολλα κοπανηματα του τελευταιου, και να κρατησει την μυστικιστικη και υποχθονια ατμοσφαιρα του τραγουδιου κατα τη διαρκεια της γεφυρας οσο οι James και Kirk κανουν τα δικα τους.
Σολο: Συνεπεστατος με τον χαρακτηρα του τραγουδιου, ο Κερκαρος μας δινει ενα μυστηριο και χαωτικο σολο που συνδυαζει ολα τα στοιχεια που εισηγαγε ή επεκτεινε στα διδυμακια, οπως για παραδειγμα την χρηση slide και για μια ακομα φορα το wah pedal. Το σολο στην αρχη του ακουγεται σαν ηλεκτρικο βιολι, ενω στην συνεχεια εχουμε το αναμενομενο shredding που οδηγει σε κρεσεντο πριν την νηνεμια της γεφυρας, μεχρι να απογειωθουμε παλι στο τελος. Αν και αξιομνημονευτο σολο, τολμω να πω οτι το συγκεκριμενο τραγουδι δεν βασιζεται επ ουδενι στην παρουσια του, αλλα το χρησιμοποιει κυριως ως μεταβατικο εργαλειο.
Στιχοι: Το RELOAD δεν θα μπορουσε να ολοκληρωθει με διαφορετικο τροπο, ουτε μουσικα, αλλα ουτε και στιχουργικα. Ενα τραγουδι που κλεινει δισκο εχει πολυ συχνα μια ιδιαιτερη σημασια, και προσωπικα λατρευω το οτι ολες οι μπαντες εχουν ακολουθησει την συνταγη που λεει οτι το φιναλε πρεπει να κανει τον ακροατη να νιωσει μερικα απο τα πιο δυνατα και πιο ανθρωπινα συναισθηματα που υπαρχουν, και να σκεφτει μερικα απο τα πιο σοβαρα και βαθια ζητηματα στον κοσμο μας, καποια στιγμη στην καριερα τους. Εν προκειμενω ο James ολοκληρωνει αυτο το αριστουργηματικο εργο διαρκειας 27 τραγουδιων που εισβαλλει στον πυρηνα της ψυχης του, με ενα τραγουδι για την διαμορφωση ενος ανθρωπου απο τους γονεις του, και πως αυτος ο ανθρωπος μπορει να ξεφυγει απο τον φαυλο κυκλο και να σπασει τα δεσμα που τον περιοριζουν. Ο αγαπημενος μας Papa Het εχει γραψει πολλους στιχους που αναφερονται ειτε αμεσα ειτε εμμεσα στην μητερα του και πως ο θανατος της τον διαμορφωσε, αλλα στο FIXXXER βλεπουμε μια αναφορα και στην λεξη “Father” η οποια ειναι ταυτοχρονα μαλλον και κυριολεκτικη αλλα και μεταφορικη. Για να μην πολυλογουμε (γελαει ο κοσμος), το τραγουδι μιλαει για τα τραυματα λογω κακοποιησης (ειτε σωματικης ειτε ψυχολογικης) ενος ανθρωπου σε παιδικη ηλικια, και την διαδικασια με την οποια αυτος ο ανθρωπος θεραπευει αυττα τα τραυματα, υπερβαινει ολα τα εμποδια του παρελθοντος, και μεταμορφωνεται σε μια πολυ καλυτερη εκδοση των γονιων του και του εαυτου του. Ο Διορθωτης του τραγουδιου ειναι ο ιδιος ο πρωταγωνιστης και διορθωνει τον εαυτο του ωστε να ερωτευτει την Ζωη ξανα και ξανα, και να αναζητησει την Ευτυχια. Μπορειτε αν θελετε να προσκομισετε οποιαδηποτε υποψηφιοτητα για την θεση των καλυτερων στιχων που εχει γραψει ο James, αλλα το FIXXXER θα ειναι παντοτε ατρωτο και ανικητο σε αυτες τις αναμετρησεις. Αντε να παραχωρησει μερικα Χ στην χειροτερη (!)
