Those Poor Bastards - Satan Is Watching (2009)
οι those poor bastards είναι από το wisconsin και παίζουν gothic country (πέραν του ότι οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται έτσι, ο χαρακτηρισμός αυτός είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα).το “satan is watching” είναι ο τέταρτος δίσκος τους και για να πω την αλήθεια έχω κολλήσει τις τελευταίες μέρες.12 συνθέσεις που θα ξετρελάνουν όσους γουστάρουν το soundtrack του true blood…
επίσης κυκλοφορούν νέο δίσκο φέτος με τίτλο “gospel haunted”.θα πάρει σειρά…
Bob Fox and Stu Luckley-Nowt so good’ll pass
Από τους καλύτερους φολκ δίσκους που έχω ακούσει, έχει και κάποια ροκ στοιχεία.
Julian Lynch - Mare
Για τους περιεργους του forum.
Folk (psych folk), lo fi με που και που jazzy πινελιες και φωνητικα οτιναναι.
Anais Mitchell - Hadestown (2010)
η anais mitchell είναι folk ερμηνεύτρια από το vermont της αμερικής και το “hadestown” είναι μια folk opera που καμία σχέση δεν έχει με το κίτς που βγάζουν αντίστοιχες metal όπερες.παίρνει όλα τα στοιχεία της μουσικής της νέας ορλεάνης και παραδίδει ένα δίσκο που λαμβάνει από παντού δεκάρια και διθυραμβικές κριτικές.
το θέμα της όπερας είναι ο μύθος του ορφέα και της ευρυδίκης με διάφορους μουσικούς να παίρνουν τους ρόλους της ιστορίας και την mitchell να ερμηνεύει την ευρυδίκη.αγαπημένες μου στιγμές αυτές του greg brown που υποδύεται τον άδη.στο όλο story υπάρχουν και συμβολισμοί με την ιστορία της αμερικής, κάτι που κάνει το όλο εγχείρημα ακόμα πιο ενδιαφέρον.
το “hadestown” είναι ένας δίσκος με τον οποίο έχω κολλήσει τον τελευταίο καιρό.ελπίζω να κάνετε και εσείς το ίδιο.
και για να σας πείσω παραθέτω την καλύτερη δυάδα τραγουδιών από το δίσκο:
Why We Build The Wall/Our Lady Of The Underground
edit; παραθέτω και τις κριτικές:
http://www.anydecentmusic.com/review/1764/Hadestown.aspx
Σε ποιές μέταλ όπερες αναφέρεσαι;
αβαντέ-γκουχ-ζια…
Ε καλά, εδώ μαζί σου.
Τη γλίτωσες…
[B]Kiss The Anus Of A Black Cat[/B] - Hewers Of Wood And Drawers Of Water (2010)
οι kiss the anus of a black cat είναι το solo project του βέλγου stef heeren, και παίζει folk rock, με ένα σκοτεινό και εντελώς τελετουργικό τρόπο.9 εξαιρετικές συνθέσεις που συνιστούν αληθινό βίωμα.ακούστε π.χ. το ομότιτλο που ανοίγει το δίσκο, και θα καταλάβετε τι εννοώ:
Πριν 3-4 μέρες έπαιζαν με CBP στο Eindhoven και δεν μπορούσα να πάω. 
Archidia! Gamane γενικώς.
ναι ρε χορρορ, κανε θρεντ για οτι παπαρια βγει και μη κανεις για τη δισκαρα.
νο κομμεντς, αντιο ζωη κλπ κλπ.
εγώ είχα όλη την καλή θέληση να κάνω thread, αλλά πρώτον ήταν πολύ ορατός ο κίνδυνος να πάει άπατο, και δεύτερον είπα να σταματήσω να ανοίγω πολλά threads στις κυκλοφορίες, μιας και τα περισσότερα περνούν ψιλοαπαρατήρητα.
άνοιξε εσύ thread αν είναι.έχεις μεγαλύτερη αξιοπιστία…
να πω επίσης πως αυτό είναι από τα καλύτερα κομμάτια που μπορείτε να ακούσετε φέτος:
http://www.youtube.com/watch?v=1odvT1KxDFw
το πολύ πολύ να σας συνεπάρει.
Κι ήρθε η ώρα να αποθεώσω έναν από τους καλύτερους δίσκους που άκουσα φέτος.
