Η πρώτη ταινία που είχα δει σινεμά ήταν σε ηλικία κάπου 8-9 (δηλαδή κάπου '90-'91) με τον πατέρα μου σε ένα θερινό (λες και έχει και χειμερινα) στις Σπέτσες. Το θυμάμαι σαν όνειρο κυριολεκτικά, θυμάμαι ότι ήταν φαντασίας, θυμάμαι σκηνές σε έρημο με ρακένδυτους πολεμιστές (μαντ μαξ φάση, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό), νομίζω είχε μαλλιά πρωταγωνιστή αλλά δεν είμαι και σίγουρος, ο τίτλος ήταν κάτι σαν “το κάτι των θρύλων” ή “ο θρύλος του κάτι” ή “ο μύθος των θρύλων”, αλλά και πάλι είμαι σίγουρος μόνο για την λέξη “θρύλος” ή κάποιο παράγωγό της τελοσπάντων. Καλά παίζει και όλα αυτά να είναι παιδικές φαντασίες και να μην στέκουν αλλά όποιος με βοηθήσει να βρω τι ήταν αυτό που είχα δει είναι και πολύ μάγκας. Πάντως είμαι βέβαιος ότι από τότε δεν έτυχε να το ξαναδώ ποτέ, αλλιώς του πούστη, θα το είχα ξεδιαλύνει στο μυαλό μου.
Μεταξύ των πρώτων που είχα δει μέσα στα 3-4 επόμενα χρόνια και τα θυμάμαι καλύτερα είναι και η οδύσσεια του διαστήματος, ο δράκουλας του κόπολα, σταλόνε απόδραση, μεγάλη των μπάτσων σχολή 5 ή 6 δεν θυμάμαι, άλιεν 3, βαρόνος μυνχάουζεν, χελωνονιτζάκια (άγνωστο νούμερο), οικογένεια άνταμς (επίσης άγνωστο νούμερο).
Θα αναφέρω τις πρώτες δύο, χαρακτηριστικές του πόσο βλαμμένο με επιστημονική φαντασία ήμουν απο μικρό. Το πρώτο ήταν το Jurassic Park. Θυμάμαι μόνο δέος, στόμα ορθάνοιχτο και μάτια γουρλωμένα.
Τα παλιότερα που με θυμάμαι είναι να βλέπω τη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή 5 και την Άβυσσο (1988 δε θυμάμαι ποιο είδα πρώτο), έχοντας πρήξει τη μάνα μου για να μου διαβάζει τους υπότιτλους γιατί ακόμη δεν ήξερα να διαβάζω.
Φίλε είσαι θεός! Μου έκανε ένα κλικ, μάλλον αυτό είναι. Θα το κατεβάσω να το ξαναδώ σίγουρα. Αυτή η σκηνή με έναν τύπο που είναι μέσα σε ένα κλουβί ειδικά, άγνωστο το γιατί, μου ξύπνησε μνήμες.
Oταν λες Ναυσικα εννοεις το Nausicaa of the Valley of the Wind? To anime movie που εδειχνε στο Junior με τις γοργονες? Αυτα ηταν απο τα πρωτα που ειχα δει, μαζι με το Windaria θυμαμαι… αλλα τα ειχα δει στην tv
Συγκινηση ε? Το ξανακατεβασα προσφατα
Το καλοκαίρι του 1992 είδα σε θερινό σινεμά στα Σελιανίτικα (είναι στην Πελοπόννησο) την ταινιάρα Hook. Ήταν η πρώτη φορά που θυμάμαι να πήγαινα σινεμά. Btw την ταινία την έβλεπα επί μια βδομάδα από την πρώτη θέση που τρέχαμε να προλάβουμε, μην τυχόν και μας πάρουν άλλοι την προνομιακή θεσάρα #-o
Την επόμενη βδομάδα ο θερινός κινηματογράφος έπαιζε την ταινία “ο Ασπροδόντης” και την είδαμε και αυτή από τη πρώτη θέση 7 μέρες σερί.
σκαβοντας βαθεια στο μνημονικο, κατεληξα οτι πρεπει να ειναι
ή το Aladdin της Disney (1992)
ή το Lion King της Disney (1994)
για το πρωτο εχω αρκετες αμφιβολιες γιατι το '92 ημουν 4 ετων αλλα θυμαμαι οτι στανταρ εκεινη την εποχη εβγαιναν στα καπακια κλασσικες ταινιαρες της Disney και με πηγαιναν οι δικοι μου.
για το δευτερο ειμαι σιγουρη. ακομα θυμαμαι ποσο ειχα φοβηθει απ τον Σκαρ και τισ υαινες…
αξεχαστη αναμνηση κινηματογραφικης εμπειριας, στο θερινο σινεμα στο χωριο μου(τρου οριτζιναλ καλτ γαματο θερινο μες το φυτο που μυριζε απο μακρια νυχτολουλουδο), με εχει παει ο παππους μου να δω “τα φτερουγισματα” οπου ενα κοριτσακι βρισκει κατι παρατημενα αυγα, τα σωζει και στο τελος (spoiler?) πετανε και φευγουν τα πουλακια…ηλικια δεν θυμαμαι αλλα για να με ενθουσιασει τοσο αυτη η ταινια, πανω απο τριτη δημοτικου δεν με κοβω!
αν δεν κανω μεγαλο λαθος ηταν ο ηρακλης της ντισνευ…πρεπει να πηγαινα δευτερα με τριτη δημοτικου…και φυσικα εκανα σαν παλαβο απο την χαρα μου…πωωω ωραιες εποχες ρε γαμωτο:roll:(και δυστυχως περασμενες…)
Batman (1989). Μεγάλη λατρεία μέχρι και σήμερα. Τεράστιο το σοκ της ταινία μιας και μέχρι τότε είχα συνηθίσει στην τραγική τηλεοπτική σειρά με τον Adam West.
Από τότε έγινα φαν του Τιμ Μπάρτον (έστω και αν δεν είχα ιδέα για μερικά ακόμα χρόνια ποιος είχε κάνει την ταινία) αλλά και συμπαθούσα κατευθείαν όλες τις πιο σκοτεινές ταινίες που έβγαιναν. Μου έχει κάνει ζημιά αυτή η ταινία.
Το Matrix…κάτι η ταινία κάτι η πρώτη φορά σε σινεμα είχα χαθεί στον κόσμο μου…μετά ακολούθησε ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη που το θυμάμαι πιο καθαρά…έριχνε καρεκλοπόδαρα έξω κ είχα πορωθεί…
οταν ημουν μικρος με ειχαν παει στον βασιλια των λιονταριων, αυτη πρεπει να ηταν η πρωτη. θυμαμαι οτι ολη η αιθουσα εκλαιγε στην σκηνη που πεθανε ο μουφασα και οτι εγω για τους επομενους 2-3 μηνες μετα απο την προβολη προσπαθουσα στον καθρεφτη να κανω τις γκριματσες του σκαρ, ηταν το ειδωλο μου. απο τοτε επρεπε να καταλαβω οτι κατι πηγαινει στραβα