Καλυτερη στιγμη: Δεν υπαρχει λανθασμενη απαντηση εδω περα… υπαρχουν ομως πολλες σωστες απαντησεις. Το ρεφρεν ειναι τοσο εξωφρενικα τελειο και μουσικα και στιχουργικα, που ειναι σχεδον αδυνατον να αντισταθει κανεις να το επιλεξει. Η εισαγωγη, το ιδιο. Το κλεισιμο του τραγουδιου μετα το τελευταιο ρεφρεν ειναι οσο καθαρτικο οσο εχει υπαρξει οποιοδηποτε σημειο στην μουσικη των Metallica, και πραγματικα φλερταρα πολυ ασχημα με την ιδεα να καταληξω στο “No More Pins In Me”, που ισως και να το μετανιωσω δηλαδη. Παρ’ολα αυτα, η δικη μου επιλογη εν τελει ειναι τα περιπου 40 δευτερολεπτα απο το 6:22 εως το 7:05, και συγκεκριμενα το:
Blood for face, sweat for dirt = Εναρξη του voodoo, δηλαδη της επιπονης διαδικασιας
Three X’s for the stone = Ταφοπλακα στην προηγουμενη ζωη
To break this curse a ritual due = Διεργασια για να σπασει η καταρα
I believe I’m not alone = Ο Fixxxer εχει ολον τον κοσμο με το μερος του να τον στηριζει
Shell of shotgun, pint of gin = Τραυμα και αλκοολ για την αφαιρεση της σφαιρας
Numb us up to shield the pins = Μουδιασμα για να μπορεσει να Διορθωσει
Renew our faith which way we can = Πιστη σε μια καλυτερη ζωη
To fall in love with life again = Ανατριχιλα
To fall in love with life again = Αγαπη
To fall in love with life again = Κλαμα
To fall in love = Συγκινηση
To fall in love = Μεγαλειο
To fall in love with life again = Αποκορυφωση
Χειροτερη στιγμη:
Οσο μεγαλωνουμε, μαθαινουμε σε αυτην την ζωη. Ενα απο βασικα μαθηματα αυτης της ζωης ειναι οτι μερικες φορες αν εχουμε υπομονη, καλα πραγματα μπορει να συμβουν. Αυτο το αφιερωμα ξεκινησε πριν μερικα χρονια και ειχε ως αρχικο στοχο να ολοκληρωθει μεχρι το 2020 στην χειροτερη. Οπως καταλαβαινει κανεις, το 2024 πλεον φαινεται πολυ πιο ρεαλιστικο 
Το ενα τεραστιο θετικο ομως, ειναι οτι πλεον εχουμε μια πληθωρα εξαιρετικων βιντεο απο τους Metallica απο το 2016 εως το 2022, και θα εχουμε πολλα περισσοτερα στο μελλον. Ενα απο αυτα ειναι φυσικα και η πρεμιερα του FIXXXER σε ζωντανη εκτελεση, η οποια ελαβε χωρα τον Δεκεμβριο που μας περασε.
Σε αυτην την πρεμιερα πριν λιγους μηνες πηρα ακομα ενα μικρο μαθημα ζωης. Εχω ηδη καταλαβει εδω και πολλα χρονια, οτι καθως αραζα στο σαλονι του φιλου μου του Φιλιππου τον Νοεμβριο του 1997 και ακουγαμε για πρωτη φορα το RELOAD, δεν ελεγε ψεματα οταν ελεγε με στομφο “μαλακα, οτι καλυτερο εχουν γραψει ε?” στο ακουσμα του τελευταιου τραγουδιου. Τον Δεκεμβριο καταλαβα ομως και τι εννοουσε οταν μου ειπε καποια στιγμη το 1998 που ειχαμε και οι δυο υπερλατρεψει το FIXXXER, πως αποκλειεται να το δουμε ποτε ζωντανα, γιατι “ΛΟΛ μλκ δεν μπορουν να το παιξουν live, ξεκολλα” . Φυσικα επεσε ελαχιστα εξω, αφου μετα απο 24 χρονια το επαιξαν οντως ζωντανα, καπου εκει ομως καταλαβα γιατι ειπε οτι δεν μπορουν να το παιξουν ζωντανα, οπου προφανως εννοουσε “αποδωσουν με το μεγαλειο που του αξιζει”.
