καλλιτεχνικα καλυτερο αλμπουμ ητανε το nightfall. παραγωγη, οι καινοτομιες που καναν οι guardian σαν μπαντα, το project που φερανε εις περας “μελοποιωντας” το silmarillion κλπ κλπ
“metal-ικα” καλυτερο πιστευω το imaginations. παραμενωντας στα μεταλ προτυπα του συγκεκριμενου ηχου, βγαλαν το καλυτερο τους αλμπουμ απο θεμα παραγωγης, παιξιματος,ριφς,leads,solos, στιχων, ολοκληρωμενων
κομματιων κλπ κλπ
με ελαχιστη διαφορα ακολουθει το somewhere far beyond. παλι καταπληκτικες συνθεσεις, ποικιλια ηχων, ωραια στιχουργικα θεματα
για σημερα παντως οπως το χα ξαναπει, εχει χαθει αυτο το feeling που χανε.
πιστευω στοχευουνε σε αλλα ακροατηρια πλεον.
Ναι Ripper,εχεις δικιο μιας και 2-3 κομματια ειναι φοβερα και τα αλλα απλως καλα…αλλα απο την αλλη το Twist in the Myth ηταν τοσο μετριο για εμενα που ακομα και ετσι το Dreamland Manor ειναι καλυτερο,χωρις ομως να φτανει τις κομματαρες του Night at the Opera…ειπα απλως οτι ειναι πιο λογικη συνεχεια του Night το Dreamland παρα το Twist…μακαρι να ειχε το Dreamland πιο πολλα born again by the night και evil eyes…
Πάντως όσοι προτιμούμε το Nightfall (και δεν είμαστε απαραίτητα μικρότεροι σε ηλικία) εξηγήσαμε γιατί το γουστάρουμε… Όπως είπα, απλά πιστεύω οτι έκαναν τη διαφορά με αυτό το άλμπουμ (που είχε ήδη ξεκινήσει απο πριν φυσικά) και όπως λέει ο signal, έπιασαν το απόγειο τους καλλιτεχνικά… Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον.
Για μένα καλλιτεχνικό peak πιάσανε κάπου ανάμεσα στο “Somewhere…” και το “Imaginations…”
Το “Nightfall…” θα είναι (για μένα) το άνισο album με κάποια fillers από τα sessions του “Imaginations…” και κάποιους ανεπιτυχείς (για μένα ξαναλέω) πειραματισμούς! :dunno:
Πάντως πιστεύω παίζει ρόλο και η ηλικία! :-k
Όλοι οι φίλοι και γνωστοί μου τότε (τον Mάρτιο του 1998 ) που είναι γεννημένοι 1978 - 1980, είχαν ξενερώσει λίγο ή πολύ! Και μιλάμε για ένα ποσοστό ξέρω γω 12 στους 12 πωρωμένους Guardianάδες με διαφορετικά ακούσματα ο καθένας!
Anyway, δεν νομίζω ότι έχει και τόση σημασία! :roll:
Μου αρεσουν οι Savage Circus…αλλα οχι τοσο οι ΦΟΒΕΡΟΙ Persuader!!!
Με την διαφορα οτι προτεινω να ακουσετε και το 2ο δισκο τους… Κωλομετρανε!!!
Ον τοπικ τωρα αγαπημενο μου για παντα θα ειναι το Somewhere,απο τους πρωτους μεταλ δισκους που ακουσα…με την χαρακτηριστηκη εισαγωγη του Time What Is Time και το αρχικο επιθετικο riff να το ακουω καθημερινα για μηνες!!Τheater of Pain και τι να πρωτοθυμηθεις απο εκεινη την δισκαρα…
Συμφωνω οτι μετα το Imaginations σιγα σιγα ηρθε καθοδος…Μακαρι να επανακαμψουν!
ψηφίζω imaginations from the other side…έπος απλά σύνθεση, περνάει και μία “θεατρικότητα” μέσα τους διαλόγους αλλά και ότι είναι βασισμένο στο σιλμαρίλλιον…
@Maiden: Δεν είναι θέμα ηλικίας. Είναι θέμα κατά πόσον ο ήχος του Nightfall συμβαδίζει με τα ακούσματα που γούσταρε η πλειοψηφία του κοινού που είχαν μέχρι τότε. Δλδ, εσένα που σου αρέσει περισσότερο ο συγκεκριμένος ήχος, σου αρέσουν περισσότερο τα πρώτα 2 τους παρά το Nightfall. Αντικειμενικά όμως δεν είναι καλύτερα, γιατί τα πρώτα 2 τους είναι απλά 2 καλοί δίσκοι από τους πάρα πολλούς καλύτερους που υπάρχουν σ’ αυτον τον ήχο (και αρκετά άνισοι μπορώ να πω, παρόλο που τους γουστάρω πολύ).
Αντίθετα, στον ήχο του, το Nightfall είναι απλά κορυφή (άσε που τον διαμόρφωσε αυτόν τον ήχο λίγο έως πολύ)
Κατά τ’ άλλα ο συλλογισμός με την ηλικία που κάνεις είναι σωστός, αλλά δεν ισχύει στην περίπτωση αυτή. Ούτε στην περίπτωση των Kamelot όπως έχεις πει παλιότερα. Δεν είναι θέμα ότι κάποιος άκουσε πρώτα το Black Halo και μετά το Eternity. Είναι θέμα του ποιον ήχο γουστάρει περισσότερο.
Γενικά είναι πολύ δύσκολο να απογυμνώσεις τη μουσική από τα “στοιχεία εντυπωσιασμού” όπως παραγωγή, ενορχηστρώσεις κτλ και να κρίνεις την ουσία της (τα ριφς και τη μελωδία)… Γιατί αυτή είναι η ουσία του καθαρού μέταλ.
Όταν όμως μπαίνουν κι άλλα στοιχεία στο metal, η ουσία κρύβεται ακόμα και στις κονσόλες και τις οθόνες του υπολογιστή (πχ οι Ulver και Porcupine Tree)
Το Nightfall In Middle Earth είναι άρτιο και στους 2 τομείς, γι’ αυτό και πιστεύω ότι είναι κορυφαίο.
Κατά τ’ άλλα οι Guardians κατάφεραν να κάνουν τεράστια επιτυχία στο metal και να έχουν 5 τρομερούς δίσκους, γι’ αυτό και θα μείνουν στην ιστορία του σκληρού ήχου
Το ΑΝΑΤΟ το γραψαν οι Guardian επειδη απλα βαρεθηκαν το κλασσικο τους υφος. Το παρακαναν βεβαια στη παραγωγη, αυτος ο Charlie τους εχει γ^%$%# απ οταν τον διαλεξαν.
Το καινουργιο που προσπαθει να ακουγεται σα κλασικο Guardian, ουτε για αστειο δε τα καταφερνει. Τα καλυτερα κομματια του ειναι τα ANATO-wannabes
Ο λογος που αρχισα να ακουω Guardian ήταν επειδή ήδη ημουν οπαδός του Tolkien επι 6 χρόνια. Το Hobbit το διαβασα στα 11 μου. Κοκκινη καρτα.
Παιξε κανα ταβλι καλυτερα. :lol:
Μπα. Πιο πολυ μ αρεσει το Between the Devil And The Seas. Γενικα ο δισκος σπερνει, αυτο επρεπε να βγαλουν οι Guardian μετα το ΑΝΑΤΟ.
Οι Persuader παντως που ανεφερε ο Μητσος ειναι μπανταρα με @@.
Απο τοτε η αποψη μου εχει αλλαξει κατα ΠΟΛΥ προς το θετικο. Το χω λιωσει μιλαμε. Ημουν καπως συγκρατημενος στην αρχη, αλλα μετα μας παρεσυρε ο χειμαρρος.
Επισης @ Maiden:
Που λες Μητσο και γω ειχα πολλα 90’ς ακουσματα, και εμαθα τους guardian στα 17 μου επι εποχης Nightfall. Παρολα αυτα ακομα δε μπορω να καταλαβω που βρισκεται το ''Μεσαιωνικο" feeling σε αυτον τον δισκο. Εχει ατμοσφαιρα και επικουρα δε λεω, αλλα… η Guardian-ίλα απο τοτε αρχισε να παραμεριζεται.
Εγώ το λέω είχαν τα @@ και πειραματίστηκαν, εσύ το λες βαρέθηκαν το κλασσικό τους ύφος. Δύο τρόποι να αντιμετωπίσεις το ίδιο πράγμα. Δυστυχώς όμως δε βρισκόμαστε στο μυαλό τους
Ναι μπορεί το Twist να είναι ο πιο αποτυχημένος δίσκος των Guardian -και συμφωνώ ότι είναι- αλλά το ΑΝΑΤΟ είναι επαναλαμβάνω πάρα πολύ πολυεπίπεδος, και ας τον χαρακτήρισαν πολύ (μεταξύ αυτών και ο Jon Schaffer) υπερβολικά φορτωμένο. Τα χωρωδιακά φωνητικά πολλές φορές υπερκάλυπταν το ένα το άλλο, η πολυφωνία ήταν λες και ήταν πραγματική όπερα, ενώ πίσω από τα φωνητικά o Andre Olbrich έπαιζε τα δικά του -απίστευτες μελωδίες και σόλο που ούτε καν τα παίρνει χαμπάρι κανείς.
Υπήρχαν 1-2 κατώτερα τραγούδια, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι οι Guardian θα έβγαζαν έναν τόσο δύσκολο δίσκο. Και ένας δύσκολος δίσκος πάντα σε ανταμοίβει στο τέλος.
Όσο για το …And Then There Was Silence, ό,τι και να λέμε είναι λίγο
Ρε παιδια το ΑΝΑΤΟ ειναι ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ. Σοβαρα οσες φορες το ακουσα ηταν σαν να διαβαζα επιστημονικα αρθρα για 3 ωρες. Εχει πολλα καλα leads αλλα το να ριξουν ολα μαζι με χορωδιακα μερη κτλ. κτλ. το 'κανε λιγο μουσικο αχταρμα.
Στο θεμα για την επιλογη αλμπουμ αναλογα με το ποιο ακουσεις πρωτο διαφωνω στηριγμενος σε εμενα. Πρωτα ακουσα/πηρα τo Night… και μετα το Imaginations… ομως το δευτερο ειναι το αγαπημενο μου!
Σε γενικές γραμμές συμφωνούμε όλοι πως οι Guardian έφτασαν στην κορυφή κάπου στα mid-90s… και οτι τα τελευταία τους άλμπουμ, απλά δεν.
Κωλομετρανε!!!