Συνεχίζω μένοντας στο Σμαραγδένιο Νησί, μετά τους Horslips που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
Μπαίνουμε στη χρονομηχανή λοιπόν και πάμε σχεδόν 4 δεκαετίες πίσω!
Οι Mellow Candle μάς άφησαν για κληρονομιά μόνο το συγκεκριμένο album.
Δυστυχώς, στην εποχή τους δεν έλαβαν την ανταπόκριση που τους άξιζε, κάτι που οδήγησε στη πρόωρη διάλυση του συγκροτήματος.
Πλέον το “Swaddling Songs” θεωρείται ένα χαμένο διαμάντι και περιζήτητο αντικείμενο στους κύκλους των δισκο-συλλεκτών.
Εδώ θα ακούσετε progressive folk rock με ντουέτο γυναικείων φωνητικών από τις Alison O’Donnell και Clodagh Simonds.
Ιδιαίτερος δίσκος με όμορφες μελωδίες που μυρίζουν 60’s και πολυεπίπεδα φωνητικά που αλληλοσυμπληρώνονται αρμονικά.
Τραγούδια με αναφορές στην ιρλανδική folk, με πιάνο και βιολί να συνοδεύουν.
Ψυχεδέλεια από το mellotron αλλά και νότες από αναγέννηση θα φέρει στο μυαλό η χρήση του harpsichord.
[SPOILER][/SPOILER]
[B][U]trivia :[/U][/B] Η Alison O’Donnell συμμετείχε στο περσινό “Guessing Game” των Cathedral κάνοντας guest φωνητικά στο μοναδικό [I]“Funeral Of Dreams”[/I].
Ναι, από εκεί ορμώμενος ανακάλυψα τους Mellow Candle…:roll:[/FONT]
Σήμερα μόλις ανακάλυψα το δίσκο αυτό και τη μπάντα γενικότερα.Οι Hagalaz Runedance είναι -ήταν για την ακρίβεια μιας και δεν υφίσταται πια- ένα πρότζεκτ της Andrea Haugen που καταπιανόταν με τις αξίες,μύθους και την ιστορία της παγανιστικής βόρειας ευρώπης απ’ότι έχω καταλάβει.
Ο συγκεκριμένος δίσκος, Frigga’s Web είναι ο τρίτος και τελευταίος δίσκος της μπάντας και κυκλοφόρησε το 2002.Κινείται σε φολκ μονοπάτια ( αμπιεντ φολκ λέει αλλού, εγώ δεν τα πάω καλά με τις ταμπέλες) με παραδοσιακά ακουστικά όργανα αποκλειστικά, ενώ τα φωνητικά είναι απλά υπέροχα.Άκρως ταξιδιάρικη μουσική,η κατάλληλη συνοδεία για μια βόλτα στο δάσος ή στο βουνό.Ή απλώς βάζεις τα ακουστικά,κλείνεις τα μάτια και αφήνεις την ίδια τη μουσική να σε ταξιδέψει.
Τώρα όσο αφορά η δημιουργό,η Andrea Haugen κάνει πλέον μουσική ως Nebelhexë,ενώ επίσης ασχολείταια με τη συγγραφή και τη σεναριογραφία.Επίσης έχει καλή σχέση με το Black Metal καθώς συμμετείχε στο The Principle of Evil Made Flesh των Cradle Of Filth (γυναικεία φωνητικά) όπως και στο Nemesis Divina των Satyricon,ενώ επίσης ήταν σύζηγος του Samoth των Emperor.
Δεν ειναι εξαισιοι?Πολυ ωραια μουσικη.Ακου και το ντεμπουτο της,το The Winds That Sang Of Midgard’s Fate το οποιο θεωρω ως καλυτερο της.Και αν σου αρεσε αυτο σαν μουσικη,ακου μετα Curved In Stone,The Moon and the Nightspirit κ.α.
[SIZE=“2”][FONT=“Comic Sans MS”]Όπως βλέπετε, δεν έχω να προτείνω κάτι πρωτότυπο, ούτε καινούργιο.
Απλά πιστεύω πως αξίζει να σημειωθεί αυτό το album, το 3ο κατά σειρά από την προσωπική δισκογραφία του Ian Anderson.
Πολυποίκιλος folk δίσκος με αρκετά ethnic στοιχεία που προσδίδουν όργανα όπως ακορντεόν, πιάνο, μπουζούκι, μαντολίνο, hammond και διάφορα κλαπατσίμπαλα για percussion. Α και φλάουτο φυσικά !
Εδώ ο Anderson ξεδιπλώνει μερικές από τις μουσικές επιρροές του που δεν “χώραγαν” στο ύφος των Jethro Tull. Εμπνευσμένες συνθέσεις και άρτιες εκτελέσεις.
Ένας όμορφος δίσκος που κυλάει αβίαστα και κάνει ιδανική συντροφιά αυτά τα καλοκαιρινά βράδια. [/FONT][/SIZE]
Το πέτυχα σε γνωστό μπλογκ. Τι έχουμε εδώ. “Σάπια” ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε καταγώγια με μπόλικο αλκοολ. Μπόλικο ακορντεόν και μεταλλόφωνο σε αρκετά σημεία. Τα φωνητικά ταιριάζουν στο γενικότερο κλίμα του δίσκου σπαρακτικά και αρκετά παράφωνα στην πλειοψηφία τους. Δυο τρεις ήδη γνωρίζουν να ακούσουν και οι υπόλοιποι. [B][U]Δείγμα[/U][/B](δεν είναι ολόκληρο το κομμάτι)
[FONT=“Trebuchet MS”]
Το πέτυχα σε γνωστό μπλόγκ αυτό και μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ψάρεψα και έπιασα λαβράκι. Πολύ ωραίο δισκάκι.
Από Μπόστον, Μασσατσούσετς μας έρχεται το κουιντέτο.
Ακουστική κιθάρα, μαντολίνο, banjo και δυο κοπελιές σε κοντραμπάσο και φωνητικά.
Έχουν κυκλοφορήσει ένα album πέρυσι (?Darkness Sure Becomes This City?) και μάλλον άλλο ένα self-released το '06.
Παίζουν αμερικάνικο folk με σαφή ροπή προς το bluegrass, μέσα από ένα μοντέρνο όμως πρίσμα. Η φωνή της κοπέλας indie-ίζει αρκετά κι έτσι βγαίνει ένα πικάντικο συνονθύλευμα. Όμορφες συνθέσεις που άλλοτε είναι πιο εσωστρεφείς και μελαγχολικές και άλλοτε αποπνέουν μια αισιοδοξία και καλή διάθεση.
Πατήστε το “play” και αφήστε το να σας κάνει παρέα μαζί με το δροσιστικό βρόχινο αεράκι ![/FONT]
[I]Hello me…It’s me again
It’s nice talking to myself[/I]
[FONT=“Trebuchet MS”]Έλα εντάξει σοβαρά τώρα, μαζευτείτε γιατί έχουμε μεγάλο δίσκο εδώ :
[B]Voice Of The Seven Woods ? Voice Of The Seven Woods[/B] (2007)
Project ενός τύπου ονόματι Rick Tomlinson και μας έρχεται από το Manchester.
Με αυτό το σχήμα έχει κυκλοφορήσει πολλά αυτοχρηματοδοτούμενα EP’s/splits/live σε κασσέτες, βινυλιάκια και CD-R’s.
Το παραπάνω album όμως είναι το μοναδικό “επίσημο” full-length που έχει βγάλει.
Μιλάμε για έναν ποιοτικότατο φολκ δίσκο.
Είναι instrumental κατά βάση (2 από τα 10 τραγούδια έχουν φωνητικά).
Προσοχή, μην προσπεράσετε αν διαβάσατε αυτά.
Ο δίσκος κρύβει μυστικά που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους του είδους.
Κρυστάλλινη ακουστική κιθάρα, drums και όμορφα percussion (ντέφια, τύμπανα), λιγάκι από πιάνο, βιολί, sitar, ούτι και ό,τι άλλο πιάσει το αυτί σας… ;p
Κομμάτια με χαλαρωτική ακουστική, κομμάτια με τεχνοτροπίες εξ’Ανατολής, ψυχεδέλειες με εφεδιασμένη ηλεκτρική και ταξιδιάρικα κομμάτια με φωνητικά από τον ίδιο τον Rick.
Βρείτε το και ακούστε το [U]τώρα[/U] γιατί είναι και ένας [I]“όμορφος δίσκος για να κλείσετε τη μέρα σας”[/I] :stereo:
Κάπου είχε πάρει το μάτι μου τον δίσκο αλλά βλέποντας το όνομα, ο νούς μου πήγε σε τίποτα σατανισμένα παγανομαυρομέταλλα και δεν έδωσα σημασία.
Ακριβώς το φολκ που μ’αρέσει!
Ο κορμός των Current 93 με παρακλάδια το φολκ των 70’ς, την ψυχεδέλεια των 60’ς-70’ς σε συνδυασμό με τα γκρίζα/μουντά 90’ς-00’ς.
Επίσης, το αλμπουμ έχει ΦΟΒΕΡΕΣ κιθάρες, πράγμα πολύ σπάνιο για φολκ αλμπουμ.
Απαιτώ άμεση συνεργασία με Stef Heeren (Kiss The Anus Of A Black Cat) :!:
Πρόκειται για δίσκο του 1970.Εδώ θα συναντήσουμε τόσο κάποια πιο country/μπαλαντοειδή κομμάτια όσο και πιο ψυχεδελικά.Η φωνή της Susan συμπληρώνει υπέροχα τις ήδη πανέμορφες μελωδίες και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό.Υπάρχει επίσης και μια πολύ καλή εκτέλεση του Ghost Riders in the Sky.Αν σας αρέσουν άλμπουμ όπως το θεϊκό Swadling Songs που πόσταρε ο brein πιο πίσω αξίζει να το ακούσετε και με το παραπάνω.
ΑΣΧΕΤΟ:Τι γενια ειστε εσεις?Πολυ καλυτερη απο την δικια μου.Ακουτε τα παντα,χωρις ενδοιασμους και κολληματα.Απο μπλακ μεχρι προγκ ροκ,απο τζαζ/φαζιον μεχρι ποπ του ραδιοφωνου.Απο δισκους που δεν εχουν κυκλοφορησει ακομα μεχρι οτι εχει χαθει μεσα στο χρονο.Οτι σας κατσει καλα στο αυτι.ΜΠΡΑΒΟ.
Καλά δε νομίζω να είμαστε καλύτερη γενιά.Το ίντερνετ απλά βοηθάει πολύ πλέον στο ψάξιμο.Τώρα για τα κολλήματα που λες,ε εντάξει είναι χαζομάρες εννοείται.Πιθανό να υπήρχαν παλιότερα περισσότεροι στενόμυαλοι ακροατές στη μουσική αλλα δεν το ξερω αυτό.Ακόμα υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι όμως.
Άργησαν, αλλά χαλάλι τους. Νέο έπος απο τους μάστορες και αγαπημένους Tenhi, το οποίο κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό. Στο νετ έχει βγει εδώ και αρκετές μέρες, οπότε μετά απο αρκετό λιώσιμο, ναι είναι δισκάρα. Ο πόνος ο ίδιος. Όσοι γνωρίζουν το σχήμα ξέρουν τι να περιμένουν. Στο μέγιστο βαθμό. Βιολί, φλάουτο,τσέλο πιάνο, ακουστικές κιθάρες, απαγγελίες-μοιρολόγια, χορωδίες…όλα μέσα να ούμε , που λέει και ο Χάρρυ Κλυνν
ορίστε ένα μικρό δείγμα (αλήθεια-ο δίσκος διαρκεί 70’) του μεγαλείου τους.
Οι Tenhi είναι πολύ όμορφη μπάντα. Το καινούριο δεν το έχω ακούσει, όμως [I]τούτο δω[/I] από το μακρινό 2006 μας είχε κέρδίσει . Άσε που έχουμε καταλήξει να έχουμε συνηθίσει τα φινλανδέζικα και να μη μας μπαστακώνονται στ’αυτί.
Και έτσι για να ρίχνουμε καμιά ζμπρωξιά στο θρεντ, τι αλτ-κάουντρυ τελειότητες έχει κάνει και ο Gira με τους [B]Angels Of Light[/B]. Να, δω, το 2001:
Η μουσική είναι λίγο σκιαχτική, αν όμως συνδυάσεις τους στίχους με το γεγονός ότι μιλάει για τον βιασμό ενός Παλαιστίνιου κρατούμενου τότε αποκτά ακόμα πιο βαριά διάσταση.
[SPOILER]Now I am your mute cousin,
young shaved virgin whore,
on my prison steel bed I wait for you.
So follow me down,
I am weeping and torn,
put your dirty white hands inside me.
These walls they are ringing,
with my tortured last screaming,
now suck the fear from my belly.
The red sea is raging,
with my coughing and spitting,
my love is bitter sulpher burning.
Now I am your mute wife,
you wrote your name on my back with your knife,
my pain is pointless and endless.
I’m your stupid child now,
who is shaking with grief in your mouth,
and I’m calling your name from hell…
The shining black horse on the ridge,
is snorting and choking with it,
I can feel the texture of your suffering.
My memory’s an ocean,
littered with useless debris,
please stop me now from thinking.
The white sun is rising,
over the lavender hill,
I can see the footsteps of Jesus.
So where’s my true body now,
now that I’ve been consumed,
I’m dissolving inside of your future…
Λοιπόν…είπα να κάνω κ εγώ μια πρόταση σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον thread από το οποίο έχω μάθει και ακούσει μερικά πολύ όμορφα πράματα. Ιδού:
[B]Man’s Gin - Smiling Dogs (2010)[/B]
Υπεύθυνος για αυτό τον δίσκο είναι ο Erik Wunder, γνωστός ίσως σε κάποιους από την black metal μπάντα Cobalt. Σε κάποια φάση αποφάσισε ότι θέλει να εξερευνήσει και άλλα μουσικά είδη οπότε πήρε την ακουστική κιθάρα του και άρχισε να τζαμάρει με κάποιους φίλους σε μια επίσκεψη στη Νέα Ορλεάνη. Εκεί ήταν και ο Dax Riggs ο οποίος τον ενέπνευσε να προχωρήσει το όλο βήμα παραπέρα, κι έτσι γεννήθηκαν οι Man’s Gin. Ναι, όπως καταλαβαίνετε από το όνομα, η μουσική τους συνοδεύεται εξαιρετικά με αλκοόλ
Πρόκειται για ένα μείγμα από folk, country, blues και southern rock και μπορεί να σας φέρει στο μυαλό από Nick Cave μέχρι Alice In Chains. Δεν μπορείς να τους βάλεις ταμπέλα και ούτε ο ίδιος ο Wunder επιδιώκει κάτι τέτοιο. Απλά επέλεξα να βάλω τον δίσκο σε αυτό το thread γιατί νομίζω ότι εδώ ταιριάζει περισσότερο. Σε όποιον αγαπάει τις ταξιδιάρικες μουσικές που φέρνουν στο μυαλό αμερικάνικα μπαράκια πνιγμένα στον καπνό και τη μυρωδιά από αλκοόλια θα έλεγα να μη προσπεράσει αυτό τον δίσκο.
[/SPOILER]