Ο James αφησε να εννοηθουν πολυ περισσοτερα απο οσα ειπε στο τελος της εκτελεσης στην επετειακη συναυλια, οταν ειπε “τωρα ξερετε γιατι δεν το παιζουμε live”. Οσο εξωπραγματικα συναισθηματικη και δυνατη να ειναι η εκτελεση του FIXXXER πριν 8 μηνες, το συγκεκριμενο τραγουδι αξιζει μια αψεγαδιαστη εκτελεση, η οποια δε θα πραγματοποιηθει ποτε, για εναν βασικο λογο. Και αυτο ειναι οι φωνητικες γραμμες του Hetfield, οι οποιες οπως αναφερθηκε ηδη ειναι μαλλον αδυνατο για τον ιδιο να τις ερμηνευσει ολοσωστα. Και επειδη οι Metallica εχουν ψηλα τον πηχη για τους εαυτους τους, μπορουμε κι εμεις να συμβιβαστουμε με την συγκεκριμενη εκτελεση ακομα κι αν δεν το παιξουν ξανα ποτε ζωντανα.
San Francisco CA, 2021
(πρεμιερα, δακρυα χαρας, τελειος ηχος, συγκινηση, ευτυχως το ζησαμε εστω κι απο μια οθονη)
18 Likes
Πρώτα για το Attitude
Μέσα σε έναν τέτοιο δίσκο, κομμάτια όπως αυτό και τα υπόλοιπα 3 αλήτικα (όπως πολύ σωστά τα έχεις ξεχωρίσει) έχουν σχεδόν όλα τα καλά στοιχεία που τους έχουν κάνει τόσο ξεχωριστούς σε επίπεδο σύνθεσης. Χωρίς να παίζουν πολύπλοκα καταφέρνουν να έχουν υπερβολικά πολλές καλές ιδέες για κάθε τραγούδι ξεχωριστά και δεν αφήνουν ούτε ένα nanosecond στην τύχη του.
Mid tempo στο main riff, toms στο κουπλέ, half time στη γέφυρα και ξανά mid στο ρεφρέν… δλδ ρε κοντέ κάπου ώπα!
Το καλύτερο μου μέρος ξεκινάει στο τέλος του 2ου ρεφρέν, όταν παίζουν οι 2 κιθάρες μαζί και η 3η κιθάρα να γρατζουνάει στο βάθος. Γενικά το τραγούδι είναι γεμάτο με leads και γρατζουνίσματα που πετάγονται εδώ και εκεί και σε κάνουν να μη βαριέσαι με τπτ. Εξαιρετικό, Σουπέρμπ, Μανιφίκ, Γουέλ Νταν
Fixxxer
Οι Metallica έχουν γράψει 2 One.
Το πρώτο όταν είχαν μαλλιά και το έβαλαν στο Justice.
Το δεύτερο όταν κουρεύτηκαν και το ονόμασαν Fixxxer και το έβαλαν στο RELOAD
Σα να ακούω την μπατσαρία γούστου να με κυνηγάει πάλι… αλλά θα μπω σε ένα από τα καγκούρικα κωλοφτιαγμένα αμάξια του James και θα γίνω καπνός
6 Likes
Διαβάζεις αυτά για τους Maiden και καταλαβαίνεις πόσα σκαλοπάτια πάνω είναι και στα live η μπάντα του κουλού κοντού 
Διαβαζεις στο τοπικ για τους Metallica να ασχολουνται με τη συναυλια των Maiden και καταλαβαινεις το κομπλεξ (κατωτεροτητας) απο το οποιο διακατεχονται καποιοι οπαδοι της μπαντας του κουλού κοντού.
1 Like
Βλέποντας κανείς τι έχεις γράψει στα 3 ολόκληρα post σου μέσα στο μεγαλύτερο topic μπάντας του φόρουμ, εύκολα καταλαβαίνουμε εσύ τι κόμπλεξ κουβαλάς
3 Likes
Αχρειαστη και περιττή η σύγκριση νομίζω. Ας αφήσουμε τους Iron Maiden και τον μαλακα ρατσιστή frontman τους για άλλα topic , δεν έχει καμία δουλειά εδώ πέρα.
