Ο μεσος ορος ηλικιας των δυο καλυτερων αλμπουμ τους ειναι ο ιδιος με την ηλικια του Black album θα πω εγω, και το ενα ειναι 10 χρονια νεοτερο απο το αλλο
Black album το πρωτο Metallica που απεκτησα, ηξερα ηδη unforgiven, sandman, nothing else matters, sad but true απο κασετες, δεος και συγκινηση οταν το απεκτησα, σαν πολυτιμο αντικειμενο το αντιμετωπιζα, ατελειωτες ακροασεις, ο αγαπημενος μου δισκος για αρκετο καιρο μπακ δεν.
Νομιζω οτι κανεις ενα λαθος - κανεις δεν μισεί το κουραδι. Ειναι παντελως αδιαφορο. Το σχολιο αφορα αυτους που προσπαθουν να κανουν τα σκατα παστα σοκολατινα.
Αλλα για την οικονομια της συζητησης πες οτι το μισουσα - θα βγαζαν δηλαδη την αχνιστη κουραδα 2 και εγω θα ενιωθα ξαφνικα ενα τσουξιμο; Πως θα γινοταν αυτο;
Θα ήταν καλή φάση αν κάποια στιγμή είχαν βγάλει ένα έστω ep με το πώς θα επρεπε να ήταν το st Anger με καλύτερη παραγωγή (πόσο θα γαμουσε να είχε τον ήχο του δεύτερου cd του garage) και solo από τον wah-wah meister / ΔΥ / αντιφα της καρδιάς μας.
Το St.Anger είναι ένας κακός δίσκος. Κάποιες καλές στιγμές που έχει μέσα δεν το σώζουν, σε γενικές γραμμές το πράγμα απλά δεν λειτουργεί.
Δεν υπαρχει κανενας λογος να βγει ενα remastered St.Anger.
Αυτο που θέλουμε είναι ένας νέος δίσκος στα χνάρια του HTSD, αυτο πρέπει να περιμένουμε απο τους 60ρηδες πια Metallica.
Ο Hetfield ειχε μια σταθεροτητα στη ζωη του, την οποια πλεον εχασε. Ελπιζω να ειναι δυνατος και να συνεχισει τη ζωη του ωραια και καλα. Η καριερα του ειναι σε δευτερη μοιρα. Μη σου πω και σε τριτη. Οσοι ελπιζουν οτι οι Metallica θα βγαλουν καλο διακο λογω του διαζυγιου του Hetfield πιστευω ειναι τραγικοι