Εγώ προτιμώ τις παουεριές τους πάντως. Το Guardian παίζει και να’ναι και το αγαπημένο μου παουερ κομμάτι έβερ όμως.
απο ενα δισκαδικο που ειναι διπλα σε ενα αλλο δισκαδικο.σωστα???(μην κανομεν και διαφημιση:p)
:lol3::lol3::lol3::lol3::lol3:
Κιρατζο εισαι βλακας.
Αλλα ναι, η αφορμη ηταν ενα τραγουδι που πριν 2 χρονια μου χε στειλει αθωα ο κιρατζος. ‘‘Παρε, το ακουω ολη μερα’’.
The road goes on forever, ξεκινησα ετσι λοιπον με parallels(κατ’εξοχην δισκος χωρισμου:p)και σιγα σιγα εκτιμησα ολο αυτο το μαγικο πραγμα που λεγεται Fates Warning.
Mαγικο πραγματικα !
Οσες φορες και να το ακουω, μενω παντα κολλημενος σε καθε νοτα, σε καθε χρωματισμο της φωνης του Arch, σε καθε ρυθμο.
Εθισμος με μια λεξη.
εγώ είμαι πρεζάκι με αυτό το κομμάτι εδώ και κάπου 12-13 χρόνια. Έχω ελπίδες γιατρέ?
Άμα χωθείς σε αυτό το πράμα, που λέγεται Fates, είτε σε power, είτε σε prog,κόλλησες και δεν υπάρχει ελπίδα παιδιά. Δεκαπέντε χρόνια είμαι μέσα και δεν μπορώ να βγω. Νο exit… Άσε που δε θέλω κιόλα. Δε βάζω πολλά πράγματα πάνω από αυτούς.
Awaken The Guardian τρελή δισκάρα! Aπό εκέι και πέρα φοβερά και τα No Exit & Parallels…
Εγω αγαπαω την δευτερη, πιο prog φαση τους που ξεκιναει απ’τα No exit, Perfect Symmetry.
Mεγαλες αγαπες τα Parallels, Inside out, Pleasant shade of grey, Disconnected και FWX. Στην ουσια οτι βγαλανε απ’το '91 και μετα. 
Κάπως έτσι.
Από το “No Exit” και μετά οι τύποι απογειώθηκαν καλλιτεχνικά και δίσκο με δίσκο έφτασαν σε απλησίαστες κορυφές ιδιαίτερα με το APSOG. Εννοείται ότι όλα είναι δισκάρες και το Disconnected ασύλληπτο έπος και το Inside Out γαμεί. Ε, για το Perfect Symmetry γνωστά τα πράγματα.
Εν ολίγοις, τιτάνες οι Fates.
Σα να το έχω γράψει εγώ.
Τελικά το Live In Athens λέει;:!:
Μοds, μεταφερετε την ψηφο μου στο Awaken The Guardian παρακαλω !
Αυτος ο δισκος παιζει σε ‘‘αλλο επιπεδο’’.
Εχει κατι το ανεξηγητα μαγικο…
Το ακούω τώρα και όντως μαγικό ξύπνημα:wink::!:
Δεν υπάρχουν πολλά λόγια για τους Fates.
10 κυκλοφορίες, 10 αριστουργήματα, το καθένα στον τομέα του και για διαφορετικό λόγο. 10 διαφορετικά γούστα που το ένα συμπλήρωνε και δεν αναπλήρωνε το άλλο, όσο πέρναγαν τα χρόνια.
O Jim είναι μία κλάση μόνος του, όχι μόνο από την άποψη της ποιότητας, αλλά και της διαφορετικότητας και του απόμακρου από όλους τους άλλους.
Sorry guys, αλλά δεν μπορώ να ψηφίσω…
Τι τελικα ρε?? Υπηρχε ποτε καμμια αμφιβολια?? GAMAY!
το dvd Alive In Athens είναι με αντικειμενικά κριτήρια κάπως προχειροφτιαγμένο, η αλήθεια είναι.
θα σας πω όμως ότι εκείνο το βράδυ εγώ το βίωσα και δεν αποτυπώνεται σε κάποιον τρίτο αυτό το συναίσθημα.
δεν είναι το ότι σε κάποιες φάσεις μπορώ να με διακρίνω έστω και λίγο όταν περνάει η κάμερα πάνω από το κοινό. Είναι γιατί όσοι είναι χρόνια οπαδοί των Fates Warning έχουν βιωματικές εμπειρίες από αυτή την μπάντα και εκείνο το βράδυ πέρασαν μπροστά μας μερικές από αυτές. Βοήθησε το ότι ήταν και ο Aresti εκεί, βοήθησε το ότι κάποια στιγμή βγήκε και ο Kevin Moore.
Για να είσαι οπαδός των Fates Warning, πρέπει να αντιλαμβάνεσαι κατά κύριο λόγο την ιδιοσυγκρασία του Matheos. Για να την αντιληφθείς πρέπει να είσαι λίγο εσωστρεφής, λίγο προβληματισμένος, λίγο σκεπτόμενος, ως προς τις αποφάσεις πουπαίρνεις, το πως βλέπεις τα πράγματα, τις ανθρώπινες σχέσεις, το πως βλέπει ο άλλος τα πράγματα που βλέπεις εσύ, να συγκρούεσαι με τους άλλους, αλλά αφού πρώτα έχεις συγκρουστεί με τον εαυτό σου.
Οι FW έχουν περάσει φάσεις μετάλλαξης όπως και κάθε ζωντανός οργανισμός. Είναι εδώ όλη η ιστορία τους και κάθε κομμάτι της είναι για να εκτιμάται ξεχωριστά και όχι για να συγκρίνεται το ένα με το άλλο.
Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας οι Fates Warning υπήρξαν φάρος για μένα και πολλά άλλα παιδιά που όπως και οι μουσικοί ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε περισσότερο λόγω της αγάπης μας για το heavy metal για να εξελίχθούμε σε μουσικόφιλους γενικότερα. Τότε που ψάχναμε αμερικάνικο power metal με το σταγονόμετρο το Awaken The Guardian ήταν φάρος και σαν γέφυρα μας έφερε πιο κοντά στο Parallels, αυτό στο Perfect Symmetry, αυτό στο Social Grace. Ή αντίστροφα, η συνεχής αλληλοεκτίμηση με τους Dream Theater μας έφερε σε επαφή με το Parallels και αυτό με το παρελθόν τους. Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι τι ήταν πιο επιδραστικό, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Ο κάθε δίσκος των Fates είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι. Προσωπικά όταν μεγάλωνα μουσικά, μεγάλωσα με το A Pleasant Shade Of Grey, αυτό μεγάλωσε μέσα μου και είναι κάπου ξεχωριστά στην προτίμησή μου αλλά αυτό ενδεχομένως να έχει μικρή σημασία.
Δεν είμαι σίγουρος ότι πολύς κόσμος αντιλαμβάνεται την ουσία των FW, αλλά έστω και λίγους που βρίσκεις να την αντιλαμβάνονται το ίδιο με σένα είναι φανταστικό.
Ξέρεις πως κάποιος γράφει επίσης γράμματα στο κεφάλι του που τα καταστρέφει μετά από λίγο (APSOG IX), ξέρεις πως είναι καποιος που αντιλαβάνεται το ότι υπάρχει οπτική γωνία στα πραγματα (Point Of View), ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος που ξέρει να εκφράζει τι τον έχει κουράσει χωρίς να είναι μίζερος (So). Και πολλά άλλα…
Perfect Symmetry για μένα.To Nothing Left To Say μέσα στο τοπ 3 τους τουλάχιστον.
Ένας φίλος μου μίλησε με τον Joey Vera Στο φετινό KIT, και του είπε πως ο Μαθιός έχειξεκινήσει να συνθέτει καινούρια τραγούδια…:yahoo:
Δεν ξερω τι ειναι το ΚΙΤ (μονο τον ΚΙΤ ξερω :p) αλλα αυτα ειναι πολυ καλα νεα! Αντε, μακαρι!
Keep It True festival…
Και ο kit είναι K.I.T.T=Knight Industry Two Thousant