1 Like
Λοιπον, οσο τα σπαει το πως παιζουν το Sad But True πλεον και ο ηχος που εχουν, τοσο δε μου αρεσει καθολου ο τροπος με τον οποιον το προλογιζει ο James. Χιλιες φορες το “DO YOU WANT HEAVY? METALLICA GIVES YOU HEAVY” που ελεγε για δεκαετια και βαλε στα 90ς και 2000ς.
4 Likes
Still η καλύτερη μέταλ (και όχι μόνο) συναυλία στην Ελλάδα παραμένει Maiden πάντως (2018)…
2 Likes
Μέταλ μπορεί, γενικά όταν έχουμε δει Χάρις Αλεξίου στον Λυκαβηττό το 1996 και τους φίλους μου τους Emalaith σε μπαρακι 30 ατόμων στο Μαρούσι το 2000, δύσκολο
4 Likes
Αχ η χάρις… την αγαπώ. Τεράστια φωνή και ερμηνεύτρια. Ελπίζω να μην το λες ειρωνικά.
Fixxxed 
Τι θυμήθηκα τώρα…
Ηταν ισοπεδωτικοι και με αυτό το σετλιστ. Σε τέσσερις μέρες κλείνουμε 20 χρόνια από τότε Motörhead Concert Setlist at Lycabettus Theatre, Athens on July 22, 2002 | setlist.fm Εκανα μέρες να συνέλθω από την αδρεναλίνη του live εκείνου
2 Likes
Α και επειδή είμαστε και τοπικ Metallica, κορυφαία θεωρώ και την εμφάνιση απόδοση της μπάντας το 2010. Και όχι δε το λέω λόγω… βροχής. Ήταν καταπληκτική συναυλία με ήχο ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ, τεράστιο ηγέτη Τζειμζζ και δυνατό κοινό. Το να ακούσω ζωντανά το Ride the lighting ήταν όνειρο ζωής για εμένα. Είχα δακρύσει. Αντίθετα έχω τα θέματα μου με εκείνη του 2007 στην οποία η μπάντα και πάλι έδινε τα πάντα, αλλά ειδικά στην αρχή προδόθηκε από πολύ κακό ήχο, τουλάχιστον εκεί που καθόμουν εγώ. Έχουν σημαντική διαφορά στον ήχο αυτά τα δύο επίσημα bootlegs. Γενικά είμαι αισιόδοξος για την επόμενη ευρωπαϊκή τουρνέ, ότι θα περάσει από Αθήνα. Με το πιο φτηνό εισιτήριο όμως να είναι στο κατοσταρικο.
Προφανως ειρωνικα το λεω (αν και λατρευω Χαρουλα Αλεξιου και ειχα περασει οντως τελεια), καθως το ποσο καλη ειναι μια συναυλια βασιζεται σχεδον ολοκληρωτικα σε υποκειμενικα κριτηρια. Εχω δει Depeche Mode στην Μαλακασα την 1η Αυγουστου του 2006, και για τα δικα μου προσωπικα γουστα με εκεινη την εμφανιση τους ξεφτιλισαν την καλυτερη συναυλια των Maiden ολων των εποχων, οχι απλα την καλυτερη τους στην Ελλαδα.
Δεν θα το παω καν σε Metallica, γιατι περαν της αδυναμιας που τους εχω, θεωρω οτι ειναι απο τις 5 καλυτερες μπαντες ολων των εποχων σε live εμφανισεις, και χωρις να εχω δει αρκετα μεγαθηρια Η συναυλια τους το 1999 στην Αθηνα ειναι για μενα αξεπεραστη ως τωρα. Οι μονες συναυλιες που εχουν ερθει κοντα σε αυτο ως εμπειριες για μενα ειναι οι Muse στο New Jersey 2010 και Leprous το 2016 σε κλαμπακι στη Νεα Υορκη. Ειδα τους Maiden το 2008 στην Μαλακασα, και με το σετλιστ που επρεπε , πολυ καλοι ηταν. Δε μου λεει πολλα αυτο που πουλανε προσωπικα και τα πανω κατω στην σκηνη του Μπρους.
Δε θα πηγαινα ποτε να δω Motorhead live, τους βαριεμαι αφορητα για πανω απο 15 λεπτα