Καλα και στην αγγλικη βερσιον, ο tolkien λεει μεσα “Sam was the gayest hobbit”. Προφανως αναφερεται στο “gay” με την οριτζιναλ εννοια του “χαρωπος”, αλλα ναι… δινει πατημα
Παντως περα απ’την πλακα οΣαμ ειναι πιστευω πολυ πιο αρχιδατος χαρακτηρας απο τον Φροντο και ενας απο τους αγαπημενους μου στα βιβλια.
Ο αγαπημενος μου παντως μαλλον ειναι ο Μπορομιρ ο οποιος ναι μεν διαφθρειρεται απο το δαχτυλιδι και ειναι λιγο μαλακακος στην αρχη αλλα μετα επανορθωνει και στο τελος τα γαμαει ολα πριν πεθανει για να σωσει τον Μερι και τον Πιπιν, τα κωλοζωα :p. Ο Αραγκορν ενταξει ειναι κατι σαν τον υπεργαμια. Ο Μπορομιρ ειναι πιο προσγειωμενος χαρακτηρας, με ελλατωματα αλλα παρ’ολα αυτα ευγενης, γενναιος, τσαμπουκας και skillful. Ειναι λιγο πιο ευκολο να ταυτιστεις μαζι του.
ΕΤΣΙ!ειδικα οταν μετα τον ηρωικο θανατο του τον εβαλαν στη βαρκα και την εριξαν στο ποταμι!ποσο γαματη σκηνη!:roll:
γενικα παντως ολοι του οικου τους ειναι φοβεροι χαρακτηρες.δηλαδη ο προβληματικος και ταυτοχρονα παραμελημενος φαραμιρ που πασχιζει να αποδειξει στον πατερα του οτι αξιζει οσο ο αδερφος του,αλλα και ο ντενεθορ που τον θεωρω ισως τον πιο τραγικο χαρακτηρα της τριλογιας.βασικα βγαζουν κατι το πολυ ανθρωπινο.
Kαι ο φαραμιρ, και στο ιδιο μοτιβο που ανεφερα για τον Μπορομιρ…
[SPOILER][SIZE=“7”][B]ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΑΠΙΣΤΟΙ Ο ΘΕΟΝΤΕΝ?[/B][/SIZE][/SPOILER]
Ο τυπος ηταν ωλ δε μανευ. Δεν μασαγε τον κωλο του. Προσπαθει να προστατεψει το λαο του και να του οδηγησει στον καλυτερο δρομο χωρις να ειναι και κοροιδο (εμεις σωσαμε την Γκοντορ και αυτοι μας γραψανε εκει που δεν πιανει μελανι) αλλα και να αποδειξει τον εαυτο του ανταξιο των προγονων του, και στο τελος τους ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ολους στην μαχη της Μινας Τιριθ. Δεν πα να’ναι ορκ, χαραντριμ ή Ολιφαντ… Ακομα και τον Witch King, αν δε του την επεφτε απο ψηλα με το ιπταμενο γελαδι του σαν κοτουλα, θα του εφτυνε ροχαλα στη μαπα πριν πολεμησει (και πεθανει γιατι πρεπει να μπει και η γκομενα στη μεση… να προχωρησει το lore ντε!).
Δηλαδη μου εχετε στο poll την Αργουεν και τον Λεγκολας και δεν εχετε βαλει Θεοντεν. Θα σηκωθει ο Τολκιν και θα μας δειρει
Και φυσικα θαμπς απ και στον Eomer. Ανταξιος διαδοχος του αποπανω.
χμ… μάλλον ο πιο γαμάτος στη όλη φάση, παρόλο που βγάζει μία περίεργη συντροφικότητα, είναι ο σαμ. ο οποίος ουσιαστικά παρουσιάζει όλες τις άρετες που πρέπει να έχει ένας λαοπρόβλητος ήρωας ,χωρίς να παρουσιάζει ελλατώματα.
Καλά ο Μπορομίρ είναι για μένα από τους πιο αντιπαθητικούς χαρακτήρες του βιβλίου. Όλοι επηρεάζονται από τη δύναμη του δαχτυλιδιού και όλοι φτάνουν στο σημείο να το θέλουν , ακόμα και η Γκαλάντριελ, αλλά η συμπεριφορά του Μπορομίρ θεωρώ ότι είναι η πιο πούστικη απ’όλες… ό,τι κι αν έκανε μετά για επανόρθωση…
χαχαχα. αυτό! Πολύ αγαπημένος ο Θέοντεν. (παρεπιπτόντως και ο ηθοποιος είναι τόσο γαμάτος!!! είναι και ο ίδιος που παίζει τον καπετάνιο στον τιτανικό)
Εμένα ο αγαπημένος μου είναι ο Σαμ. Είναι ο καλύτερος. Δεν μπορώ να αποφασίσω μέσα μου εαν η αφοσίωσή του στον Φρόντο προέρχεται από την σεξουαλική του επιθυμία γι’αυτόν (αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο και τελικά ο Σαμ είναι ομοφυλόφιλος),ή από την αληθινή και πραγματική, βαθιά ΦΙΛΙΑ, που στηρίζεται στην αμερόληπτη αγάπη. Ίσως πιο πολύ γέρνω προς την δεύτερη άποψη γιατί είναι κάτι που εμένα την ίδια με συγκινεί πολύ και το θεωρώ ιδανικό. Έτσι θα έπρεπε να είναι η φιλία, αυτό σημαίνει φιλία. Αυτήν την αφοσίωση την παρακολουθούμε γενικώς και στα τρία βιβλία , αλλά αυτό που με γοητευσε είναι η κίνησή του στο τέλος, που παρ’όλο που είχε φτιάξει οικογένεια,τα παράτησε όλα και ξεκίνησε για τη Δύση… Πόσο όμορφη κίνηση γαμωτο!! Πραγματικά ο έρωτας της Άργουεν δεν πιάνει τίποτα μπροστά στη φιλία του Σαμ, για μένα. Μεγάλες και πολύ ταιράστιες επιλογές έκαναν και οι δύο, συγκινούμαι ομως από την κίνηση του Σαμ.
λοιπον περα απο τη πλακα τη πρωτη φορα που διαβασα σιλμαριλιον ετσι ενιωσα.μη σας πω οτι με πηρε κυριολεκτικα ο υπνος.ετσι για χρονια επιανε σκονη στη βιβλιοθηκη.καποια ομως στιγμη λεω κατσε θα το ξαναπιασω.και επαθα σοκ.πλεον αν με ρωτουσε καποιος “υπαρχει μαγεια στον κοσμο?”(με τον αφελη-παιδικο ορισμο της μαγειας,οχι τελετες και electric wizard:p) θα του εδινα το σιλμαριλιον.δε θυμαμαι με αλλο βιβλιο να εχω νιωσει τοσο δεος οταν το διαβασα.
+1. Κι εγώ στο ίδιο δίλημμα ήμουν, αλλά τελικά η ψήφος πήγε στον Άραγκορν [I]ακριβώς[/I] επειδή μου έρχεται ο Βίγκο Μόρτενσεν στο μυαλό (ο οποίος σ’ αυτή την ταινία είναι ΘΕΟΣ) και συγκεκριμένα η φάση όπου τον πρωτοσυναντούν κι είναι μυστηριώδης και χάρντκορ και σέξυ -και νομίζω όλα τα χόμπιτ τον ερωτεύτηκαν λίγο.
[/SPOILER]