Όπως είπαμε, είναι εκεί έξω. Ας το βάλουμε και εδώ μέσα…
Πού εννοεις; Στις καρδιες μας το διχως αλλο! Μα ειναι ηδη! 
Προσωπικά έχω καταλήξει ότι είναι ένα καλύτερο Darkness In A Different Light. Αγαπημένες στιγμές τα “The Light And Shade Of Things” και “SOS”. Αν το δεύτερο μισό ήταν ισάξιο με το πρώτο θα ήταν μέγαλος δίσκος.
να υποθέσω ότι μετά το “ένα” πάει “ουρανοξύστη” κι όχι “σκαλί” ε… 
Από χθες δεν βγαίνει από το repeat…με τίποτα όμως!!!
Tι να λέμε δεν το χορταίνω…Προσωπικά πιστεύω είναι πολύ ανώτερο από το προηγούμενο ο Ray είναι εκπληκτικός και οι συνθέσεις και όλα
Δεν ξέρω αν είναι ο ενθουσιασμός ή η αγάπη για την μπάντα αλλά μου φαίνεται εκπληκτικό
το white flag παίζει τώρα…τι κομματάρα είναι αυτή???
Απλά μεγάλος δίσκος, όλα τα κομμάτια είναι αναπόσπαστο μέρος του, νιώθω τύψεις να κοιτάω (ακούω) τα “όποια” επιμέρους αδιάφορα στοιχεία, ιεροσυλία δλδ.
παιζει ατελειωτα τις τελευταιες 2 μερες σε υπολογιστη και κινητο…σιγουρα πολυ ανωτερο απο το προηγουμενο…κανενα filler…ολα τα κομματια ειναι γαματα…
Eιναι πολύ δυνατό το άλμπουμ ευτυχώς, γιατι το προηγούμενο με είχε αφήσει λίγο αδιάφορο. O Ray σε ερμηνεία καριέρας κατά τη γνώμη μου, συγκλονιστικός.
μάλλον του έκανε καλό η μετακόμιση στην Ισπανία
To Τhe light…τι κομμάτι θεέ μου! Αίμα δάκρυα και λόγω γαμημένου καύσωνα λίτρα ιδρώτας! Όλος ο δίσκος πολύ δυνατός. Μπράβο στον Ray που επανήλθε! Μπράβο στους Fates! Πιστεύω live in Greece μόλις μεγαλώσει η νύχτα και αρχίσουν τα κρύα.
Μετά από δεκάδες ακροάσεις, μπορώ να πω.
Δισκαρα ειναι. Δεν έχει κακές στιγμές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλες οι στιγμές του είναι ίδιες.
Ξεχωρίζω τα δύο δεκάλεπτα και το φευγάτο ομώνυμο.
Ο Ray της καρδιάς μας είναι εδώ παντοδύναμος και μην ακούσω κουβέντα για Βobby. Έλεος. Και ξέρετε όσοι με ξέρετε τη λατρεία που τρέφω για Zonder…
Υγ. Εκεί που φωνάζει ο Ray “home again” ναι ρε πούστη, κάτι σπάει μέσα μου…
Seven stars, Destination…
Με τους fates τρώω τα περισσότερα κολλήματα με στίχους ασχέτως περιεχομένου συνήθως, λόγω λυρικότητας κυρίως. (Εκτός ίσως από το Heal Me και όλο εκείνο το “Hey, are you out there, Did you feel my sacrifice…” όταν κάποτε έφαγα μια ωραία φόλα )
Επιτέλους έχουμε θέμα πλέον γιατί τώρα τελευταία κάτι πεταμένα ελληνικά ρεφραίν που τυχαίνει και ακούω σε κανα σούπερμαρκετ μου κολλούσαν στο μυαλό, αι σιχτίρ δλδ
Πάντως με δεδομένα την ιστορία τους, τα τόσα χρόνια παρουσίας, ηλικία κλπ κλπ το άλμπουμ είναι καταπληκτικό.
Συνυπογράφω απόλυτα το σχόλιο. Βέβαια, το “ένα καλύτερο Darkness” σημαίνει ένας δίσκος γύρω στο 7-7.5/10 και αυτό είναι δηλαδή. Το πρώτο μισό είναι πολύ πολύ καλό, με τον Ray να τραβάει το κάρο από τη λάσπη του Darkness και τελικά να το βγάζει. Έχει και δυο τρεις στιγμές ανατριχίλας α λα παλαιά - δηλαδή, εκείνο το “you’re nowhere now”, στη σκίζει την ψυχή.
Αλλά.
Μετά επιστρέφει η ανεμπνευσιά - αν και δεν είναι κι ανυπόφορη όπως πριν. Βέβαια, ρεφρέν σαν του White Flag στιχουργικά είχε γράψει ένας φίλος μου στη β’ γυμνασίου, αλλά τον έπιασε η γαλλικού και το πετάξαμε.
Τέλος πάντων, κομμάτια να γίνει, τόσο μπορούν οι FW πλέον, κόβω τη γκρίνια και κρατάω ό,τι μπορώ. Αλλά μην ακούω και μαλακίες συγκριτικά με το FWX, να χαρείτε δηλαδή.
Δεν ξέραμε ότι θα σε πειράξει. Να μας συγχωρείς, ε…
Αφού βρήκατε ότι το δεύτερο μισό είναι κατώτερο του πρώτου, κάτι παραπάνω θα ξέρετε.
Τη γνώμη μας λέμε, δεν ξέραμε ότι θα σε πειράξει. Να μας συγχωρείς που δεν είμαστε ο Roger Ebert της μουσικής όπως εσύ
Για κάτσε ρε μάστορα, εσύ την ανοίγεις, εσύ είσαι και ο θιγμένος; Εσύ δεν ήσουν αυτός που είπες ότι λέμε μαλακίες κάποιοι; Κουλ λίγο ε…
Το να θεωρείς μαλακίες τις διαφορετικές απόψεις νομίζεις οτι ισχυροποιεί την δικιά σου? ΑΦού δε σ άρεσε με γειά σου με χαρά σου, οι παπαρολογίες είναι περιττές και τοξικές. Το ρεφραίν του White Flag σε χάλασε τρομάρα σου…
…μαζέψου, ε;;
Ουπς8)
toxic is the new cool
A2 δημοτικού σοκαρίστηκε με τη βωμολοχία. Οκ παιδιά, αντί για “μαλακίες” αντικαταστήστε με τη λέξη “υπερβολές”. Κουλ τώρα; Το 'χουμε;