Αυτο μου το λενε 30 χρονια διαφοροι, και ακομα περιμενω
Βεβαια, για να λεμε και του στραβου το δικιο, μας προκαλει απειρη διασκεδαση οταν αποκλειεται στα προημιτελικα στα πεναλτι ή απο ηττα απο καποια μικρομεσαια ομαδα (οπως αλλωστε ειναι και η ιδια)
ΥΓ. Λατρευω Σκωτια και Σκωτσεζους ως χωρα, αλλα η ομαδα ειναι κατσαπλιαδες και τσεκουρια
I never understand why England, Scotland, Wales, and Northern Ireland have separate FIFA teams. Instead of fielding four mediocre teams, they could combine and field one mediocre team.
Χαιρετίσματα από Εδιμβούργο, που ακόμα δε μας αφήνουνε να κοιμηθούμε επειδή πήραν Χ με 0-0 από τους Αγγλους! Boogie Boogie 10 ώρες, αλλά νταξει, τους αγαπάω λίγο
Λοιπόν, τα τελευταία 35+ χρόνια που βλέπω τις διοργανώσεις των εθνικών ομάδων, δύο μόνο φορές υπήρξε εθνική Αγγλίας που να εντυπωσίασε και να άξιζε να κατακτήσει κάτι.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 ήταν η πρώτη, όπου η καταπληκτική εκείνη ομάδα των Άγγλων ήταν η καλύτερη του τουρνουά και αποκλείστηκε στον ημιτελικό από τους Γερμανούς στην “ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι”, ενώ μπορούσε να είχε καθαρίσει το ματς στην κανονική διάρκεια.
Στο εντός έδρας Euro του 1996 ήταν η δεύτερη, όπου με ηγέτη τον Paul τον Gascoigne έφτασε πάλι μέχρι τα ημιτελικά όπου αποκλείστηκε ξανά από την εθνική Γερμανίας, και πάλι στα πέναλτι!
Έκτοτε, μπαίνει σε κάθε διοργάνωση σαν ένα από τα φαβορί, λόγω χρηματιστηριακής αξίας παικτών και κληρονομιάς/παράδοσης, ελπίζοντας πως, στατιστικά, κάποια στιγμή θα “της κάτσει η καλή” όμως πάντα αποτυγχάνει!
Η εξήγηση νομίζω πως έχει να κάνει με το ότι από την ίδρυση της Premier League άλλαξε η φυσιογνωμία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Μπορεί η PL να αναβάθμισε το προϊόν, τα γήπεδα, φέρνοντας απίθανα έσοδα, να εξοστράκισε τον χουλιγκανισμό κλπ, ταυτόχρονα όμως ακύρωσε σταδιακά την λαϊκότητα του αθλήματος, μετατρέποντας τους παίκτες πρωτίστως σε stars και μετά σε αθλητές. Τύποι όπως ο προαναφερθείς Gascoigne ή ο Brian Clough παλιότερα, δεν θα είχαν καμία θέση στο αγγλικό πρωτάθλημα των τελευταίων δεκαετιών, αντίθετα με κάτι Beckham π.χ.
Έτσι, η εθνική Αγγλίας εδώ και χρόνια αποτελείται από παίκτες που είναι τρελά υπερτιμημένοι, αφού συμμετέχουν στο λουσάτο εγχώριο πρωτάθλημα αφ’ ενός, και πλαισιώνονται από τους αδρά αμειβόμενους, πολύ ικανότερους ξένους συμπαίκτες που τους κάνουν να δείχνουν κι αυτοί καλύτεροι, αφ’ετέρου.
Κάτι που είχε καταλάβει ο Sven ο Göran ο Eriksson και είχε επιλέξει αυτό το αποκρουστικό στο μάτι στυλ ποδοσφαίρου, που τους έφθανε όμως μέχρι τους 8 όπου κάποιος βρισκόταν να τους αποκλείσει. Τον κατηγορούσαν βέβαια τα ΜΜΕ στο Νησί που δεν άφηνε ελεύθερα τα “λιοντάρια” να… κατασπαράξουν τον αντίπαλο, όμως μετά την αποχώρηση του Σουηδού manager κανείς δεν τον ξεπέρασε, με το overachievement της πρόκρισης στον ημιτελικό το 2018 στη Ρωσία να είναι το στατιστικό παράδοξο που λέγαμε!
Τεραστιο ποστ, συμφωνω με καθε λεξη σχεδον, και δινω ιδιαιτερη εμφαση σε αυτην την παραγραφο. Ας σκεφτει κανεις ποσους ταλαντουχους παικταραδες εχουμε δει τα τελευταια 20-30 χρονια απο Γαλλια, Αργεντινη, Ιταλια, Ισπανια, Βραζιλια, Ολλανδια και ενα σωρο αλλες χωρες και μετα ας σκεφτει και απο Αγγλια ποιοι θα μπορουσαν να μπουν στην ιδια κατηγορια και κυριως ποσοι, και μπορει να καταλαβει γιατι η εθνικη τους ομαδα δεν φτανει και καπου ψηλα συνηθως, και γιατι κατι ημιτελικα ειναι εκλαμψεις.