Τελικά λοιπόν, μιας που δεν το βρισκα πουθενά, είπα “δε γαμιέται;” και το παρήγγειλα από play.com. Παιδιά, ο δίσκος δεν υπάρχει. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο βέβαια προσωπικά, γιατί είχα γνωρίσει τη σπουδαία Ιρλανδή τραγουδιάρα από το προηγούμενο αριστούργημά της, το Ships in the Forest (ο καλύτερος δίσκος του 2008, επιμένω), ενώ στο μεταξύ άκουσα ό,τι άλλο δίσκο έχει βγάλει στη σόλο καριέρα της και τα τρία albums των Solas, με τους οποίους έγινε γνωστή (λέεεεεμε τώρα) και ειλικρινά ψάχνω ένα κομμάτι στο οποίο να ακούγεται η φωνή της και να μην είναι θεϊκό, έτσι για το γαμώτο της υπόθεσης, αλλά… δεν. Απ’ την άλλη όποιος εκτιμάει την ιρλανδική μουσική και έρθει τυχαία σε επαφή με το Exiles Return θα μείνει με ανοιχτό το στόμα, θα μαγευτεί, κόβω το μπούτσο μου. Άλλα κομμάτια είναι εντελώς αργόσυρτα, άλλα πιο up tempo, τύπου pub και κάποια άλλα εντελώς μυσταγωγικά, a-cappela style, αλλά είναι όλα η ομορφιά η ίδια. Κι αυτό επιτυγχάνεται μόνο με μια κιθάρα, κάποια λίγα φλάουτα από δω κι από κει και μια φωνή… αλλά ΤΙ φωνή. Ω Θεέ μου. Το γράφω στο παλιότερο ποστ μου από πάνω, αλλά δεν κουράζομαι, η πιο συγκλονιστική γυναικεία φωνή έβερ. Που κάνει ήδη πανέμορφα κομμάτια όπως το ομώνυμο Exiles Return, το The Bay of Biscay ή το The Flower of Finae να ζητάνε καινούρια λέξη για να τα περιγράψεις από το “όμορφα”. Παραληρώ, αλλά αν ακούσετε το δίσκο ίσως και να καταλάβετε το γιατί - όποιοι ακούτε ΚΑΙ τέτοια πράγματα τέλος πάντων.
Όπως προείπα, δυστυχώς ο δίσκος δεν υπάρχει πουθενά στο νετ για free downloading, τουλάχιστον απ’ όσο ξέρω (και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσον καιρό το έψαχνα για να το λέω αυτό), στο youtube επίσης δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο ένα making of (πούτσες μπλε), ενώ για κάποιον περίεργο λόγο και το myspace της καλλιτέχνιδος εδώ και κάποιον καιρό αγνοείται. Αν θέλετε μη με ξανακλάσετε, ρίξτε μια αυτιά στα samples από amazon, είναι στο λινκ στο αποπάνω ποστ, ακούστε επίσης αν θέλετε και δύο ολόκληρα κομμάτια που έχουν ανέβει στο site της (http://www.karancasey.com/ - Exiles Return + The False Lady), και, αν ψηθείτε, ο δίσκος είναι σε σχετικά καλή τιμή (δε θυμάμαι τώρα πόσο) στο play.com. Ή, αν με παρακαλέσετε αρκετά, μπορεί να το ανεβάσω κι εγώ ο ίδιος. Αλλά δεν πρόκειται να το κάνω αν δεν υπάρξει ζήτηση, οπότε περιμένω feedback.
Πάντως ο μόνος άνθρωπος τα τελευταία χρόνια που ενδιαφέρθηκε να ασχοληθεί με Karan Casey στο φόρουμ, εκτός από μένα, ήταν ο Isis που μου είχε ζητήσει το λινκ για το Ships in the Forest μετά από κάποια τραγούδια που είχα ποστάρει. Άραγε να του άρεσε; Άραγε να δει αυτό το ποστ;
8O
Βρήκα 2 κομμάτια σε ένα site και έπαθα πλάκα. Αν δεν καταφέρω να το βρω, θα προσπαθήσω, στις επόμενες αγορές μέσω net, να το προσθέσω.
Το τραγουδι [I]“Walking Far From Home”[/I] απο τον νεο δισκο του Iron & Wine [I]“Kiss Each Other Clean”[/I] που τον περιμενουμε αρχες νεου ετους streamαρει στο myspace του.
Σε πιο pop επιπεδα μαλλον θα ειναι ολος ο δισκος…
Ε βεβαια, εφυγε απο την sub pop και πηγε στην warner bros :thumbdown:
λοιπον, αυτο ΟΝΤΩΣ ειναι ενα πολυ ωραιο δισκακι, ειχα παρει το ρισκο μετα απο την παροτρυνση σου σε αυτο το θρεντ να το αγορασω, και ομολογω οτι δεν το μετανιωσα. Οκ, δεν θα το αποθεωσω οπως εσυ(ισως γιατι δεν κοβω φλεβες με το συγκεκριμενο ειδος), αλλα σιγουρα μου δινει σοβαρο λογο για να ψαξω τις υπολοιπες δουλειες της εν λογω κυριας(εστω προσωρινα για δλ και μετα βλεπουμε αν και για αγορα). Γιου χαβ μαη θενκς…
Γιο’ρ κουάιτ γουέλκαμ. 8)
Μεταξύ μας, μην ασχολείσαι με τις αποθεώσεις μου, fanboy speaking here. Η αλήθεια σχετικά με την εν λόγω κυρία, που λες κι εσύ, βρίσκεται στο προηγούμενο δίσκο, το Ships in the Forest, το θεϊκό Songlines του 1997 και τους τρεις δίσκους των Solas. Βέβαια, άπαξ και γίνεις φανατικός της, μετά ό,τι έχει βγάλει σου φαίνεται το λιγότερο φανταστικό!
εχει λεεκαρει καινουργιο Nucleus Torn, ονοματι [I]Andromeda Awaiting[/I]. μαζι του κι ενα μπεστοβ με κομματια απ’ τα πρωτα ιπι και ντεμο. τη μπαντα την εχω συνδεσει με εξεταστικες περιοδους στη Πατρα, οπου ξυπνουσα 5 το πρωι για να διαβασω, μαζι με ελληνικο καφε, κοιταζοντας τον υπεροχο μουντο καιρο της πολης και πραγματι ηταν μαγικες αυτες οι στιγμες. οποιος συγκινειται απο τετοιες στιγμες, επιβαλλεται ν’ ακουσει τα [I]Nihil[/I] και [I]Knell[/I].
[I]Andromeda Awaiting[/I]
[I]Travellers [/I]
μικρο δειγμα: http://www.youtube.com/watch?v=G4G-o4Nsv0I
[B]Mumford & Sons [/B]
Εξ Αγγλίας (παρ’ όλο που περισσότερο τους κάνεις για αμερική μεριά),
Ιδρύθηκαν το 2007 και υπαίτιος για όλα αυτά είναι ο Marcus Mumford (φωνητικά, κιθάρα, ντραμς, μαντολίνο).
Το 2009 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους [B]Sigh No More.[/B]
Πολλά λόγια δε χρειάζονται. Φολκ ροκ με τα μπαντζο του τα μαντολίνα του τα όλα του, που ανά στιγμές σε παραπέμπει σε παλαιότερες εποχές.
Μελαγχολικό - νοσταλγικό και γλυκόπικρο το ύφος σα γενικό φηλιν.
Χαηλαητ για μένα (και αγαπημένο κομμάτι) αυτό: [B][I]http://www.youtube.com/watch?v=w_YJhmGKTxk[/I][/B]
(που τ’ ομολογώ, συνειρμικά, για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, θυμήθηκα βιντεάκι που είχα πετύχει από manos87 του Vic Chestnutt στο coward, btw ανατριχιαστική και ανεπανάληπτη ερμηνεία)
More samples:
[B][I]White Blank Page
After The Storm[/I][/B]
σατανίλες μοουντ οφ ;p
έτσι μπράβο.χτίζεις όμορφα το γυναικείο προφίλ σου. 8)
να πω πως στηρίζω με τα μπούνια, και πως οι mumford έχουν αποκτήσει κάποιο hype, το οποίο όμως δικαιολογείται απόλυτα.πάντως τους βλέπω σε αρκετές φετινές λίστες.ίσως επειδή στην αμερική ο δίσκος τους κυκλοφόρησε το 2010.να μη ξεχάσω να αναφέρω και το ανεκδιήγητο 2.1 του pitchfork, το οποίο γενικά στηρίζει τέτοιες μουσικές.τέλος, έχουν και εξαιρετικά videoclips.αξίζει να τα παρακολουθήσετε.
ωραίο post.
To μόνο εύκολο είναι να γκρεμιστεί. :roll:
Άκου/πρότεινε κανα κομμάτι της προκοπής και άσε τα ταμπελάκια boy. ;p