(Το ποστ που ακολουθεί θα μπορούσε κάλλιστα να μπει στο θέμα “Βαριέμαι…”, αλλά ας του δώσουμε το άλλοθι της ειδικής αναφοράς! )
Με την ολοκλήρωση της δεύτερης αγωνιστικής των ομίλων του Euro 2024 και λίγο πριν ξεκινήσει η τρίτη και τελευταία, θα επιχειρήσω μια μίνι ανασκόπηση των πεπραγμένων στα γερμανικά γήπεδα με βάση τα συμπεράσματα από τους αγώνες που έχω παρακολουθήσει.
Αρχίζοντας από τον δεύτερο όμιλο (από τον πρώτο δεν έχω δει ούτε δευτερόλεπτο!) η νέα γενιά της Ισπανίας μοιάζει να έχει ωριμάσει αρκετά ώστε να κυριαρχήσει πλήρως στους έως τώρα αγώνες της. Αντίθετα, τόσο η Κροατία (προς τιμήν της πάντως πάλεψε με τους Ισπανούς μέχρι το τέλος κι ας έχανε 3-0 στο ημίχρονο), όσο και ειδικά η Ιταλία μοιάζουν κουρασμένες. Θεωρητικά, αύριο είναι όλα ανοιχτά, αλλά λογικά η δεύτερη θέση θα παιχτεί στο Ιταλία – Κροατία. Οι Αλβανοί πάλι ποντάρουν στο να εμφανιστούν αδιάφοροι οι Ισπανοί στο τελευταίο ματς, προκειμένου να προκριθούν κι αυτοί στην επόμενη φάση και να συνεχίσουν να αναρτούν στις κερκίδες χάρτες με τα μαξιμαλιστικά εθνικιστικά τους όνειρα θερινής νυκτός!
Από τον τρίτο όμιλο αν κρινόταν βάσει απόδοσης θα μπορούσε και να μην προκριθεί, κανείς ( το Αγγλία – Σερβία είναι το αθλιότερο ματς που έχω παρακολουθήσει έως τώρα στο τουρνουά). Οι πολυδιαφημισμένοι Άγγλοι για ακόμη μια φορά είναι απογοήτευση – ίσως θα έπρεπε να το πάρουν σιγά - σιγά απόφαση ότι οι ξένοι παίχτες κάνουν το πρωτάθλημα τους τόσο θεαματικό!
Πάμε και στο τέταρτο, όπου στον αγώνα της Γαλλίας με την Ολλανδία φάνηκε ξεκάθαρα πόσο επηρεάζει ο Μπαππέ την εικόνα των τρικολόρ. Με αυτόν στη σύνθεση τους θα είχαν νικήσει με σχετική άνεση. Η αξιόμαχη Ολλανδία το παλεύει και θα περάσει στους 16 αλλά είναι εμφανής η υστέρηση σε σχέση με παλιότερες εκδόσεις που πρόλαβα όπως εκείνη των 80s με τους Γκούλιτ, φαν Μπάστεν, Κούμαν, Ράικαρντ που κετέκτησαν το Euro το 1988 στη Δ. Γερμανία, ή την ομαδάρα των 90s που διέθετε αστέρια όπως ο Κλάιφερτ, Ντάβιντς, Οφερμαρς, τα δίδυμα αδέλφια ντε Μπουρ και… ντε Μπερ (copyright Manolo Μαυρομάτης) και φυσικά τον τεράστιο Ντένις Μπέργκαμπ! Λογικά και δίκαια θα περάσει από εδώ και η μαχητική Αυστρία.
Στον πέμπτο όμιλο υπάρχει τετραπλή ισοβαθμία και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Δεν βλέπω να υπάρχουν περιθώρια για “βολικές” ισοπαλίες με “βολικά” σκορ, όμως δεν έχω μελετήσει τις διασταυρώσεις της επόμενης φάσης και τα κριτήρια στις ισοβαθμίες οπότε επιφυλάσσομαι!
Τέλος στον τελευταίο όμιλο η Πορτογαλία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καθάρισε τα ματς και προκρίθηκε, με τους υπόλοιπους να μην εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα.
Η αλήθεια είναι πάντως πως όσο κι αν φαίνεται π.χ. ότι η Ισπανία είναι στην καλύτερη κατάσταση, δεν είναι λίγα τα παραδείγματα από ομάδες που σάρωσαν στους ομίλους και αποκλείστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες στη συνέχεια ή αντίθετα, άλλες που πέρασαν από την πρώτη φάση με την ψυχή στο στόμα, αποδείχτηκαν κατόπιν ασταμάτητες! Τα νοκ άουτ είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση!
Οψόμεθα!