ΥΓ. Δεν βαζω Γερμανους, γιατι δεν μπορω να σκεφτω κανεναν “υπερταλαντουχο και υπερπαικταρα” Γερμανο, ομως αν βαλουμε κατω τα ροστερ της Γερμανιας απο το 2006 εως το 2018 περιπου, θα δει ποσο υπερπληρης ομαδα ηταν σχεδον παντα. Φετος… ειναι λιγο απογοητευτικο το ροστερ της.
Δεν κατάλαβα πως το λες ακριβώς, αλλά αν το λες έτσι, ο Beckham πρώτα ήταν παικταράς και μετά έγινε και star. Από τα καλύτερα δεξιά χαφ που έχουν περάσει.
Για τα άλλα ψιλοσυμφωνω, αλλά πρέπει να σου κάτσει κιόλας στις εθνικές. Ειδικά η ομάδα τους στα mid 00s, είχε 6 από τους καλύτερους παίχτες του κόσμου στις θέσεις τους, Ferdinand, Terry, A. Cole, Lampard, Gerrard και Rooney
Κανεις απο αυτους δεν εχει παιξει εκτος Αγγλιας κι αυτο ειναι κατι που νομιζω οτι τους κοστιζει σε διαφορετικο στυλ παιχνιδιου, σε παραστασεις κλπ. Απο τους 6 παιχτες που ειπες @nnnkkk, νομιζω μονο ο Ασλει Κοουλ επαιξε στα πολυ τελειωματα στη Ρομα, κλαιν δηλαδη. Η Εθνικη τους ειναι στην κοσμαρα τους εντελως. Οι Γαλλοι παιζουν ολοι εξω, οι Γερμανοι σε μεγαλο βαθμο εξω.
οι περισσοτερες εθνικες που πετυχαινουν εχουν εναν κεντρικο κορμο απο παικτες που παιζουν χρονια μαζι σε εθνικη/συλλογους ή καλο προπονητη.
Η Αγγλια δεν εχει τιποτα απ’ τα δυο.
Επισης σε καθε διοργανωση ειναι συντριπτικα μεγαλυτερο το ποσοστο ατομων που ακουω/διαβαζω να κανουν πλακα με τους υποστηρικτες της Αγγλιας για τα it’s coming home και αλλα αντιστοιχα απ’ ότι τους ιδιους να τα λενε.
Αδικος εισαι, παρα πολλοι παικταραδες Γερμανοι υπαρχουν (και σου το λεω χωρις να τους συμπαθω), ακομα και αν το περιορισουμε σε πιο φαντεζι (που ειναι αδικο, γιατι να μην πουμε πχ για τον Νοιερ που στην θεση του ειναι απο τους καλυτερους που εχουν περασει η για τον Λαμ πχ) θα βρεις παικτες τεχνιτες και θεαματικους.
Οι Αγγλοι ειναι αληθεια οτι εξαιροντας καποιες γενιες σε γενικες γραμμες ειχαν αρκετα μετρια ροστερ, τωρα το γιατι και πως δεν μπορω να βρω τους λογους.
Χάλια και οι Γάλλοι.
Η μοναδική ομάδα που έχει δείξει κάτι πραγματικά καλό είναι η Ιταλία. Αν και θα τους δούμε και αυτούς όταν παίξουν με πιο δυνατούς αντιπάλους και εκτός Ιταλίας.
Γερμανοι φανηκαν πολυ νωχελικοι στο ματς με Γαλλια και μεχρι να φανε το γκολ, μετα εγινε χαμος αλλα δεν εχω πειστει οτι ειναι τοσο καλοι και δεν τους πηγε απλα το ματς.
Για Ιταλια θα δουμε τι ψαρια πιανουμε με καποιον πιο δυνατο αντιπαλο, ισχυει, μεχρι στιγμης πολυ καλα στοιχεια αλλα κατσε να σφιξουν τα γαλατα.
Λοιπον η Ιταλια δεν ειναι μονο οτι παιρνει καλα αποτελεσματα, αλλα τους παταει τους αντιπαλους ως τωρα. Οταν εχει 15-20 τελικες προσπαθειες σε καθε αγωνα, δε γινεται να ειναι τυχαιο αυτο.
Και η Ουαλια προσωπικα μου φαινεται καλυτερη ομαδα απο Τουρκια και Ελβετια, αλλα σιγουρα θελω να δω την Ιταλια και απεναντι σε καλυτερες ομαδες. Καμια ομαδα δεν ειναι υπερομαδα ομως φετος